Het einde van het debat, en de kunst van de dialoog

Op Sargasso is volop ruimte voor gastbijdragen. Hieronder een bijdrage van Christopher Baan, student International Development aan de universiteit van Wageningen (met een minor in klimaatbeleid). Het is soms moeilijk te accepteren hoe weinig we eigenlijk weten over wat duurzaamheid écht is. Een grote uitdaging die voor ons ligt is om duurzaamheid in de mainstream te krijgen van de organisaties en instituten die voor een groot deel bepalen hoe de wereld eruit ziet en in de mainstream van ons dagelijkse leven. Het is algemeen aanvaard dat we makkelijker omgaan met mensen met een vergelijkbaar wereldbeeld en overeenkomstige waarden. Dat zijn de mensen waar je het meestal mee eens bent, en waar je een open en eerlijke dialoog mee kunt voeren. Door met vergelijkbare mensen om te gaan die ons wereldbeeld bevestigen, gaan we zogeheten cognitieve dissonantie uit de weg, het ongemakkelijke gevoel dat wat je doet, niet overeenkomt met je waardensysteem. Met vrienden kun je daarom gemakkelijker op eenzelfde niveau praten en hoef je niet continue je standpunt te verdedigen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du Jour | Kredietporno

, door

„Mensen weten best dat er risico’s zijn verbonden aan lenen. Maar met een reclameverbod maak je het mensen die toevallig een krediet nodig hebben moeilijker om verschillende producten te vergelijken. Dat is onzinnig.”

Henriëtte Prast, hoogleraar persoonlijke financiële planning (ja, die hebben we ook al) veegt graag de vloer aan met het zoveelste bemoeizuchtige wetsvoorstelletje uit de koker van CDPvdA. Want in Den Haag denken ze heus dat de minima, die zich suflenen tegen beter weten in, worden beschermd door een ban van ‘leenreclames’ voor negenen des avonds. Tuurlijk: kansarm NL gaat vroeg naar bed en mist zo de onweerstaanbaar aanlokkelijke DSB-reclames, die je in een hypnose brengen en je aanstonds doen besluiten een keuken van 20 mille aan te schaffen. Gooi er maar een wetje tegenaan en bedrijf zinloze symboolpolitiek. Onderwijl mogen automerken én keukengiganten blijven stunten met renteloze kredieten en glijden er talloze folders in de bus met prijzen op basis van aflossing per maand. Who cares?
„Als mensen de komende tijd hun baan verliezen, zullen ze toch moeten leren om een tijdje met minder geld toe te moeten”, aldus een enthousiaste staatssecretaris Klijnsma over dit onzalige idee. Vanwaar toch die ongebreidelde bedilzucht? DSB is ineens de boosdoener, maar het gekke is: ze staan onder toezicht van de AFM, raadplegen de BKR en wijzen 9 van de 10 leenzuchtige Tokkies de deur. Alles volgens de regels die voor alle kredietverleners gelden, dus waar gaat het over?
Leenreclames zijn de financiële softporno en het calvinistisch-socialistisch smaldeel wil die troep niet prime time op tv. Daar valt in esthetisch opzicht wel wat voor te zeggen (gewoon slechte reclamespots), maar om daar nou een wettelijk regeling op los te laten? “Lenen kost geld” is immers een verplichte toevoeging aldaar. Zoals voor al die zompige beleggingsfonden op de STER ook de waarschuwing geldt dat “resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst” zijn. Heeft nu menig belegger totaal kansarm gemaakt. Dus die dan ook maar verbieden?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Poll: Burengerucht aanpakken

, door

Onlangs was mijn achterbuurman verbaasd. Verbaasd dat iemand om 02:00 uur de politie had gebeld omdat er door een man of 20 nog volop en voluit in de achtertuin werd gekaraoked werd met luid gejoel en gelach. De poltitie zal het druk gehad hebben die avond, ik weet dat er door meerdere mensen al eerder die avond is gebeld, maar dat ze bezigheden elders hadden. Had mijn achterbuurman echter een horecagelegenheid uitgebaat, dan was hij vermoedelijk al om 23:00 aangesproken op de overlast die hij veroorzaakte, maar particuliere (geluids)overlast blijft toch een beetje achter, vergeleken bij de geoliede controle- en bestraffingsmachine die in andere sectoren wordt ingezet.

Ik ben even in de reglementen van de woningbouwvereniging gedoken maar wanneer je overlast ondervindt wordt er verwacht dat je zelf even bij Ma Tokkie op de koffie gaat om uit te leggen dat je ’s nachts wilt kunnen slapen en dat je wel eens vaker last hebt. Als dat niet werkt dien je het hele proces van escalatie te doorlopen en als het dan helemaal mis is wil de woningbouw wel bemiddelen. Yeah, goed plan hoor. Thanks.

Mag je als woningbouwvereniging van huurders verwachten dat zij anderen aanspreken op de manier waarop ze leven wanneer burengerucht vaste prik is? Of wordt in deze jaren van nieuwe strengheid, het hoog tijd dat de wet eens echte mogelijkheden gaat bieden om mensen aan te spreken op maatschappelijk onwenselijk gedrag? Graag uw mening na de break

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.