COLUMN - Mensen proberen te dwingen, dat is vragen om moeilijkheden.
Met hand en tand verzet de Amsterdamse wethouder Andrée van Es zich tegen de plannen van Jetta Klijnsma om uitkeringsgerechtigden te verplichten vrijwilligerswerk te doen. Vrijwilligerswerk is… vrijwillig, stelt zij terecht. Het beleid van Klijnsma noemt ze kleinerend. Daarbij leidt zulk beleid tot verdringing van echte banen, met meer werkeloosheid als gevolg.
Prima. Maar onlangs bleek uit een artikel in de Volkskrant dat ook aan de behandeling van werklozen in Amsterdam het nodige schort. Mensen worden verplicht deel te nemen aan re-integratietrajecten waarin ze met name zinloosheid ervaren… en zich gekleineerd voelen.
Van Es verdedigt haar beleid door te stellen dat de trajecten geen tegenprestatie vormen, maar in het belang zijn van de personen zelf. Ze zijn gericht op het vinden van een baan. Veel mensen die ver van het arbeidsproces af staan zijn volgens haar gebaat bij het leren van ‘werknemersvaardigheden’. Daarbij hoort dat je ook dingen doet die niet leuk zijn, zoals op tijd je bed uitkomen. Zo wordt bovendien het afglijden naar een isolement voorkomen. Mensen thuis laten zitten is niet sociaal.
Prima. Maar wat zijn de ‘werknemersvaardigheden’ anno 2014 nu eigenlijk? Lees de vacaturesites er maar op na. We moeten dan met name denken aan vaardigheden als zelfstandig kunnen werken, verantwoordelijkheid nemen en pro-actief zijn.
Hoe kan dit bereikt worden onder dwang? In het dagelijkse leven mogen werkgevers hun werknemers absoluut niet zomaar korten op hun loon bij wijze van disciplinemaatregel. En gelukkig maar.
De gemeente Amsterdam dreigt echter met financiële sancties als mensen zich niet volgens de voorschriften gedragen. Burgemeester van der Laan pleitte dit weekend in Buitenhof ervoor de trajecten te verbeteren door mensen ook nuttig werk te laten doen.
Maar als dat gebeurt, wat is dan nog het verschil tussen de Amsterdamse aanpak en de aanpak van Klijnsma?
Het probleem is het dwangmatige karakter van de trajecten. Er is niets mis met het aanbieden van re-integratietrajecten aan werklozen. Ook al is er een groot gebrek aan werk, dan nog is het nuttig je tijd te besteden aan je ontwikkeling. Een opleiding dien je echter te volgen uit eigen motivatie, eventueel omwille van een beloning, maar nooit uit angst voor straf.
Iedere psycholoog kan vertellen wat de gevaren zijn van al te scheve machtsverhoudingen. Zeker wanneer voor het re-integratiewerk een stichting wordt aangesteld die daarvoor met criminelen werkte, liggen die gevaren op de loer. Bovendien wordt voorbij gegaan aan de wijze les dat aan mensen blijven sleuren de beste manier is om ze slechter te laten presteren. Het is naïef te denken dat deze psychologische wetten voor bijstandsgerechtigden niet gelden.
Mensen die vrijwillig een opleiding volgen, durven kritisch te zijn naar hun docenten. Mensen die op straffe van financiële sancties worden gedwongen een opleiding te volgen, durven dat niet. Verplichtingen en sancties maken van mensen geen kritische en leergierige leerlingen, maar willoze en bange slaven. In plaats van dat mensen geleerd wordt hun eigenwaarde terug te vinden, wordt deze hen door een dreigregime juist ontnomen.
Van Es verkoopt haar beleid met mooie motieven. Helaas maakt zij de fout de illusie te koesteren dat niet de mensen zelf, maar de overheid het best kan bepalen wat goed voor hen is.
Dat dit zou leiden tot de door de Volkskrant beschreven misstanden, daar konden we op wachten.
