In de Intermediair van deze week staat een quote van Jay Koch, management accountant bij ABN AMRO uit Australië. Hij vindt dat we in Nederland een perfecte balans hebben gevonden tussen werk en privé. Goed om te horen dat we in een land wonen waar dat zo is. Als deze combinatie goed is, zou je zeggen dat je energie redelijk is verdeeld en dat je goed en efficiënt functioneert op je werk. Wat deze Australische expat echter opvalt is dat zoveel mensen ziek zijn. ?Het kan hier ook allemaal, want de rechten van de werknemers zijn extreem beschermd. Misschien zijn Nederlanders gewoon te soft.? Het is hier zo goed geregeld. Waarom zijn we dan vaker ziek? Zijn we inderdaad te soft? Als we deze goede regelingen willen houden, moeten we dat dan minder worden?
Reacties (3)
Ik denk niet dat het te maken heeft met te soft zijn. Doordat het in Nederland zo goed geregeld is verlies je als je ziek bent niet meteen een dag loon. Daardoor zullen mensen sneller thuisblijven als ze zich niet lekker voelen. Ik denk ook dat dat in veel gevallen beter is. Als je half ziek naar je werk gaat loop je de kans goed ziek te worden en, misschien nog wel belangrijker, is de kans groter dat je je collega’s aansteekt.
Was het niet zo dat bij de ambtenaren 10% van de vrouwen standaard ziek is?
Het is inderdaad erg goed geregeld, en makkelijk om je ziek te melden omdat het weinig consequenties heeft.
Ik denk dat de instelling van een aantal mensen inderdaad wat soft is.
Ik ken een bedrijf waar jonge werknemers bij hun aantreden een speciale instructie krijgen. Ze leren er bijvoorbeeld dat de combinatie van een loopneus en een branderig gevoel in de keel officieel geen griep heet en dat de meeste mensen daarmee gewoon kunnen doorwerken zonder er blijvend letsel aan over te houden.
“Je moeder gaf je dan een kopje thee en hield je een dagje thuis van school, maar hier werken we gewoon door, begrijp je dat?”
Het klinkt hard, maar je moet toch iets met de patatgeneratie. In dit verband wil ik ook wijzen op het artikel “Zeurende kinderen worden conservatieve volwassenen” (http://www.vpro.nl/programma/tegenlicht/weblog/bericht/27686709/)
waaruit ook maar weer blijkt dat een softe aanpak soms heel verkeerd uitpakt. Zeurende kinderen worden immers niet geboren, maar gemaakt.