De track van Juno Reactor met samples van Charlton Heston in The Ten Commandments (1956) werkt verrassend hypnotiserend, zo op de weelderige beelden uit Sergei Paradjanovs The Color of Pomegranates (1969).
De track van Juno Reactor met samples van Charlton Heston in The Ten Commandments (1956) werkt verrassend hypnotiserend, zo op de weelderige beelden uit Sergei Paradjanovs The Color of Pomegranates (1969).
Reacties (4)
Klinkt als een semi-gemoderniseerde versie van My Life In The Bush Of Ghosts.
Bizar geheel bij iets wat ik als waardeloos geluid zou willen bestempelen. Maar goed, alles is subjectief in deze.
Complexe film, dat wel. Met enige reputatie…
Bewust gebruik van de faam van de film?
Ja natuurlijk, propaganda voor eigen geluid dus. Niets is eigen.
Als clip meer waardeloos dan bizar.
Deed me aan deze denken.
Ik ben ooit speciaal voor Juno Reactor naar Helsinki gevlogen. Daarna hebben ze zich gelukkig nog een keer in Nederland laten zien maar verder zitten we hier behoorlijk in de verkeerde uithoek van deze planeet voor Juno Reactor-fans:|
@1
Ik hoor het er niet in, maar Ben Watkins (de man achter Juno Reactor) heeft vaker gezegd dat hij zich liet inspireren door My Life In The Bush Of Ghosts. Je constatering is dus niet zo ver gezocht;) Ik hoor zelf veel meer het oudere The Youth and Ben Watkins-werk terug in God is God en zie het verband met My Life In The Bush Of Ghosts echt totaal niet, maar de beste man zelf blijkbaar wel;)
@2
Deze film is te pas en te onpas gebruikt in allerlei muziek en videoclips voor precies dat doel. Het is een gimmick op zichzelf geworden, hoewel volgens mij alleen in God is God origineel beeldmateriaal is gebruikt. En ik denk niet dat deze film enige faam heeft bij het Juno Reactor-publiek – de film is gewoon gebruikt omdat Ben Watkins dat leuk vond. Bron:
https://vimeo.com/76679939
Overigens ben ik van mening dat deze track niet goed tot zijn recht komt buiten de context van het album.
@3
Beide tracks maken veelvuldig gebruik van geluiden die typisch zijn voor de eerste generatie virtueel analoge synthesizers, vandaar wellicht. Tekenend voor dat era vind ik zelf het oudere werk van onze landgenoot Speedy J (en dan specifiek zijn albums !ive en G Spot).
https://www.youtube.com/watch?v=mnpco5Pcnu0