“Any life story is by definition a retrospective reconstruction, at least in part an outgrowth of native temperament. Yet the research so far suggests that people’s life stories are neither rigid nor wildly variable, but rather change gradually over time, in close tandem with meaningful life events.”
De manier waarop mensen vertellen over hun levens onthult veel over de manier waarop zij omgaan met ervaringen. Het levensverhaal wordt voortdurend bijgeschaafd om zaken te (kunnen) verwerken en er een identiteit aan te kunnen ontlenen. De manier waarop mensen gebeurtenissen herleven verandert ook met de jaren, en daarmee dus ook hun zelfbeeld.
Niet geheel terecht wordt er veel naar dit artikel gelinkt met de kop: Better living through self deception. Bedrog is meteen weer zo’n moreel oordeel, maar oordeel zelf. In elk geval interessante nieuwe inzichten in een misschien wel heel elementaire menselijke overlevingsstrategie.
Of zoals Dōgen Zenji, ooit zei: “When we discover that the truth is already in us, we are all at once our original selves.”
Reacties (3)
Citaat uit het artikel over patienten die iets overwonnen hebben:
‘They described their problem, whether depression or an eating disorder, as coming on suddenly, as if out of nowhere. They characterized their difficulty as if it were an outside enemy, often giving it a name (the black dog, the walk of shame). And eventually they conquered it.’
En vergelijk dit eens met wat Gerard Reve schreef in Brieven aan Simon Carmiggelt:
‘Alles is een kwestie van namen geven. […] Zodra iets een naam heeft, is het bezworen. Ik vocht vele, vele jaren tegen de fles, maar ik wist niet hoe die heette, en daarom kon ik de strijd niet winnen. Ik kon niet achter de naam komen. Tot ik besefte dat het de Satan was, de ongelukkige, die mij in zijn wanhoop scheiden wilde van God, en mij aan Hem wilde doen twijfelen. Nu ik zijn naam ken, heeft hij geen macht meer over me.”
@ErikW
And eventually they conquered it
Als iets is benoemd is heeft men het alleen een plaats gegeven. Overwonnen blijkt het zelden. Wat de mensen zelf ook denken.
Overigens is dit wel erg diep voor de zondagnacht of maandagochtend.
Misschien later nog…
Er is een verschil tussen woorden en verhalen. Woorden dienen om zaken te benoemen, met het idee grip op zaken te krijgen. Dat lukt nooit en dan ontstaan er de verhalen. Ze proberen een antwoord te vormen op niet te beantwoorden vragen als ‘waarom zijn we hier?’ en ‘wat doet alles er toe?’ en ze maken altijd alles mooier dan het in werkelijkheid is.
Het woordelijke feit dat we bestaan is niet genoeg. We hebben verhalen nodig om ons een identiteit te verschaffen, want zonder een identiteit betsaan we voor een ander niet.