What’s next? Rob Wijnbergs dode pinguïn

Gatver! Op vrijdag 3 september 2010 zat ik nietsvermoedend met een bakje Cruesli mijn ochtendkrantje te lezen, toen ik de pagina omsloeg voor het vervolg van het hoofdartikel over klimaatverandering. De Nrc.next legde in dat hoofdartikel het verband tussen klimaatverandering en met uitsterven bedreigde pinguïns. Op de voorpagina stond de foto van een lieflijk exemplaar, gevolgd op de binnenpagina's door een nogal grafisch in beeld gebrachte stervende pinguïn. Lees: beeld van een met bloed besmeurde, stervende pinguïn - met uitgepikte ingewanden en rode smurrie en al. Met mijn smart phone bij de hand, tikte ik naar de hoofdredacteur (die dezelfde ochtend in het hoofdredactioneel commentaar om feedback op de krant had gevraagd): @robwijnberg mooie voorpaginafoto, foto op p. 4&5 was echter voldoende om op vroege ochtend na het ontbijt het hoofdartikel over te slaan. Dat twitterbericht zou echter, zonder dat ik het doorhad, tot grote irritatie leiden. Zoals deze week bleek in het interview dat Vrij Nederland, van 25 september 2010, jaargang 71, had met Wijnberg. Want hoe reageerde Neerland's jongste hoofdredacteur?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.