Het lange praten

Het is u bekend dat wanneer iemand langer dan 2 minuten praat over een onderwerp, dat het dan fout gaat: de man herhaalt zich steeds, of de man gaat tegenstrijdige dingen verkondigen. Ik zeg steeds ‘de man’, maar ik bedoel uiteraard, dames, ‘de mens’, u begrijpt me wel. Wat je kunt zeggen over, zeg, de AOW, de WAO, de eenwording van Europa of de kwartiering van een zeker legeronderdeel, past altijd op één pagina A4. Wie daarover heengaat: wantrouw hem! Hij probeert de zaak te verdoezelen, of  hij weet gewoon niets af van de zaak, en dat is, weten wij, normaal gesproken het geval bij de dames en heren politici die wij verkozen hebben. Politici die ergens voor staan, hadden bijvoorbeeld een goede afzuiginstallatie geëist in elk café, in plaats van een rookverbod. Het is zo simpel. Politici die ergens voor staan, zouden ook álle drugs vrijgeven. En ook meteen belasten, dat is ook zo eenvoudig als wat. Het bespaart je een paar duizend gevangenisplaatsen, en het levert je nog iets op ook: waarom alleen accijns heffen op shenever en shag?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.