Na het nieuws over de dood van Lisa uit Abcoude had het alleen over mannengeweld tegen vrouwen moeten gaan. Maar nog voordat er iets bekend was over motieven of omstandigheden, stond er al in de stukken: de verdachte woonde in een azc. Alsof dat het doorslaggevende detail was. Alsof de verblijfstatus van een verdachte relevanter is dan de simpele, gruwelijke constatering dat er opnieuw een vrouw is vermoord. Door een man.
Die reflex van de media is geen neutraal verslag, maar een keuze. Het vergrootglas gaat niet op de moord, niet op de structurele patronen van geweld, maar op de verblijfplaats van de verdachte. Daarmee wordt het kader meteen gezet: dit gaat over migratie, dit gaat over asielzoekers. Het voorzetje wordt gretig opgepakt door Wilders en de rest van extreem-rechts. Gevolg is dat het publieke gesprek zich verlegt van femicide naar vreemdelingenbeleid, alsof vrouwenlevens slechts voetnoten zijn bij de vraag of azc’s wel of niet wenselijk zijn.
Want de suggestie dat femicide een importproduct is, dat we zonder azc’s geen vermoorde vrouwen zouden hebben, is een leugen. De statistieken laten keer op keer zien dat vrouwen gevaar lopen in elke omgeving: in villawijken, studentenhuizen, rijtjeswoningen. Bij bekenden. De rode draad is niet nationaliteit of verblijfsstatus, maar een mannelijke dader en vrouwelijk slachtofferschap.
Door bijna automatisch “asielzoeker” te melden, worden bestaande vooroordelen bevestigd en versterkt. Tegelijk verdwijnt het wezenlijke gesprek naar de achtergrond: dat vrouwen structureel onveilig zijn door mannengeweld, en dat dit geweld niet ophoudt bij de grens. Het probleem zit in onze cultuur, niet in die van de ander: in de opvattingen over bezit, macht en mannelijkheid.
Daarom zijn de acties zoals van de Dolle Mina’s weer broodnodig. Om de focus weer terug te brengen waar deze hoort. En hem daar te houden. Maar het kan niet alleen op de schouders van vrouwen rusten om zich te verzetten tegen hun eigen onderdrukking en onveiligheid. Het is hoog tijd dat mannen, die tot nu toe vaak zwijgend toekijken, zelf initiatief nemen. Niet alleen door het geweld van anderen te veroordelen, maar door hun eigen rol in standhoudende patronen te onderzoeken en actief te doorbreken. Want zolang de strijd tegen femicide een vrouwenzaak blijft, blijft de cultuur die het mogelijk maakt onaangetast en hoeven we ons geen illusies te maken: Lisa zal niet de laatste zijn.
Wil je zelf ook iets doen? Doneren kan hier.
Reacties (7)
Het is heel erg wat er is gebeurd, en het spreekt erg tot de verbeelding, dat snap ik allemaal.
Maar laten we ook even diep adem halen, onze emoties wat tot bedaren brengen en er dan voor waken om al te grote woorden te gebruiken, over asielzoekers of anderszins.
Dan moeten we toch een aantal zaken wat zwaarder mee laten wegen:
1. Nederland is over het geheel genomen een behoorlijk veilig land, ook voor (jonge) vrouwen, ook ’s nachts.
2. De langetermijntrend is dat het geweld afneemt, ook tegen specifiek vrouwen
3. Te zeer inzoomen op een bepaald type geweld heeft als risico dat we geweld dat niet in het plaatje past over het hoofd gaan zien.
Hoeveel verontwaardigde stukjes heb je geschreven naar aanleiding van doodgeschoten tienerjongens in Amsterdam? Waarbij ik niet wil zeggen dat je dat zou moeten doen, maar wel dat je dit moet meewegen als je besluit om een stukje te schrijven over een incident.
Wat Lisa is overkomen is echt heel zeldzaam, daarom schokt het ons ook zo.
Ik denk niet dat je het begrijpt
Dat weet ik wel zeker…net als zoveel mannen die met een zogenaamde nuancering aan komen kakken. Ik had een heftige discussie op Joop met een paar van die gasten, niet te doen gewoon. Niet willen begrijpen dat vrouwen zich bijna altíjd en overál onveilig voelen, en niet uitsluitend als ze ’s nachts alleen over straat moeten. Je wordt altijd bekeken, 9 van de 10 keer nageroepen – zo lang dat op afstand gebeurt is het nog te doen (maar niet lollig), maar als zo’n mafkees een stap in je richting zet gaan alle alarmbellen meteen af
Zo zeldzaam is het niet.
https://www.cbs.nl/nl-nl/maatwerk/2024/35/slachtoffers-moord-en-doodslag-2023
(Er bestaan ook hogere schattingen.)
In een jaar worden ongeveer 125 mensen in Nederland vermoord.
Opvallend is dat Wilders pas commentaar geeft als de verdachte in een azc verblijft.
ik meende te hebben begrepen uit de misdaadcijfers dat er iedere 8 dagen een vrouw wordt vermoord. vindt u dat soms niet genoeg?
Die reflex van de media…..Geldt dat voor alle media? Ik heb niet de indruk dat het frame van Wilders overal kritiekloos wordt overgenomen. Het melden van bekende gegevens over de moordenaar lijkt me moeilijk te vermijden. Denk ook even aan de reacties die media kunnen verwachten als ze deze gegevens opzettelijk weglaten. Ik vrees dat dat het alleen maar erger zou maken.
Nou het was wel het 1e dat ik las toen de verdachte was aangehouden, en zie het ook overal eigenlijk in de koppen staan