Is het beperkenvan de bonussen op basis van de aandelenkoersen als beloning voor de top van bedrijven wel of niet een zinvolle maatregel? Schaadt het wel of niet de economie? Welke maatregel zou u voorstellen?
Ja beperking van bonussen is een zeer zinvolle maatregel. Die zogenaamde boosheid van Wientjes geeft alleen maar aan waarom dat zo belangrijk is. Het egoïsme en het narcisme van dit soort zogenaamde topmanagers begint stuitend te worden.
De aanwezigheid (of afwezigheid) van bonussen heeft namelijk helemaal geen enkele relatie tot het Nederlandse vestigingsklimaat.Dat klimaat wordt gevormd door zaken als goede infrastructuur, goed onderwijs en gunstige vestigingsvoorwaarden. Die managers die dus een land mijden waar bonussen voor henzelf beperkt zijn terwijl het vestigingsklimaat verder uitstekend is, zijn aantoonbaar met eigen belang en niet met bedrijfsbelang bezig.
#2
HansR
Ja.
Nee.
Percentage stijging van de [eigen] aandelen wordt uitgekeerd als percentage van hun vaste salaris. Percentage daling wordt ingehouden op hun salaris. o.i.d.
#3
Bismarck
Het beperken van bonussen is op zich een goede maatregel, maar om de aandelenkoers als maatstaf te gebruiken? Denk aan het aandeel Fortis, dat vorig jaar er zeer florissant voor stond, terwijl de leiding bezig was met het maken van grote fouten. Vergeet niet dat een manager met een bonusregeling op aandelen in 1 jaar voldoende binnenkopt om op het droge te zitten, als hij zo’n truc klaarspeelt.
#4
Chiel
Het slaat teveel door naar de andere kant als de overheid bepaalde prestatiebeloningen gaat verbieden. Met het principe dat bestuurders een deel van hun salaris ontvangen afhankelijk van de prestaties van het bedrijf is niets mis. De aandelenkoers van een bedrijf geven daarbij op de (midden)lange termijn een goed beeld van de prestaties. Het zou daarom niet slim zijn om deze link helemaal te verbieden. Je kunt wel iets doen aan de korte termijn speculaties, bijvoorbeeld bonussen uitkeren in de vorm van aandelen die pas na een aantal jaar mogen worden verkocht.
Andere maatregelen die overdreven bonussen kunne beperken zijn:
– vaststellen van maximum verhouding tussen laagste en hoogstebeloning in een bedrijf
– herinvoeren van een zeer hoog toptarief in de belasting (72%), zoals Tinbergen al zij “dan heeft de samenleving er in ieder geval meer aan dan de individuele persoon”
Met het vestigingsklimaat heeft het verder niet veel te maken, zoals DeJa zegt, opleidingsniveau en infrastructuur zijn belangrijk, daarnaast is het niveau van vennootschapsbelasting erg belangrijk.
Verder wel eens dat het egoisme en narcisme van de topmensen duidelijk naar voren komt in dit soort discussies, ik herinner mij nog een Jeroen vd Veer (Shell) die stampvoetend dreigde weg te gaan met bedrijf als we niet eens zouden ophouden te zeuren over zijn buitenproportionele beloning.
#5
Henk
Het hele bonus systeem dient te vervallen of gemaximaliseerd tot een percentage van het “basis” salaris waarbij de 100 procent niet mag worden overschreden en progressief dient te worden verkregen.
Het is een fabeltje dat vooral op psycholgische gronden is gestaafd dat een hogere bonus tot extra “output” zou leiden.
(dit ondanks de zg onderzoeken, je meet wat je wilt meten en de onderzoek resultaten idem)
Waarom? omdat het moeilijk is aan te tonen dat het alleen de verdienste van de extra inspanning van de manager is die tot verhoogde output heeft geleid en de ieder bekende extra factoren.
Vaak heeft een manager dit eigenbeeld wel en verkoopt zich ook zo hetgeen snel tot salaris verhoging leid.(het eigenbeeld van mensen is meestal veel te positief)
Er zijn managers die menen dat het “succes” zuiver aan hun kan worden toegeschreven als een persoonlijke verdienste.
Waarom moet nagenoeg iedere werknemer genoegen nemen met een gewoon salaris en bij niet presteren worden getracteerd op een functioneringsgesprek terwijl er zijn managers die als hij niet presteerd kan hem nog smeren met doorbetaling zelfs als hij zelf ontslag neemt (ongelooflijk he) of zelfs doorbetaling tot na zijn dood ten bate van ziin familie in Amerika….komt hier nog wel
Mijns inziens hebben in nederland de managers het werkklimaat voor de gewone werknemer verknalt door alleen maar aan geld (voor aandeelhouders en zichzelf) te denken en steeds meer te eisen voor steeds minder loon voor de gewone werknemer (het geld moet toch ergens wegkomen hee)
We gaan Amerika lekker achterna…..een goed land voor de rijken die de regeringsmacht hebben en de rest kan doodvallen.
Wist u dat in Amerika de rijken minder belasting betalen dan de gemiddelde werknemer?
Mijn idee is schrap de meeste manager functies, ze voegen niets toe ondanks de permanente staat van opwinding waarin ze verkeren met hoofdzakelijk A4 productie ten bate van door hunzelf ingestelde Controle controle controle mechanismen .
