Vorig jaar was dat de Mexicaanse griep, daarvoor het SARS-virus. De media springen er altijd meteen bovenop. omdat het spannend nieuws is. De overheid gaat te veel mee met die mediahypes.
Aldus Europarlementariër Judith Merkies (PvdA) in reactie op de beslissing van het Europarlement om te onderzoeken hoe de politiek is omgegaan met de uitbraak van de Mexicaanse griep. Onderzocht zal worden wat de invloed van de mediahype rondom het virus en eventuele druk vanuit de farmaceutische industrie is geweest op het beleid dat overheden hebben gevoerd.
Ook in Nederland is veel discussie over de het beleid van het kabinet. Zo was er wat ophef over de veronderstelde belangenverstrengeling van viroloog en adviseur Ab Osterhaus en minister Klink zit, nu blijkt dat de epidemie in Nederland niet het gevreesde dramatische verloop had, met 19 miljoen ongebruikte en niet-verhandelbare vaccins (met een aankoopwaarde van ?300 miljoen) in zijn maag.
Reacties (7)
Zal blijken dat ik toch gelijk had.
Is vaak hoor:)
Zeker over al die panieken – altijd zal blijken dat de soep toch kouder was.
Maar ja, voor de zekerheid er een paar honderd miljoen of een paar miljard tegen aan gooien moet kunnen he?
@1: we hadden maar 15 miljoen vaccins nodig i.p.v. 34 miljoen, maar om daar de conclusie aan te verbinden, dat er helemaal niets aan de hand was, gaat mij toch nog steeds een beetje te ver.
@2: Het is natuurlijk zo dat je in bepaalde situaties het zekere voor het onzekere MOET nemen. Stel dat de mensen wel met bosjes waren gestorven en er waren geen vaccins, dan waren de rapen helemaal gaar geweest. Dat snap ik ook wel weer.
Maar: in dit geval is er wel overgereageerd. Sowieso veel te veel vaccins besteld, dus geld over de balk gegooid. En dat het verloop van de griep mild zou worden was behoorlijk te voorspellen gezien de ervaringen in bijvoorbeeld Australie en Zuid Amerika, waar ze de herfst / winter hadden toen wij alvast paniek maakten voor onze naderende herfst.
@3: Als we van tevoren geweten hadden, dat we er ‘maar’ 15 miljoen nodig hadden, had Ab er maar 15 miljoen besteld, hoor. Hoe veel zou jij er besteld hebben, wetende, dat de hele wereld bij de fabrikant aanklopt, en dat je maanden moet wachten op je bestelling (geplaatst toen de epidemie Australië en Zuid Amerika woedde), omdat de fabrikant ze niet in voorraad heeft?
En daarnaast: in de landen, waar Ab nu de medicijnen probeert te verkopen en waar de epidemie nog niet voorbij is, hebben ze een tekort aan vaccins, omdat rijke landen als Nederland de vaccins voor hun neus weg hebben gekaapt, door gewoon hogere prijzen te bieden dan die arme landen zich konden veroorloven.
Zelf vind ik eigenlijk, dat we de 19 miljoen vaccins gewoon aan die landen moeten geven, of tegen een sterk gereduceerde prijs, maar ik denk, dat dat tegen onze koopmansgeest in gaat…
@4: Het gaat om het verschil van 2 prikken t.o.v. één. Omdat Nederland zo nodig twee prikken moest doen tegenover de elders gangbare enkele prik.
De literatuur gaf er geen enkele aanleiding voor, heb ik begrepen.
@5: ik snap je niet helemaal. Je bedoelt, dat we 34 miljoen vaccins bestelden omdat 2 * 17 nu eenmaal 34 is?
Van de 15 miljoen uitgedeelde prikken moeten er ook een aantal dubbel zijn geweest iig. Ik ken wel mensen met suiker, die er 2 gehad hebben, meen ik. Misschien was dat wel overdreven, maar daar heb ik geen verstand van. Als dat echt overdreven is en dat bekend was op het moment dat Ab de vaccins bestelde, heeft hij de helft te veel besteld. Maar dat kan ik niet beoordelen.
Even los van de hype: we hebben het hier wel eens over QALYs, gehad, Quality Adjusted Life Years.
Ik geloof dat de waarde van een QALY ongeveer 50.000 euro was.
Op 300 miljoen zijn dat 6000 qalys. Als je ervan uit gaat dat relatief veel jonge mensen aan deze griep dreigden te sterven, kan je aannemen dat elk sterfgeval ongeveer 40 qaly’s is.
Dan heb je het dus over 150 doden.
Stel dus dat we echt een situatie hadden gehad waarbij de dingen opraakten, dan was het bij 150 extra doden al maatschappelijker goedkoper geweest om zo’n grote berg te hebben. Typisch een voorbeeld waarbij de kosten van te weinig spul veel hoger zijn dan van te veel. In elke situatie waarin dat gebeurt zie je dus altijd grote voorraden, waarvan je idd aan het eind meestal een boel moet weggooien.