Het verplicht registreren, bijvoorbeeld in de vorm van een niet-bezwaarsysteem, dwingt mensen tot het doen van een uitspraak, waarbij het voorgestelde straf- en beloningssysteem hen over de streep moet trekken. Dat is een stap te ver. Iemand kan goede redenen hebben zich niet over dit onderwerp uit te laten.
Trouw’s hoofdredactioneel keert zich tegen de mogelijke oplossing van De Nierstichting voor de 200 sterfgevallen per jaar die tevergeefs op een nieuw orgaan wachtten. Circa 1400 mensen wachten momenteel op een gedoneerd orgaan (de wachttijd voor een nieuwe nier is opgelopen tot vier jaar). De Nierstichting pleit daarom voor een masterplan van de politiek in de vorm van verplichte registratie waarin volwassenen zich moeten uitspreken over het wel of niet orgaandonor worden. Daarnaast zou er een beloning moeten worden gekoppeld aan het donorschap in de vorm van een ‘fiscale bonus’ of korting op de zorgpremie. En mensen die geen donor zijn, zouden onderaan de wachtlijst moeten komen.
Trouw overroelt de argumenten van De Nierstichting met een beroep op het ‘feit’ dat “er ook zoiets bestaat als een recht om je niet over je organen uit te spreken”. Iemand kan goede redenen hebben om zich er niet over uit te laten, volgens de krant, die vervolgens komt met een nonclusie: “Goede voorlichting is beter op zijn plaats, temeer waar er nog altijd veel misverstanden bestaan over dit onderwerp.” Wat zouden de misverstanden dan zijn? Toch niet of je in de hemel wel bier kan drinken zonder aardse lever? (Antwoord: Nee, in de hemel is geen bier, daarom drinken wij het hier).
Tijd voor een verplichte poll [poll=51]
Reacties (37)
Misschien moet ik aan optie 3 en 4 nog toevoegen “(of ik laat het aan mijn nabestaanden over)”, omdat daarmee ook geen registratie als donor plaatsvindt.
Orgaandonor wordt je alleen als je overlijdt aan ofwel hersendood na een verkeersongeluk of na een bepaalde vorm van hersenbloeding. Het probleem met orgaandonaties is niet het uitblijven van donorregistraties maar de toegenomen verkeersveiligheid (airbags) en de verbeterde gezondheidszorg.
Als iemand niet als donor staat geregistreerd dan wordt aan de nabestaanden toestemming gevraagd. De nierstichting stelt na door haar gefinancierd onderzoek dat er in 70% van de gevallen wordt geweigerd. De academische ziekenhuizen geven zelf een percentage van 20 aan. Als zij gelijk hebben dan is de discussie die Trouw aanzwengeld een onzinnige.
Het probleem van niertransplatatie wordt in 40% van de gevallen al opgelost door levende donatie. Veelal door familieleden en als dit niet matched door cross-donatie tussen familieleden van 2 zieken.
Nonclusie, wat een prachtig woord!
Niet genoeg organen, dan shop je toch ? Rusland zal ze toch wel kunnen leveren ? Het probleem is misschien dat de verzekering niet voor organen wil betalen…
Enfin, als je je niet in de orgaanhandel verdiept dan krijg je nonsensstukken als in Trouw.
Ik kreeg indertijd na het halen van mijn rijbewijs daarbij een donorcodicil meegeleverd. Daardoor voel ik me nog steeds geschoffeerd door dit initiatief.
Timing is alles.
De principiele vraag die volgens mij eerst beantwoord moet worden is: van wie is na het overlijden een lichaam?
Een andere vraag in dit kader luidt: Ben ik, omdat ik twee gezonde nieren heb, verantwoordelijk te stellen voor de overlevingskansen van een (nier-)patient?
De nierstichting gaat om deze vraagstellingen heen en wil mensen dwingen tot een standpunt.
Wie is de nierstichting dan wel om zoiets te verlangen?
Natuurlijk, ik begrijp hun motivatie. De mensen op de wachtlijst moeten zo snel mogelijk geholpen worden en ook zij hebben een recht om te leven, maar moeten 16 miljoen burgers daarom een gedwongen keuze gaan maken en impliciet verantwoordelijk worden gesteld voor de overlevingskansen van anderen?
Zoals Mescaline terecht opmerkt, er bestaat ook nog iets als orgaanhandel.