De tijd dat een manager aanstellen tot een soepeler organisatie leide is allang gepasseerd.
mangers kosten nu meer dan ze opleveren.
Schrap managers en je schrapt nodeloze complexiteit en verantwoording om de verantwoording hetgeen het werkplezier van de gewone werknemer ten goede komt en daarmee de output
Ik vraag me ook wel eens af waarom zoveel mensen manager willen worden…..geen beroep geleerd????…..geen zin in echt werken.
Of weten ze dat het de babbelaars zijn die hem met de poen smeren
Van mij mogen die bonussen best blijven bestaan. Maar onder de voorwaarde dat ze op lange termijn werken. Dus bijvoorbeeld pas een bonus uitkeren over 5 jaar op basis van de aandelenkoers dan. Zo garandeer je stabiel lange termijn denken.
(Misschien als tussenoplossing een bonus waarvan 10% in jaar 1, 20% in jaar 2, 30% in jaar 3 en 40% in jaar 4 op basis van de dan gelden aandelenkoersen uitgekeerd wordt)
#7
su
Ja.
Nee.
Managers afschaffen.
#8
Sytz
Bonussen in aandelen, met (deels) andere doelstellingen dan beurskoers.
Iets wat continuiteit bevorderd, zoals autonome groei van omzet, ziekteverzuim (goede indicatie van beleid en arbo), en benchmark tov internationale concurenten ofzo.
En in verhouding tot salaris gematigd. Bonus zou een extra aardigheidje moeten zijn als beloning voor buitengewone resultaten.
Mocht de beurskoers bij vertrek door crisis oid tegenvallen, dan gewoon een paar jaartjes wacht met kopen van nieuw jacht. Het gewone salaris is ruim voldoende om van te eten lijkt me.
Hoe willen mensen managers laten vervallen? Er zal toch een chef oid moeten zijn, dus dat zou deels (tuurlijk zijn er teveel, mn marketing imo) alleen een cosmetische naamsverandering zijn.
#9
Bismarck
Ik blijf twijfelen of aandelen wel een goede maatstaf zijn, toch in ieder geval als Sigi een punt heeft.
#10
su
Hoe willen mensen managers laten vervallen? Er zal toch een chef oid moeten zijn, dus dat zou deels (tuurlijk zijn er teveel, mn marketing imo) alleen een cosmetische naamsverandering zijn.
Een overbodig geworden klasse zal in zijn nadagen altijd zijn overbodigheid bevechten. Maar feit is dat boeren best zonder hun leenheren konden.
#11
nerdies
Er is altijd een argument voor de “scarcity of (managerial) skills”. Blijkbaar in het voetballen en in de muziekwereld niet per se als een probleem gezien. Iemand heeft unieke vaardigheden, dus hoge salarissen (bonussen) zijn noodzakelijk! Maar een aanname is bij dit soort argumenten dat de arbeidsmarkt ook in dit hoge marktsegment werkt.. Maar in de bedrijfs-/bankenwereld kennen bestuurders elkaar, zitten in dezelfde netwerken, toetreding tot deze netwerken is moeilijk. Omdat zij in deze netwerken zitten, kunnen topbestuurders hun salarissen zelf omhoog houden. Mijn advies is stimuleren van toetreding, transparentie, etc. etc.
#12
Sytz
su, het is mijn ervaring dat niet heel veel mensen manager willen zijn. Ik in ieder geval ook niet.
Al dat gezeik als iets niet af is en mensen bedelen langer door te gaan omdat je het anders zelf moet doen, en verantwoordelijkheid om op afgerekend te worden bah.
Maar ik zie toch wel (en ik ben heel eng links) noodzaak voor bazen/cheffen/managers. Als ze maar op Jan Marijnissen lijken ;-)
Ik zie het alleen meer als primus inter pares. De baas spelen is hun talent, maar dat maakt ze niet meer waardevol voor het geheel dan de gewone arbeider.
#13
Tim
alleen bonussen toestaan in de vorm van een 0% procent lening in niet-verhandelbare aandelen, half korte termijn en half lange termijn. Als de koers instort, ben je je salaris kwijt. Geen kansen zonder risico’s.
#14
su
@12: Ik denk dat we niet zoveel uit de pas lopen. Ik heb in principe niks tegen een chef als gelijke met aansturende functie. Het gaat mij om managers die zowel in beloning als arbeidsrelatie verschillen van arbeiders. Ik zie teveel bedrijven waarbij de baas er eignlijk voor de k’s z’n k zit.
#15
Sytz
@14: precies.
En dan nog, als mijn baas, als zelfstandige ondernemer, eigenaar/directeur, geen flikker uitvoerd voor zijn geld is dat zijn goed recht. Maar die lui er net onder moeten net als ik gewoon normaal hun werk doen. En waar ik nu werk gaat dat prima.
#16
zmc
Jengel jengel jengel jengel kunnen die autoritaire jaloerse zanikbestuurders niet eens ophouden met hun stomme regeltjes?! Het lijkt wel alsof ze sociaal-economisch haasje-wip met China aan het spelen zijn…
@nerdies, #11: Toetreden tot die netwerken is helemaal niet moeilijk als je daar de capaciteiten voor hebt. Zonder een dergelijk netwerk ben je per definitie geen goede topmanager en het toetreden tot zo’n netwerk is het bewijs van bekwaamheid. Alleen heeft bijna niemand die bekwaamheid, hetgeen perfect strookt met de beloningswerkelijkheid in topmanagersland. Die arbeidsmarkt werkt prima.
