Internet geeft iedereen de mogelijkheid zijn of haar zegje te doen. Expertise? Kennis? Kunde? Boeie! Een internet verbinding is voldoende om je mening te geven. Blogs, nieuwssites, sociale media websites, privé websites, iedereen kan over van alles en nog wat, overal en de hele dag door zijn mening geven. Internet maakt geen onderscheid tussen expert en amateur, er is namelijk geen redactie die de zin van de onzin scheidt. Alleen de echte rotzooi (scheldpartijen, spam, racisme, enz.) wordt soms gefilterd. Tik je mening op het toetsenbord en deze is voor ‘altijd’ te bewonderen. Zorgt internet dat de voorheen niet gehoorde mening van de hardwerkende Nederlander gehoord wordt? Of creëert internet een generatie domoren?
Het klimaat verandert
Een nieuwsbericht van het KNMI zette mij aan het denken over de invloed van internet op de meningsvorming. Het KNMI meldde dat 2008 iets minder warm was dan voorgaande jaren, maar nog steeds significant warmer dan voorheen. Om precies te zijn het tiende warmste jaar van de afgelopen 150 jaar. Dat het jaar iets koeler was dan de jaren ervoor kan verklaard worden door het fenomeen La Niña dat zorgt voor een tijdelijke wereldwijde verkoeling. De wereldwijde klimaatopwarming gaat volgens het KNMI onverminderd voort en blijkt ook uit de data van 2008. Wat melden veelgelezen internetsites? Afgelopen jaar was het koudste jaar van deze eeuw, daarbij een foto van het toendralandschap van Siberië tonend. De kop luidt: “is dit de toekomst van Nederland?” Als bron wordt nog wel de website van de KNMI genoemd, maar de kop, foto en inhoud van het artikel verdraaien de oorspronkelijke boodschap.
Het KNMI als bron
Binnen twee uur staan op diverse websites talloze kopieën van het artikel. Als bron wordt nu niet langer het KNMI genoemd, maar de website die de waarheid verdraaide. De gekte gaat verder. Veel sites melden nu dat het niet alleen kouder aan het worden is, maar dat de klimaatopwarming een ‘hoax’ is. Voor de 35 plussers: een hoax is de Engelse term voor bedrog of truc, waarschijnlijk afgeleid van het woord ‘hocus pocus’. Honderden mensen reageren met luide instemming of juist grote verontwaardiging op het ‘nieuws’ dat de opwarming van de aarde een ‘hoax’ blijkt. Niemand checkt de feiten of de bron van de nieuwsbrenger. Wel heeft iedereen een gepeperde mening. De discussies worden niet gevoerd op obscure platformpjes, maar op de best bezochte websites van Nederland. De geventileerde meningen behoren dus niet toe aan excentriekelingen, maar vormen een doorsnede van de Nederlandse bevolking.
Internet, hoogcultuur of laagcultuur?
Is het een goede of slechte zaak dat iedereen zich nu vrijelijk kan uiten op het net? Niet gehinderd door opleiding, beleefdheidsvormen, of kennis? De heersende liberale opvatting is dat het een uitermate goede zaak is. Democratie betekent dat iedereen zijn zegje mag doen. Sommigen zien zelfs geen enkel verschil met het pre-internet tijdsperk. Er werden vroeger toch niet alleen maar meesterwerken geschreven? Met die heersende opvatting ben ik het ten dele eens. Iedereen mag zijn zegje doen, maar niet ieder zegje heeft dezelfde relevantie. Doktersromannetjes hebben en hadden een andere betekenis dan literaire meesterwerken. Prima dat beiden bestaan, maar het is appels met peren vergelijken. Het onderscheid tussen hoogcultuur (elitair) en laagcultuur (populair) vervaagt op internet. Argumenten, feiten en bronvermelding zijn woorden die de doorsnee internetter enkel doen geeuwen. De boeken- kranten- of tijdschriftenlezer geeuwt net zo hard, maar kan meer afgaan op de betrouwbaarheid van zijn of haar informatiebron dan de internetter.
Waarom zijn kranten betrouwbaarder?
