WW: The Bloop

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

De mens is een nieuwsgierig wezen, al eeuwenlang bouwen we instrumenten om te kijken op plekken waar we niet met het blote ook kunnen kijken en te luisteren naar geluiden uit de diepste oceanen. Dit leverde ons natuurlijk een schat aan informatie op over o.a. ons zonnestelsel of de diepste delen van de oceaan. Maar af en toe horen of zien die instrumenten iets dat meer vragen oproept dan beantwoord.

Een van de bekendste voorbeelden is dat van ‘the Bloop‘. In 1997 pikten meerdere sensors van het National Oceanic and Atmospheric Administration – oorspronkelijk bedoeld om Sovjet-onderzeeërs op te sporen – ten zuiden van Zuid-Amerika een serie ultra-lage zeer luide geluiden op. Gedurende ongeveer één minuut steeg de frequentie van het geluid zeer snel. NOAA sloot al snel uit dat het hier ging om een onderzeeër of bom. Ook zou het niet gaan om een vulkaanuitbarsting of aardbeving. Nee, volgens de deskundigen past de voetafdruk van het geluid bij die van een biologische oorsprong. Maar het geluid was vele malen sterker dan het luidst bekende biologische geluid (de zang van een blauwe vinvis). Wat er zich allemaal precies in de diepten van de oceanen afspeelt weet niemand, dus er is genoeg ruimte voor speculaties.

The Bloop is niet het enige onverklaarde geluid uit de diepe oceanen: zo is daar ook ‘Slowdown‘, een in frequentie afnemend geluid dat ook in 1997 werd gemeten bij Antarctica. Dit geluid lijkt echter minder mysterieus: het frequentiepatroon komt erg overeen met dat van tegen elkaar schurende ijsbergen.

Verder bestaan er nog geluiden met namen als: ‘Train’, ‘Whistle’, ‘Upsweep’ en ‘The Gregorian Chant’, allemaal stuk voor stuk vreemde akoestische signalen uit de diepe oceanen. Aliens? Cthulhu? Onwaarschijnlijk. Onbekende grote dieren? Iets minder onwaarschijnlijk dan dat we misschien in eerste instantie denken.

De bloop is hieronder te beluisteren