Ter vergelijking: ik ken een accountmanager, die haalde 5 jaar lang jaarlijks voor 2 miljoen opdrachten binnen, zeg 20% van de totale omzet van een bedrijf van dik 100 man, en ging vervolgens weg. Effectief zorgde hij er in zijn eentje voor dat dik 20 man van salaris werden voorzien.
Die opdrachten haalde hij binnen via zijn netwerk, waar hij ontzettend lang en hard aan had gewerkt en bleef werken. Desnoods midden in de nacht. Hoe snel denk je zo iemand te kunnen vervangen? Hoeveel was het behoud van zo iemand waard geweest? 5 ton salaris op jaarbasis en geen bonus? Of toch liever 3 ton salaris en een bonus van 10% van zijn omzet? Volgens mij heb je werkelijk geen flauw benul van de waarde van goede managers, salesmensen en soortgelijk grootverdienend grut. Je praat poep. De markt is gewoon hartstikke krap, de beloningen zijn daarmee in lijn.
#17
Martijn ter Haar
@11: Dat zou je makkelijk kunnen oplossen. Je zoekt een paar (4,5) geschikte kandidaten uit en dan laat je ze bieden op de functie. Degene die het minste salaris wil neem je. Als mensen voor drie ton per jaar premier willen zijn, dan willen ze voor een soortgelijk bedrag vast ook wel bankier worden.
#18
su
— edit: niet gezien het per jaar —
#19
Peter
Het begrip “bonus” zou diepgaander bekeken kunnen worden. Nu is een bonus meestal een gereguleerd onderdeel van salarisafspraken met als voornaamste en vaak enige doel: omzetbevordering.
Da’s goed voor de zaak. Maar dat elke werknemer, van hoog tot laag, zijn best doet om de toko goed draaiende te houden mag tot het normale, dagelijkse functioneren gerekend worden.
De bonus is echter geen beloning voor een buitengewone, zeer uitzonderlijke prestatie.
Volgens mij moet het die kant op. Bonussen voor bijzondere, lastig haalbare doelen.
Dat kan zijn een toko uit het slop halen, terwijl iedereen daar eigenlijk geen toekomst meer in ziet.
Maar ook doelen halen die door iedereen om tal van redenen lastig te verwezenlijken vindt. Bijvoorbeeld op gebied van duurzaamheid, “schone handen”-bedrijfsvoering, stabiele werkgelegenheid, of welk ander lastig doel dan ook.
Als dat dan bereikt wordt zonder klagen en morren en op de lange termijn overeind blijft, dan mag wat mij berteft een fikse bonus de beloning zijn.
#20
anderS
Bonussen zijn top!
Moeten wel gekoppeld zijn aan extra risico en meetbaar vooraf afgesproken resultaat.
Zo kan ik me voorstellen dat een werknemer een kwart van z’n salaris inlevert, om het dubbele bedrag hiervan te kunnen verdienen wanneer een meetbaar doel is behaald wat relevant is voor de onderneming.
Door wat variatie in salaris kunnen bedrijven wellicht n beetje recessie proof worden.
Voor de opperste werknemer geldt dit ook. Alleen is zijn resultaat moeilijk meetbaar, en altijd pas op lange termijn..
Idee van Steeph lijkt me prima.
Laat ze maar kiezen. Salaris van een half miljoen (voor de grotere bedrijven)
Of minimum loon en een bonus die afgeleid is van deels bedrijfsresultaat, deels beurskoers. Af te rekenen in de 5-7 jaar na gewerkt jaar.
Overigens is manager en helemaal de topmanager best wel een kutbaan.
80 uur per week, hoog afbreukrisico, huwelijk en kinderen is moeilijk te verenigen, halve bedrijf haat je maar je weet niet welke etc. etc.
Liever zij dan ik!
#21
Sytz
@16, zmc: dus jij pleit voor meer vriendjespolitiek, achterkamerdeals en omkoperij.
Want daar komt zo’n old boys network op neer.
En die opdrachten vallen niet weg als 1 bedrijf ze niet krijgt, dan hebben ergens anders 20 andere mensen werk.
Rechts gelul!
#22
Sytz
@20, anderS:
“Overigens is manager en helemaal de topmanager best wel een kutbaan.
80 uur per week, hoog afbreukrisico, huwelijk en kinderen is moeilijk te verenigen, halve bedrijf haat je maar je weet niet welke etc. etc.”
Zou dit misschien komen omdat die lui zelf hun eigen arbeidsvoorwaarden maken. En hun ego’s het fijn vinden de baas te spelen, en meer geld te krijgen dan anderen?
Zou de overheid die mensen (die ook een soort verslaving hebben) niet tegen zichzelf in bescherming moeten nemen?
#23
zmc
@Sytz, #21: Ja. Dat is nou eenmaal de realiteit; vriendjespolitiek leidt tot succes omdat succesvolle mensen graag succesvolle vrienden hebben en succesvolle vrienden elkaars succes versterken. Nou kan ik me voorstellen dat je dat niet zo leuk vindt, dat vind ik ook niet, het voelt niet eerlijk en dat is het ook niet, maar dat vind ik nog geen reden om van overheidswege uit de vrijheid van de ondernemer nog verder te beperken.