Bij boeken, tijdschriften en kranten heeft de factor tijd duidelijk gemaakt welke van de media behoren tot de feiten checkende, min of meer betrouwbare nieuwsbronnen. Op het internet is het onderscheid er al wel, maar nog lang niet zo duidelijk als bij de oude media. Een ander verschil is het feit dat iedereen direct kan reageren op het gebrachte nieuws. In kranten, boeken (recensies) of tijdschriften was de reactiemogelijkheid weggelegd voor een zeer beperkt deel van de bevolking. Was vroeger dan alles beter? Zeker niet. De enige lastigheid is dat consumenten nu kritischer met hun nieuwsbrenger om moeten gaan dan voorheen. En dat is nu juist wat op dit moment totaal niet gebeurt. Wie is de bron? Is die bron betrouwbaar? Om die vragen correct te kunnen beantwoorden moet er op scholen aandacht komen voor dit onderwerp. Een hele generatie groeit op met internet als gegeven. Gelukkig zijn recent een paar scholen begonnen met het geven van lessen hoe kinderen moeten omgaan met internet als bron van informatie. Niet om van bovenaf op te leggen wat waar en onwaar is, maar wel om kritisch te kijken naar de gebrachte informatie.
En u bent..?
En waar baseert de auteur van dit stukje zich eigenlijk op? Dit is een opiniërend stukje, een eigen mening, met andere woorden, als bron volstrekt onbetrouwbaar. Je kunt er alleen een mening erover vormen. Of een reactie plaatsen natuurlijk. Heerlijk dat die mogelijkheden bestaan.
Leve de onbegrensde mogelijkheden van het World Wide Web!
Reacties (44)
Ik was veertien toen ik erachter kwam dat wat een columnist in een krant schreef, niet altijd als de onvervalste waarheid hoefde te worden gezien. Tot die tijd spelde ik de NRC, maar werd ik er dusdanig door beinvloed, dat de meningen mij bij wijze van spreken de neus uitkwamen (haakt overigens mooi in op die andere topic over wel eens ongelijk hebben, dit). Ik kan niet anders concluderen dat de schrijver van dit stukje het nog steeds erg jammer vindt dat de massa zich niet meer massaal laat onderwijzen door een als betrouwbaar bekend staand medium. Da’s toch een gemiste kans om eens fijntjes te wijzen op het feit dat volwassen mensen in dit land stemrecht hebben en als zodanig in staat worden geacht om zelf hun mening te formuleren. Het lijkt mij dat het onderwijs faalt hier, niet het internet.
Ja, die vrijheid is allemaal leuk en aardig, en sinds 2002 worden we daar in nederland mee doodgegooid, maar wat de helden van de vrije meningsuiting nog wel eens vergeten is dat niet alles ‘maar een mening’ is.
Het is bijvoorbeeld aantoonbaar dat de hoeveelheid ijs op de noordpool al twintig jaar aan het afnemen is. Etcetera. Dat dat iets is wat niet handig uitkomt als je lekker voor weinig in je SUV wilt blijven rijden, tsja…
Internet: Spreekbuis van het volk of nationale dommaker?
Vul voor internet de telefoon, sms, televisie, lokale nieuwsbladen, schandaalpers, Wii en andere cameconsoles in en je kunt eenzelfde betoog houden. Maar welk betoog? Veel vraagtekens en weinig antwoorden.
Dat internet im grossen Ganzen juist voor onnoemelijk veel meer checks and balances zorgt blijft onvermeld.
Dat juist de traditionele nieuwsmedia zich sufgooglen, elkaar copypasten, hun eigen mediahypes creëren, ook dat wordt niet uitgediept.
De modale internetter wordt bovendien schromelijk onderschat: alsof die zomaar alles voor zoete koek slikt. Het onderscheidend vermogen wordt juist op internet aangemoedigd.
Spreekbuis….dommaker…waar gaat het over? Deze discussie is al zo’n jaar of tien achterhaald door de ontwikkelingen.