Ik vind het prima dat iedereen verplicht aangeeft of hij wel of niet wil doneren, waarbij daar verder geen consequenties aan kunnen kleven. Wel vind ik dat donateurs een korting op hun zorgkosten mogen krijgen overeenkomstig de gemiddelde waarde van gedoneerde lichaamsonderdelen van alle donateurs samen (daar moet best een berekening op los te laten zijn), op grond van de kosten die anders gemaakt moeten worden om chinese of braziliaanse onderdelen in te vliegen.
Overigens heb ik braaf mijn donorcodicil ingevuld en al mijn onderdelen aangeboden, ondanks dat ze het blijkbaar een keer vergeten zijn, want ik heb twee keer zoiets toegestuurd gekregen.
Tsja, je staat geregistreerd als donor of niet, je ‘niet uitlaten’ is dus gewoon nee zeggen.
Ik zou mijn organen na mijn dood graag aan de hoogst biedende willen kunnen verkopen, zodat mevrouw/juffrouw London Calling een zakcentje heeft om het leed te verzachten. Er is vast wel iemand die iets extra over heeft voor een ‘fairtrade’ heart dat niet afkomstig is van een Chinees dissident Falun Gongertje.
Ze mogen alle bruikbare delen uit mij plukken al heb ik het vermoeden dat dat niet veel gaan zijn.
@Ijsbrand. Tjezus dat wel erg bot ja :D Alhoewel daar wel de meeste organan vandaan komen ( dronken jonge bestuurders ) . In dat kader had je beter ook gelijk een krat bier er bij kunnen eisen.
Vroeger liep ik altijd met zo’n handig klein past in je portemonnee “ik ben donor”-kaartje rond. Lagen overal voor het grijpen. Daarna kwam zo’n uitgebreid pakket inclusief uitleg over diverse organen en de manier waarop etc etc. Dit uitgebreide verhaal vond ik zo eng dat ik het niet heb ingevuld en niet heb teruggestuurd. Ja was te griezelig, nee te dom en egoistisch dus het werd niets. (de trouw optie?)
Bij de laatste toezending van het formulier ontbrak gelukkig de uitgebreide uitleg dus kon ik gewoon weer denken, ach wat mij het uit, ik ben dan toch dood. Alles ter donatie! (oh en graag in ruil daarvoor allerhande kortingen! maar zonder is ook goed.)
@IJsbrand
Lijkt me een uitstekend moment om het uit te delen. Het levert misschien niet veel extra donoren op maar geeft wel mooi aan dat autorijden niet zonder risico is!
Terug naar het donor-kaartje in de portemonaie…
Daar liep ik vroeger ook mee. Toen kwam er op een dag, meen ik, iemand op het idee dat zo’n kaartje niet (voldoende) rechtsgeldig was.
Resultaat: nu zitten we met dit soort belachelijke voorstellen.
Waar moet het heen met dit land?
#zucht#
@12
Waarom ipv dat kaartje (dat na een paar maanden al uitelkaar viel, maar wel handig was) niet een pasje. Er past er vast nog wel eentje bij. En dat je ‘em dan op internet kunt activeren met een code oid? Ik zat net na te denken en heb me volgens mij niet geregistreed, gewoon uit laksheid denk ik. Maar als ze me zo’n pasje sturen ben ik van de (orgaan)partij. Ik zou nu niet eens weten waar ik me moet registreren. Ik weet het, ik kan het vast wel even googelen, maar toch. Gemak dient de donor.
@ASH: constructieve gedachte! Lijkt me een goede (eigentijdse) variant op het kaartje.
Wat ook kan: eerst registreren op een website, kun je gelijk melden wat je in de aanbieding hebt, met je DIGID bevestigen en daarna krijg je het kaartje opgestuurd.
suggestie : http://www.ikbendonor.nl
Mij lijkt het een goed idee om meer onderzoek te doen naar xenotransplantatie. Ik zie het nut van speciaal gekweekte varkens (die schijnen het meeste op mensen te lijken :-) waarvan je naar behoeven de organen kunt gebruiken en die geen afstotingsverschijnselen geven…
Maar goed, dat zal wel niet ethisch zijn (je mag varkens overigens wel opeten of laten verbranden in je pan). Voorlopig zullen we wel onze eigen soortgenoten lastig blijven vallen om hun organen. Overigens krijgt 1 op de 5 getransplanteerden te maken krijgt met afstotingsverschijnselen.
@14
Ik denk dat we dit aan Ab Klink moeten doorgeven. Zo gaat dat toch, adviescommissietje en dan een ton vragen? Alleen dat van die DIGID weet ik niet, dat is zo’n geklooi omdat ding aan de praat te krijgen…
Bij deze claim ik samen met esgigt patent op ons idee!
