| Wel: Nike Air Equalon 2+ | Niet: Cheetah Flex Sprint III | |
 “Run fast without sacrificing stability….chock full of high-performance features, like the ultra-stabilising dual-density midsole with an integrated TPU grid on the medial side, or the encapsulated heel Air-Sole unit and forefoot Zoom Air unit for maximum cushioning…. substantial shank delivers great transition and motion control.” Aldus de beschrijving van Nike. |
“Running with prosthetic blades leads to less vertical motion combined with less mechanical work for lifting the body. As well as this, the energy loss in the blade is significantly lower than in the human ankle joints in sprinting at maximum speed…An athlete using this prosthetic blade has a demonstrable mechanical advantage (more than 30%) when compared to someone not using the blade.”
Aldus de wijze mensen van de IAAF. |
Wat is het verschil? In het tweede geval mag je niet meedoen met de Olympische spelen. Is er eindelijk een atleet, Oscar Pistorius, die in staat is zich los te maken van het paralympische speelveld, geheel in de olympische gedachte, mag hij het niet omdat hij in het VOORDEEL zou zijn. En ik maar denken dat de paralympics er waren omdat ze in het NADEEL waren.
Reacties (30)
In dit geval levert de prothese een substantieel voordeel op ten opzichte van de links afgebeelde schoen (in combinatie met een onderbeen), namelijk meer dan 30%. Daarnaast kan de prothese alleen maar gedragen worden indien de gezondheid van de sporter stevig aangetast wordt (hij moet zijn onderbeen verwijderen).
Daarmee voldoet de prothese aan 2 van de 3 criteria (waarvan er twee vervuld moeten worden) om geclassificeerd te worden als doping. Lijkt me duidelijk Steeph.
Heel heel lang geleden was er een hele rare sport: veldrijden. De kunst was om met een zo brak mogelijke fiets door zo ongeschikt mogelijk terrein te fietsen. Toen vond iemand de niet-brakke fiets genaamd de mountainbike uit. En won prompt alle wedstrijden. Per direct werd de mountainbike verboden in het veldrijden.
Daarom zijn er nu nog steeds twee sporten die feitelijk precies hetzelfde behelsen: (XC-)mountainbiken en veldrijden. Bij het mountainbiken wordt de fietser geacht eventuele euvels aan zijn fiets zelf op te lossen; je ziet soms topsporters van wereldformaat hoogstpersoonlijk hun band plakken. Bij veldrijden hoeft dat niet; er staan overal langs het parcours mensen met reservefietsen en het is niet heel vreemd om tijdens een veldrijwedstrijd 3 fietsen te verslijten danwel preventief te wisselen.
Let’s face it: er is geen sport die mensen niet zonder hulpmiddelen kunnen verrichten. Je kunt je wel in allerlei bochten wringen om beperkingen te stellen aan die hulpmiddelen, maar het resultaat is zonder uitzondering volstrekt belachelijk. Van de niet-klapschaats tot de F1-auto tot de veldrijffiets tot de extra flexibele Nordic Walking Stok – je lacht je kapot. Sporten doe je voor de lol. Olympische sporters doen het echter voor de eer en/of voor het geld en in het geval van de OS 2008 voor een gratis longaandoening. Deze mensen zijn gewoon aan het werk en zoals bij de meeste baantjes zijn er bureaucratische regels om je aan te houden.
Dus laten we ons in godsnaam niet druk gaan lopen maken om de rare bureaucratische regeltjes in andermans werk.
Oja, het derde criterium, dat nogal vaag is (immoreliteit), is discutabel ook wel geschonden met zo’n kunstbeen.
@2: Er zijn inhoudelijk heel veel verschillen tussen mountainbiken en veldrijden. Niet alleen in de regeltjes, maar ook in de wijze van inspanning (en hoe het parcours is opgebouwd). Het blijkt zelfs (als je naar de beoefenaars kijkt) dat er qua fysieke vereisten meer overeenkomsten zijn tussen veldrijden en wegrijden, dan tussen veldrijden en mountainbiken.
En de fietskes zijn ook niet brak!
@Bismarck, #4: Het klopt dat de sporten sinds de ‘split’ uit elkaar gegroeid zijn, met name qua type parcours. Dat is naar mijn bescheiden mening echter vooral terug te voeren op de beperkingen aan de fietsen van veldrijders; je wil immers een zo interessant mogelijk parcours, maar een rotspad is eenvoudigweg geen optie met een veldrijfiets. Daar komt nog bij dat in de contreien waar veldrijden populair is nauwelijks sprake is van hoogteverschillen.
