Evenwicht

De pers betracht objectiviteit. Natuurlijk maakt elk medium zijn eigen keuzes in wat het nieuwswaardig acht, maar in de presentatie van items beogen ze balans: ze trekken uitspraken en feiten na, plegen hoor en wederhoor, trachten andere zienswijzen over het voetlicht te brengen. Alleen werkt dat niet altijd. De discussie over klimaatsverandering veegde de vloer aan met die gewrochte objectiviteit. Jarenlang poogde zowat elke redactie keurig gebalanceerde bijdragen te maken, en gaf klimaatsceptici derhalve volop gelegenheid om wetenschappers aan te vallen die zeiden dat er iets dramatisch gaande was met ons klimaat.

Foto: harry_nl (cc)

Moet de Persrichtlijn op de schop?

COLUMN - De Persrichtlijn voor journalisten en de rechterlijke macht, is op diverse punten te restrictief. Journalisten zouden de grenzen dus best eens wat meer mogen verkennen, schrijft senior rechter Willem F.Korthals Altes op Ivoren Toga.

Onlangs moest juridisch commentator Folkert Jensma in zijn column “De Rechtsstaat” in NRC Handelsblad naar aanleiding van een bezoek van Russische rechtbankverslaggevers vaststellen dat het met de openbaarheid van onze gerechten maar zo zo is gesteld. Wie als journalist in Nederland zittingen wil bijwonen, moet allerlei bureaucratische hindernissen overwinnen. Dat wil je vandaag de dag niet graag aan Russen uitleggen.

Misschien kan Jensma enige hoop putten uit een uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) van 22 maart j.l.

Klaagster in die zaak is Sofia Pinto Coelho, rechtbankverslaggeefster van de Portugese televisiemaatschappij SIC. In november 2005 wijdt SIC een door haar gemaakte reportage aan de rechtszaak tegen E. (18), die voor diefstal van een mobiele telefoon 4,5 jaar gevangenisstraf heeft gekregen. Pinto Coelho wil aantonen dat E. werd veroordeeld zonder dat een van de slachtoffers hem had herkend en ondanks zijn verklaring dat hij tijdens de diefstal aan het werk was. In haar reportage maakt zij gebruik van geluid- en beeldopnamen van de zitting, waaronder die van getuigenverhoren. De stemmen van getuigen en rechters zijn vervormd.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Bangladesh en onze beeldvorming

Als u de naam Bangladesh hoort, waar denkt u dan aan? Een overstroming misschien, of een vreselijk moord op een liberale blogger die aan stukjes is gehakt? Heel misschien aan overbevolking, armoede?

Voor mijn werk kom ik in veel verschillende landen. Als ik erover vertel aan vrienden dan komt vrijwel altijd een vraag op die gaat over wat wij hier in Nederland in de pers meekrijgen over dat land.

Foto: Eric Hancock (cc)

Is dat nou wel zo?

OPINIE - We worden dom gehouden door de manier waarop ons onderwijs is ingericht. En ook de waakhond van de democratie laat het na een kritische noot te plaatsen bij de politieke gang van zaken.

Lang geleden vertelde een oude Tilburgse mij het verhaal van het verleden van de ooit zo katholieke en industriële stad. Het kwam er op neer dat de priesters en de werkgevers elkaar over de hoofden van het volk hielpen: de werkgevers hielden het volk arm, want armoede doet de kerken vullen, en de priesters hielden het volk dom, want een domme arbeider komt niet in opstand. Zo bleef in de stad waar ik vijftien jaar gewoond heb de macht lang in evenwicht.

Een democratie kan alleen functioneren in een land met goed geïnformeerde burgers, want alleen zij kunnen een weloverwogen politieke keuze maken, en alleen zij zijn gewapend tegen die politici die alleen met gemakkelijke kreten proberen om stemmen te trekken. Een democratie kan alleen functioneren in een land waar de meerderheid van de bevolking zich regelmatig afvraagt: ‘Is dat nou wel zo?’

De waakhond van de democratie, zoals de pers zichzelf graag noemt, laat het wat dit betreft ernstig afweten. Onder druk van de advertentie-inkomsten en de sociale media leest u in uw ochtendblad steeds vaker wat u wilt lezen. Dat klinkt mooi maar dat is het niet. De vraag of iets nou wel zo is, wordt niet gesteld maar beantwoord. ‘Ja, het is zo!’ bulderen de opiniepagina’s u tegemoet. De columnisten buitelen over elkaar heen om het gesundes Volksempfinden te bevestigen en ze wringen zich daarbij soms in heel bedenkelijke bochten.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Woordvoerders Clinton dicteren journalisten hoe die over haar moeten schrijven

Hoe krijg je als journalist het makkelijkst toegang tot politici? Laat hun persvoorlichters dicteren hoe je je artikelen moet schrijven.

Gawker wist via de Amerikaanse variant van de WOB-procedure de hand te leggen op een aantal emails tussen woordvoerders van Hillary Clinton en journalisten van onder andere Politico en The Atlantic. Die dateren nog uit de tijd dat Clinton minister van Buitenlandse Zaken was, maar het geeft desondanks een aardig kijkje in de keuken van Clintons media-apparaat.

En weer een nutteloze column

Deze keer van Hans Goslinga in Trouw:

Je nek uitsteken is gevaarlijk en maakt je kwetsbaar. In dat perspectief moet Rutte eerder worden geprezen dan verguisd voor zijn moed een impopulair beleid te voeren. Daarbij houdt hij nog redelijk het midden tussen degenen die vinden dat hij te veel bezuinigt en anderen, waaronder de Raad van State, die menen dat het mes nog niet diep genoeg in de overheidsuitgaven gaat.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende