Onlangs verscheen het eerste nummer van 'Goedele', een ook in Nederland niet onbekende madame die een secondmillenium feminisme produceert. En ze doet dat goed, zowel blad als zichzelf. Op de voorpagina staat 'Het laatste gesprek met MARIE BUCQUOY voor haar zelfmoord'. Ik kende Marie niet, met haar vader kruiste ik van verre wel eens de paden. Goedele's voorblad had een scoop, en sommigen werden wat misselijker dan anderen. Maar bon, de redactie had Jan's toestemming, zo shut the fuck up. Beklemming troef bij het lezen van het artikel op pagina 74. Ze was 33 en laat, zoals dat heet, een dochter van 7 na, Lou. En een vader die deze stelling poneert: Eigenlijk zouden mensen een soort ouderschapspas moeten krijgen. Een toelating om vader of moeder te worden. Van een brug in Ukkel gesprongen, minitieus in touw gezet. Hier leest u een droef blogger, hier het introverte krantebericht, en ... ik dacht meteen aan deze mogelijkheid toen ik voor het eerst begon met bloggen, Marie Bucquoy's eigen blog, verstild als een miniatuurapocalyptische nachtmerrie.
“Met ruim vijftig zelfmoorden per jaar heeft het eiland het hoogste zelfmoordpercentage ter wereld. Een op de vier jonge vrouwen heeft een zelfmoordpoging ondernomen.”
Groenland stemde voor meer autonomie. Hopelijk vrolijken ze daar wat van op, want als we het NRC moeten geloven stemde 25% van de vrouwen al op een andere manier tegen leven op Groenland.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De SGP wil dat de minister van Justitie uitzoekt of een boek van de stichting Wetenschappelijk Onderzoek naar Zorgvuldige Zelfdoding dat binnenkort verschijnt in strijd is met de wet. Het is geschreven door o.a. psychiater Boudewijn Chabot. Chabot promoveerde in 2007 op auto-euthanasie, het "schemergebied tussen euthanasie en zelfmoord". In 1994 werd hij schuldig bevonden aan hulp bij zelfdoding, maar omdat hij volgens de rechter zorgvuldig had gehandeld kreeg hij geen straf opgelegd.
Het boek geeft adviezen over zelfdoding. Kees van der Staaij van de SGP vindt dat het boek in strijd is met het beleid om zelfmoord te voorkomen. Hij gebruikt hiervoor het argument dat volgens het Wetboek van strafrecht hulp bij zelfdoding strafbaar is (art 294). Volgens stichting WOZZ is het verschaffen van informatie over zelfdoding echter niet strafbaar. Door de ministers van Justitie (Korthals en Donner) is een uitspraak van de Hoge Raad over hulp bij zelfdoding uit 1995 als uitgangspunt genomen (de zaak tegen mw Mulder-Meiss, gepubliceerd in Nederlandse Jurisprudentie 1996, nr 322).
Uit Jurisprudentie van de Hoge Raad (…) valt op te maken dat onder het begrip behulpzaamheid bij zelfdoding in de zin van artikel 294 Sr niet kan worden verstaan het verschaffen van informatie, het voeren van gesprekken en het geven van morele steun. Dergelijk handelen is derhalve niet strafbaar. Wel strafbaar is in beginsel degene die middelen verschaft en duidelijke, op naleving gerichte instructies geeft tijdens de uitvoering van de zelfdoding. […] Het verstrekken van het boek ?Humane zelfdoding? aan artsen of aan andere personen is op grond van het bovenstaande derhalve niet strafbaar (Handelingen Tweede Kamer 2002-2003 nr 1067).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
