Als je je kind héél dik laat worden, mag het dan uit huis geplaatst worden?
Ethisch dilemma rond de frituurpan
Als je je kind héél dik laat worden, mag het dan uit huis geplaatst worden?
Foto:
Reacties (16)
Natuurlijk. Dat mag wat mij betreft al wat sneller. Daar moet dan wel een goede opvang tegenover staan (het kind moet beter af zijn).
Gewoon kindermishandeling, toch?
Nee. Laten we vooral het begrip kindermishandeling niet oprekken. kinderen zijn van hun ouders, en daar moet de staat vanaf blijven. Hoogsten kun je op school dikke kinderen verplicht meer laten sporten o.i.d. Maar uit huis plaatsen is een veel te erg.
Eens met @1. Bij de altnernatieven zijn er weer risico’s als o.a. misbruik, opsluiting.
@3: “kinderen zijn van hun ouders”
Dat vind ik een nogal gevaarlijk standpunt. Ik zou hooguit zeggen: Kinderen zijn in eerste instantie de verantwoordelijkheid van hun ouders. Maar als blijkt dat ouders die verantwoordelijkheid niet kunnen dragen, dan moet uit huis plaatsing zeker mogelijk zijn. Als iemand voor hij/zij is uitgegroeid al veel te dik is, dan zijn de ouders volledig tekort geschoten in hun opvoeding (een heel zeldzaam geval van een ernstige stofwisselingsziekte daargelaten). In ernst staat dat minstens op gelijke voet met verwaarlozing (dat terecht ook tot uithuisplaatsing kan leiden).
Als de staat ergens moet kunnen ingrijpen, dan is het juist wel bij kinderen, die vaak weinig weerstand kunnen bieden tegen hun ouders (als ze zich al bewust zijn van enige vorm van mishandeling, verwaarlozing of indoctrinatie).
@5
Wat jij wil. Dan moeten anorectia patienten ook uit huis. In geval van indoctrinatie: als je je kind dus strafbare principes meegeeft, zoals kraken, dan moeten ze ook uit huis geplaatst worden. Lekker iedereen 20 pleeggezinnen in duwen, in de handen van een paar softe hbo ers. Uiteraard ben je als kind van je ouders. De staat zo’n grote rol geven is pas gevaarlijk. Want jeugdzorg en kinderbescherming zijn de ergste straffen die je een kind kunt aandoen.
“In ernst staat dat minstens op gelijke voet met verwaarlozing”
slechte eetgewoontes staat gelijk aan geen liefde? Dan heb je ze echt niet op een rijtje…
“slechte eetgewoontes staat gelijk aan geen liefde?”
Wie zegt dat?
Bismarck
@9: Nee dat zegt hij niet. Overigens ben je pas niet goed bij je hoofd als je spreekt van “slechte eetgewoontes” bij een kind met ernstig overgewicht. Daar is veel meer aan de hand.
@6: Ik weet dat jij een staatsfobie hebt, maar je realiseert je niet dat ouders net zo makkelijk kunnen falen, alleen zijn er dan veel minder controlemechanismes (het moet al heel fors uit de hand lopen voor iemand erachter komt, laat staan ingrijpt). Daarnaast stel ik in #1 niet voor niets dat er wel goede opvang tegenover moet staan. Maar ik ben ervan overtuigd dat de staat een betere opvoeding kan verzorgen dat de 10% ouders die daar het slechtste in zijn (maar zich daardoor niet laten afschrikken om kinderen te krijgen). In zekere zin is dat een kwestie van investeren (want het verdient zich terug, slecht opgevoede kinderen brengen immers op latere leeftijd behalve veel ellende voor zichzelf en soms anderen, ook veel kosten met zich mee). Wat “softe” hbo’ers ermee te maken hebben weet ik ook niet (softe hbo’ers kunnen ook ouders zijn, sterker nog, debiele vso’ers kunnen nog ouders zijn).
