Vrijdag Vraag – Ontslagrecht

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Reacties (22)

#1 Hiram

Neen.

  • Volgende discussie
#2 Chinaman

Jazeker, wij willen geen slaaf meer zijn van het contract voor onbepaalde tijd…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 su

Nee, wij willen geen slaaf zijn van de willekeur en drang naar gemakzucht van de bazen en onrealistische eisen van investeerders. Aan de grote reorganisaties van de afgelopen jaren zien we dat het huidige ontslagrecht meer dan genoeg mogelijkheden bieden aan werkgevers om hun boventalligen te ontslaan. Verder uitholling vergroot slechts de ongelijkheid in het arbeidsmarkt ten nadele van de werknemer en zal de kloof tussen arm en rijk nog groter maken.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 steeph

Ja, het huidige ontslagrecht biedt de werknemers een veel te comfortabele positie waarin ze vooral moeten voorkomen dat ze iets fout doen maar verder zich nergens zorgen over hoeven te maken. Goed voor het welzijn voor de werknemers, slecht voor de slagkracht van het bedrijfsleven.

(Niet geheel mijn mening, maar de JA kant was aan de beurt).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Oersoep

Ja. Als men gemakkelijker kan ontslaan neemt men gemakkelijker aan.

Dat geeft ook de minder mooi-geCVde onder ons de kans ten minste een beetje werkervaring op te bouwen.

Voor het vakbonden / CAO / enz wereldje zal het minder aantrekkelijk zijn, maar het zal zeker de overlevingskansen van de kleine dienstverlenende bedrijven bevorderen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Branko Collin

Nee, want het leidt tot nationalisering van het oplossen van arbeidsproblemen; meer mensen zonder werk, dus meer klanten voor CWI en UWV. Door het ontslagrecht te versoepelen wentelen werkgevers de problemen die ontstaan door hun onkunde of hun onbereidheid te onderhandelen af op het rijk en de belastingbetaler.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 ijsbrand

Door het ontslagrecht te versoepelen wentelen werkgevers de problemen die ontstaan door hun onkunde of hun onbereidheid te onderhandelen af op het rijk en de belastingbetaler.

Door het starre ontslagrecht is het WAO-probleem ontstaan; het was makkelijker om mensen af te keuren dan om ze gedaan te geven.

Het probleem was vervolgens dat te veel afgekeurde mensen dachten dat ze ziek waren, en er allemaal nieuwe regels moesten komen om toegang tot de WAO moeilijker te maken. Bureaucratie komt ergens weg.

Het ontslagrecht is volgens mij maar een deelprobleem. Arbeid is hier domweg te duur, omdat de belasting op arbeid hier onder meer douceurtjes als de hypotheekrente-aftrek moet bekostigen. Dit zegt overigens de OESO [OECD], en heb niet ik zo maar bedacht.

Dus bij makkelijker ontslaan, hoort ook het makkelijker lonend maken om iemand in te huren.

Me dunkt dat politici te beoordelen zijn op hun visie over deze problematiek.

Me dunkt dat die er niet is.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 arieT

Ik denk dat meer dynamiek op de arbeidsmarkt goed is. Of een versoepeling van het ontslagrecht echt nodig is, weet ik niet heel zeker. Nu is het al zo dat je iemand vrij makkelijk kan ontslaan. Mijn voorkeur gaat uit naar een versoepeling, omdat ik denk dat dat inderdaad de doorstroom ten goede komt. Wat ook betekent dat werkgevers meer risico durven nemen bij het aannemen van moeilijk plaatsbare mensen, die al een tijdje in de kaartenbak van het CWI zitten.

Ja dus.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Branko Collin

Me dunkt dat politici te beoordelen zijn op hun visie over deze problematiek.

Me dunkt dat die er niet is.