Reacties (42)
“Van Es verdedigt haar beleid door te stellen dat de trajecten geen tegenprestatie vormen”
Die stelling lijkt me totaal onverdedigbaar als je bij weigering deel te nemen gekort wordt op je uitkering. En dat blijkt het geval (uit het Volkskrantartikel: “Wie volgens DWI onvoldoende meewerkt, krijgt een strafkorting.”).
Exact.
Werknemersvaardigheden? Pro-actief zijn? Zelfstandig? Wat is er mis met gewoon de handjes laten wapperen?
Biedt werkelozen maar een baan aan in de kassen zou je denken? Tegen het minimum loon. Waarom was dat project ook al weer mislukt? Ook de schuld van de gemeente?
De waarheid ligt weer ergens in het midden, al vermoed ik wel dat Amsterdam meer assertieve slampampers herbergt dan de rest van Nederland bij mekaar..
Dat is niet zo ‘gewoon’ als er zeven werklozen zijn op elke vacature. Laat dat even op je inwerken.
Er zijn zeven werklozen per vacature.
Zeven werklozen,
één vacature.
Een sociale dienst die werklozen naar een volledig betalende baan begeleidt… dat zou prachtig zijn, Sikbock! Bril-jant! Waarom is niemand eerder op dat idee gekomen?
Oh ja, omdat er ook mensen moeten zijn die bereid zijn dat minimumloon te betalen.
En niet alleen was het crisis – stom, even vergeten – in de kassen en in de restaurantjes en hotelletjes nemen ze liever illegalen aan die voor de helft van het minimumloon werken.
Enfin. Geen banen dus.
Het beste wat de overheden daarop weten te verzinnen is het creëren van via de bijstand gesubsidieerde onvrijwillige vrijwilligers die nog meer banen opeten, en bezigheidstherapieën zoals bovenstaand.
Tsja. Waarom als je toch bezig bent niet overstappen op een Volwaardige Opleiding?
Daar staan we helaas nog wel een eindje vanaf.
En over die vaardigheden: dat zit ik niet te verzinnen, dat is wat in elke vacature staat. Ga jij die werkgevers maar vertellen dat ze de verkeerde eisen stellen! Ik zelf vind het echter niet zo gek: ik zou ook liever een zelfstandig werkend type hebben dat zijn eigen opdrachten kan verzinnen dan werknemers die alleen maar kunnen wapperen, en je dus als een soort opziener met de klok in de hand aan het werk moet blijven schoppen. Je voeten zouden er zeer van gaan doen…
@3: Ze kregen geen minimumloon, maar alleen uitkering en de kaseigenaren hadden liever Oost-Europeanen, omdat die tegen minder dan het minimumloon willen werken?
@6: ze kregen het minimum loon ( dat is verplicht in NL) en alle ondernemers in het Westland werkten mee aan het project. Vaak toch wel fatsoenlijke mensen daar in het Westland die hun steentje bij willen dragen..
Van de ongeveer 400 ( vooraf door de gemeente Rotterdam geselecteerde en bemiddelbare) bijstandsgerechtigden die ( georganiseerd) zijn komen kijken (er kwam zelfs al een flink deel niet opdagen) hebben er ongeveer 7 een baan geaccepteerd.
Dat, terwijl er veel meer dan 7 banen te vergeven waren. De rest van de bijstandstrekkers zag het toch niet zo zitten (om allerlei verschillende redenen) en bleef liever in de bijstand..
zoals ik al zei, de waarheid ligt in het midden
Al die werknemersvaardigheden worden gepimpt door dat groepje niets bijdragende mafioso genaamd HRM.
D.W.I., geen toeval dat dat instituut zijn naam van het werkwoord dwingen heeft…
Sikbock is geen progressief liberaal, maar een represief liberaal. Dat is weliswaar een “contradictio in terminis”, maar desondanks heel normaal tegenwoordig.