Ja, gezag is een probleem voor de media. Ze zijn het voor een deel gewoon kwijt. Ik denk dat er niet zoveel veranderd is aan de openbare meningsvorming, het is alleen inzichtelijker geworden. Het ging altijd al om gelijk krijgen, in plaats van gelijk hebben. Pas dan kun je in een democratie macht uitoefenen. Er zijn nu echter veel meer podia waar je je ei kwijt kan. En ik denk dat dat versnellend kan werken om een goede mening in de groep te brengen. En gronk, als iemand zichzelf buiten een wetenschappelijke discussie plaatst dan wordt-ie uiteindelijk toch wel ingehaald door de feiten en een groeiende consensus dat je boodschap niet spoort. Alleen al de uitingen van ergernis hierover in de verschillende online media helpen om de meningsvorming te beïnvloeden.
als iemand zichzelf buiten een wetenschappelijke discussie plaatst dan wordt-ie uiteindelijk toch wel ingehaaldd
Daarom hadden we iemand als van der Hoeven op onderwijs die de in nederland niet bestaande discussie over Intelligent Design probeerde op te stoken.
Als er maar genoeg gekken zijn die roepen dat de aarde plat is, dan is er altijd wel een politicus die denkt dat-ie maar beter niet tegen ‘de gevestigde mening’ in kan gaan. En voor je het weet is de onwetenschappelijke variant het politieke dogma.
De discussie is actueler dan ooit lijkt me. Er groeit wel degelijk een generatie op die niet in staat is (ff generaliseren) om nieuwsbronnen te beoordelen op betrouwbaarheid. Niet voor niets begint dit in het onderwijs erkend te worden.
Het internet an sich is geen dommaker, het probleem is niet goed geinformeerde groepen mensen met een voorkeur voor een eenvoudige uitleg en geen ambitie om een ingenomen standpunt eventueel bij te stellen als informatie niet blijkt te kloppen. Dat is al eeuwen zo, internet maakt dat gedrag alleen maar zichtbaarder. En het verspreiden van foutieve info eenvoudiger.
Maar uiteindelijk zijn dit soort ´uitwassen´ ook maar groeistuipen van de democratisering van informatie.
Best een goed artikel. Zeven jaar geleden.
@grobbo: yup. Het wachten is op de terugkeer van ‘rhetorica’ als vak/vaardigheid op het middelbare-school curriculum.
Overigens lijkt me dat sowieso geen slecht idee; als ik zie hoeveel studenten anno nu niet in staat zijn om een goed gestructureerd verhaal te schrijven…. oboy!
@ Gronk
Op welke manier heb jij jezelf in de rhetorica verdiept?
Noem eens een boek?
Alweer een tijdje geleden, maar dit boek bijvoorbeeld, is wel een aanrader. En daarnaast vooral veel praktijkoefeningen: theatersport, debating.
Overigens geldt wel dat ‘presentaties geven’ iets is wat je geregeld moet doen, wil je d’r een beetje goed in worden. In m’n werk komt ’t zelden voor, en dat maakt ook dat de lol die je d’r mee kunt hebben overschaduwd wordt door de ‘publieksangst’.
Wat Erik Provenier zegt, same ol’ same ol’.
Deze discussie is al te vaak gevoerd, eindigt altijd in de “ik” als maatstaf.
Alweer een tijdje geleden, maar dit boek bijvoorbeeld, is wel een aanrader. En daarnaast vooral veel praktijkoefeningen: theatersport, debating.
Overigens geldt wel dat ‘presentaties geven’ iets is wat je geregeld moet doen, wil je d’r een beetje goed in worden. In m’n werk komt ’t zelden voor, en dat maakt ook dat de lol die je d’r mee kunt hebben overschaduwd wordt door de ‘publieksangst’.
@gronk
Ja, maar de wetenschap moet natuurlijk wel gewoon doorgaan. Ik ben het met je eens dat Van der Hoeven gewoon heel eng, dom en schokkend was. Er zullen dus altijd mensen zijn die vreemde ideeën de groep in schreeuwen. Mijn idee is dat in dit geval de wetenschappelijke discussie toch zegeviert. Maar daar moet je in een democratie dus wel voor werken, je krijgt het niet kado. Ik denk dat internet kan helpen om de discussie altijd levend te houden. Ik heb niet de illusie dat er nooit meer enge ideeën meer zullen zijn of dat niet tijdelijk domme ideeën de consensus kunnen zijn. Maar zolang de wetenschappelijke discussie én democratie gewaarborgd zijn, heb ik de hoop dat er toch enige rationaliteit in het bestuur is. En dan liever niet uitgevoerd door handpicked out-of-the box denkers die claimen rationeler te zijn dan anderen ;-)
@ KJ: Akkoord, maar dat eventuele falende onderwijs is ook weer deels toe te schrijven aan het internet.
