Om 14:45 Nederlandse tijd vloog zes jaar geleden het eerste vliegtuig het WTC in.
Waar was u? Wat dacht u? Wat deed u?
En wat doet het er toe?
Update 21.28: een gemakzuchtig postje mijnerzijds heeft toch een paar mooie verhalen opgeleverd, ik dank u oprecht gewaardeerde reaguurder.
Reacties (87)
zat op mijn werk, las het op internet en heb toen een radiootje gescoord.. spanning en sensatie ;-)
Ik lag te slapen want ik had de nacht en ochtend door geschreven aan een artikel, mijn broer belde me wakker, ik zette de tv aan en ik schonk gelijk een dubbele whisky in, ik dacht: als ik ga dan ga ik met een glas whisky in de hand. Of zoals een groot denker ooit zei: “A glass of whisky is the first line of defence for every self respectable salonblogger”. Maar dat wist ik toen nog niet, want ik blogde nog niet.
Ik zat thuis te werken, en ik had de radio aan. Hoorde van de eerste inslag die toen nog een ongeluk leek, tot er een tweede klap bij kwam. En toen mailde ik mijn zus en zwager, die begin november naar New York zouden gaan voor de New York Marathon. “Ik weet niet of dat wel doorgaat, hoor!”, schreef ik, want op dat moment leek alles mogelijk, tot een wereldoorlog aan toe. Maar dat gebeurde niet. De marathon gebeurde wel, en het schijnt heel bijzonder geweest te zijn.
Op internet lees ik ook andere tijdstippen (Nederlandse tijd): 14:45 t/m 14:48 u. Anyway. Ik zat thuis en las ergens iets geks: vliegtuigje ramt WTC. Radio aangezet en ja hoor, maar toen was het al een straaljager of zoiets. Tv aangezet en ja hoor, CNN meldt iets over een vliegtuig dat op een WTC-toren is gebotst. Een passagiersvliegtuig! De rest van de dag heb ik vastgenageld op de bank de rest van deze zenuwslopende uitzending uitgekeken.
Ik zat op m’n werk. Toendertijd op een internationale plek met veel Amerikanen. We hadden TV in de verschillende seminar ruimtes. Veel sites lagen plat, Slashdot niet. We hebben vooral gepraat. Wie waren het, waarom deded ze het, hoeveel mensen zijn er dood etc. Ik heb i.i.g. niet meer gewerkt.
“Waar was u?”
Op mijn werk, notabene midden in het Hilversumse. Zag vliegtuig 2 inkomen dus…
“Wat dacht u?”
Vóór vliegtuig 2: wat een sukkel, hoe is dat mogelijk.
Na vliegtuig 2: WTF!!! En Wat gaat er nu de komende tijd gebeuren? Had voor het eerst in mijn leven serieuze WO3-gedachtes.
“Wat deed u?”
Moest helaas ook nog doorwerken, maar met die beelden op de achtergrond kon ik me niet echt lekker concentreren. Was eigenlijk best shaky.
“En wat doet het er toe?”
Weinig, interessant om aan terug te denken.
Werkte in Coventry, Engeland. Magazijnmedewerkers kwamen paniekerig het kantoor in rennen om op internet te bevestigen wat ze vaag op de radio gehoord hadden. Toen ik eindelijk om 4 uur naar huis kon hard gereden, Chicken Jalfreezi en een paar blikjes bier gehaald bij de afhaal-paki en de hele avond BBC gekeken. Geen CNN beschikbaar. Bizarre dag.
Mijn ouders reden net terug van Coventry naar Harwich van een bezoekje aan mij en hebben op de boot naar Hoek van Holland tv gekeken. Er was één passagier die meer geïnteresseerd was in voetbal op de andere tv…
Verder heb ik mijn vader gebeld die in Frankrijk zat, er was zoals Anne Marie al zei even het gevoel dat er een wereldoorlog kon uitbreken en op dat moment check je even waar je naasten zich bevinden. Mijn vriendin was ook thuis. En goede vriend en collega zat op het UvA Roeterseiland te werken en belde me omdat hij zich afvroeg of hij daar in die torens nog wel veilig zat?
Inderdaad is het goel wat het meest beklijft dat kortstondige WOIII gevoel… raarrr
Ja dat gevoel van: “dit is het dan…”. Lang als Koude Oorlog kind over gefantaseerd over hoe het zou gaan en wat je zou doen. Maar als het dan lijkt te gebeuren is sta je aan de grond genageld.
Als 15 jarig jochie stond ik op het punt naar basketbaltraining te gaan. Totdat ik op MSN Messenger in iemands nickname zag staan dat het Pentagon gebombardeerd was. Die training ben ik dus nooit heen geweest.
Ik zat in een directievergadering waar iemand – zoals het hoort – braaf cnn.com zat te F5en in plaats van op te letten zodat we het meteen wisten. ’s Avonds derhalve direct een The eve of the war feestje georganiseerd, mooi aangekleed met wat fijne deuntjes van Jeff Waynes The war of the worlds.
Helaas was bleek mijn vooruitziende blik aardig correct, het werd alleen een ietwat lange avond.
Ik lag te drijven in een zwembad op verkansie. Toen ik later op de dag wat onsamenhangende sms’jes kreeg, ging ik een rondje zappen langs de Spaanse kanalen. Daar zag ik een gebouw in de fik en er leken stukken van dat gebouw naar beneden te vallen. Daarna begreep ik dat dat mensen waren die naar beneden sprongen.
6 jaar later moet ik de terroristen feliciteren met wat niet alleen visueel een zeer indrukwekkende aanslag is gebleken, maar dat zij tevens erin geslaagd zijn Westerse vrijheden waar eeuwenlang voor gestreden is te bedreigen, doordat de meest vooraanstaande Westerse politici onder aanroeping van de WTC-aanslag allerlei 1984-eske maatregelen propageren.
Ook op mijn werk. We zijn met iedereen die aanwezig was in verstomde stilte naar de tv gaan kijken in de demonstratieruimte. Kan mij eigenlijk niet veel van herrinneren achteraf.
Ik ga me maar concentreren op de vierde vraag van het rijtje en ‘m impliciet beantwoorden door nu alweer te stoppen met deze reactie…
Ik zat een schetsontwerp af te maken voor een geautomatiseerde vuilnisbak in Almere voor mijn toenmalige studie. Als pauze zette ik even de tv aan en die is de volgende 12 uur niet meer uit geweest. Het ontwerp moest eigenlijk de 12de ingeleverd worden maar dat heb ik niet gehaald en daar was alle begrip voor.
Ik moet toegeven dat mijn eerste gedachte iets in de richting van “daar kon je op wachten” was. Vlak daarna was ik bang voor een vergeldingsoorlog die flink wat slechter zou uitpakken dan uiteindelijk gebleken is.
Zat zelf in het vliegtuig. Hoorde het nieuws toen we geland waren..
en wat ik dacht en deed doet er eigenlijk niet toe..
