Zo vindt Sarah Van Liefferinge, ‘persverantwoordelijke’ van de Piratenpartij:
Betaalde arbeid is schaars en zal enkel schaarser worden. De traditionele partijen en onze openbare omroep gebruiken deze schaarste om ons angst aan te jagen. Maar laat u vooral niks wijsmaken: er ís voldoende welvaart gecreëerd om iedereen uit de armoede te helpen. Het probleem is dat de 85 rijksten op deze aarde even veel bezitten als de 3,5 miljard armsten. Er staat minstens 125 biljoen € geparkeerd in belastingsparadijzen. De bonuscultuur tiert nog steeds welig. Het zijn onze politieke en economische structuren, de keuzes die onze visionaire leiders maken, die de extreme ongelijkheid bestendigen en versterken.
Genoeg! Wij zijn het beu om gereduceerd te worden tot onze waarde op de arbeidsmarkt. We aanvaarden niet dat de burgerbevolking verdeeld wordt in waardeloze werklozen (die geactiveerd moeten worden) en productieve werkmensen (die op hun eentje de sociale zekerheid overeind moeten houden), in zij die van hun brugpensioen kunnen genieten en zij die alsmaar langer moeten werken. We geloven niet in het concurrentiemodel waarin we uitgeperst worden als citroenen (maar geen nood: voor elke uitgebluste werkkracht staat er een nieuwe of goedkopere klaar). Wij willen niet ‘leven om te werken’, maar ‘werken om goed te leven’. We wéten dat we voorgelogen en gemanipuleerd worden. Maar wij laten ons niet bang maken.
Lees de rest hier.
Reacties (23)
Kijk kijk, de piratenpartij haalt zelfs de SP links in. I like.
@1 In België wel. In Nederland is de Piratenpartij helemaal niet zo links, helaas.
Een mooi alternatief voor het ideaaltype van de conformistische ‘hardwerkende Nederlander’ van de VVD.
Ik ben blij dat de Nederlandse Piratenpartij niet zulke dingen uitkraamt.
“er is voldoende welvaart gecreëerd om iedereen uit de armoede te helpen.”
Hoeveel welvaart er is hangt af van hoeveel manuren er gemaakt worden en de definitie van armoede is relatief: als je tevreden bent te leven zoals mensen in de 18e eeuw dan was er 50 jaar geleden ook al genoeg productie om dat met een werkweek van zeg 24 uur voor elkaar te krijgen.
“Het probleem is dat de 85 rijksten op deze aarde even veel bezitten als de 3,5 miljard armsten. Er staat minstens 125 biljoen € geparkeerd in belastingsparadijzen.”
Dat is a) bezit (geld waarvan de waarde niet vast ligt, die hangt namelijk af van de wereldwijde productie) en b) dat gaat over de wereld die gemiddeld heel wat armer is dan Nederland of Belgie.
“We geloven niet in het concurrentiemodel”
Geloof het of niet: het is nu al moeilijk genoeg om banen in rijke landen te behouden, laat staan als rijke landen hun werkweek verkorten en al zou het kunnen dan vergroot het alleen maar de ongelijkheid dat mensen in arme landen veel minder worden betaald voor een uur werk.
Een volledig open internet, waar dan toch een systeem aan vastzit dat concurrentie onmogelijk maakt. Dit wordt dan onderbouwd met een paar holle kreten van het niveau “geen gezeik, iedereen rijk”. Zelfs bij de SGP weten ze hun geloof beter om te zetten in doelstellingen.
Voor een piraat is het natuurlijk wel een adequate economische theorie. Waarde hoeft niet gecreëerd te worden, het bestaat gewoon en als je het wilt hebben, dan pak je het.
@Derpjan, @4
Volgens mij is de hoeveelheid welvaart vooral afhankelijk van de omzet, het BNP, je inkomen; als je je inkomen uit je bezit kunt genereren, is het natuurlijk ook goed. Hoewel ik me helemaal kan vinden in wat je zegt, is hetgeen de Belgische Piratenpartij hier nastreeft natuurlijk niet onmogelijk. Je kunt wel minder gaan werken, maar dan moet je wel zorgen dat je verlies aan inkomen uit arbeid gecompenseerd wordt door inkomen uit bezit. Oftewel: je moet aandelen in bedrijven kopen, onroerend goed kopen etc.
Doe je dat niet, dan leidt het ideaal van de Piratenpartij onheroeppelijk tot een daling van de welvaart ten opzichte van landen waar wel gewoon doorgewerkt wordt. De Piratenpartij kan dan wel niet geloven in het concurrentiemodel, maar zolang iemand anders daar nog wel in gelooft, zul je het daarvan verliezen.