Het is echt een courant probleem voor docenten, op ieder niveau, om leerlingen/studenten opdrachten te geven die niet zonder eigen inzicht te verwerven van het internet geplukt kunnen worden — en natuurlijk ook worden, zodra ze dat wel kunnen.
En ik zie dat ook aan mezelf; er is zeer zeker een vervlakking gaande alleen al door de hoeveelheid beschikbare informatie. Dat is een ander probleem dan waar dit artikel over gaat (de kwaliteit van de informatie) maar als ik zelf vergelijk — wat ik toevallig momenteel zeer goed kan doen — hoe ik vroeger kennis verwierf ten opzichte van nu dan was dat pre-internet self-driven: gebasseerd op eigen “droge studie”, terwijl ik nu toch snel het internet afzoek voor de meest instant gratifying source. En de daaruit verkregen kennis wel verwerf, maar dat minder diep en permanent doe dan voorheen omdat het pad naar het antwoord je vaak nog het meeste inzicht in dat antwoord verschaft, maar je het pad juist grotendeels overslaat.
Is dat de schuld van het internet? Ligt eraan hoe je schuld definieert; het is de schuld van gemakzucht maar als we gemakzucht als la condition humaine accepteren dan helpt internet in ieder geval niet.
De grote dommaker lijkt in ieder geval ook op dat punt wellicht een betere naam dan de grote slimmaker.
Ik merk iets anders: het kost me nu veel meer moeite dan vroeger om een paar uur aan een stuk aan een ding door te werken, en je diep te focussen. De afleiding van internet, ‘even kijken of er ergens nieuwe reacties zijn’, is te groot.
En voor sommige problemen (de typische programmeer-problemen, maar ook het stampen van woordjes) heb je gewoon echt een paar uur diepe focus nodig om ze op te kunnen lossen. Of om uberhaupt dingen op poten te kunnen zetten. Code schrijven is vaak ontzettend saai, en dan is iets als internet dodelijk.
Ja. De term “attentie spanne” stond eerst inderdaad ook nog in #13 en dat is ook inderdaad onderdeel van wat ik ook bedoel — minder diepte, meer “instant” (maar minder “enduring”) gratification.
De enorme hoeveelheid informatie zorgt er ook gewoon voor dat je geen overzicht kan krijgen over wat er is, en dus geheel natuurlijk dingen maar “snel meepikt” in plaats van van begin tot eind door iets heen te werken zoals dat met een self-contained (studie-)boek kan.
status nascendi, kopje is nog niet eens droog..2 soon 2 tell.
Dit artikel kwam ik ook tegen op http://www.datzijnmijnwoorden.nl/Column/tabid/1890/articleType/ArticleView/articleId/280/Default.aspx – ik hoop door dezelfde auteur.
[edit redactie: wat denk je zelf? https://sargasso.nl/over-ons/ab/ ]
Ik merk zelf ook dat internet een allemachtig machtig medium is. Het zuigt ook een deel van mijn tijd op.
@gronk 5: Dogma’s lijken me er veel gemakkelijker door te drukken zonder internet. Tegengeluiden zijn moeilijk uit te roeien bij internet.
@18: waarmee je meteen illustreert wat er mankeert aan internet: scoringsdrift zonder fact-checking. Chapeau!
Internet maakt deelname aan welk debat dan ook dermate laagdrempelig dat het normaal is geworden met grote stelligheid van alles te beweren op basis van kennis zonder context, vrijwel inspanningsloos opgedaan via Google of Wikipedia.
Inzicht in de beperkte omvang van je eigen kennis -nieuwsgierigheid- is de basis voor de wil tot leren, maar dat inzicht ontbreekt steeds vaker.
