Woensdag heeft de dochter van de Venezuelaanse oppositieleider María Corina Machado in Oslo de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst genomen. Haar moeder kwam net te laat voor de uitreikingsceremonie. De Nobelprijs was aan haar toegekend vanwege haar "onvermoeibare strijd voor democratische rechten van de Venezolanen". Bij de uitreiking stonden demonstranten met een bord: "Geen Nobelprijs voor Oorlogsstokers". De laureaat heeft zich recentelijk namelijk weinig vredelievend opgesteld, schreef Katrin Bennhold gisteren in de nieuwsbrief van de New York Times. 'Machado droeg de prijs op aan president Trump, die Amerikaanse oorlogsschepen in het Caribisch gebied heeft gestationeerd en daarbij minstens 87 mensen in boten heeft gedood. Critici stellen dat deze aanvallen neerkomen op oorlogsmisdaden. Ambtenaren van de Trump-regering zeggen in besloten kring dat hun uiteindelijke doel is om een regimeverandering in Venezuela teweeg te brengen. Machado heeft haar steun uitgesproken voor het gebruik van geweld om Maduro af te zetten.' Nu is de Nobelprijs voor de Vrede vaker in diskrediet gebracht door oorlogszuchtige politici. Bennhold noemt Aung San Suu Kyi, de dissident uit Myanmar die in 1991 de prijs kreeg en later, toen zij zelf aan de macht kwam haar land verdedigde tegen aanklachten vanwege het geweld tegen de Rohingya minderheid. De winnaar van 2019, premier Abiy Ahmed van Ethiopië, ontving de prijs voor het doorvoeren van democratische veranderingen en het oplossen van een conflict met buurland Eritrea. Kort daarna gaf hij echter opdracht tot militaire operaties en luchtaanvallen op de Ethiopische regio Tigray. Barak Obama kreeg de prijs ook vrij snel na het begin van zijn ambtsperiode. Vervolgens gaf hij leiding aan een enorme uitbreiding van het Amerikaanse drone-aanvalsprogramma. En wat te denken van Henry Kissinger? Past hij in hetzelfde rijtje als Moeder Theresa, Martin Luther King en Nelson Mandela? Bennhold: 'Het Nobelcomité heeft de neiging om dissidenten te waarderen. Maar mensen met macht – en voorheen machtelozen die uiteindelijk macht kunnen verwerven – zijn een complexer verhaal.' Het Nobelcomité zou misschien wat minder naar politici moeten kijken en meer naar vredesbewegingen of andere organisaties en individuele personen met vredelievende doelen. Zoals eerdere prijswinnaars als de Internationale Campagne voor de Afschaffing van Kernwapens (ICAN), het Wereldvoedselprogramma, de Russische burgerrechtenorganisatie Memorial, Artsen Zonder Grenzen of de Filipijnse journalist Maria Resa. Voor het volgend jaar zou de Amerikaanse organisatie Indivisible genomineerd kunnen worden als tegenhanger van een oorlogsstoker Trump. Indivisible is 'een grassrootsbeweging van duizenden lokale Indivisible-groepen met als missie het kiezen van progressieve leiders, het herstellen van onze democratie en het dwarsbomen van de agenda van Trump. Indivisible is opgericht naar aanleiding van de verkiezing van Trump, maar we weten dat Trump een symptoom is van een zieke democratie, niet de oorzaak ervan. We staan voor twee fundamentele problemen: ten eerste was onze democratie van meet af aan al gemanipuleerd ten gunste van de blanken en de rijken. Ten tweede heeft een alliantie van blanke nationalisten en de ultrarijken de afgelopen decennia actief gewerkt om de democratie verder te ondermijnen en hun machtspositie permanent te verstevigen.' Indivisible groepen kunnen lokaal kandidaten van de Democraten steunen. Maar de organisatie is het niet eens met het huidige leiuderschap van de partij. Ze heeft de leider van de Senaatsfractie Chuck Schumer opgeroepen om te vertrekken. Ezra Levin, medeoprichter en co-directeur van de beweging: 'Het gaat niet langer om hen, maar om ons. We zijn het zat om te wachten tot de Democraten eindelijk ruggengraat tonen. We kunnen ons geen zwakke en laffe Democratische Partij veroorloven, terwijl autoritaire regimes onze steden binnenvallen, onze gemeenschappen terroriseren en onze democratie bedreigen. We krijgen de partij die we eisen, en we zijn vastbesloten om een Democratische Partij te eisen die vecht.' In de aanloop naar de interne partijverkiezingen van 2026 'zal Indivisible haar netwerk mobiliseren om progressieve strijders te steunen die zich verzetten tegen incompetente, status-quo-gezinde zittende politici.' Laten we hopen dat het nog niet te laat is.