Welvaart is en blijft een gevecht om de verdeling van behoorlijk schaarse goederen. Vecht je minder hard, dan daalt je aandeel en het aandeel van de mensen om je heen, die voor hun inkomen afhankelijk zijn van jouw uitgaven.
Naief is het… :|
@4: “nu al moeilijk genoeg om banen in rijke landen te behouden”
Goede ondersteuning van het Piratenvoorstel om bij te weinig banen – zeker vaste banen – deze beter te verdelen.
@7
“Je kunt wel minder gaan werken, maar dan moet je wel zorgen dat je verlies aan inkomen uit arbeid gecompenseerd wordt door inkomen uit bezit. Oftewel: je moet aandelen in bedrijven kopen, onroerend goed kopen etc.”
Dan profiteer je dus van het feit dat andere mensen wel veel uren werken. Dat is een overlevingsstrategie maar niet een heel sociale en het kan per definitie niet voor de hele wereld tegelijk werken.
@8
“Goede ondersteuning van het Piratenvoorstel om bij te weinig banen – zeker vaste banen – deze beter te verdelen.”
Dan krijg je toch echt een sterke daling van de welvaart.
Sociaal is het toch niet. Anders had iedereen in Sierra Leone wel een iPhone en hadden alle Noord-Korea een biefstukje te eten. Dat is de hele essentie: er wonen veel te veel mensen op deze planeet om met zijn allen een welvaartsniveau na te streven zoals we in Nederland kennen. Dat vergeten we wel eens, daarom denken we soms dat we wel met wat minder toekunnen, maar in landen waar men het wat minder heeft, denkt men daar heel anders over en zal men keihard werken om op te klimmen op de welvaartsladder.
Maar het kan wel sociaal zijn, zolang je alles weet te automatiseren; dan hoeft daadwerkelijk niemand meer te werken. Vooralsnog zitten we helaas op een pad waarbij alles wel geautomatiseerd wordt, maar het bezit van die geautomatiseerde productiecapaciteit in handen van een klein deel van de bevolking is, voornamelijk omdat de rest van de bevolking liever rotzooi koopt dan aandelen in die productiecapaciteit. Maar dat moeten ze zelf weten.
Maargoed, ook dan blijft het gevaar dat er misschien een paar onverlaten wel blijven doorwerken en innoveren en iets verzinnen wat we allemaal willen hebben. De welvaart zal dan natuurlijk verhuizen naar die groep mensen. Dus als je wil dat het blijft werken, zul je individuele innovatie ook een halt moeten toeroepen. En daar zijn twee semi-realistische manieren voor:
– Een nette planeconomie met beperkt privebezit en een goed handhavingsapparaat;
– Wees die potentieel innoverende onverlaten voor middels kunstmatige intelligentie.
Dat eerste is wel een paar keer geprobeerd, maar bij mijn weten nooit een heel groot of leuk succes geworden. Dat laatste is hopelijk slechts een kwestie van tijd. Maar als dat laatste zich voordoet in een situatie waarin het bezig van de productiecapaciteit (en dus de kunstmatige intelligentie) niet enigzins eerlijk verdeeld is, dan belanden we waarschijnlijk vrijwel automatisch in een aristocratie. Dat hoeft geen ramp te zijn, maar afhankelijk van wie de aristocraten zijn, is dat wel een risico. Je kunt nu natuurlijk al wel zien aankomen wie die aristocraten gaan zijn; dat zijn de eigenaren van clubs als Google, Facebook, Tesla, Apple, Amazon en IBM. Maar gelukkig kunt u daar ook een klein beetje eigenaar van worden.
Ik ben ervan overtuigd dat de meeste uren die we nu werken al nutteloos zijn en niet daadwerkelijk tot welvaart leiden (we produceren niks wezenlijks), en dat we daarnaast best genoegen zouden moeten kunnen nemen met iets minder, dus theoretisch moet het zeker mogelijk zijn.
In de praktijk geldt denk ik wel het bezwaar van @zmmmmc dat je het als land niet in je eentje kan doen.
Aanrader: How Much Is Enough? van Robert en Edward Skidelsky, geïnspireerd door het essay Economic Possibilities for our Grandchildren van Keynes.
@10
Die automatisering is precies het soort technologische vooruitgang die er (vanwege de afnemende wereldwijde bevolkingsgroei) voor zal zorgen dat het ooit wel te doen is om de hele wereld op eenzelfde welvaartsniveau te brengen als Nederland nu, en nog meer.