Maargoed, ik begrijp dus dat je bezwaar niet zozeer iets te maken heeft met bonussen als wel met jouw vermoeden dat er sprake is van een old boys network waar geen vrije arbeidsmarkt is. Daarmee insinueer je dat er sprake is van een echt netwerk en dat is volgens mij niet zo. Er is net zoveel sprake van een netwerk van topmanagers als er sprake is van een netwerk van java programmeurs, webloggers of lokale winkeltjes. Men kent elkaar, men steunt vrienden wederzijds, maar van enige samenhang, organisatie of toegangscriteria is geen sprake (en dat insinueer jij wel). En in al die netwerken geldt: je kunt niet alles weten en daarom kun je het meest succesvol opereren als je netwerk groot is zodat je de juiste mensen kunt benaderen. Mijn stelling is dat je dergelijke netwerken kunt vinden rondom ieder beroepstype dat voor een groot gedeelte draait op communicatieve vaardigheden.
Dit gezegd hebbende enkele vragen aan jou:
– Heb je ook argumenten om te onderbouwen dat wat jij een netwerk noemt ook een netwerk is op de wijze die je insinueert?
– En heb je dan misschien nog wat morele argumenten om mee te onderbouwen dat zo’n netwerk intrinsiek slecht is?
– Als we dergelijke netwerken gaan afbouwen, hoe groot acht je de kans dan dat die “20 andere mensen” ook binnen het netwerk van de desbetreffende klant, en dus in de lokale economie, waar we allemaal van afhankelijk zijn, zitten?
– En, voortbouwend op dat laatste, denk je niet dat bedrijven die zich niet in een economie bevinden die het voordeel van netwerken probeert uit te bannen, door dat voordeel onze eigen bedrijven weten te benadelen?
– Ben je dan ook van mening dat ik mijn boodschappen niet bij de turk op de hoek, de slager hiernaast en de slijter iets verderop moet doen, maar mij objectiever moet orienteren en dus bij de AH en de Gall en Gall moet gaan shoppen in plaats van in mijn eigen netwerk, waar we elkaar steunen, ook al is dat iets duurder?
– Weet je zeker dat je standpunt niet gewoon voortkomt uit jaloezie en luiheid (of onkunde, daar heb ik dan weer last van) om aan je eigen netwerk te bouwen?
#24
Sytz
zmc: ik had niet de bedoeling te insinueren dat er organisatie of toegangscriteria zijn.
Wat ik bedoel is dat ik het a-sociaal vind dat een paar belangrijkdoeners, via hun old-boys network, machtige posities met zelfbepaalde salarissen ondemocratisch verdelen.
En de rest van de wereld een rad voor de ogen draaien met leugens als “een goed ondernemer heeft een netwerk nodig” en “anders gaan ze naar het buitenland”.
Wat mij betreft kan alle marketing afgeschaft worden, verduurzamen we alle productie, en kunnen we allemaal 2 of 3 dagen per week gaan werken. In plaats van deze rat race te lopen voor al die hotemetoten die zichzelf zo belangrijk vinden en als het fout gaat ons de rekening presenteren en anderen de schuld geven!
Ik ga niet 1 voor 1 je puntjes langs, maar je kan de antwoorden wel ongeveer raden denk :-)
#25
zmc
@Sytz: Je had wellicht niet de bedoeling dat te insinueren, maar aangezien je het in de tweede zin van #24 nogmaals insinueert, ga ik er maar even vanuit dat datgene wat je eerder al insinueerde toch wel heel erg dicht in de buurt komt bij jouw kijk op de zaak.
En ik kan de antwoorden inderdaad raden; waarschijnlijk beginnen ze allemaal met “Wat mij betreft…” gevolgd door een irreeel statement zoals “veruurzamen we de productie” en zijn ze allemaal van toepassing op jouw utopische eerlijk-zullen-we-alles-delen-wereldbeeld en slaan ze als een tang op een varken in de wereld die de realiteit heet. Mugabe lijkt me een prachtvoorbeeld van wat er kan gebeuren met zo’n instelling.
Desalniettemin denk ik in grote lijnen hetzelfde als jou over de hard-werken aanpak, maar het is nou eenmaal niet anders; zelfs de meest milieuvriendelijke levensstijl in Nederland kost nog meer dan 2 keer zoveel als onze planeet kan opbrengen. Onze planeet is gewoon vol, en die wordt – met name dankzij allerlei religieuzen – nog veel voller. En daarom moet er hard gewerkt worden om uw deel te krijgen. Doet u dat niet, dan mag u binnenkort ook iedere dag 3 uur naar uw werk lopen om daar voor een hongerloon dvd-spelers in kartonnen dozen te pakken voor consumptie in landen waar men wel hard wil werken.
Dan kun je wel heel jaloers boos worden op grote bazen die het in jouw ogen makkelijker lijken te hebben, maar je weet net zo goed als ik dat dat het probleem niet is en dat die jaloezie voor velen de motor is om bedrijfjes en andere initiatieven te beginnen die ons aan banen helpen waarmee we erin slagen om op 3-4 keer zo grote voet te leven als de gemiddelde aardbewoner.