We kennen Extreme natuurlijk vooral van More Than Words, maar ik vind hun stevigere nummers toch lekkerder. Rest In Peace is een goeie, maar Holehearted is wel mijn favoriet. Ik hou van die tweede stem en je kan er nog lekker op dansen ook.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het OM heeft bepaald dat de agenten die de achtervolging inzetten na het negeren van een stopteken niets te verwijten valt. Bij de achtervolging kwamen uiteindelijk drie van de vier inzittenden van de achtervolgde auto om het leven. Het OM heeft vast gelijk, de individuele agenten hebben zich aan de regels gehouden. Tegelijk wordt maar weer eens pijnlijk duidelijk dat er niet zoiets bestaat als een veilige achtervolging, en dat de reden voor de achtervolging zelden tot nooit het risico waard is.
Tegelijk: er is iets diep menselijks aan een politieachtervolging. Een verdacht voertuig schiet weg, de adrenaline giert, zwaailichten aan, sirenes loeien. De good guys achter de bad guys aan. Rechtvaardigheid op wielen. Tenminste, dat is het verhaal. In werkelijkheid is het vaker een scène uit een slechte actiefilm met een bloedige epiloog dan een functioneel opsporingsmiddel. Hoog tijd om de politieachtervolging met de auto af te schaffen, behalve in het uiterste geval.
Want laten we de feiten onder ogen zien: de achtervolging is zelden rationeel, zelden effectief en vaak dodelijk. In Nederland vallen er jaarlijks gewonden en doden, ook onder omstanders tijdens politieachtervolgingen. Mensen die niets met het incident te maken hadden, behalve dat ze op het verkeerde moment op de verkeerde kruising stonden. Doodgereden voor een verlopen APK. Gewond geraakt omdat iemand zijn verkeersboetes probeerde te ontlopen. Dat is geen rechtshandhaving, dat is collateral damage tijdens een potje moralistisch racen.
Er circuleert een filmpje met een gedicht dat het allemaal wat vriendelijker wil maken. Eén op de zes jongens tussen de zes en vijftien heeft een positieve kijk op Andrew Tate*, maar volgens de persoon op het podium moeten we vooral kijken naar die andere vijf. Die bakken muffins, fietsen met vrienden, blozen bij hun eerste crush en vinden bloemen mooi maar durven dat woord niet uit te spreken. De boodschap is dat we ons gerust kunnen voelen, want de overgrote meerderheid is eigenlijk heel lief.
Het is verleidelijk, in dezelfde categorie als not all men: een reflex die het systemische ongemak vervangt door individuele geruststelling. Niet de vraag waarom een misogyne influencer zoveel jonge jongens bereikt, maar de herinnering dat de meesten nog altijd nerveus worden van hand in hand lopen. Dat ze hun moeder soms irritant vinden maar haar zullen missen wanneer ze er niet meer is. Dat ze twijfelen, lachen tot ze huilen. Het is ontroerend, maar ook een rookgordijn.
Het centrale probleem verandert niet omdat je het in een warm jasje giet. Eén op de zes jongens is een indicatie van culturele normalisering, niet een detail dat je kan gladstrijken met dit soort romantiek. Dat vijf van de zes het níet zijn, is geen geruststelling maar de minder dan minimale ondergrens van wat je mag verwachten. De tekst van het gedicht maakt van die ondergrens overstijgen een morele prestatie. Alsof het juist bijzonder is dat een jongen géén geweld tegen vrouwen wil verheerlijken. Alsof het troost moet bieden dat de meerderheid liever muffins bakt dan een influencer aanbidt die vrouwen als bezit behandelt. Terwijl er inmiddels een meer dan significante minderheid bestaat die daar geen boodschap aan heeft, eentje die tot 10 jaar geleden niet zo openlijk bestond.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Gegevens van het Nederlandse DigiD komen in handen van de Amerikaanse overheid.