En dat is eigenlijk precies wat ik wil zeggen: regeltjes over hulpmiddelen beinvloeden de sport op allerlei onverwachte wijzen. Ik vind dat men moet streven naar zo min mogelijk eisen aan het materiaal en zoveel mogelijk inventiviteit. We blijven nu bij allerlei sporten steken in een vreemd soort ontkenning van het feit dat het materiaal nou eenmaal een enorme invloed heeft.
Marum… als die veldrijfietsen niet brak zijn, waarom wisselen ze dan zo vaak van fiets? Is dat gewoon omdat ze niet van vieze fietsen houden?;-)
Hee, weer de loosing spelfout. Is wel populair vandaag.
@ zmc:
Net zoals met doping zijn de beperkingen er minimaal deels voor de bescherming van de sporters. Als je doping toestaat weet je zeker dat onafhankelijk van gezondheidsschade sommigen het gaan gebruiken waarna je het effectief verplicht hebt gesteld omdat niemand meer kan winnen zonder.
Nu zullen er beduidend minder mensen zijn die hun onderbenen laten amputeren dan mensen die zichzelf wel vol met steroïden willen stoppen maar ik kan je ook zo ongeveer garanderen dat er _ergens_ in Afrika wel één rondloopt — of erger nog, een coach die een jonge atleet zo ver krijgt/dwingt.
Er is geld en prestige gemoeid met de OS en met alles waarbij dat zo is moet je verdedigen tegen de ergst denkbare uitwassen want ze komen gegarandeerd voor. In dit geval lijken eisen aan het “materieel” me prima dus.
Het bewijst ook maar weer eens dat de verkooppraatjes van Nike onzin zijn. Als je echt substantieel voordeel zou halen uit die schoenen, dan zouden ze ook wel verboden worden.
@Bismarck #1: Mmmm, vind je? Is die zogenaamde 30% extra genoeg om de afwezigheid van twee onderbenen met spieren te compenseren? En hoeveel procent is wel toegestaan? Is het schokabsorberende vermogen van moderne schoenen niet ook capaciteitsuitbreiding? Het feit dat ze 2 centimeter boven de grond uitsteken geeft al een effect….
@su: terwijl dat woord er niet eens hoorde. Dat krijg je als je moet overtypen.
@Rene: Daarom zeg ik ook “streven naar”; veiligheid moet voorop staan. Maar in het geval van de prothese of de veldrijfiets lijkt me daar geen sprake van. Sterker nog, de prothese en de mountainbike verhogen de veiligheid waarschijnlijk zelfs en zijn verboden. En volgens mij hoeft je onderbeen er trouwens niet af hoor, da’s alleen makkelijker.
Maar je kunt je ook afvragen in hoeverre het compleet vervangen van de voet een hulpmiddel is bij een sport waarbij je geacht wordt je met behulp van je voeten zo snel mogelijk te verplaatsen. Wat dat betreft kun je net zo goed gaan fietsen als zo’n beenprothese nemen.
@ zmc:
Ook in het geval van de onderbeen prothese lijkt de veiligheid van de sporter je niet in het geding?
Zoals gesteld — ik kan je zo ongeveer garanderen dat er ergens iemand is die zichzelf of een pupil expres laat amputeren zodra Pistorius goud wint. En ik ben bang dat het niet eens bij 1 blijft…
In die zin acht ik de veiligheid van de sporter wel degelijk in het geding in het geval van de prothese.
Ja, die fietsen zijn een ander verhaal, maar daar gaat het dan ook niet over — dat was een parallel die jezelf schiep en die via dat gezondheidsrisico dus niet opgaat wat mij betreft…
Ik schaar me achter @Bismarck. Dat blade ding heb ik eens aangehad (kan ook met hele benen) en ben toen langs de boulevard van Zurich gaan lopen..rennen en dan bijna vliegen, bepakt met rubbers ter bescherming want dat moest. Tering, ik ging zo snel dat het bijna een lucide droom werd.
Stoppen is wel lastig:(
Mag niet dus.
@5: Het is eerder omgekeerd, in het veldrijden zijn er allerlij obstakels (trappen, schotten, zompige modder) ingebouwd om de renner te dwingen te lopen, terwijl deze obstakels in mountainbiken vermeden worden (daar wordt juist alles in het werk gesteld om het voor de renners mogelijk te maken het volledige parcours fietsend af te leggen).
Dat wisselen van de veldritfiets heb je al vrij goed te pakken: Het gaat met name om viezigheid die er steeds afgespoeld wordt. Je ziet ook dat dat wisselen vooral gebeurt in koersen die vol modder en andere nattigheid zitten. In het mountainbiken, dat in tegenstelling tot het veldrijden over het algemeen ’s zomers gedaan wordt, is er meestal sprake van een droogweerrace.
@8/9: Zie eigenlijk #7. Het gaat niet om het prestatieverbeteren an sich. Even los van specifieke sporteisen, gaat het erom dat je middel aan 2 van de 3 volgende criteria voldoet om als doping aangemekrt te worden:
-Het werkt prestatieverbeterend
-Het gebruik is schadelijk voor de gezondheid (of houdt een gezondheidsrisico in)
-Het gebruik is amoreel
In het geval van de prothese moet je je onderbenen verwijderen, hetgeen een fors gezondheidsrisico inhoudt. In het geval van de schoen geldt juist een gezondheidsbescherming (schokabsorbering is beter voor je skelet en gewrichten en de schoenzool beschermt je tegen scherpe voorwerpen op de weg).
Mij lijkt er dan ook niets mis met de uitspraak van het IAAF.
Oh, volgens #12 mag het dus wel eigenlijk, tenzij die rubbers waren vanwege gezondheidsreisico’s.
@Bismarck: Heel heel heel vroeger toen ik nog mountainbikewedstrijden reed (uitsluitend in de winter eigenlijk), bleven de obstakels die voor de veldrijders waren geplaatst doorgaans (inderdaad niet altijd) gewoon liggen. Trappen werden met grote regelmaat ook in het parcours opgenomen, maar daar rijden mountainbikers gewoon overheen. Geen mountainbikewedstrijd is ook compleet zonder chaotische modderpoel of totaal onfietsbaar strand. De verschillen die je noemt zie ik dus niet echt.
Maargoed back on topic! Dat het verwijderen van het onderbeen niet nodig is, legt Larie al uit. En als je het al wel doet heb je bij voorbaat al een gezondheidsprobleem, want gezonde mensen laten geen benen afhakken. Wat me dan weer op de veiligheid brengt: volgens mij heb je een stuk minder kans op voetblessures met zo’n geval. Wel is het zo dat je eerder op je bek gaat als je harder loopt, maar dat heb je met gewone schoenen ook. Beginnende gebruikers zullen bovendien eerder op hun bek gaan met zo’n ding, maar dat doen beginnende voetgebruikers ook te pas en te onpas.
Ik zou me helemaal in de mening van het IAAF kunnen vinden als ze stellen dat hardlopen een sport is waarbij je je door je met je voeten af te zetten zo snel mogelijk probeert voort te bewegen. Maar dat doen ze niet; ze hebben het over het voordeel van de prothese. Zoals Scientist of the Invisible al even aanstipt, zou men dan ook gedegen onderzoek moeten doen naar het voordeel van Nike Air boven blote voeten. Iets zegt me dat ze dat niet gedaan hebben, anders waren er wel soortgelijke voorschriften voor schoenen als men voor F1-auto’s heeft.
Spieren leveren niet alleen kracht, spieren leveren ook verlies op — lang niet alle aangewende energie wordt beweging. Ik vind dat percentageverhaal daarom wat discutabel. Pistorius gebruikt niet minder energie dan concurrenten, nee, de andere verspillen juist een heel stuk meer. Dat is toch een heel andere benadering.
Voorts levert het landen op een voorgespannen veer per definitie een grotere voorwaartse bewegingsimpuls op dan het landen op een voet; ook al is die getraind om de veerbeweging zo goed mogelijk na te doen.
Ziet ook mijn eigen bericht over dit verhaal, toevalligerwijs gepost op hetzelfde moment als Steeph dat hier deed.
Gelijkheid, in wat voor sport dan ook, lijkt me een illusie. Wil een sportieve vergelijking van elkaars karachten geheel gelijkwaardig verlopen, dan zouden alleen sporters tegen elkaar moeten kampen die precies aan elkaar gelijk zijn qua lichaamslengte,gewicht, hoeveelheid haar, spiermassa, trainingsuren- en omstandigheden, hulpmiddelen en verstand.
Voorts zou de wedstrijd moeten plaatsvinden onder voor ieder gelijke omstandigheden.
Dat is allemaal zo goed als onmogelijk.
Tussenoplossing kan zijn: alle sporters met een eigen fysiek voordeel in dezelfde wedstrijd, idem dito met sporters met een fysiek nadeel. En tot slot dan de 3e categorie: iedereen die technsiche hulpmiddelen gebruikt in dezelfde wedstrijd. Ik denk dat iemand met beide benen nog intact net zo hard al moeten oefenen voor hij/zij die veren onder controle heeft als iemand zonder benen.
Met technische hulpmiddelen moet je wel oppassen. De drang om ons sneller te willen verplaatsen heeft al tot technische hoogstandjes geleid, maar het lijkt me niet wenselijk dat atleten met hun eigen privé-jet de baan op komen.
@16: Heb je een filmpje van hoe je trap op mountainbiked? Klinkt een beetje visserslatijn namelijk.
@ 17:
Nou, je eerste paragraaf is okee maar inderdaad nogal discutabel. Wat we vergelijken in sport is menselijke capaciteit en de verspilling van de rest is inherent menselijk.
Met gebruikmaking van de hyperbool — zou een mens met z’n onderlichaam vervangen door een straal-motor ook nog mee moeten kunnen doen?
@18: Het fysieke daar gaat het juist om in de sport. Degene die het sterkst, snelst, vaardigst, uithoudingsvermogendst is, die moet winnen. Juist daarom moet je de hulpmiddelen een beetje onder controle houden. Sport is immers niet Formule 1, waar het meer gaat om de techniek en waar degene met de nieuwste snufjes wint.
@16: In #15 al lezen dat ik het oneens ben met Larie in #12. Lijkt me dat als je ook met voeten die dingen onder kunt doen en er verder voor de getrainde sporter geen gezondheidsrisico is, je niet van doping kunt spreken (en voor mijn gevoel impliceert de IAAF dat wel).
@21: Nu zijn er ook technische snufjes waarbij het een hele sport is die onder de knie te krijgen (vaardigheid). Neem bijvoorbeeld polsstokhoogspringen. Nog niemand is op het idee gekomen de polstokspringers maar van de Olympische Spelen te weren omdat het niet eerlijk zou zijn tegenover de ‘gewone’hoogspringers. Hoeft ook niet, want ze strijden in hun eigen categorie tegen elkaar.
@Bismarck: Trappen tot een meter of 3 rij je met voldoende snelheid gewoon op. Hoger wordt lastig en halverwege afstappen is ook lastig dus dan is het gewoon lopen geblazen, natuurlijk, maar meestal liggen ze ze toch van boven naar beneden in het parkoers.
http://www.youtube.com/watch?v=0KKQY1D81jk
http://www.youtube.com/watch?v=zf2iBmN5GkM
http://www.youtube.com/watch?v=B2dbogl1fss
@23: Bij veldrijden nooit, daar gaat het altijd 10 meter een steile trap op, vandaar dat ik me al behoorlijk om je woorden verbaasde.
Niet doen, die blade runner. Hij heeft niet het nadeel van verzuring, uitgerekend in de zwaarste loopdiscipline, de 400 meter.
Misschien zit het ‘m in de mentaliteitswijziging, en moet men mindervalidesporten maar even hoogstaand of hoogstaander beschouwen als de Validic Games (Sargasso©).
Ik heb marathon-rolstoelrijders in tegenstelling tot het gebruikelijke ‘disabled’ wel eens horen spreken van ‘SuperAbled’. Lijkt mij een mooie bewoording.
Beetje hetzelfde verhaal als de uitsluiting van rolstoelers in de Nijmeegse Vierdaagse?
(ik kan me trouwens een atlete herinneren die op blote voeten liep, soort omgekeerde technische doping dus)
@26: Minder getrainde rolstoelers doen de marathon dan ook geregeld sneller dan de snelste prof op een marathon. Lijkt me ook logisch, afhankelijk van het parkoers. Vooral als het lekker recht is (weinig hoogteverschil en weinig bochten) heb je met wielen toch wel een heel belangrijk voordeel.
Maar goed dan heb je het wel over een ander onderdeel dan marathonlopen.
hebben ze ok speciale pakken ofzo?
ik hou me sb erover.
ze hebben we speciale stoelen.
Groetjess Julieee/