@10
Dat zeg je wel. Je hebt het over kinderen met veel overgewicht, voordat ze volgroeid zijn. Dan spreken we dus over slechte eetgewoonten. Vervolgens stel je dat ten minste gelijk aan verwaarlozing. Dan heb je ze dus blijkbaar niet op een rijtje. Een kind kan prima functioneren, maar als het overgewicht heeft voordat het nog volgroeid is moet van jouw de staat ingrijpen. En dan direct op de meest extreme manier. Je rukt ze weg uit hun huizen, weg bij ouders, broers en zussen. Dan spoor je niet.
“Ik weet dat jij een staatsfobie hebt, maar je realiseert je niet dat ouders net zo makkelijk kunnen falen, alleen zijn er dan veel minder controlemechanismes (het moet al heel fors uit de hand lopen voor iemand erachter komt, laat staan ingrijpt). Daarnaast stel ik in #1 niet voor niets dat er wel goede opvang tegenover moet staanIk weet dat jij een staatsfobie hebt, maar je realiseert je niet dat ouders net zo makkelijk kunnen falen, alleen zijn er dan veel minder controlemechanismes (het moet al heel fors uit de hand lopen voor iemand erachter komt, laat staan ingrijpt). Daarnaast stel ik in #1 niet voor niets dat er wel goede opvang tegenover moet staan”
Ik heb geen staatsfobie. Ik heb een realistisch beeld van het leven van wezen en andere kinderen die door de staat ‘opgevoed’ worden. Dan kun je stellen wat je wilt, maar het is verschrikkelijk. Er komt veel misbruik voor, velen gaan van crisisopvang naar crisisopvang. Elke keer weer een nieuwe omgeving. Je maakt alles kapot in je strijd tegen overgewicht.
“Maar ik ben ervan overtuigd dat de staat een betere opvoeding kan verzorgen dat de 10% ouders die daar het slechtste in zijn ”
Want als je kind overgewicht heeft hoor je volgens jouw blijkbaar bij de 10% slechtste ouders.
” Wat “softe” hbo’ers ermee te maken hebben weet ik ook niet”
Dat komt omdat je niks van jeugdzorg/opvang en de kinderbescherming afweet. Daar werken laag opgeleiden en Hbo ers die verschrikkelijk weinig kennis van zaken hebben, en verschrikkelijk veel aanzien bij de rechter.
Kinderen afpakken heeft niets met een staatsfobie te maken. Gezinnen kapotmaken daarentegen om overgewicht is ziek. Daarom moet je dan ook maar consequent zijn. Anorexiapatiënten moeten dan volgens jou ook uit huis, net als onvolgroeide kinderen die kraken steunen, aangezien dat strafbaar is. Kinderen afpakken is tot nu toe het ziekste wat ik iemand heb horen verdedigen.
“Maar ik ben ervan overtuigd dat de staat een betere opvoeding kan verzorgen dat de 10% ouders die daar het slechtste in zijn (maar zich daardoor niet laten afschrikken om kinderen te krijgen). In zekere zin is dat een kwestie van investeren (want het verdient zich terug, slecht opgevoede kinderen brengen immers op latere leeftijd behalve veel ellende voor zichzelf en soms anderen, ook veel kosten met zich mee).”
Dit zegt alles over je naïviteit. Spreek maar met mensen die door de staat opgevoed zijn. Dan piep je wel anders. Daarnaast zijn kinderen geen investering. Dat is een hele zieke mentaliteit die je hier tentoonspreid. Alsof de opvoeding van de staat zich terug verdient in iets positiefs…
@11:
Een kind met diabetes dat zich nauwelijks nog kan bewegen kan prima functioneren? Want dat is waar het hier over gaat.
Uiteraard niet direct, maar als uiterste consequentie als alle ander pogingen tot bijsturen gefaald hebben.
Als de ouders niet de benodigde zorg blijken te kunnen leveren of zelfs anorexia aanmoedigen, dan is dat de uiterste consequentie, ja.
Het steunen van een strafbaar feit op zich is niet strafbaar. Het wordt wat anders als de kinderen zich schuldig maken aan strafbare feiten. Dan komt het jeugdrecht om de hoek met als ultieme middel de jeugdgevangenis, dus uit huis plaatsing.
@13
Dit klinkt in ieder geval al een stuk realistischer dan Bismarck en ligt toch alweer een stuk verder in mijn richting.
