Wat is er mis met stierenvlees?

De slacht van stierenvlees is de laatste tien jaar in Nederland flink afgenomen. Is daar soms iets mis mee? In de Utrechtse wijk Lombok zit zolang ik mij kan herinneren een paardenslager. Hoewel ik een overtuigde vleeseter ben (ja mensen, we zijn nu eenmaal omnivoren en geen vega's), heeft het idee van paardenvlees me altijd tegengestaan. En het is geen liefde voor paarden, want je zult mij nooit in de buurt van een knol vinden: het lijken me zeer onbetrouwbare beesten. Een plakje paardenworst heeft me daarom nooit kunnen bekoren. Stierenvlees is ook niet zoiets dat je online even bij Albert koopt. Maar is dat niet gek? Volgens mij smaakt stierenvlees niet zoveel anders dan koeienvlees, ik bedoel, maakt het iets uit dat je een plakje ham van een beer of zeug eet? Toch wordt er maar weinig stier gegeten. Sterker nog, een analyse van de slachtcijfers van de afgelopen tien jaar toont aan dat het aantal geslachte stieren flink afneemt. Hoe het met de import zit, is onduidelijk want er wordt bij het CBS geen onderscheid gemaakt tussen runderen en stieren (klik op het plaatje voor een grotere versie).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.