@IPM#16: “een geautomatiseerde vuilnisbak in Almere”
haha.. en opeens lijkt alles nutteloos! ;-)
“Waar was u?”
Op de middelbare school. En aan de reacties te zien, ben ik de enige die toendertijd nog die leeftijd had. Op het moment zelf zat ik ijverig te programmeren bij Informatica en toen ik na de les naar de hal liep, stond daar voor het eerst een televisie opgesteld met daarop CNN.
“Wat dacht u?”
Totaal niets. Ik kon het gewoon amper bevatten. Ik was zestien en had me nauwelijks verdiept in de V.S. Verder dan dat ik wist dat Bill Clinton de voormalige president was en dat Washington D.C. de hoofdstad is, kwam ik niet.
“Wat deed u?”
Ik pakte mijn spullen in (toch het laatste uur), pakte de bus naar huis en heb daar nog uren naar dat beeldscherm zitten te staren.
“En wat doet het er toe?”
Definieer ‘het‘.
I was sitting outside the classroom waiting to go in, and I saw an airplane hit the tower – the TV was obviously on. And I used to fly, myself, and I said, well, there’s one terrible pilot. I said, it must have been a horrible accident. But I was whisked off there, I didn’t have much time to think about it. And I was sitting in the classroom, and Andy Card, my Chief of Staff…walked in and said, ‘A second plane has hit the tower, America is under attack.
@19 precies, gelukkig kon mijn leraar dat wel begrijpen de volgende dag.
Ik zat in het lab, als een ijverige Post-Doc toen ik met verbazing het bericht hoorde over de twee vliegtuigen. Volgens mij voor het eerst via de radio. Daarna via websites. Mijn eerste gedachte: welke terroristische organisatie zit daar nou weer achter? Mijn tweede: wanneer komt 9/11 the musical uit?
Belde mijn toenmalige vriend/baas in een ‘belangrijke’ vergadering en kreeg een hartgrondig “I’m in a f**king meeting” toegesnauwd… toen op de achtergrond alle mobieltjes begonnen te rinkelen werd de vergadering meteen afgeblazen en kreeg ik later excuses voor de snauw..
Ik was een computerspelletje aan het spelen. Cossacks, iets met 18e eeuwse oorlogsvoering. Schok-kend. :P
In de tram, werd gebeld met het nieuws door een vriend.
Dacht aan mijn vriendin, die in NY zat en die dag misschien het WTC zou bezoeken.
Lange uren, totdat ik weer contact had met haar.
Op visite in een inmiddels niet meer bestaand studentehuis te Nijmegen, waar – voor het eerst in jaren – de televisie weer aangesloten werd.
-Waar was u?
In Amsterdam. Werkte aan een verslag op de universiteit.
-Wat dacht u?
De eerste berichtgeving was dat er een vliegtuig(je) tegen (niet in) het WTC was gevlogen. Daaruit volgde enige gerustelling. De berichtgeving volgde elkaar snel op.
Wat deed u?
– Aanvankelijk werkten wij door met een groep studenten ,maar het nieuws bleef volgen vervolgens een cafe opgezocht tegenover de universiteit. Het aparte was toen de eerste beelden getoond werden de nieuwkomers in het cafe aan het beelscherm geplakt zaten. Daarna met de metro en bus naar huis. De aanslagen leidde ertoe dat de Amsterdamse metro die normalitier zo doodsaai en blikvermijdend is een bron van willikeurige sprekken genereerde waarbij een ieder er flink oplos filosofeerde alhoewel ongeloof de boventoon voerde.
wat doet het er toe?
De meeste bepalende gebeurtenis in de 21ste eeuw tot nu toe die de geopolitieke verhoudingen opnieuw heeft geschud, na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Een gebeurtenis die de Bush Administration haast een cart blanche gaf om in de V.S zelf allerlei burgerrechten in te perken en een agressieve buitenlandse politiek kan en kon hanteren.
“Waar was u?”
Op mijn werk bij het lab van een grote gloeilampenfabriek etc… Daar stonden nogal wat van die grote gloeilampen en die stonden ook aan. Het was snel duidelijk wat er mis was.
“Wat dacht u?”
Klote
en: kunnen ze niet eens stoppen met die herhalingen (toen al).
“Wat deed u?”
Koffie gehaald en blijven zitten. TV op het werk hè. Om 5 uur naar huis gegaan en wat rondgebeld.
“En wat doet het er toe?”
Niets.
Gaan we dit elk jaar doen of is dit een 6-jarig lustrum?
@HansR: “Gaan we dit elk jaar doen of is dit een 6-jarig lustrum?”
Dit gaan we iedere 6 jaar doen en over 36 jaar kijken we wat er over is van de verhalen en hoe ze zijn veranderd? ;-)
Ik woonde toen in de Indische Buurt in Amsterdam (veel Marokkanen/Turken) met mijn Amerikaanse ega. Heb sindsdien wel mijn wisselgeld niet meer in het groene halve maan goede doel busje gegooid bij de Turkse buurtwinkel, ter vergelding en preventie.
Wat universeel is, is dat je op zo’n moment inderdaad een gevoel van sensatie,van live geschiedschrijving hebt, zoals al gezegd: WO3. Wat blijkt is dat geschiedenis zo gestaag gemaakt wordt dat het moeilijk is/lijkt te sturen of de begrijpen in het moment zelf. Zie zelf: die WO3 is nu aan de gang, veelal stiekum en diplomatiek en in werelddelen waar we nooit iets over horen op tal van fronten, en we beseffen het nauwelijks, de discussie beperkt zich tot Irak ofzo. Wel een mooie tijd om in te leven als aspirerend mens natuurlijk, zie ook maar de bijgevolgen alleen al zoals Fortuin, VanGogh, HirsiAli en andere knutselaars.
Waar was u?
New York City. Eindpunt van een roadtrip door USA/Canada met 3 vrienden. Logerend bij een kennis van een van hen op Manhattan.
Op 10 september in de lobby van WTC rondgehangen. Vanwege het slechte weer konden we niet naar boven. Ik denk dat we de laatste toeristen waren in de WTC torens. Ik kan me nog herinneren dat er in 1 hoek een (ijzeren?) beeld stond geschonken door Bram Peper. Zou daar nog iets van over zijn?
Plan was om dan maar de volgende dag naar boven te gaan. We hadden nog van een kennis die in NY werkt gehoord dat het een spectaculair is om ‘s-ochtends vroeg te gaan kijken bij de torens, vanwege de duizenden forensen in pak, zich haastend naar hun werk. Uurtje of half 9 zou goed zijn.
11 september vroeg uit de veren. 1 van ons was nog eerder uit de veren. Ging een rondje Central Park doen als voorbereiding op de Van Dam tot Dam.
Heeft dat ons gered? Geen idee, ik denk er maar niet veel over na?
Die dag nog een tijdje in de rij gestaan bij een ziekenhuis om bloed af te staan, maar al gauw werd duidelijk dat er niet veel gewonden waren.
