Was het dan toch alleen maar symboliek toen de Verenigde Naties aan de vooravond van het nieuwe millennium acht doelstellingen voor ontwikkelingssamenwerking formuleerde? Zo moet de sterfte door zwangerschap verminderd worden, de extreme armoede worden uitgebannen, de kindersterfte moet omlaag, alle kinderen moeten onderwijs kunnen genieten, en meer.
Halverwege 2015, het jaar waarin deze doelen moeten zijn gerealiseerd, is er nog veel te weinig vooruitgang. Gelukkig was daar Schokland. Hier was minister Koenders van Ontwikkelingssamenwerking, samen met leden van het kabinet, aanwezig om stil te staan bij de “Millenniumdoelen“. In ieder geval een initiatief. En dat terwijl Nederland, relatief gezien, al een actief land is als het om ontwikkelingshulp gaat. Als braafste jongetje van de klas, staan wij ieder jaar keurig 0,7% van ons bruto binnenlands product af aan ontwikkelingssamenwerking. Hiermee zijn we, samen met de Scandinavische landen en Luxemburg, de enige.
De vraag die dit initiatief bij me opriep was: dit is allemaal heel leuk en aardig, maar hoe kunnen we nu het beste hulp geven? De hulp is op dit moment niet altijd even effectief. Deels omdat de plannen niet aansluiten op de werkelijkheid ter plekke, deels omdat organisaties en initiatieven elkaar in de weg lopen en deels omdat sommige overheden van derdewereldlanden andere prioriteiten lijken te hebben.
Hoe je het ook wendt of keert, de ontwikkeling van de derdewereldlanden staat of valt bij economische groei. Ontwikkeling hiervan geeft derdewereldlanden zelf de mogelijkheid om mee te delen in de totale mondiale (economische) groei. Daar lijkt dan ook de kern te liggen, niet in het (voornamelijk) verstrekken van hulp.
Met het afbreken van handelsbarrières en het aanmoedigen van investeringen zouden derdewereldlanden veel meer gebaat zijn. Ook dit is ontwikkelingshulp, hetzij op een andere manier die veel meer op de lange(re) termijn is gericht.
Geïnspireerd? Heb je een goed idee? Klik dan hier.
Reacties (15)
Als een heel stel rijke landen niet eens 0,7% van haar rijkdom wil afstaan voor hulp, klinkt het dan waarschijnlijk dat zij handelsbarrieres zullen laten verdwijnen die wellicht nog veel meer kosten?
Inderdaad. Wij subsidiëren de markt op zuivel en graan compleet dood.
Daardoor is er al een hongersnoodje of wat ontstaan in Afrika.
(Lokale boeren kunnen niet concurreren, stoppen, en bij schaarste is de prijs hoog en heeft het land niets om op terug te vallen)
Ik denk dat het mogelijk is om een heel groot deel van de wereld te helpen om daar de armoedegrens omlaag te krijgen. Maar zolang rijke landen hierbij niet genoeg te verliezen hebben, wordt dat wel onder de aandacht gebracht maar niet daadkrachtig genoeg aangepakt… Europa bijvoorbeeld zal door onder andere het weer over het probleem gaan nadenken, maar voordat het in daadkracht wordt omgezet… Idee:Misschien kunnen we via de sateliet (soort groot scherm) voor schaduw zorgen in warme gebieden op aarde en zo zorgen dat er iets kan groeien? Mmm, mogelijk? Ja! Maar…. Tja, en dan komt de vraag… wie gaat dit financieren en realiseren?? Groetjes, Con
Een scherm dat voor schaduw zorgt? Wat?
Als zoiets al mogelijk was, wat het niet is, is dat het grote probleem? Teveel zon?
Wat voor geschift idee is dit nou weer?
Welkom op internet :)
De economie blokkeert de boel.
En dan nog, hoeveel mensen zijn bereid mee te werken wanneer ze zelf een (10?) stap terug moeten doen?
Dan maar mijn geweten afkopen met een acceptgiro voor Unicef :(
Ontwikkelingshulp…
Werkt vaak averechts en de pest voor het millieu.
Micha, heb je daar wat bronnen van en/of heb je de great global warming swindle gezien?
@hardtrack: tuurlijk wel, een mega-zonnecollector die door 20 jumbosuperjet helikopters word “omhooggehouden” :)
Kijk eens naar het nieuws. Je krijgt zowat dagelijks voorbeelden. Enkele voorbeelden.
In Afrika en China gaan hele streken gebukt onder droogte. Door het oppompen van grondwater met ontwikkelingshulp gefinancieerde pompen kunnen planten en dieren niet meer bij het grondwater en rukken woestijnen verder op.
Door het verstrekken van voedsel,water en onderdak worden hele volkstammen onderhouden op plekken waar men op een andere manier niet op die plek kan overleven. Meer kinderen > meer monden om te voeden en de regio heeft een nog groter probleem.
Op plekken waar sterfte voor een evenwicht zorgt wordt dit evenwicht door goed bedoelde medische zorg bedriegt waardoor er overbevolking ontstaat.
Ontwikkelingshulp en humanitaire hulp is zelf een doel geworden. Er worden mensen als vee gehouden om een deel van de hulp af te kunnen romen.
Daarnaast trekt dit alles een te grote wissel op ons millieu. Het aantal mensen groeit ten koste van de flora. Daar kan geen spaarlamp of groene auto tegenop.
@8: Om met de zonneenergie lampen te voeden die de planten die vervolgens in de schaduw staan weer laten groeien?
Kan je beter een kas opzetten om het vocht vast te houden.
Of een, eventueel met overheidsgeld, versnelde ontwikkeling van de auto op perslucht.
Maar dat helpt dus niet tegen oprukkende woestijnen.
@12: Volgens mij rukken de woestijnen niet meer op?
In ieder geval de Sahara niet.
edit: nagezocht. Lijkt toch niet zo te zijn.
Een stap in de goede richting is volgens mij eerlijke handel. Afrikanen krijgen nu heel weinig voor hun grondstoffen en landbouwproducten. Fair trade is een gelijkwaardige manier van omgaan met boeren in ontwikkelingslanden: ze leveren een kwalitatief goed product dat milieuvriendelijk is geproduceerd en ze krijgen een eerlijk loon, waarmee ze ook de dokter en het schoolgeld van hun kinderen kunnen betalen. Zo worden ze ook niet afhankelijk van hulp. Steeds meer supermarkten verkopen fair trade chocola, bananen, rijst, wijn, koffie, thee, vruichtensap etc. Ook eerlijke kleding komt steeds beter beschikbaar. Natuurlijk zou het beter zijn als alle oneerlijke handelsregels afgeschaft zouden worden, zodat de ontwikkelingslanden hun producten ook zelf kunnen verwerken en dan zonder allerlei heffingen op de Europese markt brengen.
Een geweldig artikel over de ‘echte’ oplossingen in Afrika.