Het is deze rat race of een aanmerkelijk minder luxe bestaan. En die lopen we niet voor al die hotemetoten, die lopen we om onze grote voet te kunnen financieren. Reken maar dat u in die rat race een stuk harder moet rennen tegen de andere prijsopdrijvende ratten dan tegen die enkele rijke stinkerd.
Reacties (25)
Ja beperking van bonussen is een zeer zinvolle maatregel. Die zogenaamde boosheid van Wientjes geeft alleen maar aan waarom dat zo belangrijk is. Het egoïsme en het narcisme van dit soort zogenaamde topmanagers begint stuitend te worden.
De aanwezigheid (of afwezigheid) van bonussen heeft namelijk helemaal geen enkele relatie tot het Nederlandse vestigingsklimaat.Dat klimaat wordt gevormd door zaken als goede infrastructuur, goed onderwijs en gunstige vestigingsvoorwaarden. Die managers die dus een land mijden waar bonussen voor henzelf beperkt zijn terwijl het vestigingsklimaat verder uitstekend is, zijn aantoonbaar met eigen belang en niet met bedrijfsbelang bezig.
Ja.
Nee.
Percentage stijging van de [eigen] aandelen wordt uitgekeerd als percentage van hun vaste salaris. Percentage daling wordt ingehouden op hun salaris. o.i.d.
Het beperken van bonussen is op zich een goede maatregel, maar om de aandelenkoers als maatstaf te gebruiken? Denk aan het aandeel Fortis, dat vorig jaar er zeer florissant voor stond, terwijl de leiding bezig was met het maken van grote fouten. Vergeet niet dat een manager met een bonusregeling op aandelen in 1 jaar voldoende binnenkopt om op het droge te zitten, als hij zo’n truc klaarspeelt.
Het slaat teveel door naar de andere kant als de overheid bepaalde prestatiebeloningen gaat verbieden. Met het principe dat bestuurders een deel van hun salaris ontvangen afhankelijk van de prestaties van het bedrijf is niets mis. De aandelenkoers van een bedrijf geven daarbij op de (midden)lange termijn een goed beeld van de prestaties. Het zou daarom niet slim zijn om deze link helemaal te verbieden. Je kunt wel iets doen aan de korte termijn speculaties, bijvoorbeeld bonussen uitkeren in de vorm van aandelen die pas na een aantal jaar mogen worden verkocht.
Andere maatregelen die overdreven bonussen kunne beperken zijn:
– vaststellen van maximum verhouding tussen laagste en hoogstebeloning in een bedrijf
– herinvoeren van een zeer hoog toptarief in de belasting (72%), zoals Tinbergen al zij “dan heeft de samenleving er in ieder geval meer aan dan de individuele persoon”
Met het vestigingsklimaat heeft het verder niet veel te maken, zoals DeJa zegt, opleidingsniveau en infrastructuur zijn belangrijk, daarnaast is het niveau van vennootschapsbelasting erg belangrijk.
Verder wel eens dat het egoisme en narcisme van de topmensen duidelijk naar voren komt in dit soort discussies, ik herinner mij nog een Jeroen vd Veer (Shell) die stampvoetend dreigde weg te gaan met bedrijf als we niet eens zouden ophouden te zeuren over zijn buitenproportionele beloning.
Het hele bonus systeem dient te vervallen of gemaximaliseerd tot een percentage van het “basis” salaris waarbij de 100 procent niet mag worden overschreden en progressief dient te worden verkregen.
Het is een fabeltje dat vooral op psycholgische gronden is gestaafd dat een hogere bonus tot extra “output” zou leiden.
(dit ondanks de zg onderzoeken, je meet wat je wilt meten en de onderzoek resultaten idem)
Waarom? omdat het moeilijk is aan te tonen dat het alleen de verdienste van de extra inspanning van de manager is die tot verhoogde output heeft geleid en de ieder bekende extra factoren.
Vaak heeft een manager dit eigenbeeld wel en verkoopt zich ook zo hetgeen snel tot salaris verhoging leid.(het eigenbeeld van mensen is meestal veel te positief)
Er zijn managers die menen dat het “succes” zuiver aan hun kan worden toegeschreven als een persoonlijke verdienste.
Waarom moet nagenoeg iedere werknemer genoegen nemen met een gewoon salaris en bij niet presteren worden getracteerd op een functioneringsgesprek terwijl er zijn managers die als hij niet presteerd kan hem nog smeren met doorbetaling zelfs als hij zelf ontslag neemt (ongelooflijk he) of zelfs doorbetaling tot na zijn dood ten bate van ziin familie in Amerika….komt hier nog wel
Mijns inziens hebben in nederland de managers het werkklimaat voor de gewone werknemer verknalt door alleen maar aan geld (voor aandeelhouders en zichzelf) te denken en steeds meer te eisen voor steeds minder loon voor de gewone werknemer (het geld moet toch ergens wegkomen hee)
We gaan Amerika lekker achterna…..een goed land voor de rijken die de regeringsmacht hebben en de rest kan doodvallen.
Wist u dat in Amerika de rijken minder belasting betalen dan de gemiddelde werknemer?
Mijn idee is schrap de meeste manager functies, ze voegen niets toe ondanks de permanente staat van opwinding waarin ze verkeren met hoofdzakelijk A4 productie ten bate van door hunzelf ingestelde Controle controle controle mechanismen .