@10 Sikbock kan niet meer reageren omdat hij een ban kreeg van Jeroen die liever geen reaguurders heeft waar hij het niet mee eens is.
@10: je hebt altijd al ‘law-and-order’ liberalengehad. Wiegel was d’r ook een.
@11: Ach ja, Jeroen was het ook al een paar keer niet eens met mij, terwijl ik er toch een hele andere mening op na houdt dan Sikbock.
En als ik nou bijvoorbeeld dezelfde reacties daarop geplaatst zou hebben als jij, dan had ik van Jeroen al lang een “laatste waarschuwing” gehad, want die heeft echt de pik op mij.
Ja, willekeur een onrecht vieren hoogtij….
@11/@13 wanneer je de draadjes even terug leest zie je dat Sikbock gisteren grenzen opzocht. Meer dan normaal. Je kan erover twisten of een ban passend is, maar dit heeft in elk geval geen zak met de pik op iemand hebben te maken.
@13 maar er is echt niemand op dit forum die zo in staat is bloed onder iemand nagels vandaan te halen, te pesten en te prikkelen, als jij. Bovendien ben je extreme veelposter en doe je regelmatig een persoonlijke aanval (dat is dit niet, voor de helderheid ;) )
Wanneer je dit doet, moet je ook niet miepen dat je wat scherper bekeken wordt. Daar kies je dan voor m.i.
Persoonlijk ben ik niet zo voor bans, maar ik heb dan ook niet de ervaring met het beheren van Sargasso en kan niet goed inschatten wat de impact is van geen enkele ban of waarschuwing.
Er is iets fout met dit draadje: ik ben ingelogd, maar ik moet me toch inloggen. Dat lukt niet, terwijl ik ondere andere draadjes wel gewoon kan reageren.
Dat is al eens vaker gebeurd, maar dan werd een reactie, schijnbaar oningelogd, -raar genoeg- gewoon geplaatst. Deze keer lukt dat ook niet, dat wil zeggen: dit is een nieuwe poging
De vorige reactie (onder dit draadje) geeft wel de melding dat ik de reactie al geplaatst heb, maar hij verschijnt niet.
En ik weet dat ik dat per email zou moeten melden, maar dat lukt nog effe niet.
Ha, nou lukt het wel en herstel: opeens staat het er allemaal wel.
@14: Meen je dat nou? Nou, dan zal ik het maar als een compliment opvatten.
Hoe dan ook, zet even een andere bril op, dan realiseer je je gauw genoeg dat daar een hele vette grijns achter hoort te staan.
@16 zo mag je het zeker (ook) opvatten :). De grijns zie je alleen wanneer je een beetje eenzelfde gevoel voor humor hebt denk ik.
@17: Ach, de een vult kruiswoordpuzzels in en de ander schaakt en ik vind dit wel leuk. Je moet het allemaal met een korreltje zout nemen denk ik altijd maar: ik kan me best voorstellen dat ik met Bolke in het dagelijks leven goed overweg zou kunnen.
In de Vrij Nederland van deze week een goed artikel. De begeleiders van de bijstandsgerechtigden krijgen training voor “Sturing op zelfsturing”. Het draait allemaal om ‘framing’.
Ik quote er even wat uitspraken van de trainers:
UWV medewerkers moeten hun
anders bejegenen.
zegt de cursusleider
Over onze sociale zekerheid:
Over de methode:
N.a.v. rollenspel UWV medewerker-werkloze, en verbod op termen als “we gaan kijken wat we kunnen doen”:
En de uitspraak die stoom uit mijn oren liet komen:
http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/arbeid-sociale-zekerheid/publicaties/arbeidsmarkt-vogelvlucht/default.htm
Werkelijk walgelijk.
Ze denken ook vaak de wijsheid in pacht te hebben, want werkt bij de gemeente.
