Tourziekte: Rotondes

De Tour de France is alweer aan de laatste fase begonnen. Drama? you bet! Maar de wielrensport kent schaduwkanten dames en heren, waar zelfs Mart Smeets geen heldendom van kan maken. Michiel Maas zet ze voor u op een rijtje.

Sinds de inzet van helikopters in de Tour zijn rotondes niet meer uit het Franse straatbeeld weg te denken. Maar in het wielerspeloton worden ze gehaat. Wat niemand weet is dat een samenzwering tussen de tourdirectie en de Franse overheid verstrekkende gevolgen heeft gehad. Welke dat precies zijn, daar kan Sven Krauss u alles over vertellen. Hij zou dat ook graag doen, als de Tourdirectie niet alle filmbeelden van zijn valpartij, waarbij zijn fiets in drie stukken brak op een rotondebordje, heeft laten weghalen van youtube.

Zeer recentelijk sprak ik met een van de grootste rotondekenners van Nederland. Deze verkeerskundige vertelde me dat rotondes de ongelukken met het fietsverkeer op provinciale wegen met wel zeventig procent terugdringen. In die berekeningen is het gevaar voor wielrenners tijdens koersen uiteraard niet meegenomen. Maar wat hij me vervolgens vertelde was interessanter. Uit tests en berekeningen blijkt dat tweebaansrotondes, de soort die op de Franse wegen tegenwoordig om de paar honderd meter liggen, helemaal niet werken! De doorstroming gaat er niet sneller door, en de onduidelijke manoeuvres van weggebruikers die wisselen van baan op de rotonde, maken de dingen zelfs gevaarlijker. Maar waarom liggen er dan enkele tienduizenden op de Franse wegen?
Het is een afspraak, brom ik u! De tourdirectie, in de vroege jaren negentig geconfronteerd met dalende kijkcijfers, viel het op dat de helikopterbeelden van waaierende pelotons over brede rotondes, eindigend in een geweldadige fusie aan de andere kant, in de smaak vielen bij de sensationalisten. Laten we zeggen, de mensen die Formule 1 kijken voor de crashes en ijshockey voor de vechtpartijen. Die keken nooit naar de tour, maar kunnen zich tegenwoordig verlustigen aan gelanceerde renners, gebroken fietsen, spectaculaire vleeswonden en de enkele hersenschudding, sleutelbeenversplintering of onvrijwillige gebitssanering.
De tourdirectie gooide het aldus op een akkoordje met de Franse wegbeheerders. Jullie je rotondes, wij de spectakelbeelden. Want waarom worden de renners niet allemaal langs één kant van de rotonde gestuurd? Omdat ze dan niet aan de andere kant op opstaande randjes kletsen natuurlijk.
Maar het kan nog erger. Want een nieuwe Nederlandse vinding kan nog veel meer wielerellende opleveren. In Nederland liggen al een stuk of tachtig turborotondes. Dat zijn speciale rotondes met opstaande randjes tussen de wegstroken. Laat ze het in Frankrijk maar niet horen. Want een peloton met 50 per uur over een turborotonde sturen, dat wordt pas echt spectakel!