De tijd dat een manager aanstellen tot een soepeler organisatie leide is allang gepasseerd.
mangers kosten nu meer dan ze opleveren.
Schrap managers en je schrapt nodeloze complexiteit en verantwoording om de verantwoording hetgeen het werkplezier van de gewone werknemer ten goede komt en daarmee de output
Ik vraag me ook wel eens af waarom zoveel mensen manager willen worden…..geen beroep geleerd????…..geen zin in echt werken.
Of weten ze dat het de babbelaars zijn die hem met de poen smeren
Van mij mogen die bonussen best blijven bestaan. Maar onder de voorwaarde dat ze op lange termijn werken. Dus bijvoorbeeld pas een bonus uitkeren over 5 jaar op basis van de aandelenkoers dan. Zo garandeer je stabiel lange termijn denken.
(Misschien als tussenoplossing een bonus waarvan 10% in jaar 1, 20% in jaar 2, 30% in jaar 3 en 40% in jaar 4 op basis van de dan gelden aandelenkoersen uitgekeerd wordt)
Ja.
Nee.
Managers afschaffen.
Bonussen in aandelen, met (deels) andere doelstellingen dan beurskoers.
Iets wat continuiteit bevorderd, zoals autonome groei van omzet, ziekteverzuim (goede indicatie van beleid en arbo), en benchmark tov internationale concurenten ofzo.
En in verhouding tot salaris gematigd. Bonus zou een extra aardigheidje moeten zijn als beloning voor buitengewone resultaten.
Mocht de beurskoers bij vertrek door crisis oid tegenvallen, dan gewoon een paar jaartjes wacht met kopen van nieuw jacht. Het gewone salaris is ruim voldoende om van te eten lijkt me.
Hoe willen mensen managers laten vervallen? Er zal toch een chef oid moeten zijn, dus dat zou deels (tuurlijk zijn er teveel, mn marketing imo) alleen een cosmetische naamsverandering zijn.
Ik blijf twijfelen of aandelen wel een goede maatstaf zijn, toch in ieder geval als Sigi een punt heeft.
Hoe willen mensen managers laten vervallen? Er zal toch een chef oid moeten zijn, dus dat zou deels (tuurlijk zijn er teveel, mn marketing imo) alleen een cosmetische naamsverandering zijn.
Een overbodig geworden klasse zal in zijn nadagen altijd zijn overbodigheid bevechten. Maar feit is dat boeren best zonder hun leenheren konden.
Er is altijd een argument voor de “scarcity of (managerial) skills”. Blijkbaar in het voetballen en in de muziekwereld niet per se als een probleem gezien. Iemand heeft unieke vaardigheden, dus hoge salarissen (bonussen) zijn noodzakelijk! Maar een aanname is bij dit soort argumenten dat de arbeidsmarkt ook in dit hoge marktsegment werkt.. Maar in de bedrijfs-/bankenwereld kennen bestuurders elkaar, zitten in dezelfde netwerken, toetreding tot deze netwerken is moeilijk. Omdat zij in deze netwerken zitten, kunnen topbestuurders hun salarissen zelf omhoog houden. Mijn advies is stimuleren van toetreding, transparentie, etc. etc.
su, het is mijn ervaring dat niet heel veel mensen manager willen zijn. Ik in ieder geval ook niet.
Al dat gezeik als iets niet af is en mensen bedelen langer door te gaan omdat je het anders zelf moet doen, en verantwoordelijkheid om op afgerekend te worden bah.
Maar ik zie toch wel (en ik ben heel eng links) noodzaak voor bazen/cheffen/managers. Als ze maar op Jan Marijnissen lijken ;-)
Ik zie het alleen meer als primus inter pares. De baas spelen is hun talent, maar dat maakt ze niet meer waardevol voor het geheel dan de gewone arbeider.
alleen bonussen toestaan in de vorm van een 0% procent lening in niet-verhandelbare aandelen, half korte termijn en half lange termijn. Als de koers instort, ben je je salaris kwijt. Geen kansen zonder risico’s.
@12: Ik denk dat we niet zoveel uit de pas lopen. Ik heb in principe niks tegen een chef als gelijke met aansturende functie. Het gaat mij om managers die zowel in beloning als arbeidsrelatie verschillen van arbeiders. Ik zie teveel bedrijven waarbij de baas er eignlijk voor de k’s z’n k zit.
@14: precies.
En dan nog, als mijn baas, als zelfstandige ondernemer, eigenaar/directeur, geen flikker uitvoerd voor zijn geld is dat zijn goed recht. Maar die lui er net onder moeten net als ik gewoon normaal hun werk doen. En waar ik nu werk gaat dat prima.
Jengel jengel jengel jengel kunnen die autoritaire jaloerse zanikbestuurders niet eens ophouden met hun stomme regeltjes?! Het lijkt wel alsof ze sociaal-economisch haasje-wip met China aan het spelen zijn…
@nerdies, #11: Toetreden tot die netwerken is helemaal niet moeilijk als je daar de capaciteiten voor hebt. Zonder een dergelijk netwerk ben je per definitie geen goede topmanager en het toetreden tot zo’n netwerk is het bewijs van bekwaamheid. Alleen heeft bijna niemand die bekwaamheid, hetgeen perfect strookt met de beloningswerkelijkheid in topmanagersland. Die arbeidsmarkt werkt prima.