Het medium blijft een zwakke afspiegeling van de werkelijkheid (verruil Sargasso’s Kunst op Zondag één keer voor een bezoek aan een museum en je weet wat ik bedoel), maar dat is niet erg; het risico is wel dat er een generatie opgroeit die offline minder uit de voeten kan met de wereld dan online.
Om dit risico te illustreren: onlangs vertelde het hoofd educatie van een museum alhier me dat van een groep eerstejaars HKU studenten die zij rondleidde vier personen nog nooit in een museum waren geweest.
Op dit moment realiseer ik me overigens dat ik IRL in mijn eentje zit te tikken, terwijl ik toch echt het gevoel heb aan een discussie deel te nemen..
QED.
Welterusten mensen. (of bits.bytes)_
14 en 15 en 16: Volledig mee eens.
Aandachtsversnippering en weinig verdieping. Merk ik bij mezelf.
Soms wil ik me ergens in verdiepen, zie ik een link naar een blote tiet en ben ik meteen hopeloos verdwaald. Stom voorbeeld, maar het gebeurt wel.
Eén voordeel van internet is wel dat je, als je dat wilt, beter leert discussiëren en minder snel ervanuit gaat dat je wel gelijk zult hebben. Vooral als je zelf blogt en goeie reaguurders hebt.
Het grappige is dat ik nauwelijks nog aan schrijven/bloggen toekom omdat ik wéét dat bronnen niet altijd betrouwbaar zijn en mijn eigen mening altijd verder uitgediept kan en moet worden om enigszins relevant/interessant te zijn voor anderen.
Ik moet dus altijd eerst een hoop opzoeken en verifiëren en nadenken over mijn eigen argumentatie. Dat vergt veel werk, tijd en energie die ik niet heb.
En wat meningen uiten betreft, ik vraag me soms af of forums en reactievelden niet te vergelijken zijn met de sofa van de psychiater. Ik heb een duister vermoeden dat veel mensen zich daar louter om therapeutische redenen manifesteren. Wat misschien ook weer ergens goed voor is. De internetschrijver/blogger als prostituee, zoiets :-)
Bullie, “Inzicht in de beperkte omvang van je eigen kennis -nieuwsgierigheid- is de basis voor de wil tot leren, maar dat inzicht ontbreekt steeds vaker.”
Behalve aan nieuwsgierigheid, ontbreekt het aan skepsis. Weten en weten is twee, want wat wordt voorgesteld als waarheid, is vaak genoeg niet waar, of maar half waar, of eenzijdig. Dat krijg je als mensen elkaar alleen maar napraten en daar is dus een second opinion bij nodig uit een onafhankelijke andere bron, als het maar enigszins kan. Als het feit blijkt te kloppen, is het betrouwbaar. Als de context blijkt te kloppen, is het valide. En dan niet alleen de context waarin je nieuwe dingen ziet opdoemen (‘ontdekkingscontext’) maar ook de context waarin de dingen elkaar niet tegenspreken (‘rechtvaardigingscontext’). Methodologie voor thuis, in de tuin en in de keuken.
Effe de bloghoer spelen. Een oud stukkie van me over lekenepistemologie: hiero.
Is het feitelijke probleem niet meer een van incompetente journalisten (of wat er voor doorgaat)?
Esgigt, absoluut! Maar wiens brood men eet, wiens woord men spreekt. Echt onafhankelijk zijn als journalist of journalistiek medium is er niet meer bij: er wordt zeker sinds de Obamaïtis, tegen elkaar op ge-endorsed en niemand die zich meer schaamt of er het wetboek bijhaalt. Voor steekpenningen aan politieke partijen kon je impeached worden. Misschien net zo’n wanhoopsdaad als de niets-aan-de-hand houding van de financiële top, die nog niet wist dat Sinterklaas toch wel met de bailout kwam. En zo worden de media in de handen van de overheden en meer ordinaire machthebbers gespeeld, die er gelijk marketingmachines en ‘smaakmakers’ van maken. Daarom zou Obama nog wel eens zijn magic touch kunnen verliezen, als wij dat eens moesten weten.
