Japanse en Amerikaanse wetenschappers hebben het voor elkaar gekregen om huidcellen om te vormen tot stamcellen. Beide teams gebruiken een variant van dezelfde methode. Door middel van een retrovirus worden vier genen in de cel veranderd. Door deze genetische modificatie verandert de cel weer in een stamcel. Bij de Japanse variant verandert 1 op de 5.000 cellen in een stamcel, bij de Amerikaanse 1 op de 10.000. De Japanners maken echter gebruik van een gen dat een verhoogd risico op kanker geeft.
Volgens de onderzoekers kan elk laboratorium deze methode zonder probleem toepassen. Het uiteindelijke doel van de onderzoekers is het activeren van de genen zonder gebruik te maken van een retrovirus. Het virus laat namelijk resten na in de nieuwe cel, en de onderzoekers weten nog niet of dit gevolgen heeft.
De wetenschappers hopen dat deze doorbraak ervoor zorgt dat verscheidene ethische barrières bij het onderzoek naar stamcellen wegvallen.
Reacties (6)
Ik weet niet of ik hier nou zo blij van word. Is deze techniek nu direct voorhanden of zal het nog even duren en door Bush en cs. worden gebruikt om het huidige stamcelonderzoek verder te frustreren?
Volgens de onderzoekers is het allemaal geweldig, maar die zitten waarschijnlijk naar meer geld te vissen.
Bush & Co. zijn in ieder geval enthousiast, want ze hebben nu een soort hun gelijk gehaald. Je hebt dus toch geen embryo’s nodig.
Ja, wanneer deze techniek goed ingezet kan worden. Het is toch een extra stap, en wie zegt dat er geen addertjes onder het gras zitten?
Het is veel meer een fundamenteel wetenschappelijke ontdekking dan een met therapeutisch nut. De PR-afdelingen van universiteiten willen nu eenmaal graag laten zien dat ze maatschappelijk relevant bezig zijn.
Verder is het ook een grote ontdekking, maar geen revolutie. Als je het Cell artikel leest (is vrij beschikbaar) schrijven de auteurs dat ook: “The
function of Oct3/4 and Sox2 as core transcription factors to determine pluripotency is well documented (Boyer
et al., 2005; Loh et al., 2006; Wang et al., 2006).”
Bij getallen als 1 op de 10.000 schiet het nog niet op met massaproductie, dus nog niet praktisch toepasbaar lijkt me?
Jawel, want 10.000 cellen zijn er echt niet veel. Je kan er makkelijk miljoenen kweken.
Maar als ik het artikel zo lees is het wel allemaal nog vrij lastig en arbeidsintensief.