Ach, wat een hel moet het zijn om een geregelde GeenStijl-reageerder te zijn. Moest je vorige week nog blaffen dat het SCHAN! DA! LIG! smakeloos was dat Joop (zdhafd*) een cartoon plaatste waarin moslims met joden werden vergeleken, gisteren moest je meehuilen met de wolven in het roze bos dat het GODS! GE! KLAAGD! was dat de cartoon van de site was verwijderd. Vrijheid van meningsuiting, joh! Vrijheid van meningsuiting! Dat Joop de cartoon verwijderde omdat medewerkers te ernstig werden bedreigd door Wilders’ ongewilde virtuele knokploegen doe je natuurlijk plichtmatig af als een poging om de PVV verder zwart te maken. Tel uit je winst!
Maar wat die zogenaamde ridders van het vrije woord vergeten is dat, ondanks dat het treurig is dat het is gebeurd, het net zo goed een recht is om iets te plaatsen als dat het een recht is om iets wat je zelf hebt gepubliceerd te verwijderen. En dat maakt je als criticus van het verwijderen net zo’n lul als de idioot die het verwijderen van de cartoon in de eerste plaats eiste. Ook dat is vrijheid van meningsuiting. Leer daar nou eens mee omgaan, verdulleme!
*zij die het altijd fout doen.
Reacties (2)
De dubbele moraal van onze roze vrinden is even voorspelbaar als ontmaskerend. Uiteindelijk zijn al die grote woorden vooral instrumenten om, waar het maar even kan te Hakken Op Van Jole. Dat is nu echt wel een beetje saai aan het worden.
Toch vond ook ik het jammer dat die cartoon a) was geplaatst (want waarom überhaupt?) en b) vervolgens werd weggehaald op verzoek van de VARA directie. Je kan daar wel degelijk een mening over hebben en over discussiëren, ook al blijft het iemands recht het te plaatsen of te verwijderen. Maar punt is: de Roze Khmer heeft helemaal geen mening. Die hadden Van Jole over een maand rustig ermee om de oren gezwaaid als de cartoon er dan nog had gestaan.
Maar daarvoor moet je je dan eerst wel verzetten tegen het verwijderen van die cartoon. Een typisch gevalletje van rancunisme, zoals dat door Menno ter Braak zo prachtig is beschreven. Deze mensen kunnen gewoon de ene dag het ene roepen en de volgende dag het tegengestelde, zonder dat ze daar zelf ook maar enige tegenstrijdigheid in zien. Wat ze gisteren schreeuwden, zijn ze vandaag waarschijnlijk zelfs al weer vergeten, want vandaag zijn ze kwaad over iets anders en wat ze gisteren riepen, was gisteren en niet vandaag.
Ik moet onwillekeurig aan Pavlov denken…