Ons verblijf in NYC werd verplicht met 8 dagen verlengd….
Ik was op de universiteit, waar ik op een tv die normaal niet aan stond hele bizarre beelden zag. Snel naar huis gegaan en de tv aangezet, waar het langzaam maar zeker doordrong wat er echt aan de hand was. De rest van de avond vooral tv gekeken.
Ik kwam thuis na een wandeling en moest erg lachen toen ik het op tv zag. Dit beloofde uren sensatie en bakken met stierenstront. De westerse hypocrisie zou zwaar op de proef worden gesteld.
“Waar was u?”
Werk.. Althans iets wat erop leek.
“Wat dacht u?”
Dit is nog maar het begin, ik maakte me klaar voor meer. De ramptoerist kwam in mij naar boven..
“Wat deed u?”
Check: Tonie.net
Internet was op, Tonie.net was nog enigszins bereikbaar.
“En wat deed het er toe?”
Langere wachttijden bij de luchthavens..
Okee JJ # 32 wint !
wow wat een verhaal… de laatste toerist in het WTC…
Op de WC, een sms van mijn broer aan het lezen. “WTC in de fik check CNN”. Riep naar mijn vriendin dat ze CNN moest opzetten. “Net goed”, zij ze toen ze de beelden zag.
Autoradio, journaal 15:00. Vlak bij huis, klant afgebeld, meteen tv aan. Met ogen op steeltjes tot volgende ochtend. Ongeluk? Als een veer rechtop als rechts in beeld silhouet van 2e vliegtuig verschijnt: “Aanslag!”. Woest op CNN omdat er vertraging zit in verslaggeving. Afvragen of de torens het zullen houden. Instorten als compleet surreal ervaren. 25.000 – 30.000 slachtoffers? Bij vertonen beelden pentagon en Pensylvania “Heel vreemd allemaal..en: hier klopt iets niet, nergens geen wrakstukken” en toen stortte het WTC ook nog es in. Uiteindelijk de volgende ochtend tv uit met: “Dit muisje gaat vast nog een staartje krijgen.”
En ja hoor.
@Carlos
Klinkt als de titel van een slechte rampenfilm :-)
Kun je mn tekst ff aanpassen, er staat een copy/paste foutje. Na “8 dagen verlengd…” kan alles weg. Tx
*gefixt*
“..en toen stortte het WTC- 7 ook nog es wat al te netjes in.”
@ David en Weerbarst
Moeilijk hè, om gerede twijfels en het sterven van meer dan 3000 mensen gescheiden te houden?
Zoals wel meer hier, was ik op het werk. Ik had wat geprobeerd op te zoeken op het internet, maar dat was wel heeeeel traag, toen een vriend van mij belde. Ik begreep zijn verhaal niet helemaal, maar indrukwekkend was het. Zoveel mogelijk informatie proberen te achterhalen, en al gauw stonden we met velen in de lobby, naar een televisie te kijken. De meeste medewerkers van het bedrijf hadden op dat moment niet veel meer te doen, omdat de beurs was stilgelegd, en hun werk voornamelijk bestond uit het verwerken van beurstransacties. Dat velen aan de buis gekluisterd bleven, had er ook mee te maken dat een groot aantal nogal eens contact had met een van de banken in het WTC. Ook maar even mijn zus gebeld, omdat haar schoonouders in New York woonden. Gelukkig hadden ze al contact gehad en was iedereen okee.
Indrukwekkend, en inderdaad de gedachte: wat zou er nu gebeuren, wordt dit het dan? Maar stiekem op een gegeven moment ook de gedachte dat dit wel heel precies en goed georganiseerd was uitgevoerd. In de nadagen soms wat treurnis en lichte irritatie, omdat er op andere plekken in de wereld soms per dag een veelvoud van het aantal slachtoffers valt, zonder dat iemand zich er druk om maakt. Zonder iets af te willen doen van de grootheid, indrukwekkendheid en verschrikkelijkheid van deze gebeurtenis.
Wat het er toe doet? Ik denk dat het een van die beslissende momenten in de wereldgeschiedenis is, hierboven heeft iemand al iets gezegd over het terugdraaien van verworven vrijheden en 1984-achtige taferelen. En verder, teruggrijpend naar eerder genoemde treurnis en lichte irritatie: waarom niet zulk soort vragen en ophef op de dag dat … (Srebrenica, genocide Rwanda, Darfur, inval Grenada, vul zelf verder maar aan)
Waar was u?
Op de Universiteit. Werd gemaild door een ex dat er een vliegtuig in WTC1 was gevlogen. Nog net op tijd bij de satelliet tv in onze afdeling om het tweede toestel live te zien invliegen.
Wat dacht u?
Ik was voornamelijk verbijsterd. Had vooral meteen het idee dat dit wel niet zonder reactie van Amerika zou blijven.
Wat deed u?
Ik ben met mijn collega’s blijven kijken. Kon mijn hoofd niet meer bij mijn werk houden.
En wat doet het er toe?
Het heeft Bush als oorlogspresident op het wereldtoneel gezet.
Waar was u?
Op een Britse legerbasis in Bergen-Hohne
Wat dacht u?
Fuck, die Britten zullen de beveiliging nu wel helemaal potdicht gooien.
Wat deed u?
TeeVee koekeloeren de rest van de dag.
En wat doet het er toe?
Geen ene ruk.
Dat doet me er trouwens aan denken, dat ik een ex-collega moet feliciteren vandaag. Hij werd precies 6 jaar geleden vader…
Ik zat aan de westkant van Noordamerika, en lag toen nog lekker te slapen.
@caprio “live geschiedschrijving” inderdaad, precies dat gevoel. Je weet gewoon gelijk dat het de meest bepalende gebeurtenis van de komende decennia is waar je naar zit te kijken.
@ASH: Tsja, ik kon er ook niets aan doen dat ik op de WC zat.
@48
Gescheiden zei ik, niet bescheten… ;-)
Ik ben een van de weinige europeanen die niets van het voorval heeft meegekregen. Ik kwam pas 15 september terug uit de rimboe en had eerst geen idee wat er aan de hand was.
Nu nog steeds niet eigenlijk…
Zat de hele dag ergens blissfully op een berg in catalonie, net op de rand van het berijk van de telefoon. Kreeg ’s avonds wel een vaag smsje over vliegtuigen en boem, maar snapte er niet echt veel van. 9/11 was een topdag voor mij…
De volgende dag in een winkeltje verderop de beelden gezien.
waar was je?
Sao Paulo. In een overbevolkt flatje waar wat mensen met een kater naar een sneeuwend en storend zwart wit tv’tje lagen te kijken.
wat dacht je?
Wat een maffe Science Fiction film kijken die loozers midden op de dag. En toen de Portugees-talige nieuwslezers maar terug bleven komen in de film: wat zou er aan de hand zijn?
De periode daarna heb ik me vooral verwonderd over de reactie in Brazilie:
– arme mensen die miljoenen dollars inzamelden voor de slachtoffers terwijl hun buurtkinderen op straat van honger sterven.