@10: Je hebt het over kinderen met veel overgewicht, voordat ze volgroeid zijn. Dan spreken we dus over slechte eetgewoonten.
Nee dan spreken we over systematisch ongezonde voeding en bewegeingstekort. Dat gaat echt wel een tikkeltje verder dan “slechte eetgewoonten”, dat gaat over verwaarlozing.
Een kind kan prima functioneren
Een kind met extreem overgewicht kan niet prima functioneren. Sterker nog, dat functioneert niet. Zo’n kind moet je zo snel mogelijk weg halen uit zijn/haar ongezonde omgeving en een kans geven om weer functioneel te worden.
Dan spoor je niet
Nee jij bent lekker bij je hoofd, door een kind te veroordelen tot een vroegtijdige pijnlijke dood na een kort miserabel disfunctioneel leven.
Ik heb een realistisch beeld van het leven van wezen en andere kinderen die door de staat ‘opgevoed’ worden …. Er komt veel misbruik voor, velen gaan van crisisopvang naar crisisopvang. Elke keer weer een nieuwe omgeving.
Ik ken er ook de nodige, die dankzij hun redding nog een relatief aangename jeugd hebben gehad en nu een plezierig leven. Toevallig heb ik enkele familieleden die uit huis geplaatste kinderen wegens “gezinssituaties” hebben opgevangen. Ze worden niet allemaal minister of directeur-generaal, maar realiseer je dat vaak de schade opgelopen is vóór ze uit huis geplaatst werden, niet erna.
Want als je kind overgewicht heeft hoor je volgens jouw blijkbaar bij de 10% slechtste ouders.
Bij ernstig overgewicht (we hebben het hier over héél dik/severe obesity), ja dan hoor je bij de 10% slechtste ouders (zoals al eerder gesteld, ernstige stofwisselingsziektes uitgezonderd).
. Daar werken laag opgeleiden en Hbo ers die verschrikkelijk weinig kennis van zaken hebben
HBO’ers zijn altijd nog hoger geschoold dan de gemiddelde ouder (laat staan de 10% slechtste ouders, waar de nodigen zonder voltooide opleiding tussen zitten). Jij realiseert je blijkbaar niet wie er allemaal ouder kan worden (namelijk vrijwel iedereen).
Gezinnen kapotmaken daarentegen om overgewicht is ziek.
Kinderen afpakken is tot nu toe het ziekste wat ik iemand heb horen verdedigen.
Gezinnen waar kinderen uit huis geplaatst moeten worden zijn al lang kapot. Het gaat hier puur om de bescherming van het kind tegen zijn/haar ouders. Daar tegen zijn is pas echt ziek.
Daarom moet je dan ook maar consequent zijn.
Daar heb ik geen probleem mee
Anorexiapatiënten moeten dan volgens jou ook uit huis
Als dat met de gezinssituatie te maken heeft (of om andere reden beter is voor het kind), absoluut. Ik dacht dat het ook gewoonte was om kinderen met ernstig ondergewicht onder te brengen in voedingsklinieken.
net als onvolgroeide kinderen die kraken steunen, aangezien dat strafbaar is.
Wat hier consequent aan is weet ik niet precies, ik vermoed dat je een stropop wil optuigen. Ergens voor zijn dat strafbaar is, is op zich niet strafbaar. Als de kinderen zelf zouden kraken zou het een ander verhaal zijn (maar dat zou betekenen dat ze al uit huis zijn).
@12: Ik heb al met uit huis geplaatsten gesproken (best veel zelfs, sommigen beschouw ik als neven en nichten van me). Heb jij ook al gesproken met de kinderen die ondanks verwaarlozing en/of huiselijk geweld niet uit huis geplaatst zijn?
Daarnaast zijn kinderen geen investering.
Dat zijn ze natuurlijk wel. Beetje vreemd om dat te ontkennen.
Alsof de opvoeding van de staat zich terug verdient in iets positiefs.
Ik mag hopen dat dat wel de bedoeling is. Dat stel ik ook als criterium (al in #1: het kind moet beter af zijn).
@15
“systematisch ongezonde voeding” = slechte eetgewoonten. Dramatiseren heeft op mij geen effect.