Iemand anders teveel geld laten verdienen met mijn organen, nee dank je. Ziekenzorg is commercieel geworden, dus geen gratis organen van mij. Ze kunnen er voor dokken als ze willen hebben. Ik geef ook geen gratis onderdelen weg aan mijn autodealer.
Anders, namelijk: ik heb een enorm broertje dood aan centrale registraties, helemaal als die beheerd worden door de overheid. Gelukkig zijn mijn nabestaanden uitgerust met gezond verstand.
Ik heb al wel de nodige pogingen gedaan een codocil in mijn portemonnee op te nemen, maar mijn levensstijl doet keer op keer de inkt uitlopen. Laat de overheid maar komen met een creditcardformaat donorcodocil zonder centrale registratie, zonder chip/RFID en met ingebouwde vochtbestendigheid, dan doe ik mee, tot die tijd zal ik zo nu en dan nog wel een nieuwe poging doen een niet erg slijtvast stukje papier in mijn portemonnee te doen.
Het mooiste zou zijn als op onze ID-bewijzen gewoon een ja/nee indicatie komt te staan. Dat ID-bewijs is toch nodig om de gegevens in het donorregister op te zoeken, dan kunnen we het er net zo goed meteen op vermelden.
@17
Kan je gedachtengang wel een beetje volgen, maar je zou toch wel kunnen overwegen om bijvoorbeeld je auto-onderdelen weg te geven aan je armlastige buurman die er om zit te springen?
Ik ben als orgaandonor geregistreerd sinds 1998, toen vadertje staat ons vroeg een keuze te maken. Sindsdien draag ik een geel vodje van het ministerie van VWS in mijn portemonnaie: het ziet er niet uit, maar heeft inmiddels al wel een portemonnaie en een beurt in de wasmachine overleefd, en is nog steeds leesbaar.
Ik kan me niet zo veel voorstellen bij redenen om je hierover niet uit te spreken in de richting van de overheid. Iemand wel?
Ik wil mezelf graag registreren, formulier ligt zelf al ingevuld op m’n bureay. Punt is dat ik hem steeds vergeet op de post te doen met mijn stomme kop, vandaag maar eens doen.
Ik vind een verplicht aanmelden opzich wel een goed idee, waarom je organen voor jezelf houden als je er toch niets meer aan hebt? Zo red je wel iemands leven.
@ASH: Ok, patent is bij deze door ons geclaimd.
Het bestand hoeft niet door de overheid beheerd te worden, maar dat kan ook een onafhankelijke stichting doen (met ASH en mijn persoon in het dik betaalde bestuur ;-) ).
Een donorindicatie op het identiteitsbewijs zou kunnen, maar dan moet je er weer speciaal voor langs de gemeente.
@Stijn (#20): Het simpele feit of ik nou wel of geen donor wil zijn, wil ik best richting de overheid uitspreken. Vrijwillig mijn gegevens in de zoveelste overheids-database laten opnemen, wil ik absoluut niet; onze overheid heeft keer op keer bewezen alles in het werk te stellen om zonder mijn toestemming zoveel mogelijk persoonsgegevens van mij aan elkaar te relateren (‘databases koppelen’), ter beschikking te stellen aan partijen die dat helemaal niet nodig hebben, grondrechten te verbinden aan het al dan niet vastleggen van gegevens en de beveiliging van die gegevens totaal te verkloten. Ik vertrouw ze gewoon niet.
Nee, ASH #19, er word in de medische sector over marktwerking, vraag en aanbod, efficiëntie, produktieverhoging, cliënten i.p.v. patienten en produkten gesproken. Alsof ik lekker ga funshoppen bij diverse ziekenhuizen: doet u mij maar een hartoperatie…wij hebben op ogenblik een nieroperatie in de aanbieding, meneer…nou, doet u die dan maar.
Jiskefet is er niets bij vergeleken.
@ASH(#13)
http://www.donorregister.nl/
voor het downloaden van het formulier
@Sigi: kijk, en daar gaat het dan weer fout. Eerst moet je het formulier downloaden, dan moet je het uitprinten en invullen. Vervolgens moet je een envellope opsnorren en het ingevulde en ondertekende formulier daarin doen. Dat moet je vervolgens dichtplakken en naar de brievenbus om de hoek sloffen.
Tot overmaat van ramp is TNT post de PTT niet meer, dus bezorging is niet meer gegarandeerd.
Het kan en moet eigentijdser!
Dank @ Sigi. Misschien ter overbrugging, voordat Esgigt en ik volkomen belangeloos rijk worden aan onze non-profit profit stichting.
@Ruud Oost.