– Meteen een nieuwe soapserie met buikdanseressen en gearrangeerde huwelijken erin.
– linkse actiegroepen in Brazilie werden nu ’terroristen’ genoemd in plaats van ‘bandieten.
– En mensen die maar bleven vragen of ik me niet ernstig zorgen maakte over mijn familie ‘in oorlogsgebied’ want Nederland was toch ook in oorlog met Afganistan.
Ik legde dan geduldig uit dat Nederland zo lang ik leefde meestal wel wat soldaten ergens in een oorlogsgebied had zitten en dat mijn familie ongeveer net zover van de gevarenzone verwijderd was al ik. ik maakte me echt geen enkele zorgen, als het een science fiction film was geweest had het nauwelijks minder indruk op me gemaakt, denk ik.
Wat maakt het uit?
Pas terug in Nederland kwam ik erachter dat het hier een hele heisa was geweest. Blijkbaar kon het toch niet vergeleken worden met een tragisch incident, zoals eerdere bommen in de Parijse metro maar dan wat groter ofzo. Bushiaanse oorlogspolitiek, algehele ‘veiligheids’manie, en de (voor mij plotselinge) buitenlanderhaat die het Fortuynisme had losgemaakt, hadden Nederland toch veel meer veranderd dan ik onder ogen wilde zien.
ei
Waar was u?
Thuis, terug van college en ik zapte toevallig langs CNN toen ik de 1e toren in de fik zag staan en bleef hangen. Het leek toen nog op een ernstig ongeluk.
Wat dacht u?
Toen de het 2e vliegtuig de 2e toren raakte sprak een van de cnn-commentatoren over “another explosion in the tower”. Ik dacht: “Ben je blind, d’r knalt zojuist een 2e vliegtuig in die toren daarachter en dit is dus echt geen ongeluk meer”. Ik weet nog dat het nog even duurde voordat ook CNN dit besefte.
Wat deed u?
Een goede vriend bellen, om zo samen met z’n tweeën het nieuws te volgen met een zak chips erbij.
Wat doet het ertoe?
Euh, ik kan mijn eventuele (klein)kinderen later vertellen dat ik per toeval het 2e vliegtuig live (op TV, dat wel) heb zien binnenvliegen?
Waar was u?
In de auto op de terugweg van de IKEA. Tja.
Wat dacht u?
Ik dacht toen nog heel naief dat het Bin Laden was. Inmiddels denk ik dat hij nooit alleen gehandeld kon hebben.
Wat deed u?
TV kijken.
Wat doet het ertoe?
Waarom heb onthouden waar ik toen was? Er zijn wel belangrijkere dingen die ik op zou willen slaan maar desondanks vergeet.
Ik was niet in de buurt van een TV toen ik van iemand hoorde dat de VS werden aangevallen. Vervolgens rende ik naar het dichtstbijzijnde scherm en heb daar uren naar de beelden zitten kijken.
Eerste gedachte die ik had was “hoe gaan de VS terugslaan”?
Inmiddels weten we dat nu wel…
Voor de TV, getuige dit mailtje dat ik vanmiddag ontving:
“altijd op 9/11 of als iemand vraagt “wat deed je toen”: ik weet nog dat ik op mijn werk in DH zat en jij mailde: kijkt iemand van jullie tv? en ik iets van: Nee, dat vind ik stom maar hoezo dan? en Jij: Je mist de grootste terrorostische aanslag op de VS in de geschiedenis”. hahaha, ik wist van
niks en kon ook niks zien want die stomme server daar kon er niks van! Toen had ik nog te doen met de VS……little did we know, right?
tot straks, bij de Engelbewaarder!”
Op m’n werk, nieuwssites op internet waren onbereikbaar, maar iemand had een radio. Toen ik thuis kwam, en TV aanzette, zag ik net de 2e toren instorten. Daarna uren voor de buis gezeten, vooral CNN. Ik kan me nog herinneren dat ik onder de indruk wat van hoe koel de reporters van CNN het nieuws bleven brengen. En ik kan me ook nog herinneren hoe stil het buiten was die avond, ik was vast niet de enige die voor de TV zat.
Werd wakker van de wekkerradio na een nachtje werken, eerste gedachten/gevoelens waren fascinatie, een (achteraf misschien wat vervelend na-smakende) kick van bewondering voor een meesterlijke steen tegen t hoofd van “goliath” en een aanhoudend “WHOHOOOW, wreed!”(in elke betekenis van het woord)
Pas toen ik s avonds in de aula van de uni, voor mn college van die avond niet begon, de beelden op tv zag kwam het menselijk leed tot me. Maar hoe cru ook, dat viel toen ook al in het niet bij de wetenschap van het menselijk leed door, pak ‘m beet, honger, malaria, de gevolgen van “vrije” wereld handel in wapentuig…
nu vooral moe van alle bedenkelijke en kwalijke kanten van dat hele verhaal en de gevolgen ervan…
Op 11 september zei 1 van mijn collega’s dat op Teletekst was te lezen dat er een vliegtuigje in het WTC was gevlogen. Op zich wel bijzonder maar niet verontrustend. Even later kwam het bericht door van een tweede vliegtuig. Dat was geen ongeluk meer, maar een aanslag. Dat was ons wel duidelijk. Veel nieuws was er daar na niet meer, Teletekst was eigenlijk niet meer bereikbaar.
Ik had eind van die middag een bijeenkomst elders. De periodieke bijeenkomst van mijn afdeling zou worden aangegrepen om afscheid te nemen van mij en van een flink aantal andere collega’s. 2 specialistische afdelingen waren samengevoegd en in de zomer had mijn baas gebeld met de mededeling dat mijn vestiging zou verhuizen naar een andere locatie. Voor mij geen probleem, het kantoor was dichter bijhuis en ik zat verder toch bij de klant, dus veel verandering was het niet.
Vlak voor ik vertrok kwam de mededeling van een andere collega dat 1 van de torens was ingestort. Hij zag bleek en ik kreeg waarschijnlijk dezelfde kleur. Ik dacht terug aan een paar jaar gelden toen ik de bezoekersruimte van het WTC had bezocht. Het verblijf op de 110e etage was voor mij een belevenis die nog goed in mijn geheugen zat. Het was inmiddels serieus en niet meer te bevatten.
In de auto hoorde ik dat de tweede toren ook niet meer bestond en dat er een vliegtuig het Pentagon was binnen gevlogen. Geen oorzaak, geen reden, geen identiteit van daders, dat maakte het zo bizar. Het vierde vliegtuig in het veld maakte het allemaal nog mysterieuzer.