Die is er wel, onder andere bij CDA (alhoewel ze er daar over zwijgen) en bij Groen Links. Wil nog niet zeggen dat het een goede visie is.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 London Calling

Absoluut. Ik heb in het verleden een tijdje arbeidsrechtzaken gedaan (veelal voor de werknemer) en het is gewoon een feit dat het Nederlandse ontslagrecht waanzinnig in het voordeel van de werknemer is. Er zijn zoveel trucs waar je als werknemer gebruik van kan maken dat een werknemer vaak met een bijzonder riante ontslagvergoeding weg komt, die eigenlijk in geen verhouding staat tot het geleden verlies. Voorbeelden zijn trucs zoals: je ziek melden zodra je het ontslag ziet aankomen, zodat de werkgever eerst een reintegratietraject moet doorlopen, of bij een (terecht) ontslag op staande voet toch de nietigheid inroepen, zodat de werkgever zich gedwongen ziet om te schikken vanwege het risico dat een trage rechtsgang een fikse loonvordering oplevert, enzovoorts.

Hier in Engeland is het vrij makkelijk om mensen te ontslaan zolang je maar een eerlijke selectieprocedure (bij collectief ontslag) of een correcte disciplinaire aanpak voorafgaand aan het ontslag kunt aantonen. De ontslagvergoedingen zijn ook vrij laag (circa een week per gewerkt jaar plus de opzegtermijn). Het systeem is desondanks rechtvaardig omdat de werkgever, als blijkt dat er daadwerkelijk sprake is van een onbehoorlijk ontslag een flinke schadeclaim zal moeten betalen die in sommige omstandigheden, zoals in het geval van discriminatie, ongelimiteerd is.

Het is inderdaad ook een kwestie van flexibiliteit. Een soepel ontslagrecht maakt het makkelijker en goedkoper voor werkgevers om mensen aan te nemen en dwingt werknemers hun carriere en ontwikkeling te blijven onderhouden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 su

en dwingt werknemers hun carriere en ontwikkeling te blijven onderhouden.

Kun je dat onderbouwen?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Snaporaz

Nee, het Belgische opslagrecht ;-)) But seriously : ik vind dat je het hele plaatje moet bekijken, ipv te sleutelen aan deze of gene regeling (oprotpremies). Ontslag heeft te maken met banen op overschot, rationaliseringen, bedrijven in staat stellen competitief te blijven, enz. Maar voor het overige meer met het ontslagen werkvee dan met de bedrijfsleiders en de eisende aandeelhouders. Namelijk met mensen niet doen terechtkomen in (meer van) hetzelfde probleem, maar in een nieuwe en hopelijk betere situatie. Met nieuwe kansen geven of andere loopbaanperspectieven bieden via opleidingen, loopbaanbegeleiding, tweedekansonderwijs, outplacement, startpremies, loopbaanonderbreking, enz. (In economisch welvarende tijden hoorden daar ook sabbaticals bij.) Sociaal zijn is niet alleen mensen niet in de armoede terecht doen komen, maar ook de tredmolen utopisch blijven verven.

M.i. ligt de oplossing zowel in betere maatregelen rondom ondernemerschap als in betere arbeidstrajectbegeleiding, cf. wat nodig is om langdurig werklozen terug actief te krijgen. Klinkt utopisch? Zo ver wil ik daarom niet gaan, maar het lijkt me wel belangrijk om het debat te voeren op een manier dat de werknemers niet denken “meer ellende en vermoeienis” en wel “meer kansen”. En dus te praten over ontslagrecht in functie van het totale arbeidsmarkt- ja economische beleid, daarin terdege rekening houdend met wat ondernemers of bestuurders van instellingen nodig hebben om slagkracht te kunnen houden. Behalve vanuit welke perspectieven een werkloze wachten, ook vanuit welke perspectieven er ontbreken om (al was het maar tijdelijk) ondernemen aantrekkelijker te maken voor mensen wier loopbaan even op pauze staat. Want als steeds meer mensen door de economie worden gevraagd om in freelance of uitzendbanen te stappen, mag daar best wel ’s een betere regeling voor worden uitgewerkt. (Ook voor artiesten overigens.) Desnoods vanuit “het sociale Europa”, als dan blijkt dat paarse regeringen er maar niet in slagen het ondernemen makkelijker kunnen maken voor starters, temidden een wereld die arbeidscontracten steeds meer bekijkt als een overeenkomst voor het leveren van diensten. (Ik alludeer hier op een tekortkomen van VLD en MR in België sinds ’99, en van de sociaaldemocraten die in zoveel Europese landen de premier of de president leveren.)

