In die tijd zaten we wel eens tot middernacht te stoeien. Daar zitten we voor, als chambre de reflection. Op dit moment lopen we niet over van het werk. Toevallig vergaderen we komende dinsdag tot 12 uur ?s avonds.
Wij zijn er voor wetgeving, maar die is er te weinig. Dit land schreeuwt om verandering. Maar het kabinet heeft het te druk met zijn vier C?s: Compromissen, consensus, commissies en convenanten.
Fractievoorzitters Rosenthal (VVD) en Schouw (D66) vindt dat het Kabinet de Eerste Kamer te weinig te doen geeft.
Reacties (3)
Ik vind de term chambre de reflection wel erg dubieus als je aangeeft dat je NU al weet dat je aankomende dinsdag tot 12 uur ’s avonds vergadert. Erg gechargeerd gezegd klinkt dat meer als een ‘chambre de occuper’ :-)
Daarnaast vind ik het een erg kortzichtige retoriek van de Eerste Kamer om te denken in termen van ‘weinig te doen’, het klinkt bijna alsof ze beseffen dat de Eerste Kamer in zijn huidige vorm best wat kleiner kan zijn, maar hier vanwege ‘de werkgelegenheid’ tegen geageerd wordt. Daar zou het dan ook niet om moeten gaan. De Eerste Kamer is er niet primair om ‘het druk te hebben’.
Maarrrr… vanuit het perspectief van de Eerste Kamer is het wel een aanwijzing dat het Kabinet redelijk visieloos zijn dagen in het Kabinet spendeert.
Dit land schreeuwt om verandering. Vind ik ook ietwat aangedikt, al is zijn kritiek daarna wel terecht.
Maar/en is dat sowieso niet de tendens van de laatste jaren waarin wel beseft wordt dat er eigenlijk iets zou moeten gebeuren, maar dat deze maatregelen ‘pijn’ gaan doen en daarom -omwille van de heilige graal der stemmen- maar vooruit wordt geschoven?
Met dat laatste kan ik alleen maar instemmen.
En we wouden toch minder regeltjes? Als er geen nieuwe wetten worden geschreven komen er minder (nieuwe) regeltjes :-)
@Johan: Ik snap wel wat de heren van de Eerste Kamer zeggen en het is gedeltelijk ook wat geconstateerd is in de recentlijk gepubliceerd Jaarverslag van de Raad van State.
Het kabinet beperkte het beweginsruimte van de eerste en tweede kamers door het vaststellen van regeerakkorden en voor een grote deel en wetgevende en het uitvoerend macht in zich te verenigen. Conceptueel gezien horen die twee gescheiden te zijn en de eerste en tweede kamers, als vertegenwoordigers van het volk, over wetgeving te gaan.
Helaas, is er op moment, een te directe band tussen de twee waardoor de kamers maar dienen om de voorstellen van de regeringspartijen te stempelen zonder dat er een echt discussie plaats neemt. De oppositie heeft hier natuurlijk ook wat verantwoordelijkheid in door zich te profileren als de tegenbeweging in plaats van een eigen koers te houden.
Dus ik ben niet eens als je zegt dat het een teken is dat het kabinet ‘visieloos’ is zoals je zegt, maar eerder een structureel probleem van onze democratie.
Zoals het nu staat kan een regeringsakkoord een koers zo strak definieren dat alleen incidentele onderwerpen over blijven om te discussieren in de kamers.