Is Obama’s plan voor de Amerikaanse economie en energievoorziening haalbaar en realistisch?
Vrijdag vraag | Obama’s plan
Foto:
Is Obama’s plan voor de Amerikaanse economie en energievoorziening haalbaar en realistisch?
Reacties (14)
Dit jaar, dus zonder de Obama-injectie (Terrence en Wesley hebben er al een gekregen!), loopt het tekort op de begroting in de VS op tot 1,2 biljard dollar. Dus daarbovenop komen nog Obama’s uitgaven en belastingverlaging. Verder gaat gedurende Obama’s regeringsperiode de langverwachte baby-boom generatie pensioneren.
Ik heb begrepen dat een aanzienlijk deel van de schuld die landen hebben elk jaar zo’n beetje moet worden hergefinancierd door obligaties, om oudere obligatie-verpichtingen te voldoen. Die kosten momenteel geen drol, maar er komt een tijd dat de overheid weer echte rente moet gaan betalen.
Notoir donkerkijkerd Kees de Kort op Beursplaza:
Dan is er ook nog het tot nu toe zwaar onderbelicht gebleven probleempje van de financiering van de krankzinnig oplopende tekorten van de verschillende overheden in de wereld. Gisteren in Duitsland een kleine waarschuwing. Er bestond maar weinig belangstelling voor een nieuwe 10-jaars Bund. Tegen de tijd dat de ergste vrees uit de rentemarkten gaat verdwijnen, kan die belangstelling nog wel eens veel verder afnemen.
En ik neem aan dat dat voor obligaties uit de VS net zo goed gaat gelden. Daarbij heb ik nog het volgende idee: Zolang de wereldhandel floreert wordt er over de hele wereld in dollars gehandeld, en dat betekent dat die (gedeeltelijk) weer terugvloeien naar de VS door de aanschaf van die obligaties. Nu de wereldhandel een dreun te verduren krijgt kan ik me voorstellen dat daar ook de klad in komt.
Het belangrijkste van Obamas speech is dat het richting geeft aan toekomstige investeringen. Ik denk dat de overheid niet meer de middelen heeft om zelf de economie om te gooien naar een duurzame “schone energie economie”, maar een combinatie van stimuleringsmaatregelen en verboden zal het nu slapende geld de juiste richting in duwen. Daarmee komt een eind aan de mix van marktverzadiging en overcapaciteit, want het is een totaal nieuw gebied (op wat experimenten in California na). Voorwaarde voor succes is wel dat er geen zakken met geld naar lobbygroepen gegooid worden. Maar gelukkig is er nu zo weinig financiele speelruimte dat dat scenario onwaarschijnlijk is.
Ter ondersteuning van MS’ punt:
http://www.thetrumpet.com/index.php?q=5835.4195.0.0
China is de grootste financier van de staatsschuld van de VS. Die krijgen steeds minder trek daarin. En juist nu zal Obama toch nog ff wat meer nodig hebben.
Aan de andere kant, ook hier speelt weer de vraag van vertrouwen mee. Als je niet gelooft dat er een goed plan is, leen je minder makkelijk.
Ben benieuwd trouwens of Obama het aandurft geld weg te halen daar waar het nog wel zit (de bovenste 1% van het land).
@1 Het is 1,2 biljoen (1200 miljard) niet biljard.
Het aandeel buitenlandse financierders van de amerikaanse staatsschuld is 25%. 75% is binnenlands en de grootste zijn Medicare en Social Security die hun geld graag ook veilig beleggen in staatsobligaties.
De staatsschuld (public debt) als percentage van het GDP is in vergelijking met andere landen niet extreem en daar staan de V.S. op de 27e plaats. Ook historisch gezien is de staatsschuld als percentage van het GDP niet het hoogst in de geschiedenis.
Het komt volgens mij neer op het vertrouwen die bestaat in de plannen van de regering Obama en de bereidheid en het belang van investeerders (voornamelijk binnenlandse) om daarin geld te steken. Ik denk dat Obama gewoon een heel goede case heeft.
