De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Wie vannacht de slaap niet kan vatten en behoefte heeft aan wat astronomisch spektakel heeft geluk: in de nacht van 12 op 13 augustus zal de jaarlijkse meteorenregen bekend als de Perseiden te zien zijn. Deze meteorenregen (of nog mooier: -zwerm), trekt zoals elk jaar midden Augustus aan ons voorbij en zorgt ervoor dat we met een beetje mazzel tientallen ‘vallende sterren’ met het blote oog kunnen waarnemen. Deze ‘Tranen van Laurentius’ (ze vallen op de naamdag van deze heilige) geven ons mooi de gelegenheid om eens te bekijken waar we het nou eigenlijk over hebben.
Meteorenregens worden zichtbaar omdat kleine deeltjes (meteoroïden) afkomstig van een komeet onder hoge snelheid de dampkring van de Aarde binnen komen vliegen. Door de enorme wrijvingswarmte – de meteoren komen met een snelheid van zo’n 60 km/sec de dampkring binnen – ontvlammen de deeltjes en verhitten de lucht eromheen, wat een heldere streep van licht tot gevolg heeft. De meeste deeltjes hebben ongeveer de grootte van een zandkorrel, wat het des te indrukwekkender maakt dat we de resultaten van de wrijvingsontbranding vele kilometers verder zo duidelijk waar kunnen nemen. De Perseiden zijn afkomsting van de komeet 109P/Swift-Tuttle. Kometen zijn kleine hemellichamen die in een baan rond de zon draaien en dat doet Swift-Tuttle dus ook. Hij komt daarbij niet zo heel vaak op ons pad: Sinds zijn ontdekking in 1862 vloog hij nog maar één andere keer relatief dicht langs de Aarde, in 1992 (de volgende keer is vrij ver weg in 2126).
Nu we de meteoren, meteoroïden en kometen gehad hebben, is het voor de volledigheid goed om ook nog ‘meteorieten’ te noemen: dat zijn meteoroïden, die meteoren veroorzaken maar vervolgens niet geheel opbranden in de atmosfeer en het aardoppervlak bereiken. Overigens is de spreekwoordelijke kans dat je geraakt wordt door een meteoriet wel heel erg klein: Er zijn maar twee bekende gevallen, ééntje in 1954 in Alabama en ééntje een maand geleden toen een 14-jarige Duitse jongen geraakt werd op zijn hand.
De meteorenregen is vannacht tussen elf uur ’s avonds en vijf uur ’s nachts in het Noordoosten in de buurt van het sterrenbeeld Perseus te zien bij helder weer. Je kan per minuut zo’n twee a drie vallende sterren zien, uiteraard gaat dit op het platteland beter dan in de stad. Meer feitjes over Swift-Tuttle en zijn Perseiden vind je op de Space.com site. Mocht het nou bewolkt zijn of mocht je nou toch hechten aan je nachtrust, dan kan je onder andere hier naar een versnelde video kijken. Maar ja, dan kan je natuurlijk geen wensen doen.
Reacties (4)
Uit het artikel over die veertien jaar oude jongen: “A red hot, pea-sized piece of rock then hit his hand before bouncing off and causing a foot wide crater in the ground.”
Jaja. Het stuiterde van zijn hand en veroorzaakte TOEN een krater van dertig cm doorsnede.
Als je verder leest kan het wel kloppen, maar dit is wel flink krom opgeschreven.
Bizar verhaal he. Ik vind het ook zo raar dat ik het niet eerder gelezen had. Ik bedoel, het is nogal tot de verbeelding sprekend om door een meteoriet geraakt te worden en het is blijkbaar superzeldzaam…
@1: Ik zat naar hetzelfde te kijken. Als het zijn hand vol geraakt had dan was ie nou alles onder zijn elleboog kwijt. Het moet hem geschampt hebben ofzo.
“Overigens is de spreekwoordelijke kans dat je geraakt wordt door een meteoriet wel heel erg klein: Er zijn maar twee bekende gevallen, ééntje in 1954 in Alabama en ééntje een maand geleden toen een 14-jarige Duitse jongen geraakt werd op zijn hand.”
De trend is echter wel verontrustend: 0 hits in 100 eeuwen beschaving, dan 1 in de 20e eeuw, dan 1 in de eerste decade van de 21ste eeuw. Met die trend kun je binnenkort alleen nog met titanium paraplu de straat oversteken.