Ik had evengoed als titel Groundhog Day Again kunnen kiezen. De dames en heren zijn er uit in Brussel maar het is een herhaling van zetten. We gaan eerst aan een fiscale unie werken en pas daarna gaan we de euro redden. De Britten doen niet mee want die willen hun eigen ‘City’ redden. Over economische groei is niet nagedacht: men is geheel gefocust op de schulden. Duitse Disziplin staat op het recept, “groei” komt in de receptuur van de medicijnmannen en vrouwen in Brussel niet voor. Maar dat is ook irrelevant, want als we zo doorgaan is de patiënt binnenkort overleden.
Dat is kort samengevat de manier waarop we nu de crisis gaan aanpakken als het aan onze leiders ligt. Het echte probleem, de verkeerd in elkaar gezette muntunie wordt niet aangepakt. Het is dus zeker dat deze crisis nog niet voorbij is: het moet eerst nog erger worden voordat het beter wordt, let maar op beurs de komende weken.
Het echte probleem wordt niet opgelost
Ik heb het hier al vaker uitgelegd, maar ik vat het nog maar even kort samen. Op de financiële markt wordt er, al dan niet terecht, rekening meegehouden dat landen hun schulden niet meer kunnen betalen. Daardoor loopt de rente op waardoor de kans nog groter wordt dat deze landen hun schulden niet kunnen betalen. Het is niet moeilijk om in te zien dat dit leidt tot een vicieuze cirkel van oplopende rentes en oplopende tekorten. Het maakt daarbij niets uit dat de landen waar de rente oploopt economisch gezond zijn. Onder “normale” omstandigheden zou de Centrale Bank van een land ingrijpen en staatsleningen opkopen, waardoor de rente daalt. In euroland mag dit echter niet. Dat is zo afgesproken. En aan die afspraak is niets veranderd, sterker nog de voorzitter van de ECB Mario Draghi verzekert iedereen dat de ECB dat ook nu niet zal gaan doen. “Wij drukken geen geld”. Maar er is onduidelijkheid over het echte beleid van de ECB: de suggestie wordt gedaan dat zij misschien toch wel obligaties gaat opkopen van landen die zich aan de nieuwe afspraken houden.
Het cynische aan dit verhaal is dat als ECB bestuurders wel volmondig zouden zeggen dat zij staatschulden zouden opkopen, dat de prijs van de obligaties dan onmiddellijk zou dalen. Als de ECB een duidelijk standpunt zou innemen over het al dan niet opkopen zou dat opkopen helemaal niet nodig zijn. Door het nu in het midden te laten, alleen omdat de Duitsers en de Nederlanders het niet willen, is men vele honderden miljarden duurder uit. Maar ik heb ook niet gezegd dat dit realistisch beleid is.
Niets geleerd, niets begrepen, niets vergeten
Wat gaan we dus doen om uit de crisis te komen? Neem bijvoorbeeld Mark Rutte. Hij laat zien dat hij niets van de materie begrijpt: de Europese schuldencrisis is niet veroorzaakt door gebrek aan discipline en hoge schulden. De hoge schulden zijn een gevolg. Griekenland is de enige uitzondering. Italië, Spanje, Portugal en Ierland hadden helemaal geen torenhoge schulden. De schulden waren of veel lager dan die van Nederland of men was bezig met afbouw van de schulden.
In een verklaring na afloop van de top legt Mark Rutte uit waarom hij denkt dat het probleem nu opgelost is:
Samenvattend zijn de problemen en bijbehorende oplossingen dus de volgende:
Probleem 1: Gebrek aan discipline. Daarvoor heeft onze rechtgeaarde conservatief Mark Rutte een heuse conservatieve oplossing: straf. Automatisch nog wel.
Probleem 2: De hoge schulden. En ook daarvoor is een oplossing: afbetalen. Het laat zich raden waar we dat geld vandaan halen: er komen meer bezuinigingen en hogere belastingen.
Probleem 3: Werkloosheid. Oplossing? Groei.