@scrutinizer: Dat wonderlijke verhaal van medicare en Social Security ben ik eens ingedoken. Feitelijk kwam het neer op het direct aanvullen van de staatsbegroting zonder garantie dat het geld in de toekomst terugkomt (lenen aan jezelf).
Verder is het GDP van de VS met terugwerkende kracht verdacht. Het zal dit jaar ook stevig lager uitkomen, terwijl de schuldpositie heel er oploopt.
Maar los van de percentages, moet je wel landen hebben die uberhaupt genoeg geld in kas hebben om het uit te lenen. En daar gaat het zo wringen.
En verder is het nu nog niet op een historisch hoogtepunt (in procenten), maar wel hard op weg en je moet al een heel eind terug:
http://zfacts.com/p/318.html
@1, MS: Wat De Kort volgens mij bedoelt is dat de rente op obligaties omhoog moet. Tijdens de kredietcrisis wilde iedereen obligaties hebben, waardoor de rente erop daalde (in de VS meen ik zelfs onder de inflatie). Nu komt de rest van de kredietmarkt weer op gang, terwijl overheden steeds meer willen lenen. Dus moeten ze meer rente geven om kredietverstrekkers te interesseren. Er is altijd wel iemand die krediet wil verstrekken, als je maar genoeg rente betaalt.
@Steeph Je moet inderdaad een eind terug en het wordt uiteraard een langjarig verhaal. Maar kijk eens hoever Clinton al was gekomen. Nu moet echter vaart worden gemaakt want een stilstaand vliegtuig valt niet te besturen.
De hoeveelheid investeringen door andere landen gaat inderdaad wringen, maar ik verwacht veel van investeerders binnen de V.S. die naast een financieel belang ook steeds meer het maatschappelijk belang zien en ook nog eens een persoonlijk belang hebben bij een stabiele maatschappij.
Daarvoor is het vertrouwen in de plannen en de regering wezenlijk. Je moet je toch niet voorstellen dat in plaats van Obama/Biden McCain en Palin aan het roer hadden gestaan. Dan had iedereen zijn handen ervan afgetrokken.
Haalbaar?
Ja, mits iedereen (Congres, het bedrijfsleven en de consument) er het vertrouwen in krijgt, waar Scrutinizer het hierboven over had.
Dan zal het Congres de plannen grotendeels steunen, zal het bedrijfsleven de overheidssteun aangrijpen om eindelijk de nieuwe energiemarkt op poten te zetten en de consument doen wat van hem/haar wordt verwacht: spenderen.
Het vertrouwen zal alleen gewonnen woden als Obama iederen er van kan overtuigen dat men het oude, bekende welvarende leventje weer kan oppakken.
Realistsich?
Dat dan weer niet. De crisis leert dat er het nodige moet veranderen en dat oude, vertrouwde leventje er misschien wat anders uit moet gaan zien.
Dat veroorzaakt onzekerheid. Bovendien denk ik dat één ambtstermijn niet genoeg is om in alle lagen een cultuuromslag te bewerkstellingen naar voldoende beschikbare en betaalbare middelen als wonen, energie, werk en zorg belangrijker worden geacht dan kapitaalgroei alleen.
Obama zal, net als Clinton, een heel eind komen, maar alleen als bezemjongen in de Augiusstal. Als-ie de boel aardig aan kant heeft, nemen de Republikeinen het weer over en herstellen het “oude, vertrouwde”.
@9 Dat is dan weer niet helemaal wat Obama zegt. Een wezenlijk deel van zijn plan is het op de middellange termijn verminderen van eerste het begrotingstekort en uiteindelijk de staatsschuld. Tot nu toe zijn de grote klappen opgevangen door de aandeelhouders. Het is echter duidelijk dat we allemaal moeten gaan aanpassen, met name in de V.S. en dat het leventje van weleer niet meer in dezelfde vorm terug komt.
