Nanna Birk Larsen, Sarah Lund, Troels Hartmann. Indien die namen u niets zeggen, bent u de krimi-thriller The Killing (Forbrydelsen) aan het missen, die de KRO deze weken dagelijks uitzendt. En daarmee doet u zichzelf ernstig te kort, want deze detectiveserie valt ronduit briljant te noemen.
Ik ben niet de enige die dat laatste vindt. De Amerikaanse zender AMC liet een hele Engelstalige remake produceren, die eveneens lovende kritieken kreeg; en de Britten vraten de originele serie, ondertiteld en al, als ware het fish & chips. The Killing wist daar zelfs meer kijkers te trekken dan Mad Men, en schopte het tot een sketch in de jubileumuitzending van Absolutely Fabulous, waarin Edina zo verslaafd is aan de serie, dat ze ’s nachts droomt dat inspecteur Sarah Lund (Sofie Gråbøl) haar kamer binnenloopt. Voor die scène werd de Deense actrice speciaal ingevlogen.
Forbrydelsen stamt alweer uit 2007, maar ze oogt geen moment gedateerd. De plotlijnen zijn spannend en divers, het acteerwerk is naturel en indringend, de cinematografie is verbluffend: koel en beklemmend waar nodig, sfeervol en intiem waar het past. De stad oogt smoezelig en realistisch, de gezichten alsof je met de personages in dezelfde ruimte staat.
Een tienermeisje verdwijnt, in het bos nabij de stad Kopenhagen. Het is de laatste werkdag van rechercheur Lund en ze besluit nog even een blik op de kwestie te werpen, voordat ze met haar vriend en zoon van twaalf definitief naar Zweden vertrekt. Wanneer ze het stoffelijk overschot vindt in de kofferbak van een auto, laat de zaak haar echter niet meer los.
De auto behoort tot een lokale politieke partij, waarvan de jonge, gedreven fractieleider en wethouder educatie op het punt staat de burgemeester uit het zadel te wippen. Vanaf deze onthulling vermengt de speurtocht naar de moordenaar van Nanna Birk Larsen zich met allerlei politieke intriges rond de partij van deze Troels Hartmann. We zien donkere kamers en in allerijl belegde vergaderingen, waarin politieke bonzen elkaar trachten pootje te lichten en te chicaneren, alles gezegd wordt in de stiltes en de spanning scherp genoeg is om halzen door te snijden.
The Killing schakelt moeiteloos tussen het politieonderzoek, de politieke machtspelletjes rond Hartmann en zijn partij, en het persoonlijke: de wijze waarop rechercheur Lund haar relatie en haar kind verwaarloost, het fnuikende effect van het verlies van hun dochter op het huwelijk van Pernille en Theis Birk Larsen.
Geen moment doet elke aflevering echter vergeten dat men op een bloedstollende jacht is naar een gruwelmoordenaar. De ene na de andere verdachte dient zich aan, en de scriptschrijvers en regisseur slagen er wonderwel in de verdenking steeds voldoende op elk van hen te werpen, om de kijker te doen geloven dat deze of gene het toch inderdaad wel moet zijn, maar desondanks net genoeg ruimte voor twijfel te laten. Bovendien komt het nalopen van elke verdachte met grote gevolgen voor andere betrokkenen. Gevolgen die we voor onze ogen zien ontvouwen.
We zitten inmiddels alweer op dag tien in de serie en The Killing laat me inmiddels elke aflevering op het puntje van mijn stoel achter. Nanna’s literatuurdocent, die in de laatste afleveringen steeds verdachter werd, is inmiddels het ziekenhuis ingeslagen door de vader, die al evenmin een lieverdje blijkt te zijn. Nanna Birk Larsen blijkt er een dubbelleven op na te hebben gehouden, en een seksuele relatie te hebben onderhouden met een oudere man.