En hoe gaan we die groei bereiken? Door ons daar op te oriënteren of zo? Ziehier, het probleem in een notedop: we doen niets aan de instabiele muntunie. Ook is er geen oplossing voor de te grote banken die te weinig kapitaal hebben. Bovendien zit de economie in een diepe put. Er wordt een nieuw verdrag in elkaar gezet dat in maart volgend jaar –hopen we – af is. In plaats van de echte problemen aan te pakken gaan we bezuinigen. Landen die dat niet serieus genoeg doen worden gestraft. Aan probleem nummer drie, de hoge werkloosheid, wordt echter niets gedaan. Integendeel zelfs. Door het macro-economische krimpbeleid komen er voorlopig geen banen bij maar gaan er banen af. Ook zal de aflossing van die schulden niet gemakkelijker worden als de economie krimpt. Maar hé, een kniesoor die daarop let, als er maar daadkracht wordt getoond want dat wekt vertrouwen op.
Dat is het probleem van Mark Rutte – en van Rompuy, Mario Draghi, Merkozy en al die andere Eurocraten. Zij zijn bezig het verkeerde probleem op te lossen: hun gebrek aan geloofwaardigheid.
Nederland
Ondertussen worden de Nederlanders al voorbereid op nieuwe bezuinigingen – zes tot tien miljard euro maar liefst:
De regering gaat de kosten dus verhalen bij de burger. De welvaartstaat wordt verder afgebroken. En ja, zelfs het h-woord wordt nu gesproken: de hypotheekrenteaftrek is niet meer heilig. Hoe men dit wil doen is mij een raadsel: gaan men de aftrek onmiddellijk voor iedereen verlagen, en niet geleidelijk?. Als dat zo is, dan zal de huizenmarkt in Nederland zéker instorten. Wat de gevolgen daarvan zullen zijn voor de economie laat zich raden.
Sombere tijden
Het is jammer dat we het zo druk hebben want er zijn ook nog andere problemen. Zware stormen razen over Europa. Door de klimaatverandering wordt het weer steeds onstuimiger. Afgelopen week raasde een storm met windsnelheden van meer dan 160 mijl per uur over Schotland. Het is droevig om te zien hoe weinig aandacht er is voor de klimaatconferentie in Durban vanuit Nederland.
Het zou misschien ook eens goed zijn als onze leiders zich eens echt in economie zouden verdiepen. Ik heb meteen een goede leestip: The General Theory of Employment, Interest and Money. Dit boek is geschreven in de jaren dertig en is nog steeds actueel. Onze tijd begint steeds meer op dit decennium te lijken. Ook toen werd door regeringen hard bezuinigd met desastreuze gevolgen.
Het zijn sombere tijden. Hoewel de problemen die we nu hebben geheel van eigen makelij zijn en voorkomen hadden kunnen worden, ziet het er naar uit dat het voorlopig eerst slechter moet worden voordat het beter wordt. Pas als de economie geheel stil ligt zullen misschien leiders gekozen worden die weten wat ze doen.
Het is maar goed dat ik een koekebakker ben als het gaat om voorspellen, anders was ik allang even rijk geweest als Warren Buffet.
Reacties (33)
Die straf bij te weinig begrotingsdiscipline werkt ook niet. Reeds nu wordt er in de zuidelijke landen over het vierde Duitse rijk gesproken. De burgers zullen het niet pikken dat Duitsland (want zo zien ze het) hun land een straf oplegt of vertelt dat er harder bezuinigd moet worden.
Schuifkaas:
Einde WO11..gebrek aan voedsel. Elk lid van het gezin aan tafel met paar kale boterhammen. ieder kreeg een dun plakje kaas. Op de eerste boterham. Je ruikt de kaas met boterham in de mond. Met je tanden schuif je de kaas voor je uit. Tot de laatste boterham..dan beslist de baas(in) des huizes of je de kaas mag opeten of tot de volgende dag.
Schuifkaas.
Dat gevoel heb ik met deze euroflop.
Een herhaling van zetten: drie stukjes over de top plaatsen op een dag.
Het is inderdaad belangrijk nieuws, slecht nieuws ook nog.
Michel. Kan jij je voorstellen hoe euroleiders zich voelen? Hoe ze door ‘de marrekt’ gepakt worden?
Die openingen, tussen geldwolverij en staatsbeliang, moeten inderdaad eerst dichtgetimmerd worden, voor je aan wat anders kan beginnen.
Verder is het gewoon zo, dat Griekenland zich als een corrupte boef heeft gedragen, netzogoed als Berloslowni.
De maat is vol: eerst de lekken in de scheepswand dichten, daarna weer varen.
Dat men de ballen heeft gehad om die verdomde Britse parasieten koud weg te zetten, is een schitterend bewijs.
