Van Noorwegen op plaats 1 tot Noord-Korea op 180. Nederland is in vergelijking met de vorige editie, na de moord op Peter R. de Vries, gestegen van plaats 28 naar 6. In een nadere toelichting op deze beoordeling staat dat de veiligheid van journalisten nog wel een punt van zorg is.
De polarisatie van de publieke opinie over kwesties als immigratie, landbouw en klimaatverandering heeft geleid tot een toename van fysieke en verbale aanvallen op journalisten, met name tegen tv-ploegen en fotografen. Dit heeft bij sommige journalisten geleid tot zelfcensuur en een onwil om bepaalde onderwerpen te behandelen. Misbruik en trollen op sociale netwerken hebben invloed op de nieuwsgaring en -verspreiding. Vrouwelijke verslaggevers en gekleurde journalisten zijn bijzonder kwetsbaar voor dergelijke aanvallen (…) De aanhoudende gevaren van de georganiseerde misdaad hebben bepaalde verslaggevers politiebescherming opgeleverd. Fysieke aanvallen op hen worden meestal vervolgd. Verslaggevers die offline of, in toenemende mate, online worden bedreigd, kunnen een noodnummer bellen om misdaden te melden en advies te krijgen.
Reacties (7)
Interessant, Jos. Vraag je je wel eens af hoe je om zou moeten gaan met clubjes die zichzelf op de persvrijheid beroepen, maar die alleen gebruiken om de polarisatie aan te wakkeren? En die daarmee dus juist een bedreiging van de persvrijheid voor anderen vormen?
Sterker nog, er zijn clubjes die zich op de persvrijheid beroepen, en tegelijkertijd in het openbaar aangeven dat het allereerste wat ze zullen doen als ze aan de macht zijn is diezelfde persvrijheid af te schaffen.
Het belangrijkste vind ik dat journalisten op voldoende steun en bescherming kunnen rekenen zodat zij hun werk in vrijheid kunnen blijven doen.
Ben je je ervan bewust dat dat helemaal geen antwoord is op #1?
Zeker. Maar het gaat hier over de journalisten. Ik kom binnenkort nog wel terug op de ‘clubjes’.
Jos,
Het gaat over journalisten en ‘journalisten’. Maar het gaat hier vooral over de kern van problemen rond persvrijheid en andere vrijheden in Nederland. Namelijk de vaststelling dat de overheid hier niet de grootste bedreiging vormt voor vrijheden. De werkelijke bedreiging komt van de leugens, manipulatie en intimidatie van clubs en individuen die zich op hun eigen vrijheden beroepen om die van anderen in te perken.
Hoe daarmee om te gaan is een dilemma en dat dilemma is waar de echte discussie over vrijheden over zou moeten gaan. En jij blijft dat cruciale punt maar negeren, ontwijken of zelfs ontkennen. En ik kan daar maar een verklaring voor bedenken: als je serieus op dit dilemma in zou gaan zou je je mening hierover moeten herzien. Dat doe je blijkbaar liever niet en het gevolg zijn stukjes zoals dat van enkele dagen geleden over ON. Waarin de echte kern van het probleem compleet ontbreekt en je vooral de Calimero-retoriek van de extremisten overneemt. Daarmee laat je je voor het karretje spannen van degenen die de werkelijk bezig zijn met het ondermijnen van vrijheden.
Als je zoveel over vrijheden schrijft dan vind ik dat het je plicht is om die complexe realiteit onder ogen te zien. Zeker nadat je er al zo vaak op bent gewezen. Ik zie daar in jouw stukken nog steeds niks van terug en dat vind ik verwijtbaar. Blijkbaar vind je het belangrijker om steeds weer je eigen onwrikbaar vaststaande en nogal ongenuanceerde mening uit te venten dan om serieus naar de complicaties en dilemma’s te kijken. En kun je het maar niet opbrengen om te erkennen dat wat jij schrijft vaak akelig dicht in de buurt komt van de ongenuanceerde retoriek waarmee de werkelijke bedreigers van vrijheden zich verdedigen.
Mijn eerste gedachte was toch of de persvrijheid in Nederland nou is verbeterd, of de persvrijheid in andere landen meer is verslechterd?