Veronica de integratiezender

Wie had toch ooit gedacht dat juist Veronica, begonnen door een paar heel erg witte mannen op een typisch Nederlandsch schip op een typisch Nederlansche zee ooit zou uitgroeien tot de voorbeeldzender voor integratie. Toch is dat wel de conclusie die je moet trekken als je gisteren F.A.B.S. Search for a video model keek.
In dit programma strijden deelneemsters voor een optreden in een videoclip van een beroemde artiest. Een wedstrijd geheel passend in de huidige tijd waar enthousiasme, uiterlijk voorkomen en in de schijnwerpers staan als prestaties gekenmerkt worden.
Maar niet alleen werd de tijdsgeest goed aangevoeld, ook toonde het de reeds ver ingezette integratie in dit land. De deelneemsters aan de uitzending waren namelijk een perfecte reflectie van onze huidige maatschappij. Alle herkomsten, eerste, tweede en derde generatie of adoptie, waren vertegenwoordigd in de voorrondes. Het was een kleurrijk geheel.

Maar de echte integratie bleek niet eens zozeer sterk uit de aanwezigheid van die verscheidenheid, het bleek meer uit de uniformiteit van de groep. Het streven om voor hun “15 minutes of fame” als bitch te mogen optreden in een videoclip van een artiest die vrouwen ongetwijfeld ziet als decorstukken, bracht ze samen. In hun doen en laten bleek dat ze allemaal de goede Nederlandsche gewoonte van roddelen volledig onder de knie hadden. Ook de kunst van het klagen over de organisatie en de jury in plaats van over hun eigen onkunde bleek uniform aanwezig. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de door iedereen met volle overtuiging uitgedragen sletterigheid, een eigenschap waar alleen echte buitenstaanders nog aanstoot aan nemen in Nederland. Zelfs alle namen, hoe exotisch ze ook in de schrijfvorm leken, moesten toch vooral zo Nederlandsch mogelijk uitgesproken moesten worden. (Bijvoorbeeld Rachel spreek je dan uit als roggel met een a).
Last but not least bleek ook de dans uniform Nederlandsch te zijn, houterig en stijf.

Nee, het komt wel goed met die integratie, zeker met Veronica als voortrekker. Of het resultaat dan ook maar enigszins lijkt op wat onze normen-en-waarden-judeo-christelijke voortrekkers voor ogen hebben, is maar zeer de vraag.