Het wordt echt wel eens tijd dat mensen niet elkaars kakelberichten met termietenvisie tot in den treure overnemen, maar inzien dat er gewoon een strijd bezig is, en dat die strijd mooi is, en dat die strijd gewonnen wordt. Zolang die kudde elkaar niet a la Life Of Brian achter een meute doemdenkers achternaholt gaat het echt best goed. Mind you, dat het precies dezelfde economische onheilsprofeten zijn die al twee decennia er in lukken om geen enkele crisis aan te zien komen, en al even lang alleen maar verrukt zijn dat de rijken rijker en de armen armer worden.
Het lijkt er op dat de eu-grootmachten dat door hebben, en dat de zogenaamd wakkere burger te vadsig bezig is met bang te hebben van alles.
rake analyse Crachat, al vrees ik voor een minder dan goede afloop.
In de NYT eenzelfde analyse. Echter wordt daar ook de andere kant weergegeven (meer de anglosaxische visie).
http://www.nytimes.com/2011/12/11/world/europe/euro-crisis-pits-germany-and-us-in-tactical-fight.html?pagewanted=1&_r=2
Crachàt,
ik denk dat wij beiden heel anders naar de materie kijken. Ik zie een ingebouwde instabiliteit, een design fout zo je wilt. Ik heb het in mijn stuk geprobeerd uit te leggen, net als in mijn eerdere stuk “de kern van de zaak” waarnaar ik link. Die instabiliteit is niet weggenomen, integendeel: ze is nog steeds even groot aanwezig. Daarom verwacht ik dat het slechter blijft gaan: de rente blijft oplopen, de schulden worden steeds meer onbetaalbaar (Italie moet volgend jaar 300 mljrd euro aan schulden oversluiten).
En dan is er nog de oproep tot “discipline” – het bezuinigen dus. Dat getuigt van gebrek aan inzicht in hoe de economie werkt. Als je gaat bezuinigen krimpt de economie, dan komen er meer werklozen, krijg je minder aan belasting binnen, lopen de schulden nog verder op.
Wat dat te maken heeft met “verzet tegen de markt” begrijp ik niet. Het is onrealistisch beleid dat gedoemd is te mislukken.
Ja er moeten structurele hervormen komen, er moet meer eenheid komen en op lange termijn moeten de schulden afbetaald worden. Maar om in jou analogie te blijven: het schip is aan het zinken, we kunnen dan wel mooie plannen gaan maken voor de toekomst voor een beter ontwerp van de boot om een volgende crisis te voorkomen, maar we zijn dan wel verdronken.
Het wordt echt wel eens tijd dat mensen niet elkaars kakelberichten met termietenvisie tot in den treure overnemen, maar inzien dat er gewoon een strijd bezig is, en dat die strijd mooi is, en dat die strijd gewonnen wordt.
Wat bedoel je daarmee? Over welke kakelberichten heb je het? En welke strijd is zo mooi? Ik kan je niet volgen.
Oh ja die Britten nog. Ik ben er niet op ingegaan (dan wordt het al snel een hele lap, en mijn collega redactieleden vertellen mij altijd dat dat niet gelezen wordt …): prima dat de 26 ze laten gaan. De Britten denken nog steeds dat de City (zeg maar de banken) een belangrijke industrie zijn. Die laten zien dat ze niets hebben geleerd van deze crisis.
Maar het is een side-show, een tragie-comische noot. Het is tragisch omdat de Britten op deze manier nog verder van Europa af komen te staan.
Geheel eens met Crachat op de “termietenvisie” na. De termiet is mijnsinziens het symbool van produktieve samenwerking.
http://en.wikipedia.org/wiki/Termite
Mark Rutte is meer dan amateur en de rekening gaat minimaal 20.000 euro per persoon (van baby tot bejaarde) worden in Nederland. Tel uit je verlies (of winst als je aan de ontvangende kant zit)
http://www.youtube.com/watch?v=Mc1JW4IKAJw
Dit zegt meer over Rothbard dan over Keynes.
Of wil je Rothbard soms belachelijk maken? Ik kan je niet helemaal volgen. (wordt een standaard kreet hier …)
Het is alleen maar omdat jij schrijft:
“Het zou misschien ook eens goed zijn als onze leiders zich eens echt in economie zouden verdiepen. Ik heb meteen een goede leestip: The General Theory of Employment, Interest and Money. Dit boek is geschreven in de jaren dertig en is nog steeds actueel.”