Op de bijeenkomst aangekomen stonden 60 collega’s naar 2 televisies te kijken. CNN zonder geluid. Er heerste diepe stilte, niemand zei iets. Er was ook niets zinnigs te zeggen, want niemand wist van hoe of wat. De bijeenkomst zelf werd afgeblazen, na de verwachte overhandiging van een flesje wijn en een applausje. Andere collega’s wilden toen nog over de verhuizing praten, iets waar zij het helemaal niet mee eens waren. In die vergadering ben ik 2 maal opgestaan en naar de deur gewandeld als teken dat er voor mij wel genoeg over geleuterd was. Beide keren werd ik teruggefloten.
Thuis televisie gekeken, radio geluisterd en half geslapen. Er was toen wel meer bekend maar wat en hoeveel, ik kan het mij niet herinneren. Ik was verdoofd. Ik had niet eens het besef dat ik het niet begreep, niet kon bevatten.
De volgende dag reed ik naar mijn werk. Radio 1 had de krantenkoppen van die dag. In de Telegraaf stond dat in Ede Marokkaanse jongeren hadden gejuicht bij het nieuws. Ik begreep er steeds minder van: was dat het nieuws dat een opening van een krant waard was. “Ben ik nou gek geworden of is de rest van de wereld dat?, was het eerste dat ik mijn collega vroeg toen ik binnen stapte. ‘Ik denk het laatste’, was het enige dat hij zei.
Omdat ik het toen pas begreep wat een impact dit had op de samenleving, vier ik dit feit morgenochtend, om 5 voor 8.
Ik was op dat moment in een psychiatrische kliniek waar ik vrijwilligers werk deed. Ik maakte samen met de bewoners van de kliniek een maandelijks krantje.
Het was bizar. Ik liep de koffiekamer binnen en zag op het nieuws wat er gebeurde. Maar doordat de bewoners van de inrichting helemaal geen sjoegge gaven omtrent het gebeurde heb ik het heel anders ervaren dan als ik het gewoon thuis gezien zou hebben denk ik wel eens!
Ik was aan het ontbijten en vroeg me af wat ik de rest van de dag zou gaan doen. Fijn de toerist uithangen in Amerika maar eerst even op tv naar het nieuws kijken…
De gezichtsuitdrukkingen van de mensen op straat zal ik nooit vergeten. Veel met studenten en ook ‘gewone’ Amerikanen gesproken en gediscussieerd. Geen enkele Amerikaan gesproken voor wie de aanslagen geen complete verrassingen waren. Gezien hoe patriotisme mensen van allerlei culturen, rassen en standen kan binden. Verder veel indrukwekkende ceremonieën.
Ik vroeg me af hoe in Nederland gereageerd zou worden als in Nederland zo iets zou gebeuren.
Ik kwam thuis, en mn zusje rende de tuin in. Dit om te melden dat de oudste kat van mijn oma die dag was overleden en dat er iets was gebeurd met een toren in de VS. Daarna twee uur tv gekeken.
ik ging snel naar mijn (studenten)huis. vertelde opgewonden aan een huisgenote wat er was gebeurd. maar ze bleef gewoon soap kijken.
– Wie doet er nou zoiets?
– Hamas?
– De Palestijnen hebben niet eens vliegtuigen, laat staan piloten.
– Hezbollah?
– De Iraanse ayatollahs zijn wel gek, maar niet zo stom om hun eigen doodvonnis te tekenen.
– Militias?
– Hmmm, de Turner Diaries bieden allerlei recepten voor dit soort acties.
– En is het vandaag niet precies drie maanden geleden dat Timothy McVeigh is omgebracht door de federale overheid?
– Yep.
Mijn reisgenoot Freek en ik praten in een bus op weg naar een hotel in Reykjavik na over de telefoongesprekken die we een uur eerder hebben gevoerd met het thuisfront.
Iedereen in Nederland is gek geworden, concluderen we. Er zouden vliegtuigen in het World Trade Center en het Pentagon zijn ingevlogen. Leek ons geen reden om ons bezoek aan New York voor op te geven. Wat nou terroristische aanslag? We willen naar New York, met of zonder Twin Towers.
Maar familie en vrienden willen niet dat we verder vliegen. De realiteit was natuurlijk dat alle vluchten naar de VS en Canada waren geannuleerd. We hadden geen andere keus dan maar in te stappen in de bus die ons naar hotel Löftleidir (It’s our nature to treat you best) zou brengen voor de nacht. Geheel gratis.
Pas in de lobby van het hotel, ongeveer drie uur nadat het was gebeurd, zien we voor het eerst de ongelooflijke Hollywood-taferelen in New York. Verbijstering. Niet alleen over de enorme vuurbal, maar ook over de gebrekkige kennis die Amerikanen blijkbaar ook van hun eigen land hebben.
Zo spreekt een man van een geluk bij een ongeluk. Als de torens, “zeker een mile high“, zouden zijn omgevallen in plaats van in elkaar gezakt, dan zou heel Manhattan er niet meer zijn, beweert hij met grote stelligheid. Yeah, right!
In de hotelbar delen we even later onze gevoelens en ervaringen met een gemêleerd en intercontinentaal gezelschap: een echtpaartje rednecks, een native-American die voor de VPRO heeft gewerkt, een Schotse webdesigner uit Queens, een danser met een nichterig Amerikaans-Nederland accent, een student uit Leiden die zich groot probeert te houden.
Maar het meest treft ons de barman, een Chinees. De man, ergens in de twintig, heeft duidelijk niet gerekend op een drukke dinsdagavond en lijkt evenmin op de hoogte van het nieuws. De drankjes worden ruw ingeschonken en met luide klappen op de bar gekwakt. Na een kwartier hebben we zijn aandacht. “A bottle of white wine and two glasses, please.”
Hij moet ons verkeerd hebben begrepen, want we krijgen twee glazen wijn. Als we hem daarop attenderen, lijkt hij onze klacht volslagen krankzinnig te vinden. Woest grist hij de glazen weer weg en giet de inhoud voor onze ogen terug in de fles. De helft van de wijn komt terecht op zijn pantalon en schoenen.
De Chinees merkt onze verbazing en kijkt ons achterdochtig aan. “Is there something wrong, sir?” Nee, meneer de Chinees in Reykjavik, er is helemaal niets mis. Zojuist is alleen de 21ste eeuw begonnen. That’s all.
Waar was u? Wat dacht u? Wat deed u?
En wat doet het er toe?
Waar ik was? Op de C4 gang van het VU wis-en-natuurkundegebouw, werkend aan mijn proefschift, wat al bijna een jaar overdue was (maar ja, destijds had je noch recht op wachtgeld, dus tijd zat om je eigen postscriptgraphlibraries te ontwikkelen; het proefschift zou pas 1.5 jaar later afkomen). Bericht van de aio in de kamer naast me: zeg er is een vliegtuikg het WTC binnengevlogen. Ongeluk, denk je nog. Zou een klein vliegtuigje zijn. Iemand had een typenummer. Oh, dat is toch wel groter. Nog een vliegtuig. Het pentagon.
Wat ik toen dacht? Dit is het begin van het einde. Wachten op de bevestiging dat het witte huis geraakt is. (niet gebeurt, maar bleek achteraf goede gok te zijn).