“Een kind met extreem overgewicht kan niet prima functioneren. Sterker nog, dat functioneert niet. Zo’n kind moet je zo snel mogelijk weg halen uit zijn/haar ongezonde omgeving en een kans geven om weer functioneel te worden.”
Een kind met overgewicht kan prima functioneren. Het kan leuke vrienden hebben, ouders die om ze geven, broers en zussen met wie ze spelen. Overgewicht is niet het einde van de wereld. En totdat ze volgroeid zijn kun je geen sluitende conclusies trekken.
“Nee jij bent lekker bij je hoofd, door een kind te veroordelen tot een vroegtijdige pijnlijke dood na een kort miserabel disfunctioneel leven.”
Ik geef als oplossing meer verplichte sporturen op school. Jij rukt t gezin uit elkaar. Iets wat mensen niet aan kunt doen als je een sociaal hart hebt. Obesitas is trouwens een ziekte, die hoor je dan onder begeleiding van een huisarts of voedingsdeskundige te bestrijden. Sportleraren of schoolartsen zouden hierbij een observerende rol kunnen spelen. Uithuisplaatsing is onmenselijk. Ik ben niet voor overgewicht, maar ben tegen jouw idiote en extreme methodes.
“HBO’ers zijn altijd nog hoger geschoold dan de gemiddelde ouder (laat staan de 10% slechtste ouders, waar de nodigen zonder voltooide opleiding tussen zitten). Jij realiseert je blijkbaar niet wie er allemaal ouder kan worden (namelijk vrijwel iedereen”
Jij realiseert je niet dat ouder zijn iets anders is dan inspraak hebben op andermans kinderen. Ouders zijn de natuurlijke verantwoordelijke, eigenaars en bazen over hun kinderen. Als dan iemand inspraak mag en kan maken, moet zo’n iemand wel van uitzonderlijk niveau zijn qua kennis, inzicht en gevolglogica. Dat kun je mijn inziens niet overlaten aan HBO ers. We hebben t hier over de kern van iemands bestaan. En jij bent van mening dat de staat maar gewoon moet ingrijpen.
“Als dat met de gezinssituatie te maken heeft (of om andere reden beter is voor het kind), absoluut. Ik dacht dat het ook gewoonte was om kinderen met ernstig ondergewicht onder te brengen in voedingsklinieken.”
Inderdaad. Die gaan naar een zorginstelling om te genezen. Die worden niet door de staat uit hun gezin gerukt. Blijkbaar ben je bij ondergewicht een stuk verstandiger dan bij overgewicht. Uithuisplaatsing in een zorginstelling om te genezen is wat anders dan een gedwongen gezinswisseling.
“Wat hier consequent aan is weet ik niet precies, ik vermoed dat je een stropop wil optuigen”
Jij rept over indoctrinatie. Dan ga ik ervan uit dat je daarmee bedoelt dat ouders hun kinderen criminele attitudes aanmeten. Kraken valt daaronder. Maar wellicht ben je hier net zo selectief mee als de tegenstelling onder- en overgewicht. De een moet medisch aangepakt worden, de ander resulteert in gezinsafbraak.
” Ik heb al met uit huis geplaatsten gesproken (best veel zelfs, sommigen beschouw ik als neven en nichten van me). Heb jij ook al gesproken met de kinderen die ondanks verwaarlozing en/of huiselijk geweld niet uit huis geplaatst zijn?”
M’n eigen broer is een uit huis geplaatste (dus bij ons in huis). Daarnaast werkt me moeder bij het leger des heils en nam best vaak eens iemand mee als noodopvang vroeger.
“Dat zijn ze natuurlijk wel. Beetje vreemd om dat te ontkennen.”
Kinderen zijn kinderen, geen investering. Het zijn jonge onvolgroeide mensen, geen economische eenheid. Dat doorgeslagen liberalisme is aan mij niet besteed.
“Ik mag hopen dat dat wel de bedoeling is. Dat stel ik ook als criterium (al in #1: het kind moet beter af zijn).”
Dat kun je wel stellen, maar dat gebeurd op grote schaal toch niet.