Ik leef in Frankrijk en ik durf te zeggen dat dit stukje van Heijne redelijk de schizofrenie van de Franse samenleving weergeeft. Het is een bikkelharde, niet socialistische samenleving waar de onderlaag wordt gedoogd door de bovenlaag (de rijken) omdat ze nu eenmaal van elkaar afhankelijk zijn.
Neem van mij aan, dat Frankrijk op dit moment meer in een staat van feodalisme – pré 1789 – verkeerd dan menigeen denkt.
Een maatschappelijke orde wordt aangeduid waarin een onderlinge verplichting tot trouw, bijstand en het betalen van schattingen wordt bereikt door het in leen geven van gebieden.
En voor gebieden mag men tegenwoordig alles invullen aan diensten.
Opmerkelijk is ook dat er door de buitenwereld weer naar Frankrijk gekeken wordt. Hoe ver Hollande gaat komen is nog maar de vraag. Zijn wittebroodsdagen zijn nog niet voorbij.
Of het waarde heeft is allemaal nog maar de vraag.
Grappig dat je het feodalisme noemt. In een andere context noemde ik (ja ja, ik, Ernest) de huidige tijd al neo-feodaal, en dan vanwege de gewoonte om alleen nog bestuurlijke banen te verdelen onder leden van de belangrijkste politieke partijen. Meer vanwege hun trouw aan de partij en het politieke bestuur dan op grond van getoonde kwaliteiten, want vaak hebben ze alleen maar dossiers hoeven te lezen en mee te stemmen met hun fractievoorzitters. Als ze falen in bestuur van en toezicht op (semi-)publieke organisaties worden ze niet ontslagen, of ze krijgen weer een nieuwe lucratieve functie. Financieel hoeft aan de bestuurlijke elite niets meer te ontbreken, en ze lijken het onderling ook vanzelfsprekend te vinden dat ze daar vrijwel geen prestatie voor hoeven te leveren, behalve “op hun post” te zijn. “Op hun post zijn” heet ook wel “verantwoordelijkheid nemen” of “vuile handen maken”, en daar zijn ze onderling heel trots op.
Ik vraag me wel es af of het ooit echt anders is geweest…volgens mij is dat altijd al zo geweest dat de betere banen in de politiek of het bedrijfsleven simpelweg onderling worden vergeven. Ons kent ons. Zelfs op middelbaar management niveau zijn vacatures vaak slechts formaliteiten en is er via het (linkedin) netwerk de baan al ingevuld. Of het iets slecht of iets goeds is ben ik nog niet over uit.
Reacties (3)
Lagarde en Hollande zijn beiden Frans.
Ik leef in Frankrijk en ik durf te zeggen dat dit stukje van Heijne redelijk de schizofrenie van de Franse samenleving weergeeft. Het is een bikkelharde, niet socialistische samenleving waar de onderlaag wordt gedoogd door de bovenlaag (de rijken) omdat ze nu eenmaal van elkaar afhankelijk zijn.
Neem van mij aan, dat Frankrijk op dit moment meer in een staat van feodalisme – pré 1789 – verkeerd dan menigeen denkt.
Een maatschappelijke orde wordt aangeduid waarin een onderlinge verplichting tot trouw, bijstand en het betalen van schattingen wordt bereikt door het in leen geven van gebieden.
En voor gebieden mag men tegenwoordig alles invullen aan diensten.
Opmerkelijk is ook dat er door de buitenwereld weer naar Frankrijk gekeken wordt. Hoe ver Hollande gaat komen is nog maar de vraag. Zijn wittebroodsdagen zijn nog niet voorbij.
Of het waarde heeft is allemaal nog maar de vraag.
Grappig dat je het feodalisme noemt. In een andere context noemde ik (ja ja, ik, Ernest) de huidige tijd al neo-feodaal, en dan vanwege de gewoonte om alleen nog bestuurlijke banen te verdelen onder leden van de belangrijkste politieke partijen. Meer vanwege hun trouw aan de partij en het politieke bestuur dan op grond van getoonde kwaliteiten, want vaak hebben ze alleen maar dossiers hoeven te lezen en mee te stemmen met hun fractievoorzitters. Als ze falen in bestuur van en toezicht op (semi-)publieke organisaties worden ze niet ontslagen, of ze krijgen weer een nieuwe lucratieve functie. Financieel hoeft aan de bestuurlijke elite niets meer te ontbreken, en ze lijken het onderling ook vanzelfsprekend te vinden dat ze daar vrijwel geen prestatie voor hoeven te leveren, behalve “op hun post” te zijn. “Op hun post zijn” heet ook wel “verantwoordelijkheid nemen” of “vuile handen maken”, en daar zijn ze onderling heel trots op.
Ik vraag me wel es af of het ooit echt anders is geweest…volgens mij is dat altijd al zo geweest dat de betere banen in de politiek of het bedrijfsleven simpelweg onderling worden vergeven. Ons kent ons. Zelfs op middelbaar management niveau zijn vacatures vaak slechts formaliteiten en is er via het (linkedin) netwerk de baan al ingevuld. Of het iets slecht of iets goeds is ben ik nog niet over uit.