Maar we wijken af : m.i. is een eerste discussie over ‘ontslag’ inderdaad onlosmakelijk verbonden aan een debat over ‘omscholing’. Liefst ruimer, maar dat alvast. Mensen kansen geven of ze helpen te vinden, is cruciaal. Edoch als je ziet hoe onbekend het Europees gesubsidieerde systeem van loopbaanbegeleiding is, of hoe moeilijk het in Vlaanderen is om ‘levenslang leren’ in de praktijk te brengen met ‘adviescheques’ en wat nog al niet, dan denk ik dat er behalve in duurzaam beleid ook nog veel moet worden geÏnvesteerd in sensibilisering. Oprotpremies zijn een technisch akkefietje binnen het omscholingsdebat, dat vergt dat werkelijk iedereen de grote sprong voorwaarts durft te nemen, vakbonden en hun leden incluis. En als ik dan lees wat er bij de Stentor staat, dan vrees ik dat het (ook) Nederland momenteel ontbreekt aan inspirerende politici met Lef, Visie en Overtuigingskracht?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Belgium wailing

Lange en ernstige commentpost van Snap’o’raz daarnet gepost, maar niet on line ?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Crachàt

ik zie nix in de commentsfilter, alvast…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 steeph

@Crachat: Komt omdat je niet weet waar je het zoeken moet. Zat er wel in. Sterker nog, 4 stuks.
Sorry Snap.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 Belgium wailing

Dan proberen we het zo… >>Nee, het Belgische opslagrecht ;-)) But seriously : ik vind dat je het hele plaatje moet bekijken, ipv te sleutelen aan deze of gene regeling (oprotpremies). Ontslag heeft te maken met banen op overschot, rationaliseringen, bedrijven in staat stellen competitief te blijven, enz. Maar voor het overige meer met het ontslagen werkvee dan met de bedrijfsleiders en de eisende aandeelhouders. Namelijk met mensen niet doen terechtkomen in (meer van) hetzelfde probleem, maar in een nieuwe en hopelijk betere situatie. Met nieuwe kansen geven of andere loopbaanperspectieven bieden via opleidingen, loopbaanbegeleiding, tweedekansonderwijs, outplacement, startpremies, loopbaanonderbreking, enz. (In economisch welvarende tijden hoorden daar ook sabbaticals bij.) Sociaal zijn is niet alleen mensen uit werkloosheidsvallen halen en goede arbeidsomstandigheden bieden of ze niet in de armoede terecht doen komen, maar ook de tredmolen utopisch blijven verven. Pas vanuit dat licht kun je een ontslagregeling herbekijken, en onderzoeken of oprotpremies en opzegtermijnen nog wel in tune zijn met de huidige werkelijkheid.

