COLUMN - Na een gefrustreerde zoektocht kom ik er éindelijk achter wat er nou mis is met mijn webcam. Op mijn laptop zit onder F8 een knop die het beeld uit zet. Waarom? Geen idee. Na de aanvankelijke blijdschap dat ik ’t probleem heb opgelost, realiseer ik me opeens dat ik dan de volgende morgen dus wel een beetje fris voor de camera moet zitten. Eigenlijk vond ik ’t wel prettig dat mijn collega’s me niet konden zien. Maar ach, dat is ook wel goed voor me, dat ik me ’s morgens gewoon netjes moet opmaken, mijn haar doen en tenminste een nette top aan trekken. Een dag later besluit ik ook maar een normale broek of rok aan te trekken. Want ik sta nog wel eens op onder al dat technische geleuter, om even koffie te pakken of zo, en dan staat zo’n joggingbroek toch een beetje raar.
Scherm
Als ik een paar dagen later aan een website moet werken, merk ik dat dat nogal lastig is op zo’n klein schermpje. Op kantoor heb ik 2 grote schermen, en dat hoeft nou ook weer niet, maar ik merk nu hoeveel ruimte de visual builder inneemt. Zoveel dat ik maar een centimeter of 10 van de live preview zie. Da’s niet handig. Dus ik vraag op vrijdag aan mijn bazen om een extra scherm, en die wordt maandag meteen geleverd. Heerlijk, die korte lijntjes en snelle acties bij ons. Natuurlijk loop ik weer te hannesen om het ding aan te sluiten, hoewel het plug & play zou moeten zijn. Gelukkig heb ik real time assistentie. Even denken we dat de display-poort van het dock kapot is. Maar uiteindelijk blijkt dat op de bijgeleverde instructieleaflet niet vermeld staat dat er onder ’t scherm een paar knopjes zitten, waarmee je o.a. de taal moet instellen. Ook weer gefixt! Lekker ding hoor, hij is groter dan mijn tv (maar die gebruik ik toch niet). En dus zit ik die avond lekker te bingewatchen op mijn nieuwe scherm.
Kink in de kabel
Nog even terug naar die vrijdag trouwens; halverwege de avond krijg ik een waarschuwing dat de accu van mijn laptop bijna leeg is. Waaaat? De stekker zit er gewoon in. O shit. Ja hoor, een kink in de kabel. Letterlijk. Ietwat paniekerig begin ik eraan te rommelen, om tenminste die accu nog even op te kunnen laden, terwijl ik ondertussen een nieuwe kabel bestel. Na een half uur begint het zaakje te vonken. Godsamme! Zuchtend sluit ik de boel af en pak mijn prehistorische Windows 7 laptopje, die ik gelukkig nog steeds als back up heb. Maar wat een traag kloteding zeg. En die verdomde kabel komt natuurlijk pas dinsdag…dus ik wijzig mijn plannen voor de zaterdag een beetje, zodat ik naar de Mediamarkt kan. Wat weer een avontuur op zich was, maar goddank kon ik ’s avonds wel mijn laptop weer aansluiten en opladen.
Park
Ondertussen ben ik helemaal gewend aan het thuiswerken. En eigenlijk vind ik het geweldig. Dat videobellen is superefficiënt, ik kan me goed concentreren en tussendoor maak ik korte uitstapjes naar de tuin (mijn terras is inmiddels onkruidvrij! – nou de mierenplaag er nog onder zien te krijgen) of het park daarbuiten. Het is er prachtig, de tulpen zijn inmiddels opgekomen en het groen tiert welig. Het is vaak best druk, er wordt getennist en door de kids gevoetbald, op het daarvoor bestemde veld. Het fitnessterreintje dat ernaast ligt is wel afgesloten. Al spreek ik sinds afgelopen weekend wel even van “dat klotepark”. Toen ik zaterdag terugkwam van boodschappen doen, werd mijn telefoon uit mijn handen geplukt door een huftertje op een fietsje, die van achter kwam aan geracet. Ik schrok me de pleuris! Holy moly, er komt geen eind aan mijn tech-toestanden.
Wordt vervolgd.
Reacties (14)
Misschien ligt het aan het thuiswerken, of door gisteravond, maar normaal maak je dit sioort fouten toch niet?
Het scherm, die
Laptopje, die
Huftertje, die
Moet je maar voor je kijken tijdens het lopen en niet zo aan dat schermpje geplakt zitten. Succes met de aangifte.
Blij dat ik na een kort intermezzo van enkele dagenmaandag weer aan het werk kan buiten. Typisch dat mijn vorige werkgever financiële problemen heeft omdat de opdrachtgevers achterstand hebben vanwege thuiswerkende ambtenaren. Er zal wel financiële tegemoetkoming zijn, alleen voor mij met mijn nulurencontract was het vrij simpel.