…dat me dit een geschikte wijze leek om te reageren. Want alsof dat boek niet ook door IEMAND geschreven zou zijn, maar als een koran uit de hemel is komen vallen, als de allerlaatste openbaring.
De (westerse) wereld is in aan het verzuipen in de schulden wegens eindeloze stimuleringsmaatregelen (wat in feite vooral een volkomen uit de hand gelopen financiële sektor spekulatie-, plunder- & afroommogelijkheden biedt) die gewoon nooit opgehouden zijn. En dan zou Keynes ‘oplossingen’ bieden—ja, voor de totalitaire staat.
Die bürgerliche Wissenschaft vom Reichtum als Politische Ökonomie des Reformismus
Über Sir John Maynard Keynes
Mit John Maynard Keynes wird der politische Souverän als auch ökonomisches Existential der kapitalistischen Produktionsweise erkannt und anerkannt, wird also der “Überbau” zum konstitutiven Element der “Basis”. Der Staat, als Gewaltmonopolist in letzter Instanz stets schon äußerer Garant wie als Rechtswahrer je schon formeller Organisator, wird nun zur inneren Kondition der Akkumulation. Politische Ökonomie, die schon immer, ihrem Begriff gemäß, von der materialen Einheit von Ökonomie und Politik in Gestalt ihrer formalen Trennung handelte, behandelt sie nun auch der Sache nach. Es war daher mehr als eine durchsichtige Anbiederung an den Nazismus, als Keynes 1936 im Vorwort zur deutschen Ausgabe seines epochemachenden Werkes Allgemeine Theorie der Beschäftigung, des Zinses und des Geldes erklärte, seine “Theorie der Produktion als Ganzes (könne) viel leichter den Verhältnissen eines totalen Staates angepaßt werden als die Theorie der Erzeugung und Verteilung einer gegebenen, unter Bedingungen des freien Wettbewerbs und eines großen Maßes von Laisser-faire erstellten Produktion.” Keynes liquidierte die liberale Nationalökonomie theoretisch, als der politische Liberalismus praktisch liquidiert wurde. Denn seine kritische Abgrenzung von aller bisherigen Nationalökonomie wie seine Behauptung, “sowohl die Manchester-Schule wie der Marxismus (stammten) letzten Endes von Ricardo ab” zielen darauf, die Gesamthaftung, die der Staat, wie im New Deal so im Nazismus, für Fortgang und Gedeih der Akkumulation übernimmt, zum Dreh- und Angelpunkt der volkswirtschaftlichen Theorie werden zu lassen.
Zie verder: http://redaktion-bahamas.org/auswahl/web09.html
Eindeloze stimuleringsmaatregelen schrijf je. Nou, dan zal het niet moeilijk zijn om me daar eens een overzicht van te geven. Ik ben benieuwd! De enige stimuleringmaatregel waar ik van weet is de 750 a 800 Miljard van Obama in 2009. Het merendeel daarvan was ook nog eens in (ineffectieve) vorm van belastingverlaging. Heeft dat de schulden veroorzaakt?
Ik heb uitgebreid geschreven over de oorzaak van de crisis in “schuld aan de crisis” op dit blog.
Maar als ik iets ‘stimulans’ noem, dan doe ik dat vanzelfsprekend louter uit sarcasme. De 10% begrotingstekorten, die zowel de VS als het VK dit jaar zullen hebben, kan je gewoon als automatische stimulansen beschouwen; elk begrotingstekort—want er is werkelijk geen jaar, dat een overheid er geen zou hebben—is dus jaar-voor-jaar, voila: een ‘stimuleringsmaatregel’.
En als jij alleen weet hebt van 7 à 800 miljard, dan heb ik uitstekend nieuws voor je. Want dat was maar peanuts om de boel af te leiden, gezien wat er echt de ronde deed:
July 21, 2011
The first top-to-bottom audit of the Federal Reserve uncovered eye-popping new details about how the U.S. provided a whopping $16 trillion in secret loans to bail out American and foreign banks and businesses during the worst economic crisis since the Great Depression. An amendment by Sen. Bernie Sanders to the Wall Street reform law passed one year ago this week directed the Government Accountability Office to conduct the study. “As a result of this audit, we now know that the Federal Reserve provided more than $16 trillion in total financial assistance to some of the largest financial institutions and corporations in the United States and throughout the world,” said Sanders.
http://sanders.senate.gov/newsroom/news/?id=9e2a4ea8-6e73-4be2-a753-62060dcbb3c3
Wie bepaalt wat een woord betekend? Wat jij “stimuleren” noemt is het overeind houden van banken. De “bailout”. Dat is niet wat ik onder stimulering van de economie versta. Ja het is nodig om de (te grote) banken overeind te houden (dat is in de jaren 30 niet gedaan). Maar dan wel op voorwaarden: aandelen bijvoorbeeld. En als het management het er naar gemaakt heeft: ander bestuur. Dat is niet gebeurd, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Uitstekende analyse, de beste in de categorie ‘middellange blogposts’ die ik tot nu toe gezien heb.
