Afgelopen woensdagavond en nacht vond er een interessant spoeddebat plaats naar aanleiding van het rapport Davids. Het debat was niet interessant vanwege het onderwerp, want het ging niet over het onderwerp maar over een verkeerde uitspraak over het onderwerp. Het debat was ook niet interessant omdat er misschien politieke consequenties aan zouden zitten, want het was vooraf al duidelijk dat geen van de regeringspartijen belang had bij een breuk. Waarom dan toch interessant? Het debat was vooral interessant door wat u niet meekreeg op TV of via de live-feed van politiek24. Stelt u zich een traditioneel debat voor. Alle kamerleden zitten in die zaal en af en toe gaan ze naar de wandelgangen. De communicatie is beperkt tot onderling gesmoes in de zaal zelf of wat uitgebreidere koehandel in de wandelgangen. Maar het is een grotendeels gesloten circuit. Er gaan wel beelden en geluiden uit, maar er komt niets in, of het moet komen via de fractiemedewerkers die af en toe elders wat informatie op doen. Neem dan nu het debat van afgelopen woensdag. Het al vanaf het eerste moment dat het verlaat van start ging was er veel meer interactie dan gebruikelijk en dan zichtbaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op GeenCommentaar verschijnen op dagelijkse basis artikelen over politiek en nieuws. Maar trouwe lezers weten dat wij ook regelmatig een stukje huisvlijt neerzetten om politiek toegankelijker en leuker maken. Dit resulteerde in het verleden in onze CoalitieChecker, het GC-café en GC-Parlando. Vandaag voegen wij met gepaste trots een nieuwe site aan ons repertoire toe: Polifeeds!
Polifeeds is een politieke zoekmachine met een twist. De database bevat blogs, sites en twitter-accounts van de politieke partijen en mensen met een politieke functie. Je kan gewoon in de teksten zoeken, maar ook specifiek op functie, partij, gemeente en provincie.
Als je een account aanmaakt kan je je zoekopdrachten opslaan. Elke keer als de zoekopdracht opnieuw oproept is de informatie weer geactualiseerd. Van elke zoekopdracht is ook een RSS-feed beschikbaar, dus als je graag op de hoogte gehouden wilt worden wanneer twitterende politici “LOL” zeggen, dan kan dat. Maar ook op serieuzere onderwerpen zoals wat er zoal wordt gezegd over de Commissie Davids, kan gezocht worden.
De database bevat op dit moment een paar honderd feeds, en daar kan nog veel meer bij. Daarom is er de mogelijkheid zelf nieuwe feeds toe te voegen. Als wij ze goedgekeurd hebben zullen ze vanaf dat moment ook opgenomen worden in de zoekmachine. Dus mobiliseer je politieke vrienden en kennissen en laat ze hun politeke feeds registreren!
Dit is een gastbijdrage van Harm Hopman.
Het bereik van het internet in de wereld wordt dikwijls overschat. Het is feitelijk nog vooral een medium door het westen, voor het westen. In de rest van de wereld spelen radio, sms en televisie nog steeds een veel grotere rol.
‘Ik heb geen tv, ik kijk alles via internet’
Heel Nederland weet inmiddels wat Twitter is, kent Nalden als een ‘master dude’ en zoekt in dagelijks leven al verwoed naar het ‘Vind ik leuk’ linkje. Uitzending gemist is populairder dan ooit. De dode-bomen industrie kijkt in een dampend slagveld versuft om zich heen. Ternauwernood geven kranten van de Persgroep hun oude denken op en laten hun websites de vorm aannemen van de internet-outsider nu.nl. Het is dan ook niet verwonderlijk dat diezelfde ANP-berichten rondpompende oude molochen zich voortdurend bezighouden met nieuwe statistieken over de opmars van het internet. Met als centrale misvatting dat de oude wereld onvermijdelijk zal worden overgenomen door de nieuwe web-wereld van connectiviteit en gratis content.
Interessant is dan ook het artikel Revolution in a Box van Charles Kenny, econoom bij de Wereldbank. De explosie van het internet blijkt namelijk beperkt tot het Westen (VS & Europa), terwijl in de rest van de wereld (de ontwikkelingslanden) de televisie juist bezig is aan een revolutie. In landen als Vietnam en Algerije hebben al zo’n 80% van de huishoudens een televisie, maar de mogelijke groei in het bezit van een televisie zal in landen als Nigeria en Bangladesh (nu nog 30%) enorm zijn. Het houdt niet op bij het hebben van een televisie: in 2013 zal de helft van alle televisies aangesloten zijn op een digitaal signaal. De daarmee ontstane keuzevrijheid maakt niet alleen het aloude venster op de wereld een stuk groter, ook de staatsregulering van informatie wordt er een stuk ingewikkelder door.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“Liever vrij en weerbaar dan verschuilend in angst”
Benno Baksteen, de grootste vaderlandse TV-piloot, zat gisteravond bij #penw tegenover SBS-inbreker Alberto Stegeman. Het onderwerp: de veiligheid op Schiphol. Baksteen stelde dat extra geld voor veiligheid op luchthavens enkel leidt tot schijnveiligheid. Bodyscanners lossen niet (alles) op. Bovendien moeten we ons niet gek laten maken door de angst die terroristen ons juist willen aanjagen. Verstandige genuanceerde woorden van Baksteen, classic master. Stegeman daarentegen vatte het totaal niet en bleef, geheel des Tijdsgeests, opgefokt paniek zaaien. Maar als luchtreizende burger heb ik toch meer vertrouwen in de visie van (oud-)piloten als Baksteen dan in (sensatie-)journalisten als Stegeman. Een kwestie van verschil in observatie- en analysevermogen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
