That’s not to say he didn’t have it. As a middle-class kitchen designer living in the pleasant Washington suburb of Fairfax, Va., he had nothing whatsoever in common with the impoverished black men killed by police in Missouri and Brooklyn last year.
Those deaths triggered riots, marches and demonstrations across America, and interventions by the White House.
But Geer, pierced 18 months ago by a police bullet as he stood inside the screen door of his own home, his hands raised, begging not to be shot, simply disappeared into the emotional mixing bowl of American news and political priorities.
That should not have happened. The killing of John Geer is probably the clearest and most compelling example of what amounts to police impunity in recent American history.
h/t RZhu
Reacties (2)
Of deze columnist neemt een loopje met de waarheid, of deze twee berichten in de Washington Post doen dat.
Wat de columnist na zijn “here are the facts” namelijk niet zegt, en die twee berichten wel, is dat Geer de agenten in de eerste instantie wel degelijk heeft bedreigd met een vuurwapen: ”I have a gun; I will use it if I need to because you guys have guns.”
Hij legde dit pistool wel bijna onmiddellijk weg, maar op de grond naast zich in zijn huis, waar hij achter zijn hordeur bleef staan en weigerde naar buiten te komen.
Wat de columnist ook niet schrijft is dat Geers partner de agenten heeft verteld dat Geer mogelijk “suicide by cop” wilde plegen, daarom waren er ook zoveel agenten uitgerukt en stonden ze op scherp.
Dit zou Geer volgens zijn partner eens tegen een vriend van hem hebben gezegd, en omdat Geer tijdens deze ruzie met zijn partner ook weer had gedreigd met zelfmoord, was ze daar bang voor.
De columnist schrijft het ook op alsof Geer in zijn huis bleef alleen omdat hij bang was om neergeschoten te worden:
En hoewel het bericht in de WaPo niet tegenspreekt dat hij zei dat hij niet neergeschoten wilde worden, meldt het daarnaast dat hij een soort rechtendiscussie met de agenten aanging:
Dit is niet om te ontkennen dat het neerschieten uiteindelijk onnodig was (zelfs de collega’s van de agent vinden dat het inderdaad onnodig was) of dat blanke middenklassers ook slachtoffer worden van onnodig politiegeweld, of dat dit treurig is, en zelfs niet dat er bij ‘links’ soms inderdaad wel enige gretigheid naar ‘outrage’ over vermeend racisme te bespeuren is (dat is schijnbaar het punt van deze column) … maar wél dat het hier om een goed vergelijkend voorbeeld gaat met de zaken van Michael Brown en Eric Garner (zoals de column stelt).
Immers, hadden zij gedreigd agenten neer te schieten? Was van hen bekend dat ze verklaard hadden ‘suicide by cop’ te willen plegen? Weigerden zij zich over te geven in een huis vol vuurwapens, waarvan in elk geval één vlak naast ze op de grond?
Een ander cruciaal verschil is uiteraard dat deze zaak vooralsnog niet is geseponeerd en de agent ook niet is vrijgesproken … en zoals het er nu naar uitziet ook niet vrijgesproken gaat worden.
Pik één gevalletje en zie je wel: geen racisme.
Sample n=1, zegt niets.