Je hebt gelijk dat de controle over dat soort middelen bepalend is. Het plan van de Belgische Piratenpartij zou domweg betekenen dat rijke landen die controle voor eeuwig proberen te houden, een concurrentiemodel zoals nu bestaat zorgt er juist voor dat landen moeten knokken om die controle en een land als China bv. met bloed zweet en tranen meer controle kan krijgen totdat ze net zoveel controle per inwoner hebben als de rijke landen. Minder werken is de toekomst, het is alleen een verre toekomst (voor na de tijd van de globalisering).
@10: “daarom denken we dat we met minder toekunnen, in landen waar men het minder heeft, denkt men daar heel anders over, zal men keihard werken om op te klimmen”
Begrijpelijk, bij ons blijft het bij denken en niet doen.
@11: Exact, Nederland (en in mindere mate ook andere Westerse landen) loopt over van (soms exorbitant goed betaalde) verborgen werkloosheid.
@9
“Dan profiteer je dus van het feit dat andere mensen wel veel uren werken. Dat is een overlevingsstrategie maar niet een heel sociale en het kan per definitie niet voor de hele wereld tegelijk werken.”
Ja, laten we mensen die geen werk kunnen vinden verwijten dat ze niet sociaal handelen. Alsof het sociaal is om zelf al die uren en rijkdom te behouden en de rest te verwerken dat je ze als ‘hardwerkende Nederlander’ moet onderhouden.” De denkfout die je maakt is dat werkloos zijn geen keuze is maar een ongewenst gevolg van de beslissingen van hen die het kapitaal in handen hebben.
@12
Ik zou zeggen “er voor kan zorgen”. Immers, nogmaals, zoiets werkt alleen als de vruchten van die technologische vooruitgang een beetje eerlijk zijn verdeeld. Dat is nu niet absoluut niet het geval en ik zie geen enkel aanknopingspunt om aan te nemen dat dat zal veranderen. In plaats van een utopie vol vrije tijd krijgen we dan een distopie vol outcasts. Vooralsnog zitten we op dat pad, kijk maar:
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_tent_cities_in_the_United_States
Maargoed. Beide uitersten zijn m.i. op zeer verhelderende wijze beschreven in de parabel “Manna” door Marshall Brain:
http://marshallbrain.com/manna1.htm
@15
Het gaat hier om het verschil tussen landen, niet binnen landen.
Niet mee eens. Vanzelfsprekend is werkloosheid geen keuze, maar om de schuld in de schoenen van de bezittende klasse te schuiven gaat wat ver; het is immers niet hun verantwoordelijkheid om iedereen aan het werk te houden. De oorzaak is helaas veel simpeler: onze planeet (en vooral ons land) is vol. Te vol. Daardoor ben je voor werk/inkomen afhankelijk van anderen. Zou onze planeet/ons land niet vol zijn, dan staat niets je in de weg om als werkloze lekker voor jezelf te beginnen in een leuk hutje in een mooi bosje met een prachtige akkertje ernaast.
@17 Maakt dat uit dan?
@18
Dat Nederland werkloosheid kent omdat het “vol” is, is volstrekte onzin. Je kan niet stellen dat de aarde te vol is omdat mensen anderen nodig hebben om in hun inkomen te voorzien. Dat is iets dat intrinsiek is aan iedere samenleving.
We zitten inderdaad niet meer in de pre-historie, toen een stam voorzien kon worden door een beetje in een bos rond te scharrelen. Dat lijkt mij ook niet iets om naar terug te keren, en als je het toch zo graag wilt, je bent vrij om dakloos te worden en in de parken en bossen eetbare plantjes te verzamelen.
@thalmann, @20
Dat klopt. Maar er zegt dan ook niemand dat dat het geval is. Lees maar na.
…
@18
Als er minder mensen waren dan bezaten mensen gemiddeld gewoon meer grond en waren mensen nog steeds afhankelijk van elkaars vertrouwen om aan werk te komen. De beschikbare grond wordt gegeven aan de hoogste bieder, maakt niet uit hoeveel grond er is of hoeveel bieders er zijn.
@19
Ja, dat maakt uit. Sinds 2000 neemt de ongelijkheid tussen landen af maar binnen landen toe. Middelen kunnen op verschillende manieren verdeeld worden tussen landen en binnen landen en beleid maakt daarbij veel uit.
Als we het merendeel van onze economische opbrengst niet meteen moeten afdragen aan de baas is zo’n plan prima te financieren.