Meest bizarre event die dag is een bijeenkomst over de toekomst van het AIO stelsel later die dag, met een toespraak van de rector, die het presteerde om NIETS over de WTC gebeurtenissen te zeggen… (maar misschien wist hij het niet).
s’avonds thuis eindeloos TV zitten kijken. Eindeloze herhalingen van de plane hits, natuurlijk. (Om de een of andere reden zag je die beelden in de dagen, weken, jaren daarna nauwelijks meer. Ook niet echt nodig natuurlijk, voor wie die dag voor de TV heeft gezeten).
Meest indrukwekkende repportage vond ik een ‘zwart-wit’ reportage van vlak na het 1e instrorten. Op een gegeven moment was er toch wat kleur in beeld. Het zwart-witte beeld was puur door de rondvliegende as.
Wat het er toe doet? De geschiedenis ontwikkeld zich natuurlijk continue, en op vele fronten, als een brede stroom synchrone gebeurtenissen met elk hun kleinere of grotere significantie. Maar soms zijn er van die sleutelmomenten, waarop de ‘flow of history’ zich samenknijpt tot één punt, een singulariteit. Het is evident dat 9/11 zo’n singulariteit is, die het toelaat om de geschiedenis op te knippen in vóór en na.
En dit was eigenlijk direct duidelijk. Ik heb dan ook alle relevante pagina’s van de NRC uit de post-9/11 maanden bewaard.
(De post-inval-in-irak (toevalligerwijze was de inval in irak de dag na de verdediging van mijn proefschrift) kranten had ik ook bewaard, maar die heb ik onlangs toch maar weggeflikkerd – orde van grootte minder relevant dan 9/11)
Uni, hmm, verantwoordelijkheid geclaimed, niets.
—- Redactie: Uit spamfilter gehaald —
ik zat in mijn grot en bereidde deze tekst voor:
(uiteraard in lingua franca)
Why are the leaders of the White House keen to start wars and wage them around the world, and make use of every possible opportunity through which they can reach this purpose, occasionally even creating justifications based on deception and blatant lies, as you saw in Iraq?
In the Vietnam War, the leaders of the White House claimed at the time that it was a necessary and crucial war, and during it, Rumsfeld and his aides murdered two million villagers. When Kennedy took over the presidency and deviated from the general line of policy drawn up for the White House and wanted to stop this unjust war, that angered the owners of the major corporations who were benefiting from its continuation.
And so Kennedy was killed, and those corporations were the primary beneficiary from his killing. The war continued after that for approximately one decade. But after it became clear to you that it was an unjust and unnecessary war, you made one of your greatest mistakes, in that you neither brought to account nor punished those who waged this war, not even the most violent of its murderers, Rumsfeld. Even more incredible is that Bush picked him as Secretary of Defense in his first term after picking Cheney as his vice president, Powell as secretary of state and Armitage as Powell’s deputy, despite their horrific and blood history of murdering humans. It was a clear signal that his administration – the administration of the generals- didn’t have as its main concern the serving of humanity, but rather, was interested in bringing about new massacres. Yet in spite of that, you permitted Bush to complete his first term, and stranger still, chose him for a second term, which gave him a clear mandate from you – with your full knowledge and consent – to continue to murder our people in Iraq and Afghanistan.
History shows the genocide and holocausts which took place at your hands: only a few specimens of Red Indians were spared, and just a few days ago, the Japanese observed the 62nd anniversary of the annihilation of the cities of Hiroshima and Nagasaki by your nuclear weapons.
Then you claim to be innocent! It is impossible to humor any of you in the arrogance and indifference you show for the lives of humans outside America, or to humor your leaders in their lying, as the entire world knows they have the lion’s share of that. Not taking past war criminals to account led to them repeating that crime of killing humanity without right and waging this unjust war in Mesopotamia.
“This war was entirely unnecessary, as testified to by your own reports. Among the most capable of those from your own side who speak to you on this topic is Noam Chomsky, who spoke sober words of advice prior to the war, but the leader of Texas doesn’t like those who give advice. The entire world came out in unprecedented demonstrations to warn against waging the war and describe its true nature in eloquent terms like “no to spilling red blood for black oil,” yet he paid them no heed.
It is time for humankind to know that talk of ’the rights of man’ and ‘freedom’ are lies produced by the White House and its allies in Europe to deceive humans, take control of their destinies and subjugate them.
Among the things which catch the eye of the repercussions of your unjust war against Iraq is the failure of your democratic system, despite it raising of the slogans of ‘justice, liberty, equality and humanitarianism’. It has not only failed to achieve these things, it has actually destroyed these and other concepts with its weapons – especially in Iraq and Afghanistan- in a brazen fashion, to replace them with fear, destruction, killing, hunger, illness, displacement and more than a million orphans in Baghdad alone, not to mention hundreds of thousands of widows. Americans statistics speak of the killing of more than 650,000 of the people of Iraq as a result of the war and its repercussions.
People of America: the people of the world have recently come to know that, after several years of the tragedies of this war, the vast majority of you want it stopped. Thus, you elected the Democratic Party for this purpose, but the Democrats haven’t made a move worth mentioning. On the contrary, they continue to agree to the spending of tens of billions to continue the killing and war there, which has led to your disappointment.
And here is the gist of the matter, so one should pause, think and reflect: why have the Democrats failed to stop this war, despite them being the majority?
The answer to this question is: they are the same reasons which led to the failure of former president Kennedy to stop the Vietnam war. Those with real power and influence are those with the most capital. And since the democratic system permits major corporations to back candidates, be they presidential or congressional, there shouldn’t be any cause for astonishment in the Democrats’ failure to stop the war.
You’re the ones who have the saying which goes, “Money talks.” After the failure of your representatives in the Democratic Party to implement your desire to stop the war, you can still carry anti-war placards and spread out in the streets of major cities, then go back to your homes, but that will be of no use and will lead to the prolonging of the war.
It has now become clear to you and the entire world the impotence of your ‘democratic’ system and how it plays with the interests of the peoples and their blood by sacrificing soldiers and populations to achieve the interests of the major corporations.
It has become clear to all that they are the real tyrannical terrorists. In fact, the life of all of mankind is in danger because of the global warming resulting to a large degree from the emissions of the factories of the major corporations. Despite that, the representative of these corporations in the White House insists on not observing the Kyoto accord, with the knowledge that the statistic speaks of the resulting death and displacement of millions of human beings, especially in Africa. This greatest of plagues and most dangerous of threats to the lives of humans is taking place in an accelerating fashion as the world is being dominated by the ‘democratic’ capitalist system, which confirms its massive failure to protect humans and their interests from the greed and avarice of the major corporations and their representatives.
And despite this brazen attack on the people, the leaders of the West – especially Bush, Blair, Sarkozy and Brown- still talk about ‘freedom’ and ‘human rights’ with a flagrant disregard for the intellects of human beings. So is there a form of terrorism stronger, clearer and more dangerous? This is why I tell you: as you liberated yourselves before from the slavery of monks, kings, and feudalism, you should liberate yourselves from the deception, shackles and attrition of the capitalist system.