Verreweg de goedkoopste oplossing voor iedereen is de ECB aan het werk zetten en de markt duidelijk maken dat er niet te spotten valt met de Eurozone (toch de grootste muntzone ter wereld).
Stap 2 is dan verdere integratie om de pijn eerlijk te verdelen en gevalletjes als Griekenland in de toekomst te voorkomen.
Overigens is een van de positieve uitkomsten van deze crisis het vertrek van Berlusconi. Of hij nou wel of niet schuldig is aan de financiële problemen van Italië maakt mij niet uit, schuldig is hij namelijk zeker aan allerlei crimineels.
ECB aan het werk zetten?
Twee problemen: 1) Duitsland stapt er dan uit en 2) het lost het productiviteitsprobleem niet op.
Meeste mensen begrijpen nog steeds niet dat je geen monetaire unie kan hebben zonder politieke unie ofwel Brussel als hoofdstad met belastingsbevoegdheden. Nederlan als natiestaat is dan ten einde, maar laat dan wel die keuze democratisch zijn en niet via de achterdeur.
Berlusconi is niet mijn vriend, maar ik respecteer wel de Italiaanse kiezer en democratie (whatever the bad outcome).
Dat is dan vrij suïcidaal van Duitsland om er in zijn eentje uit te stappen.
Belangrijker nog, de reactie van Duitsland is niet in beton gegoten. Links in Duitsland heeft bijvoorbeeld veel minder moeite met Eurobonds. En als puntje bij paaltje komt zullen ook Duitse politici inzien dat het alternatief veel duurder is. Ik wil hier overigens alleen maar mee aangeven dat dit de inzet van weldenkende mensen/politici overal in Europa zou moeten zijn. Als er maar genoeg druk van uit de samenleving komt, volgen de politici wel.
De Eurobonds lossen niet alle problemen op, dat is ook niet wat ik beweer. Maar ze lossen wel het vertrouwensprobleem in een klap op, tegen een fractie van de kosten dat een uiteenvallen van de eurozone zou betekenen. Bovendien heb ik het nadrukkelijk over een stap 3 (en 4 en 5).
Wat betreft Berlusconi: daar is democratisch helemaal niets mis mee. Hij heeft het vertrouwen verloren van het democratisch gekozen parlement. Vervolgens is via consultatie met alle partijen door de president een nieuwe regering aangesteld. De druk vanuit de markten en Europa was slechts de druppel.
@041 Dank.
Het verdwijnen van Berlusconi is misschien goed, maar de manier waarop het is gegaan niet. Dit geldt nog sterker voor Griekenland. Het feit dat de democratie als hindernis wordt ervaren voor uitvoering van de plannen is geen goed teken.
Er is weinig mis met de manier waarop Berlusconi tot aftreden is gedwongen. Vergeet niet dat hij al lang het vertrouwen van het parlement kwijt was; de enige reden waarom hij aan de macht kon blijven is via allerlei smerige trucs waar ongetwijfeld geld en serieuze dreigementen mee zijn gemoeid. De druk vanuit Europa was slechts het laatste zetje. Democratisch is hier niets mis mee; bovendien is Monti een tijdelijke oplossing en komen er snel verkiezingen.
De regeringsvorming in België heeft ook baat gehad bij wat Europese druk.
Griekenland is tragisch, vooral omdat je weet dat de democratie in deze de Griekse problemen niet oplossen.
Groei is niet de oplossing voor de schuldenberg en al helemaal niet voor deze planeet, koekenbakker.
Het systeem zit zo in elkaar dat er voor elke hoeveelheid groei een grotere hoeveelheid extra schuld bijkomt. Onze totale schuld, dus
staatsschuld + particuliere schuld+ schulden van bedrijven, groeit al heel lang harder dan ons BNP.