‘Het IT-bedrijf achter DigiD komt mogelijk in Amerikaanse handen. Volgens staatssecretaris Eddie van Marum blijft DigiD desondanks ‘gewoon’ Nederlands en krijgen de Amerikanen geen toegang tot de persoonsgegevens van burgers. Dat klopt niet, zeggen deskundigen.
DigiD is een beveiligde manier voor burgers om in te loggen bij overheden, pensioenfondsen en zorgverzekeraars en geldt als een cruciale dienst. Vandaar dat onlangs de nodige ophef ontstond toen bekend werd dat het Amerikaanse IT-bedrijf Kyndryl de leverancier van DigiD, Solvinity, wil overnemen.
Dilan Yesilgöz heeft een opmerkelijke politieke vaardigheid ontwikkeld: ze hoeft zelf niet te bewegen om het midden van plaats te laten veranderen. Haar bewering dat een kabinet met JA21 een middenkabinet zou zijn, is geen beschrijving van de politieke werkelijkheid maar een poging de werkelijkheid te veranderen. Het mogelijke gevolg? Het midden wordt niet langer gezien als een plek waar je elkaar treft, maar als een label dat je plakt op partijen die je strategisch nodig hebt.
Het traditionele midden had, ondanks zijn halfslachtigheid, een functie. Het was de zone waar partijen zichzelf temden, waar scherpe randen werden afgeslepen. Yesilgöz draait dat nu binnenstebuiten. In haar lezing hoeft niemand zich meer te matigen om het midden te bereiken; het midden schuift gewoon op tot het precies past rondom de gewenste coalitie. Het is geen ideologische beweging maar een taaloperatie.
Tegelijk blijft de realiteit dat JA21 geen middenpartij is. Het is een verzameling weggelopen FvD-standpunten in net iets acceptabeler verpakking. Door hen in het centrum te plaatsen, wordt de beweging naar rechts verkocht als bestuurlijke normaliteit. Niet de inhoud verschuift, maar de etiketten. En zodra dat frame staat, wordt kritiek afgedaan als niet willen luisteren naar de verkiezingsuitslag.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot nu toe heb ik nog niet 1 cd verkocht…omdat ik ze nog niet te koop heb aangeboden. Ik vind het toch lastiger afscheid nemen dan ik dacht. Terwijl het best wat oplevert, en ik heb ook al wel een aantal DVD’s verkocht. Het moet nog even broeien denk ik, daarom ga ik de lijst verder af voor Closing Time, om mijn muzieksmaak van nu en ooit nog eens goed te proeven. Er zitten echt wel dingen tussen waarvan ik denk; whut? Why? En andere die ik ook vergeten was, blijken dan weer pareltjes te zijn.
Even een uitstapje van mijn kant. Ik hou helemaal niet zo van rap muziek, maar ik buig diep voor dit samenwerkingsverband. De tekst en clip spreken voor zich.
Herinneren we ons nog het meldpunt tegen Polen, Bulgaren en Roemenen van de PVV ?
Nu kunnen we helemaal NSB stijl gaan tegen AZC bewoners. AZC op komst ? Wilders nodigt u uit om uw 2025 voorraad vuurwerk helemaal af te laten gaan richting gemeenteraadsleden…
D66, CDA en fokking VVD, ach CDA en D66 zijn ook opportunistische ..beep.. zitten gezellig koffie te drinken, en wij bereiden ons voor op Fascisme the Sequel, dat schijnt een nieuw Kamerlid van de VVD te zijn.
QUOTE - Dit kan alleen maar goed gaan!
De oorsprong van de privatisering van het bouwtoezicht ligt in 2008, nog in de tijd van de Balkenende-kabinetten. De Commissie Fundamentele Verkenning Bouw, onder leiding van Sybilla Dekker, voormalig VVD-minister van Volkshuisvesting (VROM), had als ‘sturingsfilosofie’: ‘privaat wat kan, publiek wat moet’. Ze zette in op deregulering en marktwerking, en pleitte ervoor bouwers zelf verantwoordelijk te maken voor de kwaliteit van hun werk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
