Gooi je draadloze netwerk open, dat is veiliger

Meeliften op andermans draadloze netwerk is altijd strafbaar, én je bent verantwoordelijk voor wat er met je eigen draadloze netwerk wordt gedownload. Dat beweert de politie Haaglanden, en het klinkt logisch. Maar is dat ook zo? Het lijkt genuanceerder te liggen. Met punt één is ICT-jurist Arnoud Engelfriet het bijvoorbeeld al niet eens. Maar punt twee klinkt redelijk, toch? En dus lijkt het een verstandige keus om je netwerk te versleutelen. En versleutelen gebeurt door de leek over het algemeen door middel van WEP. En laat dat nou net niet zo'n veilige methode zijn. WEP valt relatief eenvoudig te kraken. Zo makkelijk zelfs, dat het voor iemand die kwaad in de zin heeft en een klein beetje overweg kan met internet en computers kinderspel is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.