Both ends, een organisatie die opkomt voor milieu en mensenrechten deed samen met een aantal verwante organisaties onderzoek naar de Nederlandse baggerindustrie.
‘Nederland ondersteunt voor miljarden euro’s de baggerprojecten van Boskalis en Van Oord over heel de wereld. In al deze projecten wordt structureel het leven van mensen en het milieu verwoest. Het beleid van de Nederlandse overheid om mens en milieu te beschermen faalt systematisch. En na twaalf jaar onderzoeken en praten zijn er geen echte verbeteringen. Het is tijd voor een grondige schoonmaakbeurt van overheidssteun aan de baggersector.’
Enkele voorbeelden:
“In het noorden van Mozambique worden vissersgemeenschappen gedwongen om ver weg van de zee te verhuizen. Tegelijkertijd zijn er terroristische aanslagen en is het gebied compleet onveilig. Vissers en boeren zijn hierdoor dubbel slachtoffer”, zegt Julio Ernesto van boerenvakbond UPC uit Mozambique.
“De koraalriffen in de Malediven zijn onze natuurlijke verdediging en bron van leven. Maar Boskalis is druk bezig om het onderwaterleven dood te baggeren”, zegt Humay Abdulghafoor van Save Maldives Campaign.
De Nederlands-Filipijnse Solidariteitsbeweging meldt:
‘In de Filipijnen betreft het een landaanwinningsproject door de Koninklijke Boskalis voor onder andere de bouw van de Nieuwe Manila Internationale luchthaven (NMIA). Momenteel wordt 1.700 ha land teruggewonnen door Boskalis in wetlands in de Baai van Manila waar gevist wordt en gemeenschappen tot voor kort generaties lang hebben geleefd.
Volgens onderzoek door de internationale mensenrechtenorganisatie Global Witness zijn door het project in de Filipijnen ongeveer 700 vissersfamilies onvrijwillig ontheemd geraakt. Hiervan heeft slechts de helft een bepaalde compensatie ontvangen, meestal contant geld, wat niet genoeg was ter dekking van de kosten van een nieuw huis of perceel. Gezinnen meldden dat ze geïntimideerd en onder druk waren gezet door de strijdkrachten om contante compensatie te accepteren.’
De Nederlandse overheid, schrijft Both Ends in het persbericht over het onderzoek, ondersteunt bedrijven met projecten in het buitenland door het verlenen van exportkredietverzekeringen via Atradius DSB. De afgelopen twaalf jaar ging 32% van deze financiële exportsteun – €8,4 miljard – naar baggeraars Boskalis en Van Oord, die samen bijna de helft van de wereldwijde baggersector vormen. Atradius DSB en de overheid moeten controleren of de baggerprojecten niet slecht zijn voor mensen, dieren en het milieu. Maar dat gaat systematisch fout.
‘Nederland heeft belangrijke internationale kaders voor verantwoord ondernemen, biodiversiteit en duurzame ontwikkeling ondertekend. De exportsteun voor baggerprojecten gaat lijnrecht in tegen deze internationale standaarden. De regering moet zorgen voor volledige afstemming van het exportbeleid met haar toezeggingen om mensenrechten en het milieu te beschermen. De maatschappelijke organisaties pleiten daarom voor een volledige terugtrekking van de overheidssteun aan de drie projecten in Mozambique, de Filipijnen en de Malediven die nu nog lopen.’
Reacties (3)
Even aan het inlezen wat voor mensen het zijn bij Both Ends. Altijd interessant.
https://www.bothends.org/nl/Over-Both-ENDS/Medewerkers/
Kunnen die bedrijven geen winst maken zonder hulp van de overheid?
Ik dacht dat Boskalis en Van Oord behoorlijk gespecialiseerd zijn.
Ik begrijp wel dat de overheid bepaalde kennis graag voor Nederland behouden wil, maar het lijkt toch een beetje alsof Nederland de verkeerde bedrijven steunt.
Voor geneesmiddelen zijn wij intussen afhankelijk van China en India.
Dat van Boskalis, dat wist ik. En dat wist ik eigenlijk via een niet reguliere weg, namelijk die van de literatuur, die van de poëzie, om precies te zijn. Elk jaar wordt er in Nederland De Grote Poëzie Prijs uitgereikt, aan een bundel van belang (vindt de jury dan).
Voorheen was de VSB de sponsor van die prijs, met een wezenlijk bedrag. En toen zij stopten met die financiering was daar ineens Boskalis, die wilden zich wel , naast het baggeren, verbinden aan poëzie en 25.000 euro.
De jury koos als winnaar marwin vos met de bundel: wil de dood. (onderkast en spatiering zoals vos het bedoelde).
De winnaar zegde, als protest tegen Boskalis, een gedeelte, meen ik, van haar prijzengeld toe aan de getroffen vissers in de Philipijnen. Jurylid, Xavier Roelens, volgde haar voorbeeld.
Ik zou me als financier van die prijs toch wel een beetje belachelijk gemaakt voelen.
En trouwens, zo goed was die bundel van vos niet, eerder een raadsel. (Ja, duh, Rigo, is poezie niet altijd een raadsel? Ja, maar marwin vos zocht toch wel het randje op).
https://www.tzum.info/2023/07/nieuws-marwin-vos-en-xavier-roelens-doneren-een-deel-van-het-prijzengeld-de-grote-poezieprijs-en-een-deel-van-de-gage-aan-actie-tegen-sponsor-boskalis/?highlight=boskalis