Het spoor leidt onderwijl naar een van de partijburelen van Hartmann, waar haar minnaar en Nanna kennelijk een liefdesnestje hadden. Het bloed op de muren suggereert een ware slachtpartij. En wat deed Troels Hartmann op de avond waarop Nanna Larsen verdween in dezelfde auto waarin haar stoffelijk overschot werd gevonden? Had hij dan een geheime relatie met haar? En wilde hij soms van haar af? Maar waarom dan het sadistisch karakter van de moord? Of was het dan toch Hartmanns persoonlijke assistente Rie, dochter van een vooraanstaand politicus, die tevens Hartmanns maîtresse is?
Kortom: meer dan genoeg redenen om alsnog in te haken bij deze meesterlijke en gelaagde krimi-thriller, voor wie dat nog niet gedaan had. Temeer omdat er nog een tweede en derde seizoen op stapel staan.
The Killing (Forbrydelsen), twintig afleveringen, elke werkdag, KRO, Nederland 2, 22:45
Beeld: Tine Harden/DR Drama
Reacties (19)
Haalt het niet bij Wallander en Varg Veum.
Zeer goeie serie, het vervolg is ook erg spannend. Als je van dit soort series houdt dan kan ik je “Borgen” ook erg aanraden.
Toen bleek dat Anna’s vader en de zus van haar moeder het niet van belang hadden geacht om aan Anna’s moeder en aan de politie te vertellen dat Anna in een nachtclub werkte, haakte ik definitief af. Ik werd sowieso al een beetje lijp van elke aflevering een nieuwe verdachte. Terwijl je weet dat je nog een kleine 98 afleveringen moet wachten voordat je erachter komt wie het gedaan heeft. En dan schijnt het nog maar de vraag te zijn of je precies snapt wat er gebeurd is. Ik kreeg enorme heimwee naar The Wire en ben gestopt met kijken. Maar eerlijk gezegd krijg ik dat bij elke serie. Nu ik erover nadenk, na The Wire heb ik geen enkele serie afgekeken. Het eerste seizoen Dexter is het verst wat ik ben gekomen. Mad Men niet afgekeken. Breaking Bad niet afgekeken. Alleen Sherlock, maar dat is nauwelijks een serie te noemen.
Ik werd zo lijp van de spanning dat ik alvast maar heb nagezocht wie over tien afleveringen de moordenaar blijkt te zijn. En nóg vind ik het superspannend.
Dat een trotse binnenvetter als Theis zijn vrouw niet verteld heeft dat hun minderjarige dochter in een nachtclub werkte en haar bankrekening flink liet spekken door een oudere, welgestelde minnaar, is toch niet zo gek?
‘Hé schat, zeg moet je nou eens horen wat onze dochter al maanden achter onze rug om elk weekend uitvreet…’
Misschien wel. Maar je zegt het toch wel tegen de politie? Tenminste, als je wilt dat de dader van je dochter gepakt wordt? Binnenvetter of niet. En waarom heeft die zus van Anna’s moeder er niks over gezegd? En waarom valt zoiets ergens in aflevering 10 volledig uit de lucht? Had dat, scenariotechnisch gezien, niet iets eerder aangekondigd moeten worden?
Overigens was ik wel razend benieuwd wie het gedaan heeft. En ben ik dat eigenlijk nog steeds. Als je klaar bent, wil je het dan hier in duidelijke bewoordingen vertellen? Dank.
Je hebt helemaal gelijk, ik snapte dat ook niet. Wel zo opgewonden worden om een dader te pakken te nemen dat je een vage leraar het ziekenhuis in slaat, maar niet je afvragen of die dronken toestand van een half jaar eerder misschien weer is gaan opspelen. Maar ik ben wel blijven kijken. Er zitten meer van die gekke dingen in, zoals dat er veel te laat naar het gebruik van die auto is gekeken. In het begin liep die oorspronkelijke chauffeur nog gewoon rond zonder te zeggen dat hij de auto was kwijt geraakt, en werd er helemaal niet door gerechercheerd hoe het kwam dat niemand die auto eigenlijk miste. Sommige dingen doen ze alleen maar zo slordig om er later afleveringen van te maken.
Overigens ben ik dankzij jou naar Sherlock gaan kijken. Waarvoor nog mijn dank trouwens.