If you were to ponder it well, you would find that in the end, it is a system harsher and fiercer than your systems in the Middle Ages. The capitalist system seeks to turn the entire world into a fiefdom of the major corporations under the label of “globalization” in order to protect ‘democracy’.
Iraq and Afghanistan and their tragedies; the reeling of many of you under the burden of interest-related debts, insane taxes and real estate mortgages; global warming and its woes; and the abject poverty and tragic hunger in Africa – all of this is but one side of the grim face of this global system.
So it is imperative that you free yourselves from all of that and search for an alternative, upright methodology in which it is not the business of any class of humanity to lay down its own laws to its own advantage at the expense of the other classes as is the case with you, since the essence of the laws under which you live is that they serve the interests of those with the capital and thus make the rich richer and the poor poorer.
en nee: u had deze tekst nog nergens anders gelezen, inderdaad.
overigens kunt u mij beter deze vragen stellen omtrent de Rijksdagbrand.
Jeminee, Was Sarkozy ook al bij de Rijksdagbrand? Taaie gozer.
Ik was thuis , radio aan.
Ik dacht, da’s zo’n suicidale stuntlul.
Tweede vliegtuig. Da’s nie goe nie.
Achteraf verwijt ik mezelf dat ik zo schamper deed over dat opblazen van die beelden door de Taliban.
Ik bedoel die beelden in het gebergte
Ik was die dag ziek thuis. Koppijn. Ergens on de loop van de middag besloot ik om me toch eens in m’n favoriete irc-kanaal te vervoegen. Ik zag van alles langskomen, maar kon er geen touw aan vastknopen. Dus toen ik vroeg “what happened?”, zei een Amerikaanse: “Turn on the TV. Any channel.”
Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. En eerlijk gezegd weet ik dat nog steeds niet. Ik heb sterk het gevoel dat we nog lang blijven gissen.
Locatie : Thuis heb een bakkie pinda’s gepakt een pack red bull en ben d’r maar eens lekker voor gaan zitten .
Gedachten: emotieloos Het deed me geen ruk, net als met de bijlmerramp of enschede.
Gedane actie’s: nada , ben gaan pitten geloof ik.
Wat het er toe doet : voor mij niks.
2 hectare Top A bouwgrond op de duurste locatie in NY geen verontreinigingen, geen asbest
een eeh Goudmijn. bizniz as usual,
de grondeigenaren weigeren een memorial op die locatie.
ik zal hun afkomst maar niet vermelden..
Werkte toen bij Randstad UZB, waar ik me toch al niet echt thuis voelde. Vernam van een vriend via de telefoon dat er een vliegtuig in het WTC was gevlogen. Tijdens het telefoongesprek vloog de tweede de andere toren in. Direct online gegaan. Weliswaar zat ik daarvoor in gesprek met een potentiele kandidaat, maar zowel hij als ik konden ons niet echt meer concentreren. Als geschiedenis en politiek mens begreep ik de implicaties. Alleen al die stakkers aldaar niet, want ze vonden het maar gek dat dit mij zo aangreep? Onwetende stumpers. Ik ben achter een pc gaan zitten en heb zo mijn laatste anderhalf uur volgemaakt, tegen de wil van manager, die maar bleef mekkeren. Uiteindelijk heeft het onbegrip van die collega’s en manager de doorslag gegeven en drie maanden later werkte ik ergens anders.
Grotendeels wat Hema zegt. Ik ben vrij concequent in mijn emoties omtrent mensen die ik niet ken. Zat thuis, op mn kamer, las de eerste crash ergens op internet denk ik. Zette CNN op, belde een klasgenoot op, maar die zat al te kijken. Iets gemompeld over actie en gevolg en vastgesteld dat WW3 tegen zelfmoordenaars niet erg plausibel was. Geheel niet nagedacht over enige concequenties qua draconische veiligheidmaatregelen, nu ik er over denk. Ik liep naar de huiskamer toe om de rest van de familie te informeren dat er belangrijk nieuws op CNN was. Na een half uur van dezelfde beelden en weinig nieuws op CNN ben ik wat anders gaan doen om later te checken of er nieuwe ontwikkelingen waren.
@72: pinda’s met red bull? iiewww… disgusting!
pff, inderdaad: wat doet het ertoe?
Ik zat met vrienden in een bar in Kyoto. Ik weet niet meer precies hoe laat het was, maar in ieder geval in de avond. Ze hadden van die grote schermen waar videoclips van Japanse bands werden vertoont. Opeens stopte de muziek en werden beelden van het WTC getoond met allerlei Japanse tekens erbij. Een Brit die enigzins Japans kon lezen zei dat hij het teken voor ‘aanval’, ‘ontploffing’ en ‘vliegtuig’ herkende. Geen van de aanwezige Japanners sprak goed genoeg Engels om uit te leggen wat er aan de hand was. Ik heb toen even naar mijn zusje in Nederland gebeld om te vragen wat er aan de hand was. Pas nadat ik de volgende dag in een internet cafe de site van CNN had bekeken besefte ik precies wat er gebeurd was.
Een week later vlogen we terug naar Nederland. Ik ben toen op Narita airport zeer grondig door een (vrouwelijke!) beveiligingsbeambte gefouilleerd om te kijken of ik geen scherpe voorwerpen bij me had. Dat was ook wel een aparte ervaring. Het is overigens de enige keer in mijn leven tot nu toe geweest dat ik enigzins nerveus in een vliegtuig heb gezeten. Vooral toen na de overstap op Frankfurt er een paar orthodoxe Moslims instapten compleet met baard en jurk.
Wij waren aan de laatste dag bezig van onze vakantie in Zuid-Frankrijk. Net bezig met voorbereidingen om de volgende dag vroeg te vertrekken, toen er eerst een sms kwam van onze ene zoon en even later een telefoontje van de andere. “Vliegtuig in toren, oorlog, raketten!!” en mijn reactie was: Tsja, hier kon je bijna op wachten… Wel de Wereldomroep opgezocht voor nieuws, maar op de een of andere manier raakte het me niet echt. ’s Avonds in het restaurant werd de verjaardag gevierd van de eigenaresse van de camping en dat was belangrijk genoeg om de tv snel uit te zetten…
De volgende dag een te lange autorit met files en omleidingen, dus erg laat en bekaf thuis. Geen tv aan, geen radio, maffen.
En dan gebeurt er iets vreemd (vind ik nog steeds): je hele omgeving praat over niks anders, terwijl wij zelf er heel weinig van hadden meegemaakt. Op de een of andere manier beleef je zo’n historisch moment dan op een heel afstandelijke manier. Nog steeds het gevoel van: de bijna 3000 doden is heel erg, maar dat is het ook als ze vallen bij een overstroming in Bangla Desh of een aardbeving in China…
Mijn eerste gedachte toen ik het hoorde was ; Wereldbank en CIA zal het wel uitgelokt hebben en daarna ; ze hebben het gewoon laten gebeuren . Daarna drong pas de omvang tot me door .In een chat met iemand uit NY vertelde dat ik het verschrikkelijk vond en dat ze ook op moeten passen voor eventueel gif in dergelijke stofwolken .CNN gekeken en ik weet nog dat ik het afzette omdat er non stop gezegd werd : Het zijn de terroristen ,het zijn de terroristen.