M.i. ligt de oplossing zowel in arbeidstrajectbegeleiding en omscholing als in betere maatregelen rondom ondernemerschap, cf. wat nodig is om langdurig werklozen terug actief te krijgen. Klinkt té utopisch? Zo ver wil ik daarom niet gaan, maar het lijkt me wel belangrijk om het debat te voeren op een manier dat de gewone man niet denkt “meer ellende en vermoeienis” en wel “meer kansen”. In functie van het totale arbeidsmarkt- ja economische beleid terdege rekening houdend met wat ondernemers of bestuurders van instellingen nodig hebben om slagkracht te kunnen houden. Maar net zo goed ook vanuit welke perspectieven een werkloze wachten, en zelfs vanuit welke perspectieven er ontbreken om ondernemen aantrekkelijker te maken voor mensen wier loopbaan even op pauze staat. Want als steeds meer mensen door de economie worden gevraagd om in freelance of uitzendbanen te stappen, mag daar best wel ’s een betere regeling voor worden uitgewerkt. Desnoods vanuit “het sociale Europa”, als dan blijkt dat paarse regeringen er maar niet in slagen het ondernemen makkelijker kunnen maken voor starters, temidden een wereld die arbeidscontracten steeds meer bekijkt als een overeenkomst voor het leveren van diensten. (Ik alludeer hier op een tekortkomen van VLD en MR in België sinds ’99, en van de sociaaldemocraten die in zoveel Europese landen de premier of de president leveren.)

Mensen qua arbeid kansen geven of ze helpen te vinden, is cruciaal, en allesbehalve gemakkelijk. Edoch als je ziet hoe onbekend het Europees gesubsidieerde systeem van loopbaanbegeleiding al is, of hoe moeilijk het in Vlaanderen blijkt te zijn om het iemand gemakkelijk te maken om te freelance tijdens een loopbaanonderbreking, laat staan om politiek beleden thema’s als ‘levenslang leren’ in de praktijk te brengen met ‘adviescheques’ en wat nog al niet, dan denk ik dat er nog veel moet worden geïnvesteerd in sensibilisering. Oprotpremies zijn een technisch akkefietje binnen het omscholingsdebat, dat vergt dat werkelijk iedereen de grote sprong voorwaarts durft te nemen, vakbonden en hun leden incluis. En als ik dan lees wat er bij de Stentor staat, dan vrees ik dat het (ook) Nederland momenteel ontbreekt aan inspirerende politici met Lef, Visie en Overtuigingskracht?

En is het hele arbeids- en ondernemingsgegeven niet bij uitstek een dossier dat Europees teveel op de plank blijft liggen in het licht van de verander(en)de tijden ?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 Belgium wailing

Oeh… #16 komt in de plaats van #12 – pardon for my part in minor f*ck*p ! – Snaporaz

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#18 MP

Ik ben in dubio. Waar ik mij erg zorgen om maak is dat je boven een bepaalde leeftijd nauwelijks meer aan de slag komt na ontslag. Het lijkt mij aantrekkelijk voor bedrijven om steeds maar jonge mensen aan te trekken uit bijvoorbeeld landen met een minder sterke economie. Wip je de ouderen eruit en vul je het aan met jonge mensen.
Ook het ontstaan van een angstsfeer dat je zo maar even op straat komt te staan als je de baas niet tevreden kunt houden.

Ik word een beetje moe van dat blindstaren op die economische groei. Het gaat niet meer om samen leven maar om een soort van fabrieksproces.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#19 London Calling

@su: ja hoor. In NL geldt bij collectief ontslag tegenwoordig het beginsel dat je de ontslagen binnen een groep werknemers moet uitsmeren over de leeftijdsgroepen. Dat is al een verbetering met enkele jaren geleden, want toen was het verplicht om het Last In First Out principe (LIFO) te hanteren. Beide aanpakken betekenen echter dat werknemers voor ontslag worden geselecteerd die niets te maken heeft met hun toegevoegde waarde voor het bedrijf of hun kwalificaties.

Hier in Engeland geldt het principe dat de selectie objectief redelijk moet zijn. In de praktijk betekent dit dat een bedrijf externe deskundigen inschakelt, die voor elke functie een ideaal werknemersprofiel opstelt, en vervolgens beargumenteert welke werknemers daar het best aan voldoen. De besten mogen blijven, de anderen worden ontslagen.