Guy, goed stuk maar wel een paar opmerkingen.
“We can never beat an academic who spends his or her entire life studying a particular subject…”
Laat hem een voorspelling doen en kijk of die uitkomt.
Je geeft de schuld aan charisma voor blind geloof dat mensen kunnen hebben, maar ik denk dat het de macht is die mensen voelen als ze ‘samen stampen’. Daar kun je bruggen mee doen instorten. De leider geeft dan alleen het ritme aan; het blijft persoonlijke keuze en verantwoordelijkheid (al is die vaak ver te zoeken, zonder paper trail, of wordt op de maatgever afgeschoven).
Ik mis de kracht van de onafhankelijke bevestiging, tussen experts voor de ogen van de leek, danwel van de persoonlijke ervaring van de leek door de expert of gewoon de ander.
[ Overigens, als ik even mag tegenhoeren, zie http://www.pmm.nl/philo/philo.htm ]
Ron, dank je voor de terughoerlink. Ziet er goed uit en een stuk erudieter dan mijn stuk :-) Ga ik morgen lekker op m’n gemak bekijken. Is gebookmarked!
Wat die persoonlijke keuze betreft, daarmee ben ik het grotendeels eens. Een charismatische leider ‘krijgt’ persoonlijke macht. Is nu te laat, ik ga slapen voor ik grote onzin begin te schrijven :-)
@ Guy: Goed leesbaar verhaal.
Ik hang een definitie van intelligentie aan waarin het vermogen om uit onvoldoende informatie de juiste conclusies te trekken een stevige component is — dat als commentaar op de “unverifiable unknowns”, iets wat op zich van alle tijden en alle situaties is.
In de context van deze thread specifiek is het meer de hoeveelheid potentieel wel verifieerbare informatie die het probleem vormt. De balans tussen aan de ene kant uit informatie het juiste selecteren en aan de andere kant uit informatie het onjuiste negeren is aan het verschuiven.
Ik als produkt van een tijd waarin door de nog steeds relatieve schaarste aan informatie het verzamelen van juiste informatie belangrijker was dan het negeren van onjuiste kon nog steeds wel eens een fundamenteel andere insteek hebben dan iemand die nooit een wereld zonder het internet heeft gekend.
Toen het internet voor mij nieuw was was ik ook inderdaad vooral bezig met “information hoarding” (datasheets, protocollen, standaarden, …) hoewel ik wel moet zeggen dat dat inmiddels niet meer zo is. Ik pas me schijnbaar aan. Maar dank de voorzienigheid voor het (tot nu toe) slagen van vooral Wikipedia — een bron met voldoende inhoud en autoriteit om het filteren een stuk makkelijker te maken.
Ik vind dat er iig wel 1 enigzins positief punt is bij dit alles.
Het verlagen van de signaal/ruis ratio (meer ruis dus voor de leken) betekent dat de strategische en tactische waarde van agit-prop,desinformatie,propaganda campagnes en aanverwante massa controle/beheersings instrumenten navenant zal verminderen.
De devaluatie van informatiebronnen is nu al te zien bijvoorbeeld in zoiets kleins als dat een embedded reporter in minder invloed heeft op de zg. “narrative”dan een “vrije” oorlogsverslaggever tien a vijftien jaar geleden
Leni Rieffenstahl zou tegenwoordig het moeten doen met een YouTube account en een lading 16jarige ettertjes die haar voor prutser uitmaken als ze niet snel genoeg reageert op hun liefdesverklaringen.
Ik kan daar nou niet echt mee zitten.
@ BrotherKalashnikov:
Aan de andere kant is vleesgeworden ruis als GS onlangs onderdeel geweest van het laten struikelen van een minister.
Heerlijk toch. Nooit om een goed voorbeeld van ruis verlegen daar. Momenteel staat op de voorpagina een artikel dat het heeft over “aanslagen op NYSE bestuurders” door dierenactivisten, daar waar het NOS journaal het had over aanslagen op de auto’s van die bestuurders. Aangezien niet de bestuurders zelf uitgebrand weggesleept werden vind ik de formulering van de NOS een stuk beter — en die van GS neerkomen op de aldaar gebruikelijke propaganda en desinformatie.