Ter vergelijking: ik ken een accountmanager, die haalde 5 jaar lang jaarlijks voor 2 miljoen opdrachten binnen, zeg 20% van de totale omzet van een bedrijf van dik 100 man, en ging vervolgens weg. Effectief zorgde hij er in zijn eentje voor dat dik 20 man van salaris werden voorzien.
Die opdrachten haalde hij binnen via zijn netwerk, waar hij ontzettend lang en hard aan had gewerkt en bleef werken. Desnoods midden in de nacht. Hoe snel denk je zo iemand te kunnen vervangen? Hoeveel was het behoud van zo iemand waard geweest? 5 ton salaris op jaarbasis en geen bonus? Of toch liever 3 ton salaris en een bonus van 10% van zijn omzet? Volgens mij heb je werkelijk geen flauw benul van de waarde van goede managers, salesmensen en soortgelijk grootverdienend grut. Je praat poep. De markt is gewoon hartstikke krap, de beloningen zijn daarmee in lijn.
@11: Dat zou je makkelijk kunnen oplossen. Je zoekt een paar (4,5) geschikte kandidaten uit en dan laat je ze bieden op de functie. Degene die het minste salaris wil neem je. Als mensen voor drie ton per jaar premier willen zijn, dan willen ze voor een soortgelijk bedrag vast ook wel bankier worden.
— edit: niet gezien het per jaar —
Het begrip “bonus” zou diepgaander bekeken kunnen worden. Nu is een bonus meestal een gereguleerd onderdeel van salarisafspraken met als voornaamste en vaak enige doel: omzetbevordering.
Da’s goed voor de zaak. Maar dat elke werknemer, van hoog tot laag, zijn best doet om de toko goed draaiende te houden mag tot het normale, dagelijkse functioneren gerekend worden.
De bonus is echter geen beloning voor een buitengewone, zeer uitzonderlijke prestatie.
Volgens mij moet het die kant op. Bonussen voor bijzondere, lastig haalbare doelen.
Dat kan zijn een toko uit het slop halen, terwijl iedereen daar eigenlijk geen toekomst meer in ziet.
Maar ook doelen halen die door iedereen om tal van redenen lastig te verwezenlijken vindt. Bijvoorbeeld op gebied van duurzaamheid, “schone handen”-bedrijfsvoering, stabiele werkgelegenheid, of welk ander lastig doel dan ook.
Als dat dan bereikt wordt zonder klagen en morren en op de lange termijn overeind blijft, dan mag wat mij berteft een fikse bonus de beloning zijn.
Bonussen zijn top!
Moeten wel gekoppeld zijn aan extra risico en meetbaar vooraf afgesproken resultaat.
Zo kan ik me voorstellen dat een werknemer een kwart van z’n salaris inlevert, om het dubbele bedrag hiervan te kunnen verdienen wanneer een meetbaar doel is behaald wat relevant is voor de onderneming.
Door wat variatie in salaris kunnen bedrijven wellicht n beetje recessie proof worden.
Voor de opperste werknemer geldt dit ook. Alleen is zijn resultaat moeilijk meetbaar, en altijd pas op lange termijn..
Idee van Steeph lijkt me prima.
Laat ze maar kiezen. Salaris van een half miljoen (voor de grotere bedrijven)
Of minimum loon en een bonus die afgeleid is van deels bedrijfsresultaat, deels beurskoers. Af te rekenen in de 5-7 jaar na gewerkt jaar.
Overigens is manager en helemaal de topmanager best wel een kutbaan.
80 uur per week, hoog afbreukrisico, huwelijk en kinderen is moeilijk te verenigen, halve bedrijf haat je maar je weet niet welke etc. etc.
Liever zij dan ik!
@16, zmc: dus jij pleit voor meer vriendjespolitiek, achterkamerdeals en omkoperij.
Want daar komt zo’n old boys network op neer.
En die opdrachten vallen niet weg als 1 bedrijf ze niet krijgt, dan hebben ergens anders 20 andere mensen werk.
Rechts gelul!
@20, anderS:
“Overigens is manager en helemaal de topmanager best wel een kutbaan.
80 uur per week, hoog afbreukrisico, huwelijk en kinderen is moeilijk te verenigen, halve bedrijf haat je maar je weet niet welke etc. etc.”
Zou dit misschien komen omdat die lui zelf hun eigen arbeidsvoorwaarden maken. En hun ego’s het fijn vinden de baas te spelen, en meer geld te krijgen dan anderen?
Zou de overheid die mensen (die ook een soort verslaving hebben) niet tegen zichzelf in bescherming moeten nemen?
@Sytz, #21: Ja. Dat is nou eenmaal de realiteit; vriendjespolitiek leidt tot succes omdat succesvolle mensen graag succesvolle vrienden hebben en succesvolle vrienden elkaars succes versterken. Nou kan ik me voorstellen dat je dat niet zo leuk vindt, dat vind ik ook niet, het voelt niet eerlijk en dat is het ook niet, maar dat vind ik nog geen reden om van overheidswege uit de vrijheid van de ondernemer nog verder te beperken.
Maargoed, ik begrijp dus dat je bezwaar niet zozeer iets te maken heeft met bonussen als wel met jouw vermoeden dat er sprake is van een old boys network waar geen vrije arbeidsmarkt is. Daarmee insinueer je dat er sprake is van een echt netwerk en dat is volgens mij niet zo. Er is net zoveel sprake van een netwerk van topmanagers als er sprake is van een netwerk van java programmeurs, webloggers of lokale winkeltjes. Men kent elkaar, men steunt vrienden wederzijds, maar van enige samenhang, organisatie of toegangscriteria is geen sprake (en dat insinueer jij wel). En in al die netwerken geldt: je kunt niet alles weten en daarom kun je het meest succesvol opereren als je netwerk groot is zodat je de juiste mensen kunt benaderen. Mijn stelling is dat je dergelijke netwerken kunt vinden rondom ieder beroepstype dat voor een groot gedeelte draait op communicatieve vaardigheden.
Dit gezegd hebbende enkele vragen aan jou:
– Heb je ook argumenten om te onderbouwen dat wat jij een netwerk noemt ook een netwerk is op de wijze die je insinueert?
– En heb je dan misschien nog wat morele argumenten om mee te onderbouwen dat zo’n netwerk intrinsiek slecht is?
– Als we dergelijke netwerken gaan afbouwen, hoe groot acht je de kans dan dat die “20 andere mensen” ook binnen het netwerk van de desbetreffende klant, en dus in de lokale economie, waar we allemaal van afhankelijk zijn, zitten?
– En, voortbouwend op dat laatste, denk je niet dat bedrijven die zich niet in een economie bevinden die het voordeel van netwerken probeert uit te bannen, door dat voordeel onze eigen bedrijven weten te benadelen?
– Ben je dan ook van mening dat ik mijn boodschappen niet bij de turk op de hoek, de slager hiernaast en de slijter iets verderop moet doen, maar mij objectiever moet orienteren en dus bij de AH en de Gall en Gall moet gaan shoppen in plaats van in mijn eigen netwerk, waar we elkaar steunen, ook al is dat iets duurder?
– Weet je zeker dat je standpunt niet gewoon voortkomt uit jaloezie en luiheid (of onkunde, daar heb ik dan weer last van) om aan je eigen netwerk te bouwen?
zmc: ik had niet de bedoeling te insinueren dat er organisatie of toegangscriteria zijn.
Wat ik bedoel is dat ik het a-sociaal vind dat een paar belangrijkdoeners, via hun old-boys network, machtige posities met zelfbepaalde salarissen ondemocratisch verdelen.
En de rest van de wereld een rad voor de ogen draaien met leugens als “een goed ondernemer heeft een netwerk nodig” en “anders gaan ze naar het buitenland”.
Wat mij betreft kan alle marketing afgeschaft worden, verduurzamen we alle productie, en kunnen we allemaal 2 of 3 dagen per week gaan werken. In plaats van deze rat race te lopen voor al die hotemetoten die zichzelf zo belangrijk vinden en als het fout gaat ons de rekening presenteren en anderen de schuld geven!
Ik ga niet 1 voor 1 je puntjes langs, maar je kan de antwoorden wel ongeveer raden denk :-)
@Sytz: Je had wellicht niet de bedoeling dat te insinueren, maar aangezien je het in de tweede zin van #24 nogmaals insinueert, ga ik er maar even vanuit dat datgene wat je eerder al insinueerde toch wel heel erg dicht in de buurt komt bij jouw kijk op de zaak.
En ik kan de antwoorden inderdaad raden; waarschijnlijk beginnen ze allemaal met “Wat mij betreft…” gevolgd door een irreeel statement zoals “veruurzamen we de productie” en zijn ze allemaal van toepassing op jouw utopische eerlijk-zullen-we-alles-delen-wereldbeeld en slaan ze als een tang op een varken in de wereld die de realiteit heet. Mugabe lijkt me een prachtvoorbeeld van wat er kan gebeuren met zo’n instelling.
Desalniettemin denk ik in grote lijnen hetzelfde als jou over de hard-werken aanpak, maar het is nou eenmaal niet anders; zelfs de meest milieuvriendelijke levensstijl in Nederland kost nog meer dan 2 keer zoveel als onze planeet kan opbrengen. Onze planeet is gewoon vol, en die wordt – met name dankzij allerlei religieuzen – nog veel voller. En daarom moet er hard gewerkt worden om uw deel te krijgen. Doet u dat niet, dan mag u binnenkort ook iedere dag 3 uur naar uw werk lopen om daar voor een hongerloon dvd-spelers in kartonnen dozen te pakken voor consumptie in landen waar men wel hard wil werken.
Dan kun je wel heel jaloers boos worden op grote bazen die het in jouw ogen makkelijker lijken te hebben, maar je weet net zo goed als ik dat dat het probleem niet is en dat die jaloezie voor velen de motor is om bedrijfjes en andere initiatieven te beginnen die ons aan banen helpen waarmee we erin slagen om op 3-4 keer zo grote voet te leven als de gemiddelde aardbewoner.
Het is deze rat race of een aanmerkelijk minder luxe bestaan. En die lopen we niet voor al die hotemetoten, die lopen we om onze grote voet te kunnen financieren. Reken maar dat u in die rat race een stuk harder moet rennen tegen de andere prijsopdrijvende ratten dan tegen die enkele rijke stinkerd.