Dit betekent dat hier in Engeland werknemers die presteren en zich blijven bijscholen betere kansen hebben om een collectief ontslag te overleven, terwijl het in Nederland niet uitmaakt wat je hebt gedaan.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#20 CiNNeR

Het lijkt me weinig verstandig in een maatschappij waar ouder worden of een arbeidshandicap hebben bijna als crimineel wordt gezien. En omdat het mijns inziens niet zo is dat ouderen en arbeidsgehandicapten niet aangenomen worden omdat ze vrijwel niet meer weg te krijgen zijn maar omdat werkgevers teveel voor een dupje op de eerste rang willen zitten. Die mentaliteit onder werkgevers verander je denk ik niet door versoepling van het ontslagrecht.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#21 Bung Phê

Simpele vraag van een simpel mens: betreft dit een bilateraal ontslagrecht?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#22 Jasper

Er is geen ekele reden waarom het ontslagrecht aangepast zou moeten worden. Hoewel het ontslagrecht op een eerste blik in het voordeel van de werknemer lijkt, is de praktijk dat hele arbeodsrecht in het voordeel van de werkgever is.
Versoepeling van het ontslagrecht, en in weerwil van een eider die roept dat het ontslagrecht te star is moet toch worden aangemerkt dat het ontslagrecht, zeker in de zaken die te maken hebben met economisch belang, veel ruimte biedt aan werkgevers om er goedkoop van af te komen (bijvoorbeeld: de loonvordering is laatste vordering die voldaan hoeft te worden in het gevan van een -al dan niet geveinsd- faillissement), kan alleen versoepeld wirden indien het arbeidsrecht versoepeld wordt. Zo zal het concurrentie beding, en langlopende secundaire arbeidsvoorwaarden -hypotheek korting, leaseauto- om maar een paar voorbeelden te noemen, dan beter naar de werknemer gericht moeten worden.

In de alledaagse praktijk heeft een bedrijf met een behoorlijk sociaal plan alle ruimte om werknemers te ontslaan. Voor niet goed functionerende werknemers is die ruimte er al lang in het Nederlands recht. Voor de laatste groep moet er wel aan dossiervorming gedaan worden, maar dat is een logisch gevolg.

Vergeet niet dat de werkgever en werknemen BEWUST een verplichting voor onbepaalde tijd aangaan. Het arbeidsrecht is er bij gebaat om het verbod op meerdere bepaalde tijd contracten op te heffen. Dat leidt wellicht tot looneisen, maar een versoepeling van het ontslagrecht zal dat ook zeker tot gevolg hebben (nogal wat negatieve effecten van de inkomenspolitiek worden nu ook al via CAO’s gerepareerd, hoewel het nominale salaris de afgelopen jaren nauwelijks is gestegen -in allerlei salaristabellen zijn geen verhogingen doorgevoerd- is het inkomen wel gestegen -mensen maken eerder promotie, aanvangssalarissen zijn gestegen).

Kortom, het aanpasen van een enkel onderdeel van het arbeidsrecht is ongewenst, ook al roepen de werkgevers dat het moet.

Bovendien leidt versoepeling van het ontslagrecht tot een toename van de werkloosheid. Werkgevers worden dan beloond voor een inruilen van werknemers, duur niet omdat zij ouder zijn, maar duur omdat zij reeds langere tijd bij een bedrijf werken, welke reeds lang aan een bedrijf zijn verbonden, door werknemers die net binnekomen. Dit is slecht voor een bedrijf. De visie dat de kosten voor bedrijf alleen naar beneden kunnen met een groot ontslag is dan ook onjuist. Ontslag van personeel is een kapitaalvernietiging van jewelste. Het koude feit dat personeelskosten, lees slalarissen, de enige post op de balns zijn die zichtbaar op korte termijn beïnvloed kunnen worden, doet daar niets aan af.
Alle tijd en geld welke in een mederwerker gestoken is, verdwijnt van de balans.

  • Vorige discussie