Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag een stuk van publicist en oud-redacteur van het tijdschrift ‘Filosofie’ Ron Ritzen. Wie de Elsevier van deze week (nr. 34) leest, krijgt al gauw het gevoel het clubblad van rechts te lezen. Ron Ritzen, die als freelancer begin jaren negentig enkele stukken voor Elsevier schreef, las het meest recente nummer van a tot z. En bleef zich verbazen. In het meest recente nummer van Elsevier, dat op 22 augustus 2009 verscheen, is de journalistieke zuiverheid opgeofferd voor de politieke boodschap. Eigenlijk gaat het bij het omslagartikel al meteen mis. De jeugd is rechts en Elsevier deelt via de titel dan ook meteen een complimentje uit: ‘zo jong en toch al zo verstandig’. De jongeren stemmen eerder rechts dan links en Elsevier zwaait met cijfers van het CBS. Maar wie die cijfers bestudeert, kan alleen maar concluderen dat jongeren veel meer links dan rechts kiezen. Elsevier haalt dan ook een trucje uit. De VVD, de PVV en het CDA trokken met 34 procent bij de verkiezingen meer stemmen dan de PvdA, GroenLinks en de SP. Die kwamen samen niet hoger dan 32 procent. Het CDA wordt naar rechts gepromoveerd, en zie: rechts is populairder dan links.
En dat terwijl tijdens een van die verschijningen het station al een uitzendverbod had gekregen in het Verenigd Koninkrijk omdat het een afgedwongen bekentenis van een journalist uitzond.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.