COLUMN - Manspreading heet het. De schaamteloze gewoonte van mannen om wijdbeens op een bankje in de metro van New York te gaan zitten en zo wel twee tot drie plekken tegelijk bezet te houden. Het is veel vrouwelijke passagiers een doorn in het oog. Vooral omdat de metro drukker is dan ooit. Dit jaar maakten 6.1 miljoen reizigers gebruik van het ondergrondse vervoersysteem. Tien jaar geleden waren dat er nog een miljoen minder. Een zitplek is dus behoorlijk schaars aan het worden. Helemaal tijdens de spits.
De Metropolitan Transportation Authority (MTA) is dan ook een advertentiecampagne begonnen om deze asociale vorm van zitten tegen te gaan. Door middel van opvoedkundige en grappig bedoelde posters met teksten als ‘Dude… Stop the Spread, Please. It’s a space issue.’ probeert de MTA de breeduit zittende metromannen te bewegen meer rekening te houden met hun medepassagiers. Veel mannen hebben het zelf niet eens in de gaten en zijn best bereid enigszins in te schikken als het druk is. Volgens de echte metromacho’s is er wel degelijk een redenom zo ver met de knieën uit elkaar te zitten. Vanwege hun enorme ballen en leuter natuurlijk. Stelletje snoevers.
Sommige vrouwelijke metroreizigers zijn er zo zat van dat zij de manspreaders fotograferen en op het internet zetten. Ook volgens de regels der etiquette is het wijdbeens zitten not done. In het boek ‘Essential Manners for Men’ van de achterkleinzoon van etiquette-goeroe Emily Post, is de enige acceptabele zitwijze voor mannen: met de benen parallel naast elkaar. En dus niet in een V-vorm. Dat u het even weet als u weer eens met het openbaar vervoer reist. Er is echter een eenvoudige oplossing voor het probleem, die ook de reizende metromacho zal aanspreken. Een echte man die zit niet, die staat. Voor ons Nederlanders geen enkel probleem. Iedereen die dagelijks met NS tijdens de spits in de Randstad rijdt weet wel waarom. Zitten is een luxe. Laat staan wijdbeens zitten.
Reacties (17)
Ik zie de toegevoegde waarde van dit als losstaand stukje op Sargasso niet. Ik zie geen nieuwe invalshoeken, nieuw gelegde verbanden of dat het naar een algemener of hoger plan wordt getild. Het is een berichtje dat we in de buitenlandse media ook al voorbij hebben zien komen (of hebben kunnen zien komen). Waanlinkje was meer op z’n plaats.
Als dit een groot probleem is in New York, dan moet het daar wel ongelooflijk goed gaan.
Daar is een heel mooie term voor: First World Problems.
Misschien moeten de OV-maatschappijen in de VS en in Nederland eens beginnen om materieel te bestellen dat niet gemaakt is louter voor kinderen en dwergen. Als volwassen vent is het haast onmogelijk om fatsoenlijk te zitten in die te kleine zitjes, samen met andere volwassen kerels. Laat staan wijdbeens.
@3: Op zich eens (vooral trams in Den Haag zijn een ramp), maar in bijvoorbeeld de nieuwe NS sprinters kan ik best goed zitten, en ik ben bepaald geen klein mannetje.
Die spieren in je kont zijn niet bedoeld om te zitten, maar om te lopen.
Zitten is het nieuwe roken.
Het kan ook anders.
Dan moet men ze vaker gebruiken, zwellen ze niet zo op. Maar dat is natuurlijk helemaal het probleem niet. Het ware probleem is namelijk iets heel anders dan u zou denken – het is de combinatie van lange benen, te lage stoelen en te weinig beenruimte.
Iedere man kan heus wel eventjes rechtop op een redelijk smalle stoel zitten. Het zijn niet de ballen die dan in de knel komen, het zijn zijn de spieren die de benen bij elkaar trachten te houden – de abductoren van het bovenbeen noemen we die. Hebt u korte benen dan is dat geen punt; uw benen rusten op de stoel. Hebt u veel beenruimte dan is dat ook geen punt; u steekt uw benen vooruit totdat uw bovenbenen op de stoel rusten. Hebt u dat echter niet, dan rusten uw benen enkel op uw voeten en zullen beiden naar buiten worden getrokken door de zwaartekracht. Dat houdt u even vol, maar na 5 of 10 minuten zult u toch bemerken dat de spieren aan de binnenzijde van uw dijbenen de geest gaan geven. Met horten en stoten begint de boel te schudden en te trillen en uiteindelijk vallen uw benen onherroepelijk zijwaarts totdat ze wel op de stoel leunen: de manspread.
Ik geef u op een briefje: wegens uitputtingsverschijnselen van de musculis gracilis en de andere abductoren van het bovenbeen denkt hij daar 10 minuten later heel anders over. De man zal merken dat hij fysiek niet in staat is zijn benen langer bij elkaar te houden zonder ze in het gangpad uit te strekken.
Nou kunt u nog wat anders proberen: uw benen over elkaar. Wordt veelal niet als erg charmant beschouwd bij mannen en past bovendien vrijwel nooit wegens een gebrek aan beenruimte. Bovendien raakt in deze zithouding in veel gevallen het scrotum wel degelijk in de knel. Verder leidt dit al snel tot de Houten Reet. Is dus ook geen optie.
Wat @3 zegt
is dus zonder meer het probleem. Alleen niet om de reden die u denkt. De meest eenvoudige oplossing is om de stoelen gewoon wat hoger te maken. Korte mensen kunnen prima op hogere stoelen zitten. Laat je lange mensen op te lage stoelen zitten dan laat je ze geen keus en moeten ze wel manspreaden.
Volkomen onbeschoft van de MTA om hier dus een campagne tegen te lanceren. Laat die achterlijke idioten gewone stoelen aanschaffen of hun mond houden.
Hoewel ik het eens ben met die vrouwen, ben ik wel wat ziek van de “shaming cultuur” waar ook hier weer gebruik van gemaakt word. Ik ben namelijk nogal bang dat het steeds meer een “geen privacy meer shaming zodat je je gedraagt en in het keurslijf past” word. JE ziet het al steeds meer, ouders die hun kinderen online zetten, ouders die doen alsof ze snoepgoed opgegeten hebben van kinderen en dat online zetten, criminelen online zetten…
Het gevolg is dat mensen steeds zenuwachtiger worden en steeds minder durven waardoor het heel beklemmend voor de algemene vrijheid word.
Fatshaming, slutshaming, gayshaming, etc, etc.. het bestaat allemaal en het is behoorlijk ernstig in de gevolgen van deze individuen.
Okay heb nu even meerder fototjes bekeken, en sommige zijn terecht. Maar sommigen ook echt niet, soms is er geen ruimte voor lange benen, omdat er een schot voor zit en dus moet je er ergens mee heen. Anders is het gewoon een man die zijn tasje naast zich neerzet in een lege trein en is het dus gewoon zoeken om de oude man aan te vallen.
Ik heb ook wel eens op een stoel gelegen, bijvoorbeeld na een stage in Aruba. Een vriendin en ik gingen met het vliegtuig terug, de KLM stewardess achter de balie grapte wat over “Willen jullie echt wel bij het raampje zitten? Ik kan 4 stoelen in het midden regelen kunnen julie studenten wat slapen op de terugweg na het feesten. Laatste nacht hier enzo ;).
Hebben we beiden dus ook dankbaar gebruik van gemaakt, lekker indommelen tijdens een 9 uur durende vlucht terwijl je oude films uit een ooghoek kijkt ;).
Maar goed alternatief gedrag moet tegenwoordig afgestraft worden met “shaming”. Dus zij zou nu geslutshamed worden, want je ze feeste nogal op Aruba en dan zo slapen in een vliegtuig? En ik zou waarschijnlijk aan “Mansplaining” doen…. dus beide zouden nu met een leuk fototjes op het Internet verschijnen want “ANDERS EN DAT MAG NIET!”.
Je zou maar alternatief als Tom Heiboer zijn tegenwoordig.
Goed. Ik had het videotje nog niet gezien. Nu wel. Die idioten staan er met hun neus bovenop en ze zien nog niet dat er een hele sterke relatie is tussen lengte en zithouding? Waarschijnlijk zijn ze blind. Discriminatie op lengte is het. Kom maar op met die rechtszaak.
Hoe kleiner de afstanden, hoe oncomfortabeler het vervoermiddel. Het is een kwestie van etiquette je daaraan aan te passen en het getuigt niet van wellevendheid tegen een medepassagier een tirade tegen de vervoersmaatschappij af te steken, dat ze veel te kleine stoeltjes in de vervoermiddelen plaatsen.
@11: Vertel dat de vliegtuigmaatschappijen.
@12: Heb je gelezen, wat ik wil zeggen?
@2: Daar hebben ze ook een Nederlandse term voor: luxe problemen.
Helemaal eens met zmoooc @7: Leuk geschreven ook. +1
@7 Dank, dat is de eerste keer dat ik een logische uitleg zie van het fenomeen. Het verklaart niet alle wijdbeense mannen (sommige hebben hun benen zowat in een hoek van 180 graden, dat is echt overdreven) maar wel dat mannen dit uberhaupt doen.
Bij gebrek aan structurele oplossing kunnen mannen met lange benen misschien overwegen om beide benen naar één kant te houden, dat scheelt al ruimte. Bovendien hoeven andere passagiers dan niet tegen hun kruis aan te kijken.
@15: Of over elkaar.
Dan zitten ze met hun voeten in de persoonlijke beenruimte van hun buren. Bovendien lukt dit enkel met vlakke stoeltjes en dus in ieder geval niet in de gemiddelde Amerikaanse metro. Verder lukt dit enkel langdurig als je je hele bovenlijf meedraait. Da’s ronduit raar als er iemand naast je zit. Bovendien een onzinoplossing. En bovendien NIET HET PROBLEEM VAN DE LANGE MAN. Als er onvoldoende ruimte is om de passagiers in het vervoermiddel te laden dan is dat het falen van de vervoerder die in al zijn incompetentie denkt dat haar klanten op miraculeuze wijze krimpen tot ze in een veel te kleine (en vooral lage) stoel passen. Zo werkt het niet. Men klaagt maar bij de vervoerder, maar mensen die betalen om vervoerd te worden en geen exorbitant rare lichaamsdimensies hebben die moeten gewoon zonder gezanik van jou, de MTA of hun medepassagiers comfortabel kunnen reizen. Als dat alleen kan op een wijze waarbij ze andere reizigers tot last zijn, dan is dat niet hun fout, maar die van de vervoerder. Waarom zijn er wel regels voor veevervoer maar niet voor mannentransport?! Het is van de zotte!
Dat lijkt me de minst onmogelijke manier om zo min mogelijk ruimte in het gangpad op te eisen.
Dat hoeft sowieso niet. En vind ik geen argument. Mijn kruis is overigens een stuk minder afzichtelijk dan de tronie van de gemiddelde OV-reiziger.
Men zorgt maar voor goede stoelen. Het OV vergeet blijkbaar niet alleen in Nederland dat wat ze in hun branche “passagiers” noemen in veel andere branches ook wel “klanten” worden genoemd. Dit soort idiote stoelen kunnen enkel bestaan in een wereld waarin een effectief monopolie op OV heerst. Zelfs in de wachtkamer van het gemeenteloket staan comfortabelere stoelen. Gelukkig zal dat hele wanstaltige inefficiente stinkende OVeetransport als sneeuw voor de zon verdwijnen zodra zelfrijdende auto’s gewoon de weg op mogen.