Ineke van Gent: tegen de stroom in

Het was een opvallende keuze: GroenLinks stemde voor de missie naar Kunduz. Een GroenLinks kamerlid stemde tegen: Ineke van Gent. Ze heeft onvoldoende vertrouwen dat de missie tot een goed einde gebracht kon worden. De keuze van Van Gent was opmerkelijk maar niet onverwacht.

Al in de jaren ’90 werd zij gezien als een representant van de linkerflank van GroenLinks. Ze had een lange mars door de partij gemaakt. Ze was afkomstig van de anti-militaristische, links-socialistische PSP en actief in de jongerenorganisatie daarvan, de rebels-linkse PSJG. Overigens was haar vader militair. Ze werkte tijdens haar studie onder andere in een kantine, iets wat later door Buro Renkema prachtig werd geparodieerd. Tussen 1985 en 1994 was ze lid van de Groningse gemeenteraad voor de PSP en later GroenLinks. Ze was een bijzonder actief en activistisch raadslid. Al in 1993 roerde ze zich landelijk binnen GroenLinks. Ze was een van negen kandidaten in de interne verkiezing van een nieuwe lijsttrekker. Ze kreeg 6% van de stemmen. Ze werd ook op de plek #8 van de GroenLinks lijst gezet: GroenLinks kreeg 5 zetels.

In 1998 werd Van Gent wel gekozen in de Tweede Kamer, als #5. Ook daar was ze een actief en activistisch kamerlid, en stelde ze zich onafhankelijk op: al in 1999 toonde ze zich dissident. Ze stemde ze, samen met Farah Karimi tegen het NAVO-optreden in Kosovo. De keuze voor GroenLinks, een partij met pacifistische wortels, om de NAVO interventie in Kosovo te steunen was heel moeilijk geweest: ook deze beslissing werd om schreven als een worsteling. Toen de Servische regering in reactie op de NAVO bombardementen haar geweld tegen de burgerbevolking verhevigde, sloeg Van Gent om van 51% voorstander van de interventie naar 60% tegenstander. Ze stemde samen met Karimi mee met een motie van de SP tegen het militaire optreden. De rest van de fractie stemde niet mee. In 2001 volgde de NAVO-invasie van Afghanistan, ook dit verdeelde de partij en de fractie. Nadat de fractie eerst de invasie had gesteund sloeg Van Gent al om en begon ze te pleiten voor een bombardementspauze.De fractie in geheel volgde snel haar voorbeeld. Ook stemde ze tegen de goedkeuring van het huwelijk tussen Maxima en Willem-Alexander.

Ze werd door de partij in 2002 op #9 gezet, een sterke stap lager dan in 1998. Ze werd, net als Tom Pitstra, gezien als een van dwarse Groningse kamerleden. Met steun uit Groningen en Brabant probeerde ze hoger te komen, maar tevergeefs. Toch kreeg GroenLinks 10 zetels en werd ze weer verkozen. Ze werd fractiesecretaris. In 2005 was ze juist een van de gezichten geworden van een vernieuwing van de partij. Haar naam stond, samen met die van Halsema, op de controversiele nieuwe sociaal-economische agenda van haar partij “Vrijheid Eerlijk Delen”. Ze werkte aan initiatieven op het gebied dierenrechten, vrouwenemancipatie en klokkeluiders. In 2006 werd ze wederom op #5 gezet door het congres. In 2010 kreeg ze dispensatie van het congres om een extra termijn door te gaan, en tegen het advies van de kandidatencommissie in werd ze op #5 gezet door het congres, wat een erkenning was van haar lange staat van dienst in de partij en haar populariteit bij het partijkader. Na het vertrek van Halsema was Van Gent het langstzittende kamerlid van GroenLinks. Haar parlementaire ervaring kwam tot uiting in deelname aan het presidium, een voorzitterschap van een parlementaire commissie en het vice-fractievoorzitterschap. Ze kon haar eigen portefeuille samenstellen uit de onderwerpen die zij het mooiste vond: de Antillen, vrouwenemancipatie en openbaar vervoer.

Ze is nu niet alleen het meest ervaren kamerlid, maar ook een van de kamerleden met het grootste netwerk binnen de partij. Een exponent van de activistische, linkse stroming in een partij waar het pacifisme nog steeds niet verdwenen is. Iemand die het kan maken om tegen de stroom in te zwemmen.