Een mooie longread uit de Guardian over de bewoners van de Noordzeekust aan de overkant en hun strijd tegen kusterosie. Drie heel verschillende mensen aan het woord over hoe ze omgaan met de zee die hun huis en haard letterlijk ondergraaft. Tegen het einde van deze eeuw zullen naar verwachting veel huizen en stukken land aan de kust van Oost Engeland bedreigd zijn vanwege zeespiegelstijging en voortschrijdende erosie. Een verhaal over bureaucratie, doorzettingsvermogen en de ontembaarheid van de natuur.
Reacties (5)
In Nederland kunnen we de ontembare natuur voorlopig nog op afstand houden. Elk jaar worden miljoenen kubieke meters zand uit zee gehaald en opgespoten op het strand.
Doen we niet met de hand, maar met machtige baggerschepen, die enorm veel CO2 produceren.
Je dient niet te vechten tegen de zee. Dit gevecht verlies je altijd. De zee bestond al lang voordat er mensen waren en zal lang nadat de mensheid is verdwenen nog steeds bestaan. Je moet leren leven met de zee. Er respect voor hebben en je huisje niet vlak aan zee bouwen. Dan vraag je om problemen. Houdt afstand en toon respect en de zee zal ons niet meer plagen dan nodig is.
@2: Het gevecht met de zee is de afgelopen eeuwen een behoorlijk succes geweest, want pas bij amersfoort ligt Nederland boven zeeniveau.
@3: Inderdaad. Maar we hebben(De afgelopen 1000 jaar) dan ook een enorme expertise opgebouwd op het gebied van waterbeheer en kustbescherming. Daar kunnen we ons voordeel mee doen en de rest van de wereld helpen om hun problemen met hoogwater en zeewering te helpen te verbeteren. Watermanagement kan een belangrijk exportproduct worden voor ons land.
Inderdaad. We hebben voor de grap ooit een keer Enschede aan zee gelanceerd. Voor toeristen enzo. Maar zonder kustbeheer zou dit zomaar over 1000 jaar al het geval kunnen zijn. Gewoon door kusterosie.
“Watermanagement kan een belangrijk exportproduct worden voor ons land.”
Is het al tientallen jaren. Naar het midden-oosten; naar Amerika en China. Je loopt achter.