Snap je sentiment, maar ik geloof toch dat je terwille van het overbrengen van je mening een beetje chargeert. Ben het eens met je anti-marktwerking verhaal, begrijp me niet verkeerd. Maar als het nu zo werkt, benadeel je dan geen mensen door principeel niet mee te werken?
Anders, namelijk… ik heb (nog steeds) een donorcodicil op zak en ik ben eigenlijk tegen een centrale registratie. Nabestaanden zijn op de hoogte. En dat is, zover ik heb begrepen, vaak het grootste probleem.
wordt een beetje moe van deze discussie, hoe lang voeren we hem nu? Zolang donatie uberhaupt medisch mogelijk is?
Vindt dit wel een ontzettend slecht argument van trouw, of zoals Mark het terrecht noemt, een nonconclusie.
Het is weer vrijheid om de vrijheid, privacy om de privacy, humaan, constructief is het natuurlijk verreweg. Filosfeer dan niet trouw!
Mensen die wel een uitkering willen ontvangen als ze gehandicapt worden, maar het vertikken hun premie te betalen, noemen we profiteurs. En terecht.
Net als mensen die op het werk wel een verjaardagcadeautje willen, maar hun snor drukken bij de collecte voor de verjaardagspot.
Hoe kan het dan zijn dat zoveel mensen in Nederland wel een donororgaan willen ontvangen, bijvoorbeeld na een ongeluk, maar het vertikken om zich zelf als donor te laten registreren?
Ik vind dat klaplopers van de allerergste soort, die zich de ogen uit hun kop moeten schamen.
#30
Klaploper van de allerergste soort hier…
Nu mogen ze me helemaal leegplukken na mijn dood….totaal geen problemen mee (en nabestaanden weten dat ook), maar ik heb nooit een donorcodicil ingevuld. Pure luiheid en laksheid van mijn kant. Verwijtbaar, maar hoogstwaarschijnlijk ben ik niet de enige. Afgaand op geluiden uit mijn omgeving verwacht ik dan ook dat het aantal potentiële donoren zal verdrievoudigen met het plan van de nierstichting.
*gaat toch maar eens zo’n formuliertje aanvragen*
@Mac Gabhann “Hoe kan het dan zijn dat zoveel mensen in Nederland wel een donororgaan willen ontvangen, bijvoorbeeld na een ongeluk, maar het vertikken om zich zelf als donor te laten registreren?”:
Waarom zou je je daarvoor moeten laten registreren?! Dat onze overheid met zijn registratiedrang dat verzint, prima, maar mensen die zich niet laten registreren, zijn nog niet automatisch geen donor en derhalve ook niet automatisch klaplopers.
De kans dat bij een overledene tijdig zijn donorcodicil wordt gevonden, lijkt me op zijn minst net zo groot als de kans dat zijn/haar ID-bewijs wordt gevonden waarmee vervolgens de registratie geraadpleegd kan worden.
De registratie voegt derhalve niets toe en dient enkel ter bevrediging van de registratiedrang van de Nederlandse overheid die daarmee ongevraagd mijn persoonsgegevens beschikbaar stelt aan bosjes medisch en administratief personeel die daar helemaal geen drol mee te maken hebben totdat ik dood ben.
Sterker nog, stel je het volgende vergezochte en onwaarschijnlijke scenario eens voor: je bent arts in een ziekenhuis en hebt toegang tot het donorregister en de medische gegevens van enkele duizenden patienten. Stel nou dat je nieren er ineens mee ophouden en je hebt nog maar eventjes te leven tenzij er zich een donornier aandient. Zou jij de verleiding kunnen weerstaan om even een kijkje te nemen of er onder jouw patienten geschikte donoren zitten? Ik betwijfel het.
@MacGabhann
Of mensen die verzorgt willen worden als bejaarde en zelf nooit vrijwilliger zijn geweest! Ook boycotten.
.
Als er echt een systeem komt waarbij je wel een pas hebt (leuk zo’n patent) en geen centrale registratie, dan
heb ik een simpele oplossing. Als er een ongeluk is geweest alle personalia verwijderen en een codicilpas in de plaats stoppen. Probleem gauw over.
#27 ASH
Jazeker, mee eens. Maar ik erger me aan de hypocrisie: de ene keer marktwerking en als het net niet even uitkomt dan weer niet.
@34 Ruud Oost
Dan zijn we het daar in ieder geval over eens…!
Misschien gaat dit tegen hippocrates in, maar misschien is:
geen codicil = geen recht op orgaan
een goed idee.
@36 je mag organen uitsluiten begreep ik. Als hartpatient sluit je dan alles uit van je codicil behalve je hart… flauw maar effetief.