Als jij voorziet dat ze steeds meer genegeerd worden leef je in een mooiere wereld dan ik. Ik lijk, tot mijn afschuw, het tegendeel te zien gebeuren.
Het internet is vooral ook een spreekbuis voor mensen die nergens anders gehoor vinden, juist vanwege al de opgeleide redacties. Soms borrelde er in de antieke media wel eens iets op voor dat soort mensen, zoals het lijfblad van de NSB indertijd. Maar ook dat kende weer redacteuren die de berichten filterden en stuurden. Het internet is helaas de spreekbuis voor de echte anarchisten: zij die willen doen waar zij zin in hebben, roken in de horeca, net zo hard rijden als zij willen, geen huur of belasting betalen, straatraces houden, zelf bermbommen importeren of ander leuk vuurwerk, poten rammen, proletarisch winkelen, noem maar op. We zullen ermee moeten leven.
Spreekbuis of dommaker lijkt me geen relevante discussie. Op diezelfde manier kan je de televisie of krant ook af doen als dommaker, want wie zegt er dat journalisten alwetend zijn?
Het lijkt me niet anders dan een hele goede zaak dat iedereen kan reageren of artikelen kan publiceren. Het is aan jezelf om ten aller tijde kritisch te blijven wat betreft de informatie die je tot je krijgt. En juist die kritische houding krijg je niet als je alleen het NRC zou lezen.
Je zou je wel kunnen afvragen hoe we de kwaliteit van de informatie (zoals bijvoorbeeld wikipedia en GeenStijl) kunnen waarborgen.
Tja, ik zou al heel tevreden zijn als het KNMI een juiste voorspelling van het het weer kan maken die altijd meer dan vijf dagen stand houdt.
Ik ben dan ook niet zo onder de indruk van hun mening over een klimaatverandering op lange termijn.
Rene (03:33), je had het tegen Guy dus sorry voor de interruptie, maar ik geloof dat je daar een dijk van een punt aanroert. In plaats van het zoeken naar en verzamelen van bewijs, mógen we nu zoeken naar bewijs van het tegendeel. Precies wat nodig is in een discussie, die anders alleen maar om eigen gelijk draait en het uitgangspunt steeds meer tot taboe en dogma verklaart. En waar hele samenlevingsvormen op gebaseerd zijn. In plaats van klinken op ons gelijk, gaan we nu bij onszelf en bij elkaar op zoek naar ons ongelijk. Niet zozeer omdat we dat ongelijk zo graag willen binnenhalen, maar omdat we weten dat zolang dat NIET gevonden wordt, onze (eventuele) overtuiging stand kan houden. Het ontkennen dat er een basisafspraak is gemaakt waar niemand meer over mag spreken, zoals in het communisme, socialisme, atheïsme en anarchisme, is nu niet meer noodzakelijk om de eenheid te bewaren. Er màg weer ergens in geloofd worden, van welke soort dat ook is. We worden weer een beetje mènsch in plaats van linksch, dankzij internet, en geen apparatisjks voor wie alleen (eigen) macht en dictatuur gelden.
@rene
Het is niet dat het meer genegeerd zal worden
het is dat het in de diepte zijn waarde zal verliezen
Geen Stijl die een ministertje laat struikelen is geen Randolph Hearst die een oorlog kan laten beginnnen met zijn “Yellow Journalism”
Irak word de laatste oorlog die zo grootschalig goedgepraat kon worden door de dominante partij.
Tevens wil ik zeggen dat #35 een heel mooi punt hier maakt met zijn betoog vanaf een ander perspectief.
@ Ron:
U schijnt binnen Uw persoonlijke visies als een optimist te mogen gelden en daar heb ik al gauw een zwak voor…
Of ik daarbij ook vind dat het onderbouwd is of dat ik bijvoorbeeld dat zoeken naar bewijs van het tegendeel weinig zie gebeuren in de praktijk moge in het midden blijven. Door het gebruik van het woord “bewijs” twijfel ik wel aan een verschil — buiten goed en eenduidig gedefinieerde structuren (waar “de wereld” niet onder valt) neemt een ieder al gauw elke aanwijzing die goed uitkomt aan als bewijs voor een vooraf bepaalde wenselijke uitkomst, alle aanwijzingen voor het tegendeel negerend.
