Tyva! Steppes en Djengis werd het. Zuidgebonden geboeid – en wat hebben ze hun best gedaan deze nomaden te knechten.
Alles wat overheersen kon overheerste. De pan onderaan de hymalaya, en erin hakken maar.
Met nog wat ruines, met nog wat gecastreerd kleurworstelen (meer aaien dan wurgen)
maar met vooral het strotzingen.
Stemming uit de onderwereld, bijna op het dak van het onze.
Dronken van ijlheid in de lucht zouden we zweren dat de Oranje Orpheus zo rond de 7de minuut een bekend lied bracht – maar ook auntie Aussie Emma wist ons niet te vertellen wat.
Lang geleden dat we ons met zoveel moois wisten te omrigen. De pezige Wladimiertjes geprangd tussen antianarchistisch rood of zwart achter ons
mogen hun camouflagepakjes houden, wij trekken zuid- en hoogwaarts!
Tot maandag.