De Georgische voetballer Levan Kobiasjvili (zie foto) weigerde het shirt van zijn club Schalke’04 aan te trekken bij het voorrondeduel voor de Champions League. De sponsor van de Duitse topclub is namelijk het Russische staatsgasbedrijf Gazprom. Kobiasjvili kwam niet in actie uit protest tegen de “Russische agressie” in zijn land.
Zo infiltreert de oorlog dus toch de sport, als tanks die stiekem iets verder doorrijden dan nodig is. De Europese voetbalbond Uefa besloot zijn vingers niet aan het conflict te branden en verbood een minuut stilte voorafgaand aan Spartak Moskou – Dinamo Kiev. Dat duel leverde overigens een vernederende nederlaag op voor de Russen: 1-4.
Eerder hadden we al het statement van de Georgische sporters op de Olympische Spelen in Peking. Zij staken kaarsjes aan voor de vrede in hun land. En we hadden de oproep van Nasji en andere pro-Kremlin-groeperingen alle Georgische sporters uit te sluiten van deelname aan diezelfde Spelen. Ze kwamen met een precedent uit 1920, toen de Duitse equipe werd geweerd in Antwerpen (meer hier over de sportieve strijd tussen de twee landen).
Dan was er nog De Kus na het schieten. Geen mortiervuur (/ auto-ongeluk) maar het luchtpistoolschieten op de Spelen. Natalja Paderina en Nino Saloekvadze waren lief voor elkaar, of gewoon sportief voor wie niets achter De Kus zoekt. Hier is-ie:
(Zie voor meer Georgië-nieuws Remco’s Rusland)
Reacties (3)
Sportboycots naar aanleiding van oorlogen gebeuren toch wel vaker? Denk aan de Olympische spelen van Moskou, waar de VS en een deel van hun bondgenoten wegbleven ivm. de Sovjetinmenging in Afghanistan en de counterboycot van de SU en sommige van haar bondgenoten op de spelen van Los Angeles? En dan had je nog de spelen in Melbourne die zelfs door Nederland geboycot werden in verband met de inval in Hongarije.
Hypocriete actie van Kobiasjvili. Het gas dat in Duitsland gebruikt wordt, komt ook uit Rusland. Eet hij nu ook niet meer warm? Weigert hij te douchen? enz.
Wie zegt dat sport niets met politiek te maken heeft, vergroot de kloof tussen burgers en politiek.
Waarom mag de eerste de beste blogger wel een politieke opvatting ventileren (of een mening daarover) en een sporter niet?
Of dienen sporters net zo cynisch te zijn als het volk in de statisiteken van het CBS en zich van elke politiek getinte activiteit onthouden?