De opdeling van de wereld in links en (rechts, of anders, of …) bijvoorbeeld die U steeds herhaalt is een van de sterke persoonlijke dogma’s die de inschatting van de waarde van aanwijzingen als ware zij bewijs van het een of ander nogal beïnvloed.
@ BrotherKalashnikov:
Akkoord. Ik hoop alleen wel dat er nog elders wat diepte voor terugkomt.
“Vervlakking” is vast een klacht van alle tijden maar zodra in deze thread ik en anderen die vervlakking zelfs bij onszelf observeren zou het wellicht in dit geval toch iets meer kunnen zijn dan same old, same old.
Rene, zoeken naar tegenbewijs is vaak nog anti-intuïtief maar dat leren we wel. Ik bedoel dat we niet meer hoeven zoeken naar evidentie als bewijs voor onze overtuiging maar mogen zoeken naar onafhankelijke bevestiging in de vorm van onafhankelijke ontkenning die niet gerealiseerd kan worden. Harder bewijs dan dat is mij onbekend. Als we die disproof wel vinden, gaat het geloof overboord of wordt aangepast.
Wat mijn idee van of geloof in het links-rechts verschil betreft, geldt dat dit meer los-vaste samenhangende feiten en ideeën zijn die ik voor mezelf heb verzameld zoals velen dat voor zichzelf hebben gedaan. Ik geloof dat de samenhangen meer dan toevallig zijn, dus onafhankelijk bevestigd in mijn eigen beleving, maar ik sta wel open voor tegenbewijzen. Anders was ik ook niet hier op Sargasso.
Een tegenbewijs vermindert de kracht van het geloof in de echtheid van mijn intuïtie, totdat ik het helemaal moet opgeven, hopelijk nóóit! Daarom koester ik ook zo wat voor mij absoluut ECHT is.
@ Ron:
Als Ik U goed begrijp is dat wat U daar voorstelt een erg slecht idee. Als ik “ontkenning die niet gerealiseerd kan worden” mag herfraseren als “tegenbewijs dat niet gevonden kan worden” is dat laatste allerminst hard bewijs van het oorspronkelijk gestelde.
Zo zou ik U nu kunnen vertellen dat mijn oren — ik heb relatief grote oren — in feite interdimensionale schotelantenne’s zijn, dagelijks in gebruik door (ontastbare, uiteraard) ID-bewoners om de TV serie “Friends” door te seinen naar het eigen domein.
U gaat zeer, zeer ernstige problemen hebben een sluitend bewijs te leveren dat mijn oren dat niet zijn maar daaruit afleiden dat ze het wel zijn zou ik persoonlijk niet doen als er een medewerker van een psychiatrische kliniek in de buurt is.
Rene, systematisch twijfelen heeft Descartes ons geleerd, om uit te komen bij wat onbetwijfelbaar zeker is. Dat heeft de tand des tijds nu al zo’n 400 jaar doorstaan. Ook Poppers falsificeren doet het al bijna 100 jaar heel aardig zonder psychiatrische ondersteuning. In beide gevallen wordt gezocht naar bewijs van het niet waar zijn van de eigen overtuiging, om bij gebreke daarvan die zolang te mogen blijven koesteren. Het moeten natuurlijk wel degelijke onderzoeken zijn die het tegenbewijs kunnen leveren. Hadden we het daar niet over?
Heer Ron — ik laat het bij #40. Een ieder die niet weet waar dat voorbeeld over gaat weet wel meer dingen niet immers.
Rene, dat vind ik jammer. We waren het al eens en onderzochten alleen nog de verschillende contexten (achtergronden, culturen) waarvanuit we onafhankelijk tot dezelfde conclusie kwamen, dacht ik. Het is dan wel belangrijk om goed aan te geven waar je vandaan kwam (zoals bij mij: Descartes en Popper in dit geval). Maar ik respecteer je besluit.