Moet je je voorstellen dat er dus mensen zijn die normaal op het werk rondlopen om hardware en kabeltjes te vervangen en digibeten ter plekke te helpen met hun desktop/laptop op te starten, maar die nu van thuis uit honderden mensen, elk met hun eigen combinatie van laptop, PC, tablet, telefoon, monitor, thuisprintertje, webcam, headset, draadloze muis en weet ik wat nog meer allemaal moeten ondersteunen…
Wat wel of geen onkruid is, is vooral een kwestie van attitude.
”En op de zevende dag schiep God het zevenblad, opdat de mensen de andere zes dagen ook wat te doen zouden hebben.”
Onkruid is wat ongewenst is door kleinburgers met vaak hele mooie bloemetjes en bijzondere namen.
@5:
Hier heb je wat recepten voor zevenblad; is je “goen-container” minder snel vol.
:-)
@1: LOL ik heb ’t al eerder geschreven, maar de kans dat ik afgeleid was is vrij groot ja…
@4: Dat werk is o.a. wat ons bedrijf doet, maar de drukte daardoor is inmiddels wel achter de rug. En ik ben bepaald geen digibeet, maar je kunt gewoon niet alles weten. Zelfs mijn wizard baas doet dat niet. Hij kijkt me altijd met sarcastische blik aan als ik weer eens roep dat iets toch heus heel makkelijk is.
@5: Alles wat tussen de tegels groeit is zeer ongewenst. Samen met die kutmieren zorgt ’t ervoor dat die tegels bepaald niet meer op hun oorspronkelijke plek liggen…
@10: Gun die tegels ook eens een uitje! Niets is in steen gehouwen. Zelfs tegels niet*.
Zolang je er over kunt lopen en je nek niet breekt…
*Dat kan op een tegeltje. ;)
@9: Precies, dat bedoel ik. De mensen die zich op het werk zelf wel redden (of die na 1 of 2 keer geleerd hebben hoe alles werkt en geen tijd meer kosten) komen er nu nog bovenop, omdat ze nu eenmaal één of andere exotische combi van hard- en/of software niet aan het werk krijgen. En de ICT-ondersteuner moet dat dan van afstand allemaal oplossen (net alsof die wel al die combi’s en hun eigenaardigheden allemaal kent) en het liefst op (vul hier een willekeurig tijdstip in waarop je normaal ook niet op het werk was). Dan krijg je de vraag: Kun je niet gewoon je mobiele nummer op de website zetten? Want op het werk konden we je ook altijd bellen om urgente problemen on the spot op te lossen. Ja is goed, pas jij mijn contract dan even aan van 30 naar 168 uur/week?
Hahaha wat een leuke Lockdown-verhaal, ook al is soms ook rot.
Iedereen voor zich leeft raar of niet.
Laptop gebruik ik al jaren niet meer, wegens mijn slechte ogen,
bij het lezen draag ik met bril. Ook met mijn hoofd schuin voorover naar het lapje toe vroeg mijn nek zo hardnekkige pijn. Kocht het maar nog geen 200 eurootjes grotere beeld monitor van diagonaal ( met rand erbij 75 CM , in het beeld 68 CM ( 60 cm breed & 34 CM lang in het beeldscherm ), Godheerlijk zeg, met het lezen!!! Zelfs met draadloos wifi gebruikte Computer bevalt me wel zolang ik het kan lezen.
Thuiswerken bevalt me niet, maakt me toch minder sociale en menselijke contacten. Ik doe het als transcriber voor het Archief en af en toe scanwerken, in vijf talen overtypen, leuke vak vind ik het wel. Toch kan ik niet tegen 8 uur lang vastzittende werk, heb ik variërend werk nodig zoals gewoonlijk. Thuiswerken is echt nix voor mij. Het leven met computer alleen is me gewoon vreemd, bijna einzelgänger-gevoel en mijn ogen worden altijd zo dik na totaal 8 uren per dag werken, zo dik als Simone Signoret. Ben echt blij met mijn lief die alles er op aan doet om mij naar buiten te slepen, wandelen en flink ook. ( ze was vroeger soldaat geweest, ja heel sterk lange vrouw, kent alle conditu , ja had ik haar lijf maar he?! … hahaha )
Ik heb al vooraf plannen voor mijn toekomst wat gewijzigd op het werk, minder uren naar computer en méér bewegingen indoen. Van mijn bazin mag ik het dus wel na Lockdown, dan hoop ik nooit meer te maken met gekke computer’s ogen.
Laptop is wel vaker gebeurd met mankementen die krijg je niet zomaar zoveel binnen, maar als je alleen voor een brief, boek, column schrijft, kun je toch beter Chromebook nemen bv van Acer of dergelijkse met 64GB eMMC opslag of andere merk Window met 128 GB SSD , dan heb je het veel meer. Die gaan nooit gauw in mankementen. Maar ze kosten het wel veel, ja.
Ik heb een e-reader gehaald, want dag en nacht achter dat scherm beviel niet zo. Nu push ik langere stukken van m’n browser naar die reader en lees het op m’n balkon in het zonnetje. 6″ leek me te klein, maar blijkt prima en 300 dpi e-ink leest erg relaxt :)