Daarna moest ik aan de bijlmerramp denken en dat al ai vliegtuig .Met die bijlmerramp heeft het jaren geduurd voor je de reden hoorde .
Waar was u?
Thuis.
Wat dacht u?
Mijn vriend JJ is nu in NY…
Wat deed u?
Als een gek bellen en internetten naar vrienden, ouders en de VS. Werkte allemaal niet.
’s Avonds om 19.00 hoorde ik (via Londen) dat vriend en aanhang oke waren. Heb de rest van de avond glimlachend van opluchting voor de tv gezeten.
@#13§2 je zou kunnen zeggen : “provo”. Iets organiseren zodat de staat zelf z’n ware gelaat toont. Maar het was & is hier wel ernstiger dan een beetje kunst.
Was op teamdag met collega’s voor de lunch ’n café binnengestapt waar CNN op stond, en heb op die manier het 2e vliegtuig live de toren in zien vliegen. Nekhaar overeind, dit is geen ongeluk, dit zijn aanslagen. Kortstondig WO3-gevoel, gesprekken met collega’s die balanceerden tussen gruwelijke misdaad en een soort verafschuwend ontzag, laat ons eerlijk zijn, voor de brutale stoutmoedigheid van de hele overneming, gesprekken ook over oogsten & zaaien, en verder uiteraard over wat staat ons nog te wachten hier in Europa, temidden van de verslaggeving over andere vliegtuigen die nog in de lucht hingen in de VS op dat ogenblik. Speculaties over “retaliation” van de VS waarin Libië en Irak ter sprake kwamen, misschien ook Afghanistan en het vredesproces in Israël. Vervolgens teamdag halfhartig en dwaasweg afgewerkt, in constante sms-verbinding met toenmalige vriendin die ziek voor de buis zat. Op tijd een café met tv binnengestapt, want er was dat Pentagon en er hingen nog andere vliegtuigen in de lucht. ’s Avonds niet veel zin meer in uitvoerig tv kijken, de dagen erna enkel nog het reguliere nieuws gevolgd op radio, kranten en af en toe tv. Sargasso kende ik nog niet.
Slotvraag : ’n Bijbelse “you’re gonna reap just what you sow” reflectie op Noord-Zuid en Oost-West, nog los van de verdere demoniseringen.
Op het moment van de eerste inslag zat ik in een werkruimte van de first class wachtruimte van British Airways op Heathrow te werken aan een artikel over de terugkeer van de Concorde. Testpiloten van dit supersonische vliegtuig zouden later een persconferentie geven op Heathrow. Er stond een televisie en ik zag er wel een groepje mensen staan, zwijgzaam. Ik besloot ook even te gaan kijken en zag een brandende toren van het WTC. Tot ik live het tweede vliegtuig er in zag vliegen. Verbijsterd heb ik met dat internationale gezelschap gekeken. De persconferentie ging door, maar het was allemaal heel onwerkelijk. In de taxi naar de juiste terminal voor de terugvlucht kwam het bericht door dat Heathrow zou worden gesloten wegens mogelijke aanslagen. Met grote vertraging vloog ik met KLM later op de avond terug. Onwillekeurig hield je bepaalde personen in de gaten. Ik was blij dat ik thuis was en heb nog uren met vedrbijstering naar CNN gekeken.
Ik werk op een krantenredactie, en daar was ik ook. Omdat de televisies altijd aan staan verzamelde zich al snel een groepje om CNN toen het eerste toestel was binnengevlogen. Vermoedelijk een aanslag, zeiden we elkaar. Toen de tweede. De CNN-verslaggever vroeg ‘of het misschien mogelijk is dat er iets verkeerd is met de verkeersleiding’ – wat ik een aartsdomme opmerking vond. ‘Nu wordt alles anders’, was m’n letterlijke gedachte. En toen brandden de torens alleen nog maar. Bij het instorten dacht ik alleen maar: al die mensen, al die mensen….
Daarna als een gek bestanden binnegehaald op Internet, want dat de belangrijkse sites plat zouden gaan viel te verwachten. Achteraf opmerkelijk dat we binnen een paar uur vrij zeker waren over al qaeeda als vermoedelijke aanstichter. Zo moeilijk was dat dus niet. ’s Avonds zei ik een collega: als je toevallig nog vrienden hebt in Afghanistan, zou ik ze maar zo snel mogelijk terugroepen.
zat op mijn werk toen ik vaag hoorde over vliegtuig in gebouw, Maar pas thuis om 17.30 zag en begreep ik wat er gebeurd was. Woede voelde ik blij dat die terroristen dood waren, dat die laffe smeerlappen zoveel onschuldige mensen hebben meegenomen vergeef ze dat nooit meer. van mij mogen heel arabie bombarderen.
En wat een smerige idiologie hebben die moslims
Kwam thuis, zag het op tv (duh). De obscene gedachte dat het eigenlijk hoog tijd was dat Uncle Sam eens in het scrotum getrapt werd, liet zich de eerste dagen niet makkelijk verjagen, en dit was bij iedereen om mij heen ook zo. Maar daarna: dit is een loyaliteitstest. Wij Europeanen worden geacht medeleven te tonen aan de slachtoffers van het WTC, terwijl hier nooit iemand stil heeft moeten staan bij de 3000(!) Panamese slachtoffers die blijkbaar nodig waren bij de arrestatie van ooit-CIA-wernemer-maar-nu-freelancer Manuel Noriega. (Oftewel: het is geen fascisme als de VS het doen)
ik was op mijn werk. Een collega ging ziek naar huis, zette de tv aan, en zag het nieuws over het eerste vliegtuig. Ik dacht toen dat hij het amsterdamse WTC bedoelde. Toen mij duidelijk werd dat het om het WTC in NYC ging, dacht ik tegelijk “oh, gelukkig” en “holy shit dat wordt WOIII”. Er is geen tv op het werk. Wel internets. CNN en andere nieuwssites gingen offline. Retecool, waar ik nog niet logde, was wel up, en deed af en toe updates, en was zodoende mijn nieuwsbron.
Toen ik s’avonds eindelijk kon slapen, klopte een huisgenoot aan om te zeiken over wasmiddel dat sneller op ging dan hij dacht, en hij wilde mijn waspoeder zien, als bewijs dat ik niet jatte. Het was surrealistisch. Ik weet niet meer of ik aardig was.
Ik meen me te herinneren dat ze zeiden dat de luchtmacht het 4e vliegtuig had neergeschoten.
Waar ik was doet er niet toe, want ik heb er niets mee te maken.