Wat is er heerlijker dan op zondag de tijd te nemen voor een onthaast stukje televisie? In GC’s Zondag Matinee elke week speciaal voor uw kijkgenot een fascinerende documentaire, een spraakmakend TV-programma of een bijzonder (leuk) cabaretfragment. We kiezen hierbij zoveel mogelijk voor materiaal dat online bekeken kan worden.
Deze eerste aflevering beginnen we met Randy Pausch, professor in de informatica aan Carnegie-Mellon University. Deze documentaire is bijzonder om twee redenen. Ten eerste: het materiaal is niet bedoeld als documentaire, maar zou dat met wat extra materiaal makkelijk worden. U ziet zo meteen wat ik bedoel. Ten tweede: het is het laatste college van Pausch, daar hij binnen een paar maanden zal overlijden aan kanker.
In zijn aflevering van Het laatste college laat hij zien hoe hij zijn dromen heeft weten te realiseren en hoe je anderen kunt helpen dat ook te doen. Dat klinkt natuurlijk vrij plakkerig allemaal, maar daar zet hij een enorme dosis humor en levenslust tegenover. Het college werd al snel op internet gezet en verspreid. De mainstream media nam het over en sprak van “The lecture of a Lifetime“. De meeste van zijn levenslessen hebben te maken met hoe je je werk moet benaderen en dat moeilijkheden in je leven geen bug zijn maar een feature:
1. You’ve gotta get the fundamentals down, because otherwise the fancy stuff isn’t gonna work.
2. [nadat zijn football coach hem een hele training hard had aangepakt] That’s a good thing. When you’re screwing up, and nobody’s saying anything to you anymore, that means they gave up. Your critics are the ones telling you they still love you and care.
3. The brick walls are there not to keep us out, they are there to give us a chance to show how badly we want things. The brick walls are there to stop the people who don’t want it badly enough.
4. Wait long enough and people will surprise and impress you.
5. Don’t bail; the best of the gold is at the bottom of the barrels of crap.
Bij elke les vertelt hij hoe hij die les leerde. Natuurlijk zijn dit dingen die je wel vaker hoort. Maar het scheelt echt als je ze hoort van iemand uit je eigen vakgebied en niet van een of andere “spirituele leraar” of ze leest in een krantencolumn. Deze man meent het serieus. Dit is al wat hij achterlaat. Aan zijn oprechtheid twijfelen is geen optie.
Hieronder de volledige documentaire (daaronder links naar losse YouTubes).
Pausch wordt geintroduceerd door de faculteit en door zijn vriend en collega Steve Siebold, een bigshot bij The Sims ontwikkelaar Electronic Arts. In de vorige link begint de lecture van Pausch zelf, een niet te missen begin. Nu de rest van de delen: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 (einde van het college door Pausch), 9 (outro 1), 10 (outro 2).
Reacties (5)
Ten tweede: het is het laatste college van Pausch, daar hij binnen een paar maanden zal overlijden aan kanker.
Waarom vermeld je dit? Moet dit indruk of ontzag wekken? Als een volstrekt onbekende overlijdt maakt het voor mij niet uit of dat door ziekte, ongeluk of whatever komt. Dat was het ’ten tweede’.
Ten eerste: het materiaal is niet bedoeld als documentaire, maar zou dat met wat extra materiaal makkelijk worden.
Dit ’ten eerste’ is nog vreemder. We zouden moeten kijken omdat het geen maar misschien toch wel een documentaire is. Ehrm .. vriend Think Tank, lees je eigenlijk wel wat je zelf schrijft? Denk jij echt dat onze voornaamste drijfveren om opnamen te bekijken is, dat het al dan geen documentaires zijn? Dat de inhoud verder niet ter zake doet?
moeilijkheden in je leven geen bug zijn maar een feature
En dan volgt een rijtje tegeltjes. Kritiek is hier de opmaak van de tekst: oliedomme en flauwe tegeltjeswijsheden horen in donkerblauw en handschrift-lettertype.
Godallemachtigjezus man! Als je zoveel moeite doet om een post te maken doe het dan ook goed! Wees niet vaag en mysterieus in een poging het spannend te maken. Schrijf gewoon waarom we ernaar moeten kijken en wat er te zien is.
Aan zijn oprechtheid twijfelen is geen optie.
Sodemieter een eind op, idioot.
En ik dacht dat ik cynisch was. Je pilletjes wel op vandaag?
Kalief,
Dat hij kanker heeft lijkt me inderdaad relevante informatie. Dat ik het bewust aan het einde van de intro plaats is een stijlvorm, het creeeren van een cliffhanger in het artikel. Die zijn bedoeld om de aandacht van de lezer te trekken, en het feit dat iemand kanker heeft en een “laatste college” geeft heeft een dramatisch effect. Het doet er niet toe of ie bekend is of niet, wel dat hij het onderwerp is van de “docu”.
De “ten eerste” is idd een kromme zin. Ontstond omdat we last minute besloten om de categorie niet “Zondag Docu” te noemen, maar “Zondag Matinee” zodat we er meer dingen dan alleen docu’s in kwijt kunnen. Zoals dit verhaal.
Oliedomme tegeltjeswijsheden? Tsja. Wijsheden zijn vaak cliches, en cliches zijn waarheden. Het is vaak niet het probleem dat we ze niet begrijpen, maar dat we er niks mee doen. Heb wel vaker meegemaakt dat ik pas jaren later de waarde van een advies inzag. Ik hoor graag van u wijsheden die niet als tegeltjes overkomen.
“Wees niet vaag en mysterieus in een poging het spannend te maken. Schrijf gewoon waarom we ernaar moeten kijken en wat er te zien is.”
Ik zie niet in dat ik niet vertel wat er te zien is. Het is een college over zijn leven en levenslessen. Het rijtje dat ik geef is een grote chunk uit die levenslessen. Ik ga niet een transcript van het hele ding schrijven. Als het eerste filmpje u niet aanstond: kijk dan niet.
“Sodemieter een eind op, idioot.”
Aangezien ik zulke uitsmijters niet van je gewend ben concludeer ik maar dat je met het verkeerde been uit bed bent gestapt. Je kunt het met de zoetsappigheid en wijsheid van het verhaal oneens zijn, maar ik beschreef wat ik er van vond.
Tot zover, nu weer wat reacties van GS lutsers wissen in de democratie thread.
Feelgoodshow… de boodschap is iets anders dan die van een willekeurige Christchurch of de Margriet: be open, be good, god will help you.
Ik zie iemand die die stof met groot gemak beheerst en de beloningen ook heeft gekregen (baan, vrouw, carriere, ziektekostenverzekering…) De nasty pinch aan het eind (=de kanker) moet niet gemakkelijk te dragen zijn, maar Pausch doet dan maar net alsof.
Amerikanen zijn razend dol op deze stuff, maar ik jammer genoeg niet.
“maar Pausch doet dan maar net alsof.”
Je denkt dat het gespeeld is?
In general ben ik ook niet dol op deze stuff, maar in dit geval vielen er een paar dingen op zijn plek bij mij.