Hoewel ze waarschijnlijk zelf niet in de gaten hebben dat ze zichzelf brainwashen met dat can-do Ratelband gereutel, gun ik dat volk een kijkje in de toekomst van structurele technologische werkloosheid.
Moet je zien hoe snel die nu al half leegstaande panden leeglopen.
We hebben gemerkt dat door zuigende reacties, scheldpartijtjes en op de man spelen veel mensen ervoor passen een inhoudelijke reactie te plaatsen. En omdat we graag een serieus ideeënforum zijn in plaats van een digitale soap, zijn we daar dus noodgedwongen wat scherper op.
Ik heb zelf niet zo een moeite met wat heftigheid, maar houd er maar rekening mee dat dit in het vervolg minder gewaardeerd wordt.
Dat staat verder los van de inhoud. Klachten en suggesties over het moderatiebeleid graag niet onder ieder stuk plaatsen, maar gewoon in de discussie die het betreft eventueel, en bij voorkeur in mails naar de redactie. Dank.
@Noortje: Interessante quotes, ik ben wel benieuwd naar het stuk. Is het online verkrijgbaar?
We moeten wel duidelijk een onderscheid blijven maken tussen het UWV en de sociale diensten.
De sociale diensten voeren de bijstand uit en vallen onder de gemeenten. Tot op de dag van vandaag hebben zij tot op zekere hoogte de mogelijkheid eigen beleid te voeren. Zo verzet de sociale dienst van Amsterdam (dat zich afwijkend het DWI noemt, om het makkelijk te maken) zich mijns inziens terecht tegen het idee ‘iets terug te doen’ voor een uitkering, waar andere sociale diensten dit wel als kernpunt van hun beleid beschouwen. Dat een en ander onder een dwangregime in praktijk voor cliënten niet veel van elkaar verschilt werd onlangs duidelijk, en probeer ik hier toe te lichten. De landelijke tendens is echter: de duimschroeven aandraaien. Wat Klijnsma met de bijstand wil is niet nieuw – zij wil slechts harmoniseren naar het beleid van de strengste sociale diensten. Een doodlopende weg, naar mijn idee, maar wel al meer dan een decennium de landelijke tendens.
Het UWV is een andere organisatie. Zij is belast met de uitvoering van onder andere de WW en is een landelijke instelling. In een vorig werkzaam leven heb ik zaken met ze mogen doen, en op mij kwam het over als een volledig kapotgereorganiseerde organisatie met een woud aan instellingen en lagen, met duizenden afdelingen die als poliepen waren ontstaan door steeds weer nieuwe wetten. Door bezuinigingsslag op bezuinigingsslag zijn de medewerkers volledig murw geslagen. Een bijzonder hiërarchische structuur met heel veel organisatielagen maakt veranderen bijna onmogelijk.
In heb twee jaar geleden een korte tijd zelf van de WW gebruik mogen maken en dat gaf mij precies dezelfde indruk. Mijn ‘werkcoach’ functioneerde voor geen meter. Ik moest haar continu attent maken op het verstrijken van termijnen en administratieve benodigdheden, zij kwam op iedere afspraak drie kwartier te laat en wist aan het eind van de drie gesprekken die ik met haar gehad heb duidelijk niet meer wat aan het begin van het gesprek gemeld was. Als ik één keer zo een fout gemaakt had als zij aan de lopende band maakte had ik naar mijn rechten kunnen fluiten.
Ik was dan ook bijzonder blij toen ik niet meer van die ballentent afhankelijk was. Ze hebben mij bij het opzetten van mijn eigen business met name voor de voeten gelopen en met niets geholpen. Treurig, want hun taak is mensen te helpen met het vinden van werk. Je zal ze maar echt nodig hebben daarbij.
