Ruim tweederde van de huisartsen is het (zeer) eens met de stelling dat “de huidige hoogte van het eigen risico gevolgen heeft voor de mate waarin ik goede zorg kan leveren aan mijn patiënten”.
Ik denk zelf ook wel 2 x na voordat ik naar de huisarts ga om een kleinigheid. Dat was toch de bedoeling ook van balkenende, zodat we goed tot ons door zouden laten dringen hoe duur dit allemaal wel niet was?
Hoe heeft t zo ver kunnen komen?
Hier nog zo een: waarom zou je als je een échte stoornis hebt, nog naar de psychiater gaan? Die is alleen voor de yuppen met een opkomende lichte depressie. maximaal 5 behandelingen eerstelijns worden vergoed. :
@2: Ik vind die vijf gesprekken ook te weinig en de eigen bijdrage is schandalig, maar de oplossing wordt op dezelfde pagina al genoemd: de wat moeilijker gevallen gaan naar de “tweedelijns” hulpverlening. Daar vind je de echte psychologen en psychiaters. In de eerste lijn heb je vooral te maken met “sociaal psychiatrisch verpleegkundigen”. Ook goed opgeleid, maar meer voor de huis-tuin-en-keukenproblemen en voor de doorverwijzing.
Nou, was dat nou maar zinvol genoeg. als je schizofreen of manisch depressief bent, en je kreeg al jarenlang pillen en eens in de week een psychiater om te kijken of je nog gezond was: dan is dat nu dus eerstelijns.
Oftewel 5 bezoeken en dat was het dan.
Dat tweedelijns dat is alleen voor “accute” gevallen; als je geinstitutionaliseerd wordt. De meeste psychotherapeuten en psychiaters blijken dan achteraf toch eerstelijns te zijn.
Daar komen de meeste mensen pas achter als ze een gepeperde rekening krijgen bovenop alle extra zorguitgaven die ze al hadden. Het probleem is dan dat je dus mensen krijgt waar te weinig toezicht op is zodat je pas ziet dat ze zijn teruggevallen als het zo erg is dat ze door anderen in de tweedelijns gestuurd worden.
En overigens overigens, voor tweedelijns moet je (tot 2012, 2013 niet meer) ook een eigen bijdrage betalen! Zodat je goed tot je door laat dringen dat het je eigen verantwoordelijkheid is dat je alzheimer hebt.
Het zou minder erg zijn als de meeste psychiatrische patiënten nog in een inrichting zaten zoals in de jaren 50, maar een aanzienlijk aantal mensen met een ernstige psychische stoornis woont juist ook uit bezuingingsoverwegingen thuis en eindigt dan vanzelf als accuut geval door gebrek aan toezicht.
En overigens overigens, voor tweedelijns moet je (tot 2012, 2013 niet meer) ook een eigen bijdrage betalen!
Dat weet ik, en dat theorie en praktijk zich niet tot elkaar verhouden. En dat psychotherapeuten lang niet zoveel voor mensen kunnen doen als wel eens gedacht wordt, ook.
En dat er een hoop mensen met milde depressieklachtjes of andere nepziekten misbruik maken van Sigmund-achtige kletskousen met een rood bankstel, dat is ook alom bekend. Inderdaad kan een therapie daar weinig uitrichten. Maar dan moet je dáár op controleren, in plaats van meteen alles afschaffen.
Er zijn er heel zinvolle therapieen tegen sommige stoornissen zoals PTSS en Borderline waar je op dit moment niet voor in aanmerking kan komen zolang je niet ofwel veel geld hebt ofwel een stoornis hebt die zo erg is dat je geinstitutionaliseerd wordt en die therapie niet feitelijk uitgevoerd kan worden. Dan moet je dus als je minder geld hebt, wat bij de meeste mensen met een echt ernstige psychische ziekte ook vaak voorkomt, maar iemand vermoorden voordat je eens een psychiater te zien krijgt.
Of zoals een Amsterdamse psychiater tegen een van mijn bronnen zei: meld je maar bij de jellinek, daar werk ik ook vaak. -maar ik ben niet verslaafd?! -ja maar dan hoef je niet te betalen- dan kom ik niet in aanmerking voor de schuldsanering! -dan moet je betalen voor mijn behandeling…
-??? dan kom ik de schuldsanering niet in omdat ik nieuwe rekeningen heb gemaakt…
Ik verkeer in de luxe dat ik niet over de eigen bijdrage hoef na te denken:
Indien ik mijn medicijnen braaf slik, is dat per jaar ongeveer de eigen bijdrage en de eventuele overige verrichtingen zijn dus gratis ;-)
#8
L.Brusselman
Wij gaan ook zo min mogelijk,recepten waarvoor betaald moet worden nemen we niet meer.
Alleen de bloedonderzoeken die worden vergoed ,daarna niet meer
Reacties (8)
Ik denk zelf ook wel 2 x na voordat ik naar de huisarts ga om een kleinigheid. Dat was toch de bedoeling ook van balkenende, zodat we goed tot ons door zouden laten dringen hoe duur dit allemaal wel niet was?
Hoe heeft t zo ver kunnen komen?
Hier nog zo een: waarom zou je als je een échte stoornis hebt, nog naar de psychiater gaan? Die is alleen voor de yuppen met een opkomende lichte depressie. maximaal 5 behandelingen eerstelijns worden vergoed. :
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/geestelijke-gezondheidszorg/vraag-en-antwoord/wie-betaalt-de-behandeling-van-mijn-psychische-problemen.html
@2: Ik vind die vijf gesprekken ook te weinig en de eigen bijdrage is schandalig, maar de oplossing wordt op dezelfde pagina al genoemd: de wat moeilijker gevallen gaan naar de “tweedelijns” hulpverlening. Daar vind je de echte psychologen en psychiaters. In de eerste lijn heb je vooral te maken met “sociaal psychiatrisch verpleegkundigen”. Ook goed opgeleid, maar meer voor de huis-tuin-en-keukenproblemen en voor de doorverwijzing.
Nou, was dat nou maar zinvol genoeg. als je schizofreen of manisch depressief bent, en je kreeg al jarenlang pillen en eens in de week een psychiater om te kijken of je nog gezond was: dan is dat nu dus eerstelijns.
Oftewel 5 bezoeken en dat was het dan.
Dat tweedelijns dat is alleen voor “accute” gevallen; als je geinstitutionaliseerd wordt. De meeste psychotherapeuten en psychiaters blijken dan achteraf toch eerstelijns te zijn.
Daar komen de meeste mensen pas achter als ze een gepeperde rekening krijgen bovenop alle extra zorguitgaven die ze al hadden. Het probleem is dan dat je dus mensen krijgt waar te weinig toezicht op is zodat je pas ziet dat ze zijn teruggevallen als het zo erg is dat ze door anderen in de tweedelijns gestuurd worden.
En overigens overigens, voor tweedelijns moet je (tot 2012, 2013 niet meer) ook een eigen bijdrage betalen! Zodat je goed tot je door laat dringen dat het je eigen verantwoordelijkheid is dat je alzheimer hebt.
Het zou minder erg zijn als de meeste psychiatrische patiënten nog in een inrichting zaten zoals in de jaren 50, maar een aanzienlijk aantal mensen met een ernstige psychische stoornis woont juist ook uit bezuingingsoverwegingen thuis en eindigt dan vanzelf als accuut geval door gebrek aan toezicht.
@4:
Dat weet ik, en dat theorie en praktijk zich niet tot elkaar verhouden. En dat psychotherapeuten lang niet zoveel voor mensen kunnen doen als wel eens gedacht wordt, ook.
En dat er een hoop mensen met milde depressieklachtjes of andere nepziekten misbruik maken van Sigmund-achtige kletskousen met een rood bankstel, dat is ook alom bekend. Inderdaad kan een therapie daar weinig uitrichten. Maar dan moet je dáár op controleren, in plaats van meteen alles afschaffen.
Er zijn er heel zinvolle therapieen tegen sommige stoornissen zoals PTSS en Borderline waar je op dit moment niet voor in aanmerking kan komen zolang je niet ofwel veel geld hebt ofwel een stoornis hebt die zo erg is dat je geinstitutionaliseerd wordt en die therapie niet feitelijk uitgevoerd kan worden. Dan moet je dus als je minder geld hebt, wat bij de meeste mensen met een echt ernstige psychische ziekte ook vaak voorkomt, maar iemand vermoorden voordat je eens een psychiater te zien krijgt.
Of zoals een Amsterdamse psychiater tegen een van mijn bronnen zei: meld je maar bij de jellinek, daar werk ik ook vaak. -maar ik ben niet verslaafd?! -ja maar dan hoef je niet te betalen- dan kom ik niet in aanmerking voor de schuldsanering! -dan moet je betalen voor mijn behandeling…
-??? dan kom ik de schuldsanering niet in omdat ik nieuwe rekeningen heb gemaakt…
Beslist niet een goede situatie.
Ik verkeer in de luxe dat ik niet over de eigen bijdrage hoef na te denken:
Indien ik mijn medicijnen braaf slik, is dat per jaar ongeveer de eigen bijdrage en de eventuele overige verrichtingen zijn dus gratis ;-)
Wij gaan ook zo min mogelijk,recepten waarvoor betaald moet worden nemen we niet meer.
Alleen de bloedonderzoeken die worden vergoed ,daarna niet meer