Het probleem is dat ons geld wordt gecreëerd in de vorm van schuld door de (centrale) banken. Die schulden moeten we terug betalen + rente. Maar waar komt het geld vandaan om die rente te betalen? Dat moet weer gecreëerd worden in de vorm van schuld. Dat is de vicieuze cirkel. De enige manier waarop dit systeem duurzaam kan werken is door een eindeloos exponentieel groeiende economie.
Ons zorgen maken over de euro of met de vinger wijzen naar de mediterrane medemens leidt alleen maar de aandacht af, wat we nodig hebben is globale monetaire hervorming.
Nog een leuke link. Misschien al bekend bij mij tot zoeven in elk gebal niet. Laat de onderlinge verwevenheid vh financ systeem zien.
http://www.businessinsider.com/financial-institution-interconnectedness-2011-12
Ja, mooi. Het zijn al die verbanden die dreigden “ontwonden” te worden tijdens de val van Lehman Borthers. Het maakt een beetje duidelijk waarom de paniek zo groot was en waarom de Amerikanen er zo veel geld naar gegooid hebben (via de FED)
Onze europeese leiders doen het juist voortreffelijk.terwijl het lijkt of ze nog alles doen om er wat van te maken,laten ze de dodelijk zieke patient overlijden.hiermee redden ze juist europa uit de handen van goldman sachs.het overeind houden vande dollar(want daar gaat het uiteindelijk over) kost de gehele mensheid meer dan de dollar ooit nog kan opleveren. Laat de patient respectvol zijn reis naar de andre zijde maken.en een nieuwe dag breekt vervolgens weer aan.
Misschien herhaal ik me, maar ik ben vast ook een termiet.
In mijn beeld is een groot probleem de convergentie van de economische ontwikkeling. Daarover zei de Jager net wel wat in Buitenhof. Het eerder gesloten Euro-plus accoord zou een soort instrumentenbord voorzien, waar macro economische onevenwichtigheden op zouden worden gesignaleerd. Daarop zouden dan adviezen kunnen worden gegeven, van minder of meer dwingende aard.
Verder ben ik het eens met veel kritiek: veel woorden om de vastbeslotenheid van de leiders te onderstrepen. Hoe meer ze roepen dat ze het menen, hoe minder ik ze als belegger zou geloven.
Ik ga maar eens op zoek naar een stukje grond waar ik eten kan verbouwen.Als stadsbewoners ben je erg kwetsbaar als de nood aan de man komt.
Het genoemde boek van Keynes kun je hier downloaden:
http://www.parcusgroup.com/books/GeneralTheoryofEmploymentInterestandMoney.pdf
Inmiddels is het dashboard (van de vorige top) van de EU in werking. Wie wil weten wat Big Brother EU in de gaten gaat houden zie onderstaand lijstje met Key Performance indicators. De EU commissaris zal zich hier dan wel mee gaan bemoeien, maar we dragen natuurlijk geen macht over:
– 3 year backward moving average of the current account balance as a percent of GDP, with the a threshold of +6% of GDP and – 4% of GDP;
– net international investment position as a percent of GDP, with a threshold of -35% of GDP;
– 5 years percentage change of export market shares measured in values, with a threshold of -6%;
– 3 years percentage change in nominal unit labour cost, with thresholds of +9% for euro-area countries and +12% for non-euro-area countries.
– 3 years percentage change of the real effective exchange rates based on HICP/CPI deflators, relative to 35 other industrial countries, with thresholds of -/+5% for euro-area countries and -/+11% for non-euro-area countries;
– private sector debt in % of GDP with a threshold of 160%;
– private sector credit flow in % of GDP with a threshold of 15%;
– year-on-year changes in house prices relative to a Eurostat consumption deflator, with a threshold of 6%;
– general government sector debt in % of GDP with a threshold of 60%;
– 3-year backward moving average of unemployment rate, with the threshold of 10%.
http://tinyurl.com/btxk7jq
Het is onvermijdelijk, en als we doorgaan met de euro zal er nog veel meer van dat soort dingen gaan gebeuren.
Wat ontbreekt is een geloofwaardig, centraal instituut dat democratisch gekozen is.
Ook worden daarmee de problemen van dit moment niet opgelost.
Maareh ga je “het boek van Keynes” nog lezen?
Leuk. Michel zegt “ben ik nou zo slim of zijn hun nou zo dom” aflevering #324. En ook wat bonusmateriaal dit keer: “het boek van Keynes”. Er indrukwekkend dat michel deze weet te noemen, maar heeft hij em daadwerkelijk gelezen?