Wat ik graag zou willen zien is dat zowel het UWV als de sociale diensten meer werk zouden maken van het aanbieden van echte nuttig opleidingen (bij- en omscholen), het bemiddelen tussen hun cliënten en werkgevers, en het verstrekken van hulp bij het opzetten van eigen ondernemingen door het bieden van een netwerk en het doorlichten van business-plannen bijvoorbeeld. Omdat onze samenleving ingewikkeld is en zeker oudere en laaggeschoolde werknemers daar vaak niet zomaar op voorgesorteerd zijn, hebben ze daarin naar mijn idee wel hun bestaansrecht. Maar zolang dit gepaard gaat met allerlei dwangmaatregelen en een controlegekte kunnen ze mijns inziens die functie nooit goed uitvoeren. De kwaliteitsprikkel voor hun werk vanuit de cliënten zelf ontbreekt volkomen.
@22 correctie, te veel bezig geweest met overtypen van de quotes en foutje gemaakt: het zijn de sociale diensten die getraind worden. Niet uwv. Voor zover ik begrijp is dit Rotterdam, en breiden ze de trainingen uit naar meerder onderdelen gemeente.
Online niet te vinden. Ik kan een foto naar de redactie mailen.
Overigens heb ik uit het veld gehoord dat het UWV zich de laatste tijd door de grote toestroom van mensen in de WW volledig overspoeld is met werk en dat in praktijk voor en met de mensen helemaal niets meer gedaan zou worden. Gezien de kwaliteit die ik gezien heb denk ik: gelukkig maar. Maar eigenlijk is dat in tijden van crisis diep treurig. Want zoals gezegd, mijns inziens is er wel degelijk een nuttige functie voor deze instantie. Bovendien gaat er toch een hele smak geld naar deze organisatie zelf en daar zou je als belastingbetaler graag wat voor terugzien.
@23: Dank je. Als je het naar mij zou willen sturen, heel graag: klokwerk @ klokwerk-design.nl – ik ben op dit dossier nog lang niet uitgeschreven ;).
@4:
Inmiddels acht of negen…..op EEN vacature.
Je houdt het niet bij….;-))))
In Rotterdam is de bijstand toch uitbesteed aan het uwv (of andersom?)
Verder geloof ik wel in die analyse. Kapotgereorganiseerd en in veel opzichten van de menselijkheid ontdaan. Wat Noortje beschrijft, dat vind ik verschrikkelijk. Hoe moet je je handhaven als persoon tegenover zo’n doelbewuste muur? Ik zou daarop te pletter slaan.
(Ik heb een dergelijke houding al eens meegemaakt – en de machteloosheid die je dan overvalt is gekmakend. Het vreet je van binnen op… Je bent ineens verantwoordelijk voor iets wat boven je macht gaat. En wat je ook doet, het is niet goed, want je was niet succesvol en DUS was het per definitie jouw eigen fout.)
@22
Je gebruikt het woord ‘client’. Dat vond ik een van de ironische dingen in het stuk van VN. Ze spreken over ‘klanten’. Een klant impliceert dat er de vrijheid is om elders heen te gaan waar je beter geholpen wordt of beter producten krijgt. Als de sokken van de HEMA gaten hebben, haal je elders je sokken.
Het geleverde product in dit geval is denk ik de uitkering/bijstand? (equivalent sokken).
Het ruilmiddel is inspanning een baan te zoeken, voldoen aan de regels en nietjes uithalen? (equivalent geld)
Ik snap het niet helemaal meer, en ik denk dat dit niet aan mij ligt ;). ‘Klant’ is hoe dan ook van de pot gerukt.
@26 In Flevoland 1 vacature op 28 werkzoekenden. http://www.omroepflevoland.nl/Nieuws/106700/flevoland-uwv-voor-iedere-vacature-28-werkzoekenden
Tsja, ik gebruik dat woord expres omdat ik vind dat de sociale diensten en het UWV inderdaad de mensen als klanten zouden moeten beschouwen.
In mijn ideale wereld krijgen mensen gewoon hun recht, de uitkering. Als tegenprestatie dienen ze alleen te bewijzen dat ze aan de regels om daar recht op hebben voldoen.