De opgezwollen credit lines moeten worden ingehaald. De banken hebben dit echter voor het grootste deel al zelf bedacht en voor het geval ze dat nog niet bedacht hadden, zullen ze door overheden worden gedwongen zich meer te gaan gedragen als de saaie conservatieve bolwerken die ze horen te zijn.
In de tussentijd moet de rol van de banken tijdelijk ondersteund worden door de overheid door economische investeringen, met name in de infractructuur. De aard en de duurzaamheid van de investeringen zijn daarbij van wezenlijk belang.
Natuurlijk is het belangrijk dat consumenten spenderen, maar wel met geld dat ze zelf bezitten of wat ze met een gezonde marge verantwoord kunnen lenen.
Je zorg over de verkiezingen deel ik, maar ik zie hoopvolle ontwikkelingen, de GOP ligt aan diggels en met name de jeugd stemt niet langer Republikeins, zelfs voor een deel van de fundamentalistisch christelijke jeugd niet.
Nee, het economische plan van Obama is gedoemd. Drie redenen.
(1) Hij wil de economie stimuleren met belastingverlagingen. Dat werkt niet. Amerikanen zitten diep in de schulden en zullen heel veel van dat geld direct weer naar de banken moeten doorsluizen. Die doen er zoals bekend op dit moment niets mee; daarom hebben de grote kapitaalinjecties van de afgelopen maanden niets uitgehaald.
(2) Het plan is niet groot genoeg. De verwachte “GDP gap” is bijna tien procent, daar zet hij drie procent van GDP tegenover.
(3) Obama vergeet de belangrijkste les uit de Japanse crisis van de jaren negentig. Ter herinnering, ook in Japan was er een onroerend goed-bubbel, waarna de banken in de problemen kwamen. Ook in Japan kregen de banken eerst kapitaalinjecties, wat niet werkte. Daarna werd, net als nu in Amerika, de rente tot bijna nul verlaagd, wat ook niet hielp. Vervolgens werden om de economie te stimuleren enorme investeringen gedaan in infrastructuur, wat ook onvoldoende effect had.
Het Japanse herstel begon pas toen in 2001 Heizo Takenaka minister van economische zaken werd, die van de financiële instellingen een grote schoonmaak eiste. Hij dwong banken een eerlijke inschatting van non-performing loans te maken, liet eindeloos de boeken controleren, etc. Pas toen zo de rotte kern uit systeem was verwijderd, herstelde het vertrouwen in de economie.
Dat zie ik in de VS, waar de invloed van de financiële sector op de politiek nog veel groter is, niet zo snel gebeuren.
@11:
1. Het is niet het belangrijkste onderdeel van het plan en meer bedoeld om de republikeinen mee te krijgen. Het kan nog op forse weerstand rekenen in het Democratisch congres en zal waarschijnlijk worden afgezwakt.
2. Het plan van Obama is tot 10% van het GDP, namelijk 1,2 biljoen dollar (GDP is momenteel 13 biljoen, zal uiteraard minder worden in 2009)
3. Die les wordt volgens mij wel degelijk getrokken. Banken gaan veel meer beteugeld worden. Ik denk dat het wel gebeurt en dat naast overheid ook investeerders dat zullen gaan eisen.
@12:
1. 300 miljard is een hoop geld voor een paar Republikeinse stemmen…
2. Volgens mij vergis je je hier. Obama’s stimuleringsplan kost ongeveer 775 miljard, waarvan 300 miljard opgaat aan die vermoedelijk weinig effectieve belastingverlagingen. Die 1,2 biljoen is het geschatte begrotingstekort voor 2009, maar dat was zonder deze extra uitgaven ook wel tegen de 400 miljard uitgekomen (natte vinger-schatting op basis van de tekorten van de afgelopen jaren).
3. Ik hoop dat je gelijk hebt, maar ik zie er nog geen bewijs voor.
Nee :-)