Geen bal op tv | Ik ben Nederlander

In tijden als deze is zaak om zo nu en dan troost te zoeken. Gisteren zag ik, zonder hierop voorbereid te zijn, het begin van de speech die Thierry Baudet op 14 januari jongstleden hield op het partijcongres van Forum van de Democratie. Met deze zin weet de jonge oppergod van de Nederlandse democratie de aandacht gelijk op zich gericht: Je hoeft de metafysische stellingnames van het Christendom niet te onderschrijven om toch de wederopstandingsgedachte als toonaangevend motief van onze beschaving te kunnen waarderen. Waarna Baudet dit koppelt aan de wederopstanding van de klassieke oudheid aan het einde van de Middeleeuwen. Vervolgens lukt het hem met schier onnavolgbaar taalgegoochel om dit 'Westerse motief' te koppelen aan alles te onderzoeken en het goede te bewaren en daarmee aan de drang voorbij de horizon te kijken, wat fraais heeft opgeleverd als de kruistochten en de koloniën (met zeilbootjes naar verre landen varen om lekkere kruiden terug te brengen, noemt Baudet dat). Volgens de Messias van het Nieuwe Opportunisme hét bewijs dat xenofobie ons wezensvreemd is. En zo werkt hij in ferme slagen toe naar zijn stelling dat de democratie dood is en dat zijn forumpie de wederopstanding zal verzorgen. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.