Als je die BBC Sherlock bedoeld (Sherlock in de 21ste eeuw zeg maar) dan inderdaad: Meest briljante tv dat ik gezien heb de afgelopen paar jaar. Wat The Killing betreft: Allemaal waar wat Prediker zegt maar waar ik afhaakte zijn de net iets te veel red herrings. iets te vaak een doodlopend dwaalspoor. De serie had net wat korter en compacter gemogen wat mij betreft. Daarom ben ik ook wat meer fan van Britse korte series zoals inderdaad Sherlock, Luther (maar Spooks vond ik dan wel weer geinig met 10 seizoenen van gemiddeld 6 tot 10 afleveringen per seizoen)
Helemaal eens met wat Max@003 zegt.
En verder irriteer ik me aan het kennelijke feit dat de electra op de bon is. Mensen die zelfs in hun eigen huis het lichtknopje niet kunnen vinden. Namaaksfeer.
Toch nog geen aflevering gemist, hoor.
Ja, daar zeg je wat, dat valt mij ook op: Sarah Lund doet nergens de lamp aan. Overal waar ze komt moet toch gewoon electrisch licht zijn, maar ze gebruikt alleen haar zaklamp om een crimescene te bestuderen. Dan mis je toch wat? Is dat politievoorschrift in Denemarken?
En wat ik me afvroeg: is het normaal, Deense cultuur, om iedere nieuwe info meteen aan iedereen te melden? Het is toch in het belang van je onderzoek om informatie voor je te houden? In het begin gingen ze alles meteen aan Troels Hartmann c.s. vertellen. En dat zijn ambtenaar dan weer net dat ene dossier van Rama niet doorgaf had hun toch te denken moeten geven.
En waarom hebben ze Theis nooit ondervraagd?
Haha, ja, dat van dat gebruik van die zaklamp terwijl er vast wel ergens een lichtknopje zit was me ook al opgevallen.
Dat ze alles aan Troels Hartmann vertelden was niet zo gek, aangezien ze op die school moesten zijn, hij de wethouder educatie van Kopenhagen is, en mogelijk de nieuwe burgemeester wordt in een verkiezingsrace.
Je hebt die man nog nodig, dus houdt je hem in de loop
Probleem dat ik heb is niet zozeer gaten in het plot, maar dat ik zo’n serie ook vanuit metaperspectief beschouw. Je hebt twintig afleveringen, en de makers hebben eerst de verdenking op de leraar geworpen, maar die lijkt nu zo onschuldig als een engel, en nu komt Troels Hartmann in beeld, maar ja, we zijn pas op de helft, dus je weet eigenlijk al dat die het ook niet zal blijken te zijn.
Krimi’s zijn voor bejaarden. En je kunt je tijd maar een keer gebruiken.
Thrillers zijn de enige media in scandinavie waar de releatiteit nog mag worden beschreven.
Nou, gelukkig heb jij de Fjordman om je te vertellen hoe het wérkelijk is gesteld in het hoge Noorden.
Is dat niet die man die er persoonlijk voor gezorgd heeft dat malmo geen multicultureel walhalla is?
Inmiddels heb ik wel een beetje genoeg van die Scandinavische thrillers, ze zijn onderling te inwisselbaar.
Een echte aanrader waar ik verder nog niemand over hoorde is Hit and Miss. Over een (pre-op) transsexuele huurmoordenares die de voogdij krijgt over vier kinderen, nadat haar ex vriendin aan de kanker overleed.
Typisch Brits sociaal realisme erin, maar tegelijk ook een bizar verhaal.
http://youtu.be/dDtuOLIWp50
De enige serie tot nu toe, waarvoor ik bereid ben achter de TV te gaan liggen, elke aflevering weer. Ik geloof er ook dan geen donder van dat Troels het gedaan heeft, al zouden we dat na de aflevering van vanavond, maandagavond, moeten aannemen, net als Lund en Meijer dat doen. De cast scheen het destijds ook pas op het laatste moment zeker te weten. Hoe dan ook, een briljante productie.
Forbrydelsen stamt alweer uit 2007, maar ze oogt geen moment gedateerd.
Dit meen je niet serieus, toch?
Dat je iets dergelijks zegt over een serie, boek of film van 30 jaar oud kan ik inkomen, maar over een serie van 5 jaar oud…