De sollicitatieplicht vind ik al een lastige, omdat het eigenlijk niet te controleren is of iemand oprecht zijn best doet. Bovendien is het stapelen van sollicitatiebrieven ook weinig zinvol.
Dus zelfs die zou ik weglaten. En wanneer dat allemaal te vrijblijvend is, zouden via de diensten zelf banen aangeboden kunnen worden, die dan niet geweigerd kunnen worden. Het moet dan wel gaan om echte banen, en geen gesubsidieerde shit, zogenaamde trainingen of werken voor minder dan minimumloon, want dat is vragen om ellende.
En helemaal los van dat alles wordt mensen hulp geboden bij het zoeken naar een baan, hulp die ze ook kunnen weigeren. In die zin zijn ze dus ‘klant’.
Natuurlijk staat dit mijlenver af van de werkelijkheid, hoewel veel sociale diensten het wel over ‘cliënten’ hebben, ironisch genoeg.
Dat zal die framing wel zijn. Ik bedoel: iemand die kan bedenken hoe je bijstandsgerechtigden manipuleert naar een bepaalde opvatting kan ongetwijfeld ook bedenken hoe je medewerkers manipuleert richting de gewenste frame of mind: namelijk dat zij niets onethisch doen en dat ze zonder mopperen het beleid uitvoeren en de mensen die zij aan de balie krijgen onder druk zetten.
Het gebruiken van een term als ‘client’ die dan lijkt alsof je mensen serieus neemt, terwijl het tegelijkertijd voldoende abstract aanvoelt zodat je niet teveel geconfronteerd wordt met het feit dat het mensen zijn, dat je zelf aan de andere kant had kunnen zitten en dat het je vrienden kan overkomen, is dan ideaal.
@29 Grappig, voor mij heeft client een heel andere connotatie dan klant. M.n. omdat het in de zorg veel gebruikt wordt, waar een andere afhankelijkheid is dan bij de HEMA.
Voor jou (en @inca?) blijkbaar niet. Tegen het woord client heb ik dus eigenlijk niet zo’n bezwaar, tegen klant wel.
@30
Ik denk dat dat zeker het geval is.
Het ironische is dat het destijds in de zorg is geintroduceerd juist om uit te drukken dat de relatie nu zogenaamd gelijkwaardig zou zijn. Je mocht geen patient meer heten, dus werd het client, want je mocht kiezen. Maar in werkelijkheid veranderde er vrijwel niets in de omgang, die nog steeds onevenwichtig en in veel opzichten afhankelijk bleef en waarbij de artsen en andere behandelaars / zorgverleners vooral niet open staan voor het werkelijk samen overleggen en denken. “U moet van mij … omdat ik de dokter ben” werd vervangen door het niets minder dwingende ‘wij spreken samen af dat…’
Met als gevolg dat ‘client’ nu bij mij vooral associaties oproept met nep-respect en een neerbuigende houding.
(Sommigen binnen de zorg hebben beslist ook die reframing-cursus van hierboven gevolgd, dus misschien is die wel niet eens voor de sociale diensten ontwikkeld maar gewoon gerecycled.)
@7: Dat klopt niet helemaal. Wat je vergeet is dat de meeste tuinders het juist helemaal NIET zagen zitten om deze mensen aan te nemen en de mensen die een proefperiode kregen, moest onmiddellijk, vanaf de eerste seconden in de kas, op hetzelfde, moordende tempo meewerken. Dat redden ze niet. En dus vlogen ze er weer uit.
Terwijl diezelfde tuinders Roemenen en Polen net zo makkelijk opleidde van langzaam tot snel werken, omdat, in tegenstelling tot wat beloofd werd, deze mensen weliswaar het wettelijk minimumloon kregen, maar daarvan belachelijke bedragen moesten betalen voor hun onderdak.
Ook zijn er nog altijd veel tuinders die betalen onder dat Wettelijk minimumloon en de mensen vaak en lang laat overwerken. Omdat het OV in die gebieden allerbelabberdst is, weigeren de Nederlandse werkzoekenden dat. De Polen en Roemenen wonen doorgaans op maximaal een half uur lopen in een huis waarin ze met 10 mensen moeten wonen.
@19: Noortje, wat ben ik ontiegelijk blij dat ik dit jaar met pensioen ga. Als ik toch zo behandeld zou moeten worden… afschuwelijk en mensonterend. En dat laatste is inderdaad al enige jaren strijk en zet bij de Sociale Dienst in Rotterdam. Na mijn verhuizing naar een dorp in de buurt van de stad heb ik veel meer menselijke dames meegemaakt. Wie weet is het respect voor mijn reeds gevorderde leeftijd… :D
Wat in Amsterdam gedaan wordt: niets uit een dossier halen, bladzijden tellen, vloeren vegen en takken oprapen, klinkt als te werk stelling. De bedrijven die hieraan meewerken verdienen er aardig op. En hoe weten we of de medewerkers van die reintegratiebedrijven wel fatsoenlijk met de mensen omgaan? Kijk, ik wil best mee takken gaan oprapen, hoor. Met mijn reuma en ischias wordt het wat lastig, maar ik wil het best doen. Daar ligt het verschil: word het stug verplicht, of word je gevraagd, of je dit wil doen, zodat je gelijk weer went aan vroeg opstaan en het huis uitgaan. Dat laatste was niet het geval, begreep ik.
@24: Beste Klokwerk – UWV Rotterdam en ook de Soos daar zijn behoorlijk veel personeel kwijtgeraakt in de bezuinigingswoede. Geen wonder dat ze overbelast zijn. Jouw ervaring komt mij in elk geval heel bekend voor. Dit hoor ik zo vaak. Het doet iets met mensen die echt zich tien keer in de rondte solliciteren en pogingen doen om wat bij te leren en dan tegen de wet aanlopen: MBO mag wel, HBO mag niet. Dan verlies je je uitkering. Want: studietoelage, of studielening o.i.d. en dat, terwijl binnenkort de vakkenvuller van Appie H minstens een HBO opleiding gehad moet hebben. Blij te lezen dat je uit dat circus bent weer.
@27: Ze zitten samen, op het Werkplein. Daarvan zijn er een paar, zoals bv in het voormalige Nationale Nederlandengebouw aan de Schiekade. Ook voor de Soos hier moest ik me daar laten inschrijven. Dit jaar voor het laatst en nu moet ik naar Zoetermeer. Ik heb een telefoonnummer en mag misbruik van mijn leeftijd maken. Oud besje zonder verstand van de computer. :D
@29: Lief, maar verder heeft de term Klant, of mooier: cliënt totaal geen lading. Er is een ‘Klant Manager’ die zich met jouw geval bezighield en er is een door de wetgever VERPLICHTE Cliëntenraad WWB, waarin een paar cliënten (kuch) zitting mogen nemen, maar waar de cliënten niet persoonlijk hun verhaal kunnen doen, of vragen kunnen stellen. In mijn dorp heeft de Raad 9 leden, inclusief mevrouw de voorzitter en wel TWEE cliënten. De gemeenteverordening die ik via via en via een pdf in handen kreeg, bleek langer te zijn dan de opgevraagde verordening (WOB). De andere leden zijn gegoede burgers met gegoede inkomens die wat willen doen voor ‘die mensen’….
Je bent een BS nummer en bovendien al per definitie verdacht van mogelijke fraude en zo word je ook bejegend. Overal.
@31: EGWEL
Ik heb nog niet door hoe ik al jullie reacties in een antwoord reactie kan stoppen dus excuses voor de vele berichtjes.
Er is nog een sociaal iets dat ik aan wil geven. Wisten jullie dat bv voor alleenstaande 65 plussers andere regelingen gelden? Zodra we iemand helpen en meer dan een paar keer bij iemand in huis komen, samen eten, samen autorijden, samen boodschappen doen e.d. dan vindt de Sociale Verzekerings Bank dat je ook samenwoont. Zolang Klijnsma het vertikt die wetgeving aan te passen zal de ‘participatie’ (kuch) onder deze mensen snel verdwijnen. Er zijn nl best veel 65 plussers die liever alleenstaand willen blijven. Domme regeling, omdat bv mijn broer en ik best graag voor elkaar willen zorgen, maar niet bij elkaar willen (en kunnen) wonen. Dat zou moord en doodslag worden. :D En zodra die wet van tafel is, kan het weer wel. Scheelt een berg gemeenschapsgeld. Maar Klijnsma denkt dat mensen samenvoegen goedkoper is. De ANBO oefent druk uit, maar Klijnsma weigert voor mei om erover na te gaan denken.
@39, dat geldt voor de WWB toch ook? Daar worden ook mensen beticht van fraude omdat ze met iemand anders in de auto zijn gesignaleerd en omdat iemand de telefoon opnam en dat soort buitengewoon zorgvuldig recherchewerk.
Belachelijk. Lijkt mij eigenlijk dat het voornaamste punt de vaste lasten horen te zijn. Zolang je die apart draagt ben je niet samenwonend.
@35: Ik had er zelf eigenlijk geen last van hoor. Ik heb me eerlijk gezegd doodgelachen om die incapabele werkcoach die ik telkens wakker moest maken en die telkens domme suggesties deed. Het solliciteren heb ik gebruikt om op alles te solliciteren waar ik ooit van gedroomd had, zo gek mogelijk, gewoon om te kijken hoever ik kwam. Ik zat goed: ik had een doel, zelfstandig worden, en kon daaraan gaan werken. De rest, dat was allemaal circus. Maar wel heel gênant om te zien hoe dat werkte, want de meeste mensen zitten er natuurlijk heel anders in en kunnen best wel wat hulp en ondersteuning gebruiken op zoek naar werk.
En daarover… Ik heb de tijd nuttig gebruikt door ondertussen mijn eigen zaak op te bouwen: veel zelfstudie en het maken van een portfolio. Ik had de pure mazzel dat ik door mijn werkgever een half jaar daarvoor thuis had mogen zitten, en daar dus al mee begonnen was. Dat heeft mij gered. Omdat ik al uren in mijn zaak had zitten voordat ik officieel werkzoekend werd, werden deze studie-uren niet geadministreerd als ‘extra werk’. Was dit niet het geval geweest, dan had ik mijn noeste arbeid moeten verzwijgen, want ook al verdiende ik geen euro, dan nog waren deze uren keihard van mijn uitkering afgetrokken.
In de WW wordt je namelijk geacht te solliciteren, braaf naar de flutcursusjes linkedin te gaan waar je ze heen sturen, en verplicht verder vooral op je handen te blijven zitten, kennelijk. Zelfredzaam proberen te zijn wordt keihard afgestraft.
OT @39
Eigenlijk gebruik ik zelf maar twee dingen:
1. Onder elkaar @nummer + reactie doortypen (dus niet tussentijds opslaan, maar naar boven scrollen, lezen en dan weer onderaan verder typen) Zo reageer je op meerdere mensen in een post, tenzij je redenen hebt om iets te splitsen.
2. Een stukje tekst van iemand anders quoten werkt zo:
(q) tekst / quote via knip-plak (/q)
Maar dan alle ( vervangen door [ en alle ) door ].
Je hebt een inlog. Dat betekent dat je vervolgens nog 15 minuten je bericht aan kan passen.
@40 eens
@41 Geen kleine kinderen thuis, gezond van lijf en leden, mentaal geen disbalans, etc. Dat zijn volgens mij ook zaken die heel sterk bepalen of je erom kan lachen (of lijdzaam ondergaan) of niet.