Een duidelijk betoog op de website van Verus, de scholenvereniging voor Katholiek en Christelijk onderwijs: De overheid is mogelijk zelf schuld aan fraude gevallen op scholen.
Even maar stonden wij stil bij het nieuws over sjoemelende leraren op een Rotterdamse mbo-school en hoorden de reactie van de schoolbestuurder en de staatssecretaris aan. Een incident, zo zal de veronderstelling van velen zijn geweest. Strafmaatregelen, een nieuwe wettelijke regel desnoods en klaar is kees. Maar zo is het niet.
Sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn de scholen in de Angelsaksische landen de duimschroeven aangelegd. Maatstaven werden ingevoerd, dat wil zeggen: gemiddelde resultaten die ‘verwacht’ mogen worden, gegeven de onderwijssoort en het type leerlingen. De aanleiding was de twijfel die ontstond over de kwaliteit, maar ook werd in die tijd bedacht dat kwaliteit zou toenemen als scholen onderling de concurrentie aangaan. Maatstafconcurrentie heet dit in kringen van bestuurskundigen. Het is de ideologie van governance by indicators.
Oftewel: spreadsheet-terrorisme. Ons land is er ook niet immuun voor:
Ook in ons land wordt deze ideologie beleden, zij het dat ons parlement daar aarzelingen bij heeft. Kamerleden zijn verdeeld. Sommigen zijn ronduit voor, anderen tegen, weer anderen wankelmoedig. Maar de Eindtoets in het basisonderwijs is ingevoerd, referentieniveaus in de wet vastgelegd en het mbo kent de zogenoemde cascadebekostiging, die bedoeld is de student zo snel mogelijk aan een diploma te helpen. Allemaal maatstaven die scholen op verkeerde gedachten kunnen brengen.
Hopelijk maken we hier in Nederland niet dezelfde fout als in de VS en het VK. Helaas zijn de signalen niet hoopvol.
Reacties (3)
Eens met de kritiek op het ‘spreadsheet-terrorisme’. Maar de suggestie dat dit leidt tot fraude vind ik te makkelijk. Het zijn misschien ‘maatstaven die scholen op verkeerde gedachten kunnen brengen’. Maar we mogen van de scholen verwachten dat zij er niet aan toegeven. Wie dat wel doet zit fout en dat is op geen enkele manier goed te praten.
@1: “Maar we mogen van de scholen verwachten dat zij er niet aan toegeven”.
Is dat zo? Dat is een aanname, in Engels: Assume (making an Ass out of U & Me : AssUMe).
Het gaat hier over de opleiding van onze jeugd, willen we dat overlaten aan verwachtingen? niet borgen? En achteraf concluderen dat er toch toegegeven is aan de verleiding met een matig opgeleidde generatie als gevolg?
In de jaren 90 zag je al dat er bij middelbare scholen scholen waren die de schoolonderzoeken makkelijk maakten, zodat i.c.m. het cijfer van de eindexamens het gemiddelde lekker hoog uit zou vallen…..
Het alles is een kwestie van vertrouwen, vertrouwen we de leraren/scholen dat ze leerlingen kunnen opleiden? blijkbaar niet, want er worden allerlei normen gesteld waar scholen aan moeten voldoen, gekoppeld aan financiele prikkels. Dan is het wachten totdat de ‘manager’ het overneemt en budget voor kwaliteit stelt. Logisch, want zonder budget is er geen opleiding.
M.a.w. wil de overheid bijvoorbeeld dat het gemiddelde cijfer op het eindexamen een 7 is , anders wordt de school gekort? wel moet je niet raar opkijken als de school dan zorgt dat er altijd minimaal een 7 uit komt….
@1: Dat is nogal makkelijk gezegd als je salaris daarvan afhangt. De ‘input’ (leerlingen) is volatiel en er zijn meer beinvloedfactoren dan onderwijs alleen. Ook de gewenste uitkomst ( hoge cijfers ) is discutabel. Beter een leerling met een zes die het later goed weet toe te passen, dan stampwerk tienen maar geen levensinzicht.
Eigenlijk komt het neer op de aloude fout dat een mens niet in cijfers is uit te drukken, noch indicatoren.