Kan de stembreker het Haagse formatiecircus openbreken?

De G500 lanceert de stembreker, een poging om de patstelling in Den Haag te doorbreken. Maar is een app genoeg? En weer moet techniek uitkomst bieden om het politieke proces te beïnvloeden. De Piratenpartij gebruikt Liquid Feedback om standpunten te crowdsourcen. De G500 gaat nog een stap verder: die probeert middels de stembreker de formatie zelf te sturen. De G500 probeert een belangrijk probleem te verhelpen: al jaren duwen Nederlandse kiezers onze politici haast onmogelijke stembusuitslagen door de strot. Met de app kunnen kiezers hun voorkeurscoalitie aangeven en tot het laatste moment hun stemvoorkeuren veranderen. In de vroege ochtend van 12 september krijgen de deelnemers een bindend stemadvies (al is dat niet af te dwingen). Door al dat plussen en minnen moet er dan uitslag uitrollen waar de informateur wat mee kan. Het is een interessant initiatief en ik heb veel sympathie voor de G500 (zij doen tenminste iets), maar een app is bij lange na niet genoeg vrees ik.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-11-2022

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Sywert van Lienden – Forever Young

Dit is een gastbijdrage van JFS. Het stuk verscheen eerder op op kingkosherbeentuit.nl.

Toen ik jong was – ongeveer vorige week dinsdag – dacht ik dat er maar weinig manieren waren om op een leuke manier rijk en beroemd te worden. Ik heb dan ook altijd hard geoefend om een matige muzikant en een afschuwelijke acteur te worden – het podiumlicht opgezocht op zoek naar die doorbraak. Uiteraard wel keurig gestudeerd, maar er geen levendiger herrinnering aan overgehouden dan bier-en-tieten flashbacks (wat meer van het eerste dan het laatste). In de tussentijd heb ik uitsluitend om sociale redenen leren praten en schrijven.

Sinds ik weet wie Sywert van Lienden is, weet ik dat ik fout zat.

Sywert verliet het Gymnasium om politiek genie te worden en doet nu vier opleidingen tegelijk aan de universiteit van Amsterdam. Uiteraard onnodig, want als je maar één keer bij DWDD hebt gezeten, hoef je de rest van je leven waarschijnlijk niet meer te solliciteren. Wat heb je bovendien nog te bewijzen als je voor je twintigste al columnist bent geweest bij HP/De Tijd en dagelijks voor de camera wedijvert met ministers? Natuurlijk is hij zo genant jong, eloquent en competent dat je je als toeschouwer direct waardeloos voelt. Toch ben ik blij dat mijn egocentrische generatie af en toe nog iemand voortbrengt die